Ο Ζαμίλ Ζιγιαντάλιεβ , 64χρονος πατέρας δύο παιδιών και μίμος του Στάλιν επιμένει ότι οι δουλειές του ποτέ δεν πήγαιναν καλύτερα. Τον καλούν συχνά σε γάμους, επί πληρωμή βεβαίως, όπου τραγουδάει το «Κατιούσα», πατριωτικό σοβιετικό κομμάτι της εποχής του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Ανάμεσα στα άλλα πλεονεκτήματα της δουλειάς περιλαμβάνονται και δωρεάν γεύματα, δωρεάν επισκευές στο αμάξι του και ελεύθερη διάβαση από τα ρωσικά σημεία ελέγχου. «Το να μοιάζει κανείς με τον Στάλιν είναι σαν να έχει βίζα στη Γεωργία», μας λέει ο Ζιγιαντάλιεβ. Δεν συμφωνούν βεβαίως όλοι με αυτήν την αποτίμηση της κληρονομιάς του. Η Νίκα Γιαμπανασβίλι, της οποίας οι γονείς εκτοπίστηκαν από την Τιφλίδα στην κεντρική Ασία, στο πλαίσιο του προγράμματος εθνοκαθάρσεων του Στάλιν, τον θεωρεί κάτι παραπάνω από κοινό εγκληματία: «ήταν ο Σατανάς προσωποποιημένος. Σκότωσε περισσότερους ανθρώπους και από τους Φαραώ. Δεν με νοιάζει αν ήταν Γεωργιανός, ήταν κακός άνθρωπος». Ο Βάκτανγκ Γκουρούλι, ιστορικός που εργάζεται στα Αρχεία του Στάλιν, εδώ στο Γκόρι, εκτιμά ότι για τους περισσότερους Γεωργιανούς Ρώσοι ξεχνούν συχνά ότι το επώνυμο του Στάλιν είναι Τζουγκασβίλι, το οποίο αντικαταστάθηκε όταν ήταν ακόμη τριαντάρης από το επαναστατικό του ψευδώνυμο, Στάλιν, δηλαδή άνθρωπος από ατσάλι. Οι Γεωργιανοί όμως δεν το ξεχνούν. Μπορεί να έδινε τις εντολές του για εκτελέσεις στα ρωσικά, όμως η βαριά προφορά του ήταν γεωργιανή», καταλήγει ο Γκουρούλι. Ο Σάιμον Σεμπάγκ Μοντεφιόρε, συγγραφέας του βιβλίου «ο Νεαρός Στάλιν», παρατηρεί: «Υπάρχουν δύο Στάλιν: ο Γεωργιανός μαρξιστής του δρόμου, το παιδί από το Σκόρι και ο Ρώσος Στάλιν, ο μεγαλύτερος ηγέτης του 20ού αιώνα. Η Γεωργιανή πλευρά του αγνοείται συστηματικά όμως». Εντούτοις, ακόμη και σήμερα, στους γάμους και τα βαφτίσια, στο Γκόρι, πάντοτε περιλαμβάνεται και μία πρόποση «στο μεγάλο σύντροφο». Μπροστά σε αυτήν την αμφιλεγόμενη στάση, η γεωργιανή κυβέρνηση είναι εμφανώς αμήχανη, ενώ κάποια μέλη του υπουργικού συμβουλίου – σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους – εκφράζουν την απογοήτευσή τους που καμιά ρωσική βόμβα στον πρόσφατο πόλεμο δεν έπεσε πάνω στο άγαλμα του δικτάτορα που δεσπόζει στην κεντρική πλατεία του Γκόρι.

Πηγή: Καθημερινή 01-10-08