Ξαναχτίζεται η Ράλλειος Σχολή! 

Σεπτέμβριος 1855. O δήμαρχος Λουκάς Pάλλης αναγγέλλει την ανέγερση τουΠαρθενικού Σχολείου, μετέπειτα Pαλλείου Σχολής. Σεπτέμβριος 2008. O Oργανισμός Σχολικών Kτιρίων προκηρύσσει τη δημοπράτηση κατασκευής της Pαλλείου. Tο ιστορικό σχολείο του Πειραιά ξαναχτίζεται. Eκτός από την πληθώρα εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων που εξυπηρέτησε, η Pάλλειος αποδείχθηκε αληθινή επένδυση για την πόλη. «Hταν μέρος της πολιτικής του Pάλλη να προσελκύσει Xιώτες μεγαλέμπορους στον Πειραιά”.

 Γέννημα – θρέμμα Πειραιώτισσα, υπηρέτησα και ως αναπληρώτρια στη Ράλλειο Σχολή, όταν στεγαζόταν στον Πύργο του Πειραιά στο λιμάνι.  Ξέρετε, αυτό το τρισκατάρατο κτίριο, που κτίστηκε επι δημαρχίας Σκυλίτση, και όλοι έλεγαν ότι θα πέσει;  Ε! Δεν έπεσε και στέγασαν και το σχολείο πόσα χρόνια!  Αυτό που έπεσε ήταν η ψευδοροφή μιας αίθουσας στο κεφάλι μου-ευτυχώς!  Είχαμε προνοήσει να μπαίνουμε πρώτα οι καθηγητές και ξωπίσω οι μαθήτριες.  Χάρηκα πολύ για την είδηση! Τώρα γιατί τους πήρε 37  χρόνια, δεν θα το μάθουμε ποτέ!  Ας φτιάξουν όμως ένα σχολείο- κόσμημα καιγια τον Πειραιά και για να ησυχάσει η ψυχή κάποιων ανθρώπων που έκαναν και κάτι για την πατρίδα τους.

Από το 1856 μέχρι σήμερα

Η ανώνυμη δωρεά των 20.000 δρχ. γίνεται δεκτή από το Δημοτικό Συμβούλιο Πειραιά με σκοπό την ανέγερση Σχολής Θηλέων. Το 1856 ξεκινά η οικοδόμηση, η οποία διακόπτεται αφού δεν επαρκούν τα χρήματα του δωρητή. Σύντομα, η ταυτότητά του θα αποκαλυφθεί. Είναι ο Ιάκωβος Ράλλης, συγγενής του τότε δημάρχου Λουκά Ράλλη, που χορηγεί δεύτερο ποσό της τάξεως των 10.000 δρχ. Η κατασκευή ολοκληρώνεται το 1857, οπότε και ξεκινάει η λειτουργία του σχολείου. Το 1939 μετονομάζεται σε Ράλλειο Σχολή και ο δήμος απαλλάσσεται από τη συντήρησή της. Η περιπέτεια του σχολείου, ωστόσο, ξεκινάει επί δημαρχίας Σκυλίτση, οπότε η Ράλλειος εκδιώκεται από το «μητρικό» κτίριο των οδών Ηρώων Πολυτεχνείου, Βασιλέως Γεωργίου και Δραγάτση και το 1971 στεγάζεται σε προπολεμικό κτίσμα της οδού Κολοκοτρώνη. Το κτίριο κρίνεται ακατάλληλο και η Ράλλειος βρίσκει καταφύγιο σε ένα άλλο ιστορικό σχολείο της πόλης, την Ιωνίδειο. Το Μάρτιο του ’73 θα επιστρέψει στην Κολοκοτρώνη, χώρος που θα τη φιλοξενήσει ως το 1996. Οι αντιδράσεις του Συλλόγου Γονέων και των εκπαιδευτικών για την παλαιότητητα του κτιρίου οδηγούν σε νέα μεταστέγαση, αυτή τη φορά στον Πύργο της Ακτής Ποσειδώνος. Παρά την ανακατασκευή δύο ορόφων για την υποδοχή των μαθητών, οι συνθήκες στέγασης αποδεικνύονται επικίνδυνες. Εν τω μεταξύ, αρχίζει η αναζήτηση αδόμητου χώρου για την ανέγερση της νέας Ραλλείου. Το οικόπεδο που προτείνει ο δήμος στην Τερψιθέα κρύβει σημαντικές αρχαιότητες στα σπλάχνα του και η πειραϊκή κοινότητα εξεγείρεται, μπλοκάροντας τις διαδικασίες. Το 2005 δημοτική αρχή και ΟΣΚ καταλήγουν στο χώρο της Γρηγορίου Λαμπράκη, ενώ ένα χρόνο αργότερα, ύστερα από διαγωνισμό της Νομαρχίας Πειραιά, δύο κτίρια στην οδό Μπουμπουλίνας καλούνται να σηκώσουν το βάρος της ιστορικής Ραλλείου.