προκαλεί δέος σε κάποιους ανθρώπους όταν τη σκέπτονται, πολλοί άλλοι ζουν μια χαρά και μάλιστα πεθαίνουν ξέγνοιαστοι χωρίς να έχουν ποτέ ενδιαφερθεί να μάθουν περί τίνος πρόκειται και άλλοι ξέρουν μόνο ότι η θεωρία αυτή όταν ασχοληθείς μαζί της, σαν να ήταν αβγό δίκροκο, σου προκύπτει να είναι δύο, οπότε άσ΄ το καλύτερα.

Ο Sander Βais, θεωρητικός φυσικός στο Πανεπιστήμιο του Αμστερνταμ, κάθησε και έφτιαξε ένα βιβλίο, αν όχι τίποτε άλλο, τουλάχιστον διαφορετικό απ΄ όσα προσπαθούν με εξισώσεις ή χωρίς να εκλαϊκεύσουν τις θεωρίες του Αϊνστάιν. Εχουμε την Ειδική Θεωρία και τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Αντίθετα απ΄ ό,τι μπορεί να νομίσει κάποιος, την πρώτη είναι αρκετά πιο εύκολο να την κατανοήσει κανείς με λιγότερες γνώσεις Μαθηματικών και Φυσικής, ενώ η δεύτερη, η Γενική, έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις. Στην Ειδική αυτό που επικρατεί είναι δύο πλαίσια, ας το πούμε έτσι, που κινούνται το ένα σε σχέση με το άλλο και μάλιστα χωρίς… γκάζια, δηλαδή χωρίς επιταχύνσεις. Ολο με την ίδια σταθερή μεταξύ τους ταχύτητα. Παρατηρούμε τα συμβαίνοντα σε σχέση με τα δύο αυτά πλαίσια και το βασικό αλλά τόσο απίστευτο είναι ότι ο χρόνος περνάει διαφορετικά στο καθένα από τα δύο και μετρώντας το ίδιο αντικείμενο βρίσκουμε να έχει κατά τον οριζόντιο άξονα διαφορετικό μήκος. Η μία ώρα στο ένα δεν είναι ακριβώς μία ώρα στο άλλο, βγαίνει και το μήκος διαφορετικό και από εκεί βέβαια αρχίζουν οι μεγάλες ανακαλύψεις. Οτι οι νόμοι της Φυσικής στα δύο συστήματα είναι ίδιοι και ότι το φως διαδίδεται στο κενό με την ίδια ταχύτητα.

Πρέπει όμως κάποιος να μας εξηγήσει γιατί το μήκος και ο χρόνος πάνε τόσο κόντρα στην καθημερινή μας λογική. Ο συγγραφέας στην αριστερή σελίδα βάζει ένα επεξηγηματικό κείμενο και στη δεξιά ένα διάγραμμα. Ξεκινάει από το πιο απλό που γίνεται και προχωρεί προσεκτικά. Κάθησα και ακολούθησα σελίδα προς σελίδα τις υποδείξεις του, και είναι προσιτές σε όποιον διαθέτει μια εξοικείωση με το Πυθαγόρειο Θεώρημα, λίγο πράξεις με τα κλάσματα και δεν έχει ξεχάσει ότι για την ομαλή ταχύτητα διαιρούμε το διάστημα με τον χρόνο. Το κρίσιμο σημείο είναι στη σελίδα 42, η πρόσθεση ταχυτήτων κατά Αϊνστάιν. Μετά προχωρείς καλά με χωροχρόνο, μάζα και ενέργεια, ακόμη και λίγη Γενική Θεωρία μπορείς να κατακτήσεις. Χαρτί, μολύβι, ελάχιστο δονκιχωτισμό και μια δόση υπομονής τραβώντας μερικές γραμμές το Σαββατοκύριακο θέλει αυτό το βιβλίο και δίνει πολλά. Οσο για την εμφάνισή του, είναι πραγματικά υπέροχη.