Πριν από χρόνια, αν ήθελες να μιλήσεις δημοσίως, έπρεπε να ζητήσεις άδεια. Αν ήσουν μουσικός, χρειαζόσουν μια δισκογραφική εταιρεία για να προωθήσει και να διανείμει τη δουλειά σου. Αν ήσουν κινηματογραφιστής, είχες ανάγκη από ένα κινηματογραφικό στούντιο ή ένα τηλεοπτικό κανάλι για να ρισκάρει με το καλλιτεχνικό σου όραμα… Ακόμη κι αν είχες μια άποψη που ήθελες να μοιραστείς με τους άλλους, έπρεπε να «πείσεις» μια εφημερίδα, ένα περιοδικό ή έναν εκδότη, για να τη δημοσιεύσει. Τώρα οποιοσδήποτε έχει ένα laptop και σύνδεση, μπορεί να μοιραστεί το «έργο ζωής» του με ένα παγκόσμιο κοινό. Όχι ότι θα… σαρώσει τα πλήθη. Λίγα blogs κάνουν τη διαφορά…Ίσως τελικά τα blogs και το Internet γενικότερα να μην είναι η μεγάλη απειλή. Αλλά μια ευκαιρία για τις επόμενες γενιές να βρουν τη φωνή τους, τον χώρο τους, να θέσουν όρους.

Πηγή: Καθημερινή 18-09-08