Θα σας περιγράψω το μοντέλο λειτουργίας ενός ιδιωτικού κολεγίου, συνεργαζομένου με κάποιο ξένο πανεπιστήμιο, που τώρα ζητεί την άδεια να παρέχει σπουδές πανεπιστημιακού επιπέδου και ταυτόχρονα την αναγνώριση των τίτλων σπουδών και των συνακόλουθων επαγγελματικών δικαιωμάτων. Το μοντέλο δεν είναι αυθαίρετο, δεν το πλάσαμε με το μυαλό μας. Προκύπτει ανάγλυφα από επώνυμη καταγγελία για συγκεκριμένο κολέγιο που λειτουργεί ήδη, παρέχει κάποιες σπουδές και βρήκε τρόπους να προωθεί την αναγνώριση των τίτλων. Τώρα απλώς διεκδικεί τη συγκατάθεση της πολιτείας να μεταπηδήσει, κυρίως για εμπορικούς λόγους, στην τάξη… των ΑΕΙ.

Μεταβάλαμε την επώνυμη καταγγελία σε μοντέλο για να δείξουμε ότι αυτός ο τρόπος λειτουργίας ισχύει σχεδόν για όλα τα κολέγια, δεν περιορίζεται μόνο στο καταγγελλόμενο. Κυρίως όμως για να αναδειχθουν τα προβλήματα που πρέπει να λυθούν, οι σκοτεινές πλευρές που πρέπει να φωτιστούν και ο έλεγχος που οφείλει να ασκεί η πολιτεία. Το μοντέλο: Το κολέγιο Αλφα (έτσι το ονομάζουμε) εμφανίστηκε προ ετών στην αγορά (ακριβέστερα στη μαύρη αγορά) «ανώτατης εκπαίδευσης» ως συνεργαζόμενο με το «φημισμένο» ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο Βήτα ή ως παράρτημά του. Δεν έχει και τόση σημασία ποιο είναι το περιεχόμενο αυτής της συνεργασίας και ποιοι οι όροι της εκπλήρωσής της. Το βέβαιο είναι ότι το «παράρτημα» δέχεται σπουδαστές, οι οποίοι για ένα χρονικό διάστημα φοιτούν εδώ, κατόπιν δίνουν κάποιες εξετάσεις στο πανεπιστήμιο – κηδεμόνα, παίρνουν πτυχίο και με το πτυχίο αυτό, αφού κάνουν μεταπτυχιακά, επιστρέφουν στην Ελλάδα για να αναγνωρισθούν οι τίτλοι και τα επαγγελματικά τους δικαιώματα.

Θα μπορούσαμε κατ’ αρχήν να μην έχουμε αντίρρηση σε αυτό το είδος των σπουδών. Υπάρχουν μερικά κολέγια που προσφέρουν σπουδές επιπέδου, με διαφανείς συμφωνίες και αξιόπιστους τίτλους. Δεν συμβαίνει αυτό με το μοντέλο μας. Ψάξαμε σε όλες τις έγκυρες πηγές, στους καταλόγους των Times και Guardian και στην ειδική ηλεκτρονική αναζήτηση του Google για να βρούμε αυτό το συνεργαζόμενο πανεπιστήμιο και τον βαθμό της αξιολόγησής του. Δεν το βρήκαμε πουθενά. Δεν φαίνεται να είναι εντελώς ανύπαρκτο. Κάπου φαίνεται ότι υπάρχει και λειτουργεί ως «πανεπιστήμιο ευκαιρίας», αλλά δεν αξιολογείται για να περάσει σε επίσημους και αξιόπιστους καταλόγους. Σημασία έχει ότι όποιος διαθέτει μερικές χιλιάδες ευρώ (δυστυχώς πολύ λιγότερα από όσα θα απαιτούσε η εισαγωγή και φοίτηση στα ελληνικά «δωρεάν» δημόσια πανεπιστήμια) αποκτά πτυχίο και μεταπτυχιακούς τίτλους. Το γενικευμένο (με ελάχιστες εξαιρέσεις) μοντέλο λειτουργίας των κολεγίων, από μόνο του και χωρίς ιδιαίτερη ανάλυση, αναδεικνύει τα σημεία όπου οφείλει η πολιτεία να συγκεντρώσει τη ρυθμιστική προσοχή της και τον έλεγχο: Είναι η αξιολόγηση και η φήμη του ξένου συνεργαζόμενου πανεπιστημίου, η αξιοπιστία του εδώ «παραρτήματος» τουλάχιστον ως προς το πρόγραμμα σπουδών και το διδακτικό προσωπικό και, τέλος, η διαδικασία απόκτησης και αναγνώρισης τίτλων σπουδών. Θα χαιρόμασταν αν είχαμε παράρτημα της Οξφόρδης ή του Γέιλ. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχουμε...Tου Aντωνη Kαρκαγιαννη