Κυριολεκτικά μέσα σε τέσσερεις τοίχους θα βρεθούν πάλι τα παιδιά, που ξεκινούν σε λίγες μέρες τα μαθήματά τους.  Μή λειτουργικά κτίρια- φασόν, στην πλειονότητά τους, δεν ακολουθούν την εξέλιξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας και εγκλωβίζουν τους μαθητές σε βαρετές αίθουσες.  Είναι χαρακτηριστικό οτι στα 180 χρόνια ύπαρξης του σύγχρονου ελληνικού κράτους, το αεράκι της αρχιτεκτονικής ανανέωσης των σχολικών κτιρίων φύσηξε μονο δύο φορές.  Είναι τόσο δύσκολο να ξεκόψει ο ΟΣΚ απο αυτήν την αγκυλωτική νοοτροπία των copy-paste κτιρίων;  Δεν γνωρίζει το υπουργείο τις σημερινές ανάγκες του σχολείου; Θεωρεί περιττές επιπλέον αίθουσες για εργαστήρια, εκδηλώσεις;  Τότε γιατί επιμένει στην εισαγωγή των ΤΠΕ στα σχολεία; Με τί μέσα θα γίνουν; Η σύγχρονη τεχνολογία, οι αρχιτεκτονικές μέθοδοι, τα μοντέρνα υλικά μπορούν να κατεβάσουν κατά πολύ το κόστος του κτιρίου.  Τσιγγουνιές και προχειρότητες με σίγουρο κέρδος – μα σίγουρο – κάποιων επιτηδείων.  Το κόστος όμως του κράτους και του μαθητή απροσμέτρητο.   Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 07-09-08