Μαθηματικά και …άλλα πολλά! Και όχι μόνον!
Η Μεγάλη Δευτέρα είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε τον Ιωσήφ, όπου τα αδέρφια του τον πουλάνε δούλο, βρίσκεται στην Αίγυπτο, η γυναίκα του κυρίου του, Πετεφρή, του επιτίθεται ερωτικά, αυτός την αποπέμπει, κλείνεται στη φυλακή, ερμηνεύει τα όνειρα του Φαραώ για τις παχιές και τις ισχνές αγελάδες, γίνεται στη συνέχεια ουσιαστικά πρωθυπουργός της Αιγύπτου, σώζει τον πατέρα του Ιακώβ, τ’ αδέρφια του και όλο το λαό του Ισραήλ. Η Εκκλησία, προβάλλοντας το υπόδειγμα του Ιωσήφ, θα έπρεπε να δείχνει ένα ήθος, άξιο προς μίμησιν και όχι προς αποφυγήν -όπως δυστυχώς πολλές φορές συμβαίνει – να είναι κοντά στον ανθρώπινο πόνο και τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, αρωγός, συμπορευτής φιλάνθρωπος και ανιδιοτελής.
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.
13/04/2009 στις 3:08 μμ
Νομίζω ότι θα χρειαστώ μία διευκρίνιση στο σημείο: “δείχνει το ήθος της”
με ποιον ακριβώς τρόπο προσπαθεί η εκκλησία να αποκτήσει την εσωτερική ελευθερία;
13/04/2009 στις 6:06 μμ
Έχεις δίκιο Terra μου! Ο “δαίμων”, βλέπεις. Το σχολίασα, βέβαια δεν έχω την προηγούμενη version, αλλά εσύ ξέρεις. Στη διάθεσή σου για κάθε σχόλιο.