Τι είναι εκείνο που οδήγησε τον Κάρολο Δαρβίνο να εκφράσει τις εντυπωσιακές και επαναστατικές για την εποχή τους θεωρίες του; Στο ερώτημα αυτό απαντούν Βρετανοί ιστορικοί, το βιβλίο των οποίων αποκαλύπτει ότι ο διάσημος βιολόγος ένιωθε αποτροπιασμό για τον θεσμό της δουλείας, την κατάργηση του οποίου χαρακτήρισε «ιερό σκοπό».  Ο Δαρβίνος υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της απάνθρωπης μεταχείρισης των σκλάβων, κατά τα ταξίδιά του με το «Μπιγκλ», που τον έφεραν στην αμερικανική ήπειρο και στις νήσους Γκαλαπάγκος, όπου διατύπωσε τη θεωρία του περί εξέλιξης των ειδών, χάρη στις παρατηρήσεις των γηγενών σπίνων. Η ιδεολογική στράτευση του Δαρβίνου στον αγώνα κατά της δουλείας βρίσκεται πίσω από τη μοναδική προσέγγισή του στο θέμα της εξέλιξης και στην αρχή που εξέφρασε για «κοινή καταγωγή» όλων των ειδών. Η αρχή αυτή ίσως να χρησιμοποιήθηκε από τον Δαρβίνο ως επιχείρημα υπέρ της κατάργησης της δουλείας, εκτιμούν οι συγγραφείς του νέου βιβλίου. Αφού ολοκλήρωσε τον περίπλου του πλανήτη το 1836, ο Δαρβίνος εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου δύο χρόνια αργότερα δημοσίευσε τις ρηξικέλευθες θεωρίες του. Την ίδια εποχή, ο θείος του Δαρβίνου, Τζος Ουέντζγουντ, ιδρυτής της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας πορσελάνης, πούλησε την επιχείρηση και αξιοποίησε τα έσοδα για τη στήριξη της εκστρατείας κατά της δουλείας.  Στο ημερολόγιο του ταξιδιού του, που δημοσιεύθηκε το 1845, ο Δαρβίνος προχωρά σε γλαφυρές περιγραφές των μαρτυρίων, που υφίσταντο οι δούλοι στις φυτείες της Λατινικής Αμερικής. Τη χειρότερη εντύπωση στον Δαρβίνο προκάλεσε η απειλή πολλών αφεντικών στις φυτείες ότι θα πουλούσαν τα παιδιά των σκλάβων τους, εάν αυτοί δεν παρέμεναν φρόνιμοι. Η θεωρία του Δαρβίνου για την κοινή καταγωγή των ειδών εκφράσθηκε εν μέρει ως απάντηση στην επικρατούσα άποψη μεταξύ των ιδιοκτητών φυτειών στη Νότια Αμερική, ότι οι σκλάβοι αποτελούσαν ξεχωριστό ζωικό είδος, η κακομεταχείριση του οποίου δεν μπορεί να θεωρείται ανήθικη.