Διαβάζω στην “Κ”  (της Ολγας Σελλα), για την συμπαθή τάξη των οδηγών ταξί.  Προς Θεού, ας μην ρίξουμε το ¨ανάθεμα” προς όλους. Υπάρχουν και σοβαροί επαγγελματίες στον κλάδο. Έναν κλάδο όμως, που αντί να διευκολύνει την ζωή μας – γι αυτό και υπάρχει- την δυσκολεύει τόσο σωματικά -γιατί δεν το βρίσκεις το ταξί πάντα, όταν το χρειάζεσαι- αλλά και ψυχικά -όταν θα φτάσεις στο μή περαιτέρω και θα πρέπει να βρείς το δίκιο σου.

Μας εξέπληξαν τα αποτελέσματα της έρευνας για τα ταξί; Γιατί, καλέ; Απλώς τώρα, όσα υποψιαζόμασταν, υπάρχουν και ως μετρήσεις. Αλλά όσοι μπαίνουμε σε ταξί συχνά (γιατί όσοι μπαίνουν αραιά είναι αυστηροί, ενίοτε και άδικοι, με το μέσον που συχνά υποκαθιστά τις συγκοινωνίες) σχεδόν δεν χρειαζόμασταν τα συμπεράσματα της πρόσφατης έρευνας που έκανε το Εργατικό Κέντρο Αθηνών. Βέβαια οι ερευνητές άλλο ήθελαν να διαπιστώσουν κι άλλα… φασούλια τούς βγήκαν. Ηθελαν να δουν τις εργασιακές συνθήκες των οδηγών ταξί. Αλλά στη διαδικασία εντόπισαν ταξί-μαϊμούδες, οδηγούς χωρίς δίπλωμα οδήγησης, οδηγούς 70χρονους, κι άλλα τέτοια εξαιρετικά. Οσοι μπαίνουμε λοιπόν συχνά σε ταξί, τρεις ή τέσσερις φορές την ημέρα, γνωρίζουμε ότι αναγκαζόμαστε να μπούμε σ’ ένα «μαγαζί» που πολύ συχνά είναι άθλια βρώμικο, που ο «καταστηματάρχης» του οδηγεί με τρόπο που τουλάχιστον ζαλίζεσαι (στο κέντρο της πόλης όχι στην εθνική), που σε στριμώχνει στο πίσω κάθισμα με ένα δύο άγνωστους συνεπιβάτες, που βάζει τη μουσική της αρεσκείας του (και κανενός άλλου) στη διαπασών, που οι μόνες ξένες λέξεις που χρησιμοποιεί είναι της αργκό, που η ελάχιστη διαδρομή στρογγυλοποιείται πάντα προς τα πάνω, που… Δηλαδή συμπεριφορές που ούτε κατ’ ευφημισμόν δεν θα μπορούσαν να αποκληθούν επαγγελματικές.

Αυτή η έρευνα του Εργατικού Κέντρου ήταν η πρώτη εμπεριστατωμένη, για έναν κλάδο που είναι η πρώτη εικόνα της χώρας με τους ξένους επισκέπτες και η πιο συχνή καθημερινή σχέση με τους ντόπιους. Απ’ όσο γνωρίζω μόνο το υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης είχε κάνει κάποια στιγμή μερικά σεμινάρια (ίσως στους Ολυμπιακούς). Πάντως, σχεδιασμοί και προγραμματισμοί για το πώς πρέπει να λειτουργεί ένας ευαίσθητος κλάδος σε βάθος χρόνου δεν υπάρχουν. Και φυσικά δεν υπάρχουν κυρώσεις για όσους παραβαίνουν αυτό το πλαίσιο. Οι παραβάσεις που εντοπίζονται αφορούν μόνο ζητήματα οδικής συμπεριφοράς. Πολύ ενδιαφέροντα τα στοιχεία της έρευνας του ΕΚΑ. Αλλά περιμένουμε ν’ ακούσουμε μέτρα, σχεδιασμούς και κυρίως σοβαρές κυρώσεις, σ’ όσους οδηγούς παραβαίνουν, διαρκώς, όχι μόνο τους κανόνες οδικής συμπεριφοράς, αλλά και τους κανόνες συμπεριφοράς.