Η ανωνυμία που προσφέρει το ίντερνετ εφόσον χρησιμοποιούμε ψευδώνυμο, το γεγονός ότι παραμένουμε αόρατοι για πολλούς, το ότι ενισχύεται η έννοια και η αντίληψη του εαυτού μας επειδή βρισκόμαστε και δρούμε μόνοι. Σημαντικό ρόλο έχει η ανυπαρξία «αρχής» που θα μπορούσε να ελέγχει τη συμπεριφορά μας. Η καταστολή των αναστολών, μπορεί να είναι καλοήθης (όταν ένα ιδιαίτερα ντροπαλό άτομο ανοίγεται στο διαδίκτυο) ή «τοξική». Στις ηλεκτρονικές επιστολές, τις αναρτήσεις στο ίντερνετ (posting) και τις αίθουσες συζήτησης είναι αδύνατο (εφόσον βέβαια δεν υπάρχει κάμερα και μικρόφωνο) να ακούσουμε τη φωνή ή να δούμε την έκφραση του προσώπου αυτού που θα διαβάσει τι λέμε. Είναι, κατά συνέπεια, πολύ εύκολο να παρερμηνεύσουμε την πρόθεση του αποστολέα του email, ενός μηνύματος κοκ. Αν, λοιπόν, γράφουμε οργισμένοι ή εκνευρισμένοι, καθώς δεν διαθέτουμε τις πολύτιμες κοινωνικές πληροφορίες, είναι πολύ εύκολο να παρασυρθούμε, να γράψουμε κάτι ιδιαίτερα σκληρό, η προσβλητικό, και αμέσως το στείλουμε, ενώ η ψύχραιμη επαναξιολόγηση της κατάστασης θα μας έκανε να το πετάξουμε στα σκουπίδια. Για αυτό όταν επικοινωνείτε μέσω τεχνολογίας, προσοχή! The N.Y Times