Μιλώντας στο kathimerini.gr, o καθηγητής του ΕΜΠ, Θεόδωρος Καρούνος σχολιάζει τις επαγγελίες της «ψηφιακής δημοκρατίας» και «ξορκίζει» τις ανεπιθύμητες για μερικούς προοπτικές της. Όταν χιλιάδες χρήστες-προγραμματιστές συγκροτούν κοινότητες εντός των οποίων μπορούν να μελετήσουν, να εκτελέσουν, να αντιγράψουν και να αναδιανείμουν λογισμικό ελεύθερα, χωρίς αυτό κατ’ ανάγκη να είναι και δωρεάν, τότε οι προοπτικές κοινωνικής οργάνωσης που διανοίγονται είναι εξαιρετικές. Όπως μας πληροφορεί ο κ. Καρούνος, «στην Ελλάδα, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, το ποσοστό χρήσης σε δημοφιλή προγράμματα όπως το Firefox και το Open Office κυμαίνεται κατά περίπτωση γύρω στο 20%-30%, στο Linux η χρήση αγγίζει το 40% ενώ σε καθημερινή χρήση (e-mail) τα ποσοστά αν και είναι χαμηλά (4%) φαίνεται να κινούνται ανοδικά.
Αν κάποιος ήθελε να περιγράψει την φιλοσοφία του ελεύθερου λογισμικού και τα οφέλη που προκύπτουν από αυτήν, τότε το κυρίαρχο δομικό στοιχείο είναι η αυτοοργάνωση. Από την στιγμή που δίδεται η ελευθερία στον χρήστη να τροποποιήσει κάποιο πρόγραμμα χωρίς τον «καταναγκασμό» της λήψης άδειας και την υποβολή οικονομικού αντίτιμου για αναπαραγωγή, η έννοια της ατομικής δημιουργίας περιέρχεται στα χέρια της κοινότητας. Οποιαδήποτε αλλαγή γίνεται στον εκάστοτε κώδικα, συμβάλει στην απρόσκοπτη διάδοση της γνώσης με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Σύμφωνα με τον κ. Καρούνο, η χρήση και οι πόροι του ελεύθερου λογισμικού κατευθύνονται στη βελτίωση του συστήματος και όχι στην επώδυνη αγορά αδειών, όπως της συμφωνίας του Ελληνικού Δημοσίου με την Microsoft για το λειτουργικό των Windows. Στην ανάπτυξη του ΛΑΚ, εφαρμόζεται η αρχή του «ένας – δέκα – εκατό», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο καθηγητής του ΕΜΠ. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι ένας είναι εκείνος που ασχολείται ενεργά στην ανάπτυξη του προϊόντος, δέκα ακόμη συμμετέχουν πιο χαλαρά κάνοντας τροποποιήσεις, και εκατό άλλοι το χρησιμοποιούν.
Σημαντικότερο όφελος από τη χρήση λογισμικού ανοιχτού κώδικα για μια οικονομία, δεν είναι κατά βάση το οικονομικό, αλλά κυρίως το αναπτυξιακό που εστιάζεται στη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής αγοράς πληροφορικής υψηλού επιπέδου. Ταυτόχρονα, το ανοιχτό λογισμικό καταργεί τη σχέση hardware-λογισμικού, που χαρακτηρίζει ως «φαύλο κύκλο» ο κ. Καρούνος. Χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις σε ότι αφορά επεξεργαστική ισχύ, μνήμη και γραφικά περιβάλλοντα, το ελεύθερο λογισμικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την πλειοψηφία των χρηστών. «Με αυτό τον τρόπο, αντί το ελληνικό Δημόσιο να αναζητά καινούργιους υπολογιστές που θα χρησιμοποιούν προγράμματα με άδεια χρήσης, θα μπορούσε να εγκαταστήσει ελεύθερο λογισμικό στους ήδη υπάρχοντες», καταλήγει ο κ. Καρούνος.