Όταν σας λέω, ότι οι βρεττανικές έρευνες “με στέλνουν αδιάβαστη”, να με ακούτε!  Οι άνθρωποι είναι πολύ…προχωρημένοι!!!!  Κάντε μου τη χάρη.  Διαβάστε το άρθρο.  Συγχωρείστε μου τις παρεμβάσεις, αλλά ήταν υπεράνω των δυνάμεών μου να συγκρατηθώ…

Ένα μακρύ μεσαίο δάχτυλο αποτελεί σημαντική ένδειξη για τις πιθανότητες επαγγελματικής επιτυχίας ενός χρηματιστή (και όχι μόνο),-το “όχι μόνο” αναφέρεται στον χρηματιστή ή στο μακρύ μεσαίο δάχτυλο;- όπως ανακοίνωσαν Βρετανοί επιστήμονες του πανεπιστημίου Κέμπριτζ. Η εργασία έγινε από ομάδα με επικεφαλής τον φυσιολόγο ερευνητή στον τομέα της νευροεπιστήμης και της συμπεριφοράς Τζον Κόουτς (ο ίδιος υπήρξε πρώην χρηματιστής στη Γουόλ Στριτ) και δημοσιεύθηκε στα «Πρακτικά» της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.  Προηγούμενη έρευνα είχε δείξει ότι η αναλογία του μήκους του δείκτη σε σχέση με το μήκος του μεσαίου δακτύλου – να μην μπερδευόμαστε με τη χρυσή αναλογία και τον αριθμό φ. (Φ απο Fibonacci και όχι απο … φυστίκι) – αποτελεί ένδειξη για την προγεννητική έκθεση ενός εμβρύου σε ανδρικές ορμόνες (ανδρογόνα-τεστοστερόνη). Οι ορμόνες αυτές επηρεάζουν τον υπό ανάπτυξη εγκέφαλο, δίνοντάς του αυξημένη επιθετικότητα, αυτοπεποίθηση, ταχύτερους χρόνους αντίδρασης, μεγαλύτερη προθυμία για ανάληψη ρίσκου στη ζωή και μεγαλύτερες ικανότητες να διακριθεί στα σπορ. Όσο υψηλότερα είναι τα επίπεδα αυτών των ορμονών, τόσο μεγαλύτερο είναι το μεσαίο δάκτυλο σε σχέση με το δείκτη και άρα τόσο χαμηλότερη η σχέση (μαθηματική αναλογία) μεταξύ δείκτη/μεσαίου δακτύλου.

Η έρευνα του Κόουτς επιβεβαίωσε ότι τα ανδρογόνα βελτιώνουν την συγκέντρωση και τα αντανακλαστικά που απαιτούνται στις υψηλού επιπέδου χρηματοοικονομικές συναλλαγές. Πέρυσι ο Κόουτς, σε άλλη έρευνά του, είχε διαπιστώσει –παίρνοντας δείγματα σάλιου– ότι οι χρηματιστές, που παρουσίαζαν αυξημένα επίπεδα τεστοστερόνης το πρωί, έβγαζαν περισσότερα χρήματα από τους υπόλοιπους χρηματιστές. Αυτή τη φορά, η ομάδα του Κόουτς στο Κέμπριτζ μέτρησε το μήκος των δακτύλων 44 ανδρών χρηματιστών του Σίτι του Λονδίνου, που η δουλειά τους απαιτούσε ταχεία λήψη αποφάσεων. Στη συνέχεια συσχέτισε το μήκος των δακτύλων με τα κέρδη και τις απώλειες των χρηματιστών στη διάρκεια μιας περιόδου 20 μηνών. Το συμπέρασμα ήταν ότι όσο πιο χαμηλή είναι η αναλογία δείκτη-μεσαίου δακτύλου, τόσο υψηλότερη κερδοφορία εμφανίζει ένας χρηματιστής (και μάλιστα άσχετα με την εμπειρία του) και τόσο λαμπρότερες προοπτικές καριέρας. Η διαφορά που παρατηρείται, είναι εντυπωσιακή: οι χρηματιστές με μακρύ μεσαίο δάκτυλο -και άρα χαμηλό λόγο δείκτη/μεσαίου δακτύλου- βγάζουν κατά μέσο όρο σχεδόν εξαπλάσια χρήματα από όσους έχουν μικρό μεσαίο δάκτυλο και άρα υψηλό λόγο δείκτη/μεσαίου.  (Δηλαδή, να καταλάβω: Όσοι – εκ των χρηματιστών πάντα – έχουν το μεσαίο δάκτυλο μικρό, δεν κερδίζουν τίποτε.  Αλλά, τί γίνεται με το …σάλιο;)

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι εφόσον η επιτυχία ενός στελέχους εξαρτάται από τα υψηλά επίπεδα προγεννητικών ανδρογόνων, τότε οι χρηματοοικονομικές αγορές πιθανώς επηρεάζονται από τα βιολογικά χαρακτηριστικά όσων “παίζουν” σε αυτές. Ο Τιμ Χάρφορντ, αναλυτής των Financial Times και συγγραφέας του βιβλίου «Η λογική της ζωής: Τα ορθολογικά Οικονομικά ενός ανορθολογικού κόσμου», χαρακτήρισε «γοητευτική» τη μελέτη του Κόουτς και είπε ότι επιτέλους είναι καιρός οι οικονομολόγοι να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν τις χρηματοοικονομικές αγορές με όρους φυσικής επιλογής και όχι με όρους ορθολογικών ανθρώπων που παίρνουν συνεχώς ορθολογικές αποφάσεις. Όμως ο Κόουτς επέστησε την προσοχή στο ότι, πέρα από τις χρηματιστηριακές συναλλαγές όπου όντως χρειάζονται γρήγορες αποφάσεις και άρα ένα μακρύ μεσαίο δάκτυλο μπορεί να αποτελεί ένα συγκριτικά πλεονεκτικό βιολογικό χαρακτηριστικό, υπάρχουν άλλοι τομείς συναλλαγών στην οικονομία, όπου θα ήταν προτιμότερη μια λιγότερο ριψοκίνδυνη και πιο συνετή συμπεριφορά, συνεπώς και ένα διαφορετικό μίγμα βιολογικών χαρακτηριστικών από την πλευρά των οικονομικών «παικτών».  Αυτό ισχύει γενικότερα στη ζωή: όπως είπε, σύμφωνα με άλλη έρευνα, οι καθηγητές πανεπιστημίων στους τομείς των μαθηματικών, της επιστήμης και της μηχανολογίας -που ασφαλώς μπορούν να θεωρηθούν πετυχημένοι και μάλιστα σε δύσκολους τομείς- έχουν υψηλότερο λόγο δείκτη/μεσαίου, άρα συγκριτικά μικρότερα μεσαία δάκτυλα.  (Αααα! Όλα γι όλα! Όσον αφορά τον τομέα των Μαθηματικών, αυτή η …χρυσή αναλογία με βρίσκει …απόλυτα σύμφωνη! )

 Δεν σας το είπα;  Θέλετε να φτιάξετε τη μέρα σας; Διαβάστε μια βρεττανική έρευνα! Βέβαια, αν υπόθεσουμε ότι όλα αυτά μπορεί – λέμε – και να ισχύουν, μόνο το έργο: “Τρόμος στον δρόμο με τις λεύκες Νο 69” μπορεί να εκφράσει τον πανικό μου.  Αν υποψιαστώ, ότι η Παγκόσμια Οικονομία εξαρτάται απο το … μήκος του μεσαίου δακτύλου και το … σάλιο των χρηματιστών ή των τα οικονομικά κρατούντων γενικότερα, να πώς εξηγείται η οικονομική κρίση και το σκαμπανέβασμα των τιμών του πετρελαίου.  Διότι, λόγος είναι αυτός! Αν το μήκος του μεσαίου δακτύλου – ενός εκάστου των χρηματιστών – … μεταβάλλεται, ο λόγος αλλάζει.  Αν συνυπολογίσουμε και την μεταβολή στο pH του σάλιου, άστα να πάνε…Απορώ, γιατί έχουμε απορίες! Με απλές συνεπαγωγές, μπήκαν τα δάχτυλα πράγματα στη θέση τους.   Εγώ όμως ακόμα,  μιαν  απορία την  έχω.   Με τέτοια “ιδανική” σχέση Δείκτου προς Μεσαίο, γιατί   έγιναν χρηματιστές ή οικονομολόγοι;  Θα ηδύναντο άνετα να γίνουν κάτι άλλο.  Ίσως χρησιμότερο στην κοινωνία.  Ουρολόγοι…ας πούμε;