Μέχρι τώρα ο τάφος του Κοπέρνικου, που γεννήθηκε το 1473 στο Τόρουν της βόρειας Πολωνίας, αποτελούσε μυστήριο, παρά τις αναζητήσεις, επί δύο αιώνες, από Πολωνούς, Γάλλους και Γερμανούς ερευνητές. Οι συγκριτικές μελέτες του DNA σε δύο τρίχες και ένα δόντι έδωσαν οριστικό τέλος σε μια μακροχρόνια αναζήτηση για τον τάφο του διάσημου αστρονόμου του 16ου αιώνα Νικόλαου Κοπέρνικου, ο οποίος ταρακούνησε τον κόσμο, όταν ανακοίνωσε ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος. Όπως μετέδωσε το Γαλλικό Πρακτορείο από τη Βαρσοβία, οι ειδικοί σύγκριναν το γενετικό υλικό δύο τριχών που είχαν βρεθεί στο «Calendarium Romanum Magnum», ένα βιβλίο του Γιοχάνες Στέφλερ, το οποίο εκδόθηκε το 1518 και ανήκε στον Κοπέρνικο επί πολλά χρόνια, με ένα δόντι από το κρανίο και ένα κόκαλο που βρέθηκαν στο Φρόμποργκ. Όπως δήλωσε η ειδική της γενετικής Μαρί Άλεν από το σουηδικό πανεπιστήμιο της Ουψάλα, διαπιστώθηκε ότι όλα είχαν την ίδια γονιδιακή αλληλουχία. Η ανακάλυψη έγινε τελικά από τον πολωνό αρχαιολόγο Γιέρζι Γκασόφσκι, μετά από αίτημα του επισκόπου του Φρόμποργκ να μελετήσει τα εκατοντάδες απομεινάρια που είναι θαμμένα κάτω από τον ρωμαιοκαθολικό γοτθικό καθεδρικό της πόλης, η οποία βρίσκεται στην πολωνική βαλτική ακτή. Ο Κοπέρνικος είχε διατελέσει ιερέας σε αυτό το ναό και συνεπώς το μέρος αυτό ήταν το πιο πιθανό να φιλοξενεί την τελευταία κατοικία του.
Αν και η ηλιοκεντρική θεωρία είχε πρωτοδιατυπωθεί στην αρχαία Ελλάδα από τον Αρίσταρχο το Σάμιο, στη συνέχεια υποσκελίσθηκε από την πτολεμαϊκή γεωκεντρική θεωρία, που αργότερα είχε την υποστήριξη της ισχυρής Καθολικής Εκκλησίας. Ο Κοπέρνικος, με το έργο του «De Revotutionibus Orbium Celestium», που εκδόθηκε λίγο πριν το θάνατό του το 1543, έφερε ξανά στο φως την κίνηση των ουράνιων σφαιρών (των πλανητών) γύρω από τον Ήλιο και όχι τη Γη, με συνέπεια να καταδικασθεί από τον Πάπα Παύλο τον 5ο το 1616, με το αιτιολογικό ότι αντιβαίνει στις Γραφές. Πηγή