Ηταν η δυτικότερη ελληνική αποικία του αρχαίου κόσμου. Το Εμπόριον (Αμπούριας στα ισπανικά), εκατό χιλιόμετρα σχεδόν ανατολικά της Βαρκελώνης και σύμβολο της ελληνικής παρουσίας στην Ιβηρική Χερσόνησο, γιορτάζει φέτος έναν αιώνα συστηματικών ανασκαφών που οδήγησαν στην αναστήλωση τόσο της ελληνικής όσο και της μεταγενέστερης ρωμαϊκής πόλης. Ο οικισμός ιδρύθηκε το πρώτο μισό του 6ου αιώνα από Ελληνες εμπόρους της αρχαίας Φώκαιας. Η πόλη εξελίχθηκε χάρη στην ακμάζουσα εμπορική δρστηριότητα των Ελλήνων ενώ το 218 π.Χ. με αφορμή τον Δεύτερο Καρχηδονιακό Πόλεμο, ξεκίνησε ο εκρωμαϊσμός της περιοχής. Οι πρώτες επίσημες αρχαιολογικές ανασκαφές στο Εμπόριον χρονολογούνται από τις αρχές του 19ου αιώνα αλλά η πρώτη δημόσια επέμβαση διάσωσης και αποκατάστασης του αρχαιολογικού χώρου άρχισε ουσιαστικά το 1907 χάρη σε πρωτοβουλία του αρχιτέκτονα Ζουζέπ Πούιγκ ι Κατναφάλκ. Το ενδιαφέρον για την ανάκτηση του κλασικού παρελθόντος της Καταλωνίας εντάσσεται στο «Νοουσεντίσμ», καλλιτεχνικό και ιδεολογικό κίνημα της καταλανικής διανόησης, που ξεκίνησε στις αρχές του 20ού αιώνα ως αντίδραση στο κίνημα του μοντερνισμού. Η ανακάλυψη του αγάλματος του Ασκληπιού, στις 25 Οκτωβρίου του 1909, έδωσε νέα ώθηση στην υπόθεση της αρχαιολογικής αποκατάστασης του Εμπορίου που σήμερα έχει ολοκληρωθεί κατά το ένα τέταρτο. Το σημερινό Εμπόριον είναι ένα σημαντικό αρχαιολογικό πάρκο και ο πιο κοντινός κατοικημένος οικισμός είναι η Σκάλα. Στην άλλη άκρη της Μεσογείου, υπάρχει ένα κομμάτι Ελλάδας που τώρα αρχίζουμε και το μαθαίνουμε.

Tου Δ. Ρηγόπουλου