Σε ένα βαθμό το Second Life (Δεύτερη Ζωή: διαδικτυακό παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας) είναι ένας τρόπος να μεταφερθείς από την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι τώρα σ’ εκείνη που θέλεις να βρίσκεσαι στο μέλλον. Αν είσαι χοντρός και μεσήλικας μπορείς να είσαι ξανά λεπτός και νέος. Αν ο κομμουνισμός έχει πεθάνει στον πραγματικό κόσμο, μπορεί να τον ανακαλύψεις ξανά στον εικονικό. Όταν η εκπομπή Newsnight έκανε ρεπορτάζ για το εν λόγω παιχνίδι το 2006, εντόπισε μια ομάδα Γερμανών κομμουνιστών να συζητούν πού είχε πάει στραβά η Τρίτη Διεθνής. Στην παρακάτω γωνία, μια ομάδα νεο-ναζί εξύφαιναν ένα σχέδιο αναβίωσης του κινήματος με στόχο την παγκόσμια κυριαρχία.

Οι άνθρωποι παραμένουν άνθρωποι όπου κι αν πάνε, κι αν θέλει κανείς να βάλει σε τάξη τον εικονικό κόσμο πρέπει να ξεκινήσει από τον πραγματικό. Δεν πρέπει να μας σοκάρει η ανακάλυψη ότι ο εικονικός κόσμος έχει όλα τα ελαττώματα του πραγματικού. Οσον αφορά τα νομίσματα, το νόμισμα του Second Life είναι λιγότερο σταθερό από αυτό της Ισλανδίας και ο συγγραφέας Nick Karr έχει υπολογίσει ότι ο μέσος χαρακτήρας του Second Life καταναλώνει όσο ηλεκτρισμό καταναλώνει και ένας Βραζιλιάνος στον πραγματικό κόσμο. Τελικώς, η τεχνολογία αναπόφευκτα αποτυγχάνει να πραγματοποιήσει τις κοινωνικές της υποσχέσεις και ο καλύτερος τρόπος για να επιστρέψουμε πίσω στον πλανήτη Γη και σε μια σχετική διανοητική ισορροπία είναι να πατήσουμε το κουμπάκι που γράφει off .
the guardian