Οκτώ χρόνια μετά την έναρξη της προεδρίας Τζ. Γ. Μπους, επτά χρόνια μετά το μεγαλύτερο εθνικό τραύμα με τους 3.000 νεκρούς, ύστερα από χρόνια ιδεολογικής τύφλωσης και πατριωτικής υπερθέρμανσης και τελικώς τη στιγμή του μεγάλου οικονομικού κινδύνου, οι Αμερικανοί πήραν μια ιστορική απόφαση – εξέλεξαν τον πρώτο μαύρο πρόεδρο της χώρας, εκφράζοντας την επιθυμία τους για αλλαγή πλεύσης. Η Αμερική θέλει μια νέα αρχή και μια απελευθέρωση. Ο Μπ. Ομπάμα υποσχέθηκε την αλλαγή, στην πραγματικότητα, όμως, μετέδωσε ελπίδα. Και πολύ περισσότερο προκάλεσε ένα μαζικό κίνημα, υποδαύλισε τον ενθουσιασμό κι επανέφερε στους ψηφοφόρους την πίστη στην εκλογική τους δύναμη. Η επαναπολιτικοποίηση της Αμερικής είναι το κέρδος του. Εξαφνα, λοιπόν, η Αμερική αισθάνεται πάλι νέα, έξαφνα ανοίγονται νέες δυνατότητες – μόνο που μια εκλογική νύχτα δεν αλλάζει την πολιτική οκτώ χρόνων διακυβέρνησης Μπους. Ιδιαίτερα στην Ευρώπη, η οποία αντιμετωπίζει τον Ομπάμα με μία ονειροπόλα ευφορία, εύκολα αγνοείται πως η επικρατούσα ιδεολογία της Αμερικής κινείται από καιρό σ’ άλλα ρεύματα -μπορεί το σχήμα φίλος-εχθρός να θολώνει, αλλά η Αμερική είναι κατά βάθος μια χώρα συντηρητική. Γίνεται πολύ λόγος για «λύτρωση». Ο πρώτος μαύρος πρόεδρος είναι σύμβολο για μια κοινωνία, που ενδιαφέρεται για την παγκόσμια ηγεσία με δυναμισμό και ειλικρίνεια, όπως επίσης σημάδι κι ελπίδα για τις μειονότητες. Λύτρωση, λοιπόν, επειδή τα σύμβολα είναι δυνατά. Και λύτρωση από την πίεση των χρόνων Μπους. Εντέλει, όμως, ο Ομπάμα δεν είναι λυτρωτής, αλλά ο πρόεδρος που πρέπει ν’ ανταποκριθεί στο αξίωμά του.

Συμπορευόμαστε με εξήντα τέσσερα εκατομμύρια εκατό χιλιάδες ανθρώπους σημαίνει είμαστε αλληλέγγυοι με τους Αμερικανούς που πίστεψαν στην αλλαγή και την επιδίωξαν με τη γενναία τους ψήφο· συμπορευόμαστε με εξήντα τέσσερα εκατομμύρια εκατό χιλιάδες ανθρώπους, σημαίνει έχουμε τη δυνατότητα να διακρίνουμε ότι η Αμερική δεν είναι μία και μπορούμε να επιλέξουμε απέναντι σε ποια Αμερική τοποθετούμαστε, με ποια συνομιλούμε και ποια καταδικάζουμε. Συμπορευόμαστε με εξήντα τέσσερα εκατομμύρια εκατό χιλιάδες ανθρώπους, γιατί αναγνωρίζουμε ότι το αμερικανικό φαινόμενο είναι πολλαπλό και πολύμορφο και ως τέτοιο μπορεί να περιγραφεί με τα πιο ετερόκλητα επίθετα: προκλητικό, ερεθιστικό, ενδιαφέρον, ευφυές, πραγματιστικό, αλλά και ανορθολογικό, απάνθρωπο, εγκληματικό, τρομακτικό, αποτρόπαιο. Και συμπορευόμαστε με εξήντα τέσσερα εκατομμύρια εκατό χιλιάδες ανθρώπους, γιατί επιθυμούμε να γείρει η πλάστιγγα προς την πλευρά των ευγενών χαρακτηριστικών της χώρας: προς τις αξίες του ορθολογισμού, της ελευθερίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όχι προς τον σκοταδισμό, τη θεοκρατία και τον φανατισμό.

Suddeutsche Zeitung και Κατερίνα Σχινά

Πολλές ελπίδες ακούω και φοβάμαι… Η Αμερική ποτέ δεν υποχωρεί σε ότι άπτεται των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Αν ελπίζουμε, εμείς οι Έλληνες, οτι ο νέος πρόεδρος θα ασχοληθεί, αμα τη αναλήψει των καθηκόντων του, προσωπικά με μας, είμαστε βαθειά νυχτωμένοι. Ας ευχηθούμε μόνο, να πράττουν επ΄αγαθώ οι κρατούντες τις τύχες του κόσμου στα χέρια τους και να μην αιματοκυλήσουν άλλο τον ήδη αιμορραγούντα, παντιοτρόπως, πλανήτη μας…