Tο έθιμο της γιορτής του Αγίου Μαρτίνου στις 11 Νοεμβρίου και της πομπής με τα φαναράκια είναι ένα γερμανικό έθιμο που μαθαίνει στα παιδιά τη σημασία του να μοιράζεσαι και να προσφέρεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα.

Τα παιδιά πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι κρατώντας χάρτινα φαναράκια και τραγουδώντας παιδικά τραγούδια.

https://www.youtube.com/watch?v=OmT92at1ub4

Ο Μαρτίνος λέει η ιστορία ήταν ένας Ρωμαίος στρατιώτης ο οποίος έζησε γύρω στον 4ο αιώνα μ.Χ. Γεννήθηκε στην Ουγγαρία. Μια πολύ ψυχρή μέρα ο Μαρτίνος συνάντησε ένα ζητιάνο στην πύλη της πόλεως. Φορούσε μόνο τη στρατιωτική εξάρτηση και τον μανδύα του. Πήρε το ξίφος του, έσχισε τον μανδύα και έδωσε ένα κομμάτι στον φτωχό. Στον δρόμο τον περιγελούν για την περίεργη του αμφίεση. Τη νύχτα όμως βλέπει στον ύπνο του τον Ιησού, ντυμένο με το κομμάτι του μανδύα που είχε δωρίσει, να λέει στους αγγέλους που τον ακολουθούσαν:  «Ο Μαρτίνος με έντυσε μ’ αυτό το ένδυμα». Κάποιοι λένε ότι ο Μαρτίνος κρύφτηκε σε έναν στάβλο, για να μην τον βρουν. Αλλά οι χήνες τον πρόδωσαν, γιατί φώναζαν και έκαναν θόρυβο. Οι άνθρωποι στην Αυστρία, την Ουγγαρία και τη Γερμανία τρώνε χήνες, λίγες μέρες πριν και λίγες μέρες μετά από τη γιορτή.