Με το εργαλείο google earth μεταφερόμαστε στην Ελλάδα και στην πόλη μας τη Λάρισα. Βλέπουμε από πάνω τα σημεία ενδιαφέροντος της πόλης μας. Ξεκινάμε από το Α΄ και Β΄ αρχαίο θέατρο, το Μπεζεστένι, το Τσούγγαρι, τον ναό του Αγίου Αχίλλειου και στη συνέχεια τη γέφυρα του Πηνειού ποταμού και το βοτανικό κήπο του Αλκαζάρ. Καταλήγουμε στο μνημείο και κενοτάφιο του Ιπποκράτη.
Τα παιδιά παρακολουθούν το παρακάτω βίντεο για τη Λάρισα:
Το Α΄ αρχαίο θέατρο της Λάρισας, από τα σημαντικότερα και μεγαλύτερα του ελληνικού χώρου, κατασκευάσθηκε στις νότιες υπώρειες του λόφου Φρούριο, όπου βρισκόταν η οχυρωμένη ακρόπολη της αρχαίας πόλης. H κατασκευή του ανάγεται στις αρχές του 3ου αι. π.Χ. Στους πρώτους αιώνες λειτουργίας του, εκτός από χώρος για την τέλεση θεατρικών παραστάσεων, χρησιμοποιήθηκε και για τις συνελεύσεις του ανώτατου διοικητικού οργάνου της περιοχής, του Κοινού των Θεσσαλών. Στο τέλος του 1ου αι. π.Χ. μετατράπηκε σε ρωμαϊκή αρένα και με αυτή τη μορφή συνέχισε να λειτουργεί μέχρι το τέλος του 3ου αι. μ.Χ., ενώ την περίοδο αυτή, οι θεατρικές παραστάσεις και άλλες εκδηλώσεις πραγματοποιούνταν στο λιτό Β΄ αρχαίο θέατρο της πόλης.
Το Μπεζεστένι της Λάρισας ήταν μια σκεπαστή υφασματαγορά στην περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είχε κτιστεί στο ψηλότερο σημείο του λόφου, στην αρχαία ακρόπολη της Λάρισας, γνωστό και ως Φρούριο και χρονολογείται περίπου στα τέλη του 15ου και στις αρχές του 16ου αιώνα. Πιθανότατα εκεί θα ήταν η βυζαντινή ακρόπολη.
Ο σύγχρονος ναός του Αγίου Αχιλλίου βρίσκεται σε περίοπτη θέση και δεσπόζει στο λόφο του Φρουρίου αγκαλιάζοντας προστατευτικά τη Λάρισα, αλλά και ολόκληρη τη Θεσσαλία. Ο νέος αυτός ναός (σημερινός) οικοδομήθηκε κοντά στον παλιό (νοτιότερα) και εγκαινιάστηκε στις 5 Ιουνίου 1965 επί Μητροπολίτου Λαρίσης Ιακώβου Σχίζα. Ο χώρος του παλαιού ναού μετατράπηκε σε πλατεία που φέρει το όνομα του Αγίου.
Μία βόλτα στον Βοτανικό Κήπο δημιουργεί στον κάθε επισκέπτη ειδικά τις ημέρες της άνοιξης που διανύουμε αισθήματα ευφορίας και περισυλλογής.
Έλατα, πεύκα, τούγιες, πετούνιες, καλέντουλες, πανσεδάκια, αγγελικές και δεκάδες ακόμη είδη πανέμορφων φυτών γεμίζουν με χρώμα και οξυγόνο τον Βοτανικό Κήπο της Λάρισας. Έναν χώρο πρασίνου που βρίσκεται στον ιστό της πόλης και έχει ενσωματωθεί στο πάρκο του Αλκαζάρ. Πρόκειται στην ουσία για μία μικρογραφία ενός «Ζωντανού μουσείου» που εκθέτει συλλογές φυτών με σκοπό την ευαισθητοποίηση, εκπαίδευση και αναψυχή των πολιτών. Σε μία έκταση 3,5 στρεμμάτων φιλοξενούνται συνολικά 190 είδη χαρακτηριστικά της ελληνικής χλωρίδας, αυτοφυή αλλά και ξενικά, εκ των οποίων τα περισσότερα αποτελούν συστατικά μέρη των πάρκων και των ιδιωτικών κήπων της Ελλάδας. Είναι ένας περιφραγμένος χώρος που κατασκευάστηκε από ειδικά υλικά για να απορροφά την υγρασία και που στο εσωτερικό του μέρος έχει πλακόστρωτους διαδρόμους που επιτρέπουν στον επισκέπτη να παρατηρεί από κοντά τα φυτά.
Η Λάρισα παρουσίαζε από πάντα μεγάλη εμπορική κίνηση, γιατί αποτελούσε ενδιάμεσο διαμετακομιστικό σταθμό ταξιδιωτών από την Νότια Ελλάδα και την Ήπειρο, προς την τουρκοκρατούμενη Βόρειο Ελλάδα και ιδίως με τη Δυτική Μακεδονία. Η μοναδική διαδρομή που συνέδεε τις περιοχές αυτές ήταν ένας άθλιος αμαξιτός δρόμος μέσω Μελούνας, όπου μέχρι το 1912 υπήρχαν τα σύνορα της Ελλάδος με την Τουρκία. Η σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών-Λαρίσης μέχρι τη Θεσσαλονίκη, ολοκληρώθηκε αργότερα. Στο Τσούγκαρι ήταν συγκεντρωμένα όλα τα καταστήματα τα οποία εξυπηρετούσαν τους ταξιδιώτες. Πανδοχεία όπου εύρισκαν καταλύματα να κοιμηθούν, λιτά εστιατόρια για να σιτίζονται και στάβλους για να αναπαύονται τα ζώα και να σταθμεύουν τα αμάξια τους.
Το ταφικό μνημείο του μεγαλύτερου ιατρού που γνώρισε ο αρχαίος κόσμος και πατέρα της Ιατρικής Επιστήμης, βρίσκεται στη Λάρισα. Αποκαλύφθηκε τυχαία, μετά από μια πλημμύρα του Πηνειού στα 1826 και το 1978 στήθηκε προς τιμήν του Ιπποκράτη άγαλμα, απέναντι από το πάρκο του Αλκαζάρ. Το άγαλμα φιλοτέχνησε ο γλύπτης Γιώργος Καλακαλάς. Επιπλέον, από το 2009 λειτουργεί στο κενοτάφιο του Ιπποκράτη μνημείο – μουσείο, το οποίο περιέχει προτομές σε χαλκό του Ασκληπιού, της Υγείας, του Νικ. Παπανικολάου, του Φλέμινγκ και του πρώην προέδρου του Μορφωτικού Συλλόγου Λάρισας, Δημ. Παλιούρα. Επίσης, υπάρχει μαρμάρινη πλάκα με τον όρκο του Ιπποκράτη, καθώς και τους αφορισμούς του Ιπποκράτη, αλλά και άλλα γραπτά του, σε μαρμάρινες πλάκες.
Η σημερινή εικόνα της γέφυρας του Πηνειού είναι μία από τις λίγες που απεικονίζει και τα εννέα τόξα της μεγάλης λίθινης γέφυρας του Αλκαζάρ.
Για τον κατασκευαστή της γέφυρας αυτής είχαν διατυπωθεί παλαιότερα πολλές απόψεις. Πίστευαν ότι ήταν έργο των ύστερων βυζαντινών χρόνων. Σήμερα όμως είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι την είχε ανεγείρει ο Χασάν μπέης, εγγονός του κατακτητή της Θεσσαλίας [1423] Τουρχάν μπέη. Επομένως πρέπει να χρονολογηθεί σαν κτίσμα του τέλους του 15ου αιώνα. Θεωρείται ότι ήταν η πρώτη γνωστή πέτρινη αμαξιτή γέφυρα του θεσσαλικού χώρου. Μέχρι τότε οι γέφυρες της περιοχής αυτής είχαν στενό οδόστρωμα με μεγάλη καμπύλη, το οποίο επέτρεπε μόνον την διακίνηση πεζών και μεμονωμένων ζώων μεταφοράς. Η γέφυρα της Λάρισας, ήταν μία από τις μεγαλύτερες και στατικά στερεότερες της χώρας. Είχε μήκος 120 μέτρα και πλάτος 4,5 μέτρα, το οποίο μόλις επέτρεπε με κάποια δυσκολία τη διασταύρωση δύο αμαξών. Εκτείνονταν επάνω σε εννέα τόξα. Πεζοδρόμια δεν υπήρχαν και στα πλάγια ο δρόμος περιχαρακώνονταν σε χαμηλό ύψος με βαριά λίθινα στηθαία, κατασκευασμένα από μεγάλες πλάκες, τοποθετημένες κάθετα. Η επιμελημένη κατασκευή που είχε η γέφυρα την κράτησε στερεή σε όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας.
Μνημείο του Βουκεφάλα
