Οι Γιορτές Παλιάς Πόλης στη Ξάνθη? γιορτή της αντιπαροχής ενόψει επέκτασης του σχεδίου πόλης στα Τρίκαλα.
Γιορτές Παλιάς Πόλης στη Ξάνθη αδιαφορία για την παλιά πόλη στα Τρίκαλα.«Οι Γιορτές Παλιάς Πόλης αποβλέπουν, στην ανάδειξη, προβολή και ανάπτυξη, ενός οικιστικού χώρου, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, με βαριά ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά, ώστε να γίνει συνείδηση από όλους, η ευθύνη που φέρουμε για την προάσπιση αυτού του λίκνου της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και ταυτότητας.
Η Παλιά Πόλη της Ξάνθης, κρύβει σε κάθε γωνιά της και μια σημαντική ιστορία, την ιστορία των ανθρώπων που συνέθεσαν το ψηφιδωτό αυτού του τόπου, τις ευαισθησίες τους σε θέματα κοινωνικά και πολιτιστικά», γράφει και περηφανεύεται ο Δήμος Ξάνθης και εμείς ζηλεύουμε…
Ναι, ζηλεύουμε την Ξάνθη γιατί αυτή είχε την ευαισθησία και τη διορατικότητα να αναδείξει το πιο πολύτιμο κομμάτι της πόλης και να το αναδείξει πέρα από τα σύνορα της Θράκης, με πολυδιάστατες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ζηλεύουμε τους Ξανθιώτες που αποδείχθηκαν άξιοι απόγονοι των προγόνων τους, οι οποίοι τους άφησαν μία μοναδική αρχιτεκτονική κληρονομιά, το παλιό κομμάτι της πόλης και αυτοί δεν το γκρέμισαν, ούτε το αλλοίωσαν με ξένα στοιχειά, όπως κάναμε εμείς στο Βαρούσι, αλλά το σεβάστηκαν και το ανέδειξαν όχι ως μουσειακό χώρο, αλλά ως ζωντανό κύτταρο της πόλης που σηματοδοτεί τη συνέχεια του πολιτισμού σε ένα τόπο με ιστορία, αλλά και προοπτική.
Κατά τη διάρκεια των γιορτών, η πόλη ζει το χτες, ξυπνώντας μέσα στις καρδιές θύμισες, βιώνει το παρόν, έχοντας αφεθεί στους ρυθμούς της μουσικής που πλημμυρίζει τις πλατείες και τα στενά σοκάκια του παραδοσιακού οικισμού ενώ ταυτόχρονα οραματίζεται και ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, διεκδικώντας σήμερα την ανάπτυξη, την ευημερία και την ποιότητα της ζωής.
Συνυπάρχει αρμονικά το χθες με το σήμερα, το παραδοσιακό με το σύγχρονο σε μια πόλη που ζει, αισθάνεται, οραματίζεται και δημιουργεί προϋποθέσεις για το αύριο.
Στα Τρίκαλα, δυστυχώς, δεν συνυπάρχει αρμονικά το χθες με το σήμερα. Για την ακρίβεια, το σήμερα δεν νοιάζεται καν για το χθες. Μία μόνο βόλτα στο Βαρούσι αρκεί για να πειστεί και ο πλέον δύσπιστος, ότι αυτή εδώ η πόλη δεν δίνει δεκάρα για την πολιτιστική και αρχιτεκτονική της κληρονομιά. Δεν δίνει δεκάρα για την ιστορία της. Διαβουλεύεται για την επέκταση του σχεδίου πόλης. Αγωνιούμε εκλιπαρώντας τη δημοτική αρχή και αυτή το ΥΠΕΧΩΔΕ, για την ένταξη σε αυτό και άλλων στρεμμάτων προσδοκώντας σε κάποια αντιπαροχή, για λίγα ή περισσότερα τετραγωνικά ενός διαμερίσματος, αλλά δεν συζητάμε καν για το Βαρούσι. Αυτοί είμαστε, αυτά κάνουμε και ας μας κρίνουν οι επόμενες γενιές?
Του Λάζαρου Μάμαλη
Η ΕΡΕΥΝΑ 05 Οκτωβρίου 2008
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.