Αρχεία 'Ψυχολογία' Κατηγορία

Μάι 30 2010

Άρθρα του/της ΑΡΓΥΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ

Νιώστε ευτυχισμένοι

Της Αμανατίδου Φωστηρίας, Ψυχολόγου – ΨυχοθεραπεύτριαςΠολλοί άνθρωποι περνούν τη ζωή τους σχεδιάζοντας, ελπίζοντας πόσο ευτυχισμένοι θα ήταν αν π.χ. έπαιρναν προαγωγή στην εργασία τους, κληρονομούσαν περιουσία, συναντούσαν τον κατάλληλο σύντροφο. Ετσι λειτουργούν εξαρτώντας την ευτυχία τους από άλλους ανθρώπους, την τύχη ή δυνάμεις εκτός του ελέγχου τους, με αποτέλεσμα να αποτυγχάνουν να εστιάσουν τη ζωή τους στο τώρα.Το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι είναι η προσπάθεια να ζήσουν στο μέλλον π.χ. παρακολουθείτε μια κινηματογραφική ταινία, μια θεατρική παράσταση, είστε σε μια συναυλία και παράλληλα σκέφτεστε πώς θα γυρίσετε σπίτι ή τι θα φάτε στο δείπνο. Επικεντρωθείτε στο παρόν, στη στιγμή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα σχεδιάζετε το μέλλον σας π.χ. πότε θα ζητήσετε αύξηση από τον εργοδότη σας, τι θα κάνετε για να αποταμιεύσετε χρήματα ή πώς θα τα επενδύσετε.Οι άνθρωποι που τους είναι εύκολο να ζουν στο τώρα είναι εκείνοι που πέρασαν από γεγονότα στα οποία κινδύνεψαν να χάσουν τη ζωή τους, δίνοντας πλέον αξία στην κάθε στιγμή που περνούν, θεωρώντας την ως ένα μοναδικό δώρο. Νιώθουν, με λίγα λόγια, ευγνωμοσύνη που έχουν τη δυνατότητα να ζουν. Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να περάσουμε από τέτοιες επώδυνες καταστάσεις για να αναθεωρήσουμε την οπτική μας για τη ζωή. Υπάρχουν άλλοι τρόποι που μπορούν να μας βοηθήσουν να αλλάξουμε οπτική και είναι οι εξής: Πάρτε ένα φύλλο χαρτί και γράψτε ως τίτλο «Πράγματα για τα οποία είμαι ευγνώμων». Ξεκινήστε γράφοντας «Το ότι ζω» και συνεχίστε επικεντρώνοντας σε ό,τι αγαπάτε: οικογένεια, φίλους, κατοικίδια ζώα, μοναδικά μέρη που σας προκαλούν γαλήνη και ηρεμία π.χ. «είμαι ευγνώμων που το διαμέρισμά μου έχει θέα το λιμάνι». Επειτα συνεχίστε γράφοντας για πράγματα που έχουν αξία για σας π.χ. το καινούριο αυτοκίνητο, ξεχωριστά κοσμήματα, ένα παλιό έπιπλο.

Είναι σημαντικό να τα καταγράψετε όλα αυτά, καθώς οι ρυθμοί ζωής μάς απαγορεύουν να εκτιμούμε αυτά που έχουμε. Αυτός είναι και ένας λόγος που συνηθίζουμε να ζούμε στο μέλλον.

Ετσι, λοιπόν, τις μέρες που δε θα έχετε διάθεση θα ανατρέχετε σε αυτή τη λίστα, θα τη διαβάζετε. Μετά από λίγα λεπτά μπορείτε να συμπληρώνετε νέα στοιχεία. Με αυτό τον τρόπο πάντα θα βρίσκετε λόγους για να θεωρείτε ότι η ζωή σας είναι ωραία στο τώρα.

Επιπρόσθετα, ένας άλλος τρόπος για να αισθάνεστε καλύτερα είναι με το να εκφράζετε την ευγνωμοσύνη σας στους ανθρώπους που βρίσκονται στη ζωή σας π.χ. κάθεστε σε ένα καφέ με ένα φίλο ή φίλη σας. Αυτό το οποίο μπορείτε να πείτε είναι «περνάω πολύ όμορφα μαζί σου. Σε ευχαριστώ που είσαι φίλος/-η μου». Αυτή η απλή έκφραση θα σημαίνει πολλά για το/τη φίλο/-η σας και θα σας κάνει να νιώσετε και εσείς πολύ όμορφα. Εν κατακλείδι, αφήστε τον εαυτό σας να νιώσει την ευτυχία όπως τα μικρά παιδιά που βρίσκουν νόημα στο τώρα.

 

 

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια

Απρ 25 2010

Άρθρα του/της ΑΡΓΥΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ

Ζωηρά παιδιά ή διαταραγμένες ψυχές; Διπλασιάστηκε στις ΗΠΑ ο αριθμός των παιδιών 2-5 ετών που παίρνουν ψυχοφάρμακα

«Στην Αμερική μεγαλώνει μια γενιά η οποία είτε πρέπει να κάθεται φρόνιμη, να σωπαίνει και να κάνει ό,τι της λένε, είτε της χορηγείται μια διάγνωση ψυχιατρικής διαταραχής και μια σακούλα ψυχοφάρμακα» προειδοποιούσε από τις σελίδες του «Counter-punch» ο Πίτερ Μπρέγκιν. «Η συνείδηση της Ψυχιατρικής», όπως αποκαλείται ο διάσημος ψυχίατρος, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου γι’ αυτή την «απεχθή τάση που αποκτά διαστάσεις εθνικής τραγωδίας».Τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα και την τελευταία 25ετία αυξήθηκε κατά 35 φορές ο αριθμός των παιδιών με διαγνώσεις σοβαρών ψυχιατρικών διαταραχών και τα τελευταία οχτώ χρόνια διπλασιάστηκε ο αριθμός των παιδιών 2-5 ετών που παίρνουν αντιψυχωτικά, διεγερτικά ή αντικαταθλιπτικά; Το πρόβλημα δεν είναι αν η κοινωνία αλλά αν οι φαρμακοβιομηχανίες βλάπτουν την ψυχική υγεία των παιδιών, λέει στην αποκαλυπτική έρευνα της Εβελιν Πρινγκλ στο «Scoopo» ο Κρίστοφερ Λέιν, συγγραφέας του «Ντροπαλότητα: πώς μια φυσιολογική συμπεριφορά μεταμορφώθηκε σε αρρώστια»: «Οι φαρμακευτικές βιομηχανίες και οι ειδήμονες του Χάρβαρντ δούλεψαν μαζί για να δημιουργήσουν στην Αμερική μια ολόκληρη γενιά παιδιών με ADHD (σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής με υπερκινητικότητα) και διπολική διαταραχή (μανιοκατάθλιψη), που κάθε χρόνο καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες ψυχοφαρμάκων». Δεν είναι σύμπτωση, συμπληρώνει ο ιρλανδός ψυχίατρος Ντέιβιντ Χίλι, ότι η ραγδαία αύξηση διαγνώσεων διπολικής διαταραχής και χορήγησης αντιψυχωτικών ως «σταθεροποιητών της διάθεσης» έγινε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 όταν ρίχτηκε στην αγορά το Depakote. Για τον Χίλι είναι σαφές ότι είναι η φαρμακευτική βιομηχανία με τα υπερκέρδη και την επιθετική διαφημιστική της πολιτική που τροφοδοτεί τη φυσική επιθυμία των γονιών να δουν τα επιθετικά, θλιμμένα ή υπερκινητικά παιδιά τους να λύνουν άμεσα το πρόβλημα με ένα απλό χάπι και εξηγεί γιατί το 2008 περισσότερα από ένα εκατομμύριο παιδιά στις ΗΠΑ έπαιρναν αντιψυχωτικά.

«Στην Αμερική γινόμαστε μάρτυρες της ιατρικοποίησης της παιδικής ηλικίας. Τα παιδιά μπορεί κατά καιρούς να είναι δυστυχή ή νευρικά, αλλά αυτό είναι κομμάτι της παιδικής ηλικίας και πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε αυτές τις περιόδους. Ετσι μαθαίνουμε να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα της ζωής. Αντί να τα χαπακώνουμε για να ξεχάσουν τα προβλήματά τους ας τα βοηθήσουμε να μιλήσουν γι’ αυτά».

Ποιος αλήθεια θέλει να τα ακούσει όταν με ένα «χάπι εντ» εκτός από υπερκέρδη εξασφαλίζουν να σωπάσουν οι φωνές διαμαρτυρίας πριν καν αρθρωθούν;

 

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια

Απρ 23 2010

Άρθρα του/της ΑΡΓΥΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ

Τι πραγματικά μας κάνει ευτυχισμένους Να νιώθουμε χρήσιμοι, να έχουμε φίλους και περιέργεια για τη ζωή, λέει γνωστός γάλλος ψυχαναλυτής

contentsegment_14442089w310_h_r0_p0_s1_v1jpg.jpg

ΠΑΡΙΣΙ Ποια είναι τα κλειδιά της ευτυχίας; Τα χρήματα, τα λούσα, τα υλικά αγαθά; Οχι, απαντά ο διάσημος γάλλος ψυχαναλυτής Φρανσουά Λελόρ – συγγραφέας του μπεστ σέλερ «Το ταξίδι του Εκτορα». Τα τρία βασικά προαπαιτούμενα για την ευτυχία, κατά τη γνώμη του, είναι να νιώθεις χρήσιμος, να έχεις φίλους και να είσαι περίεργος για τη ζωή. Σε συνέντευξη που παραχώρησε με αφορμή την ολοκλήρωση του τελευταίου του βιβλίου- του τέταρτου με ήρωα το alter ego του, τον νεαρό ψυχίατρο Εκτορ- ο 57χρονος Λελόρ είναι αφοπλιστικός: «Οταν ήμουν νέος έγραφα βιβλία για την αυτοπεποίθηση, τις διαταραχές της προσωπικότητας και τον εγκέφαλο- κλασική ψυχολογία. Το να γράψω ένα βιβλίο “αυτοβοήθειας” για την ευτυχία μού φαινόταν γελοίο» λέει.Ωριμάζοντας, άλλαξε: «Αρχισα να ασχολούμαι με την ευτυχία όσο μεγάλωνα- τόσο την προσωπική μου ευτυχίαόσο και αυτή των ασθενών μου. Μερικοί ασθενείς είναι πολύ προνομιούχοι, άλλοι πολύ φτωχοί- όλοι όμως δείχνουν να είναι ιδιαίτερα αγχωμένοι και απογοητευμένοι από τη ζωή. Ετσι άρχισα να αναρωτιέμαι αν εγώ ο ίδιος είμαι ευτυχισμένος» λέει.Τα συμπεράσματα περιέχονται στο μπεστ σέλερ του, που μέχρι στιγμής έχει πουλήσει 2,5 εκατ. αντίτυπα. «Το έγραψα σε έξι εβδομάδες, σαν παραμύθι. Με έκανε να σκεφτώ τη ζωή μου, τους ασθενείς μου, την ερευνητική μου δουλειά- να καταλάβω καλύτερα τι ήθελα» λέει.

Σήμερα ζει μόνιμα στην Ταϊλάνδη. Εχει παντρευτεί- πρώτη φορά στη ζωή του- μια νεαρή Βιετναμέζα και δηλώνει πολύ πιο ευτυχισμένος από ό,τι ήταν πριν από δέκα χρόνια.

«Στις δυτικές χώρες ο υλικός πλούτος έχει τριπλασιαστεί, αλλά η χαρά της ζωής δεν αυξήθηκε. Σε λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, και ιδιαίτερα στην Ασία, όλοι ζουν με την ελπίδα πως αύριο τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Στη Δύση ζούμε με τον φόβο πως θα τα χάσουμε όλα:φαινομενικά έχουμε περισσότερη ελευθερία και επιλογές, αλλά αυτό αυξάνει τα άγχη μας» λέει ο Λελόρ.

Ο πλούτος όχι μόνο δεν φέρνει ευτυχία, αλλά συχνά αποδεικνύεται το μεγαλύτερο εμπόδιο: «Το να είσαι πλούσιος δεν σε εμποδίζει να είσαι ευτυχής, αλλά η σύνδεση μεταξύ των δύο είναι πολύ αδύναμη στις πλούσιες χώρες. Είναι δυσκολότερο να νιώσεις ικανοποίησηόταν κάποιος άλλος βγάζει περισσότερα εκατομμύρια από εσένα (…) Μόλις φτάσουμε σε ένα επίπεδο υλικής ευημερίας, συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με άλλα άτομα σε αυτό το επίπεδο και θέλουμε περισσότερα. Νέο σπίτι, νέο αμάξι- αλλά ύστερα από λίγους μήνες αρχίζουμε πάλι να ζηλεύουμε τους γύρω μας».

Επιπλέον το τι μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο διαφέρει έντονα από χώρα σε χώρα: στη Γαλλία, π.χ., οι άνθρωποι απολαμβάνουν περισσότερο το ποτό, το φαγητό, το σεξ ή μια καλή συζήτηση με φίλους, ενώ οι Βρετανοί είναι περισσότερο εθισμένοι στην κατανάλωση. Βέβαιον είναι πως κάποιοι άνθρωποι είναι καλύτερα «προγραμματισμένοι» από άλλους για την ευτυχία. Αφήστε που η ευτυχία είναι μεταδοτική: «Αν ήμασταν σκληροίθα έπρεπε να κάνουμε φίλους μόνο ευτυχισμένους ανθρώπους» λέει.

Και ο γάμος; «Στατιστικά, ο γάμος μπορεί να σε κάνει πιο ευτυχισμένο, αλλά και πάλι μπορείς να ζεις μια συζυγική κόλαση. Καλύτερα να είσαι μόνος σουπαρά να βιώνεις μια καταστρεπτική σχέση» λέει. Οσο για τα παιδιά, συμβουλεύει τους γονείς να μην έχουν εξωπραγματικές απαιτήσεις: «Είναι πιο σημαντικό να μάθεις στα παιδιά πώς να προσαρμόζονται, πώς να δημιουργούν σχέσεις και να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη ζωή τουςπαρά πώς θα γίνουν πρώτοι στην τάξη τους».



Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια