Αρχεία 'Απόψεις' Κατηγορία

Νοέ 27 2010

Άρθρα του/της ΑΡΓΥΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ

Bill Gates: 11 κανόνες ζωής που δεν έμαθαν και δεν θα μάθουν τα παιδιά στο σχολείο | The Net War

Bill Gates: 11 κανόνες ζωής που δεν έμαθαν και δεν θα μάθουν τα παιδιά στο σχολείο | The Net War.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια

Μάι 12 2010

Άρθρα του/της ΑΡΓΥΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ

Δημόσιοι υπάλληλοι …

Εχει πρόσφατα δημιουργηθεί ένα στερεότυπο δημοσίου υπαλλήλου, το οποίο συνιστά γενίκευση και υπεραπλούστευση. Πράγματι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα συναντά κανείς υπαλλήλους με προκλητική αδιαφορία για το αντικείμενό τους, αλλά και με προνόμια τα οποία δεν δικαιολογούνται από την απόδοσή τους. Από την άλλη δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει ένα μεγάλο αριθμό ευσυνείδητων υπάλληλων που λειτουργούν με επαγγελματισμό και πολλές φορές αναπληρώνουν την απουσία έργου των συναδέλφων τους. Αυτοί οι υπάλληλοι πρέπει να στηριχθούν σήμερα, προκειμένου το κράτος να φέρει σε πέρας το μεγάλο έργο της περιστολής δαπανών και σπατάλης. Καμία εξυγίανση δεν θα πετύχει αν δεν στηριχθεί στα ζωντανά και δυναμικά κομμάτια της δημόσιας διοίκησης, τα οποία δυστυχώς καλούνται σήμερα να πληρώσουν και εκείνα τον λογαριασμό για τις αμαρτίες άλλων,news.kathimerini.g

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια

Μάι 12 2010

Άρθρα του/της ΑΡΓΥΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ

Δημόσιοι υπάλληλοι …

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια

Μάι 10 2010

Άρθρα του/της ΑΡΓΥΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ

Πώς θα κάνουμε κάποιον να μας ερωτευτεί

Κάτω από: Απόψεις

Όταν ερωτευόμαστε κάποιον συνηθίζουμε να λέμε ότι «ταιριάζει η χημεία μας». Αυτό δεν απέχει από την πραγματικότητα αφού οι φερομόνες (πτητικές χημικές ουσίες που μεταφέρουν «μηνύματα» από ένα άτομο σε άλλο άτομο του ίδιου είδους) καθορίζουν αν θα αναπτυχθεί ή όχι σεξουαλική έλξη. Βέβαια στην επιλογή μας αποφασιστικό ρόλο παίζουν οι εμπειρίες των παιδικών μας χρόνων, οι φόβοι και οι ανασφάλειές μας. Εάν κάποιος καταφέρει να καλύψει τις υποσυνείδητες ανάγκες μας ακολουθεί ερωτική ανάφλεξη, αυτό βιοχημικά μεταφράζεται σε παραγωγή μεγάλης ποσότητας φαινυλαιθυλαμίνης που μας κάνει να νιώθουμε αναστάτωση και ευφορία.
Επιστημονικές έρευνες βεβαιώνουν ότι υπάρχουν τρόποι να κάνουμε τους άλλους να μας συμπεριφέρονται όπως επιθυμούμε και έτσι έχουν αναπτυχθεί τεχνικές για κατευθυνόμενα από εμάς ερωτικά καρδιοχτύπια. Με τις κατάλληλες γνώσεις μπορούμε να κάνουμε κάποιον να μας ερωτευτεί. Αρκεί βέβαια αυτό το άτομο να μην έχει χωρίσει πρόσφατα γιατί η βιοχημεία του εγκεφάλου του είναι τέτοια που δεν του επιτρέπει να ερωτευτεί ξανά αν δεν περάσει κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Επίσης αποκλείονται τα άτομα εκείνα τα οποία έχουν βαθύτερες ψυχολογικές ανάγκες οι οποίες δεν μπορούν να ικανοποιηθούν από εμάς. Για παράδειγμα αν κάποιος φοβάται τον πόνο είναι βέβαιο ότι σε έναν σαδιστή δεν μπορεί να προσφέρει αυτό που επιθυμεί.
Οι ερευνητές λένε ότι ο έρωτας δεν είναι τυφλός αλλά υποσυνείδητα οι εραστές υπολογίζουν τα κόστη και τα οφέλη της σχέσης οπότε για να κάνουμε τον άλλο να μας ερωτευτεί αρχικά πρέπει να τον πείσουμε ότι «κλείνει» μαζί μας μια πολύ καλή συμφωνία. Θα πρέπει να συγκεντρώσουμε όσο το δυνατό περισσότερες πληροφορίες για το συγκεκριμένο άτομο, με τι ασχολείται ποιες είναι οι συνήθειές του και οι προτιμήσεις του και θα πρέπει να δείξουμε ότι έχουμε τις ίδιες. Έτσι έκανε και ο Καζανόβας που είναι ο πιο επιτυχημένος σαγηνευτής της Ιστορίας, μάθαινε τα πάντα για μια γυναίκα, γινόταν η εικόνα που είχε πλάσει εκείνη στο μυαλό της, ανακάλυπτε τι έλειπε από τη ζωή της και αυτό της το έδινε.
Η πρώτη συνάντηση, οι πρώτες ματιές που ανταλλάσσονται, ο τρόπος και ο χρόνος που μετακινείται το βλέμμα στο πρόσωπο, η συνομιλία που θα λάβει χώρα είναι σημαντικότατοι παράγοντες και υπάρχει πληθώρα βιβλίων με άπειρες συμβουλές. Το αν θα προχωρήσει ή όχι μια σχέση καθορίζεται σε σημαντικό βαθμό από το σεξ. Βέβαια το πιο ερωτικό όργανο είναι ο εγκέφαλος. Η διέγερσή του είναι που κάνει τον άλλο ηφαίστειο και όχι οι συμβουλές που δίνουν διάφορα βιβλία για ποικιλία στάσεων και σεξουαλικά βοηθήματα.
Επειδή άντρες και γυναίκες διαφέρουν σημαντικά στον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται και λειτουργούν θα πρέπει να γνωρίζουμε καλά αυτές τις διαφορές και να φερόμαστε ανάλογα. Π.χ. μια γυναίκα θέλει να συζητά ένα θέμα που την προβληματίζει μέχρι να πάθει κράμπα η γλώσσα της. Αντίθετα ο άντρας θέλει να απομονώνεται και να βάζει τάξη στο πρόβλημα μόνος του.
Το πιο σημαντικό από όλα όμως είναι ότι καθένας από μας διψά για ασφάλεια και επιβεβαίωση. Οπότε αν κάνουμε τον άνθρωπο που ποθούμε να νιώθει όμορφος, ελκυστικός, γοητευτικός, δυναμικός, μοναδικός και διαφορετικός εκτός του ότι θα μας θεωρεί τους πιο έξυπνους -που ανακαλύψαμε την πραγματική του αξία- θα μας το ανταποδώσει και όπως προσδοκούμε, θα μας ερωτευτεί.

Η ΕΡΕΥΝΑ 09 Μαΐου 2010

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια

Μάι 10 2010

Άρθρα του/της ΑΡΓΥΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ

Δρόµοι

Κάτω από: Απόψεις

Το κυριότερο…

… χαρακτηριστικό της δηµοκρατίας είναι αυτό: σε τακτά χρονικά διαστήµατα, ο λαός έχει τη δυνα τότητα να στείλει τους κατεργαραίους του κυβερ νητικού κόµµατος στο σπίτι τους. Αντίθετα, οι συ ναινέσεις είναι ένα παζάρι για να διασωθούν στην εξουσία. Αυτό, η πολιτική επιστήµη το λέει «δηµοκρατικό καρτέλ».

Η κρίση…
… του πολιτικού συστήµατος δεν αρκεί από µόνη της για να εξηγήσει την οικονοµική κρίση. Μπορεί όµως να εξηγήσει την πολιτική αναπηρία των ευρωπαϊκών χωρών. Πέρα από την οικονοµική, ολόκληρη η Ευρώπη ζει µια καλπάζουσα πολιτική κρίση. Στη Γαλλία υπάρχει σαφής κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά τα τρία τέταρτα του πληθυσµού της είναι δυ σαρεστηµένα από τον πρόεδρό τους. Στη Γερµανία, ο κυβερνητικός συνασπισµός δεν λειτουργεί πια.

Στην Ιταλία, η κυβέρνηση υπονοµεύεται από τα ίδια τα κόµ µατά της, που προσβλέπουν στην επόµενη µέρα µετά τον Μπερλουσκόνι. Στην Ισπανία, η σοσιαλιστική κυβέρνηση απλώς επιπλέει πάνω σε µια πελώ ρια «φούσκα» ακινήτων µε ανεργία 20%. Και στη Βρετανία, η οικονοµική κατάσταση είναι τόσο αβέβαιη, που η εκλογική νίκη του Κάµερον χαρακτηρίζεται «πρόωρη». «Το κόµµα που θα κερδίσει αυτές τις εκλογές θα κληρονοµήσει ένα φαρµακερό δώρο», έλεγε προφητικά ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας. «Τα µέτρα τα οποία θα χρειαστεί να λάβει θα είναι τόσο µισητά, που θα χρειαστεί του λάχιστον µια γενιά για να ξαναδεί εξουσία». Γι’ αυτό σήµερα, τριακόσια χρόνια µετά την πρώτη αγ γλική επανάσταση, τη µητέρα του αστικού κοινο βουλευτισµού, γράφει το περιοδικό «Μαριάν», το πολιτικό σύστηµα αναζητεί τη σωτηρία του στις συναινέσεις.

Η πολιτική…
… προσφορά είναι ανεπαρκής για τις προσδοκίες των λαών. Από το Παρίσι µέχρι το Βερολίνο και από το Λονδίνο µέχρι τη Ρώµη, δεν αρκεί για να ανταπο κριθεί στη ζήτηση. Αυτό θα βλέπουµε από εδώ και πέρα: εκλογές σαν τις βρετανικές, από τις οποίες όλα τα κόµµατα της εξουσίας θα βγαίνουν χαµέ να. Γιατί, όπως εξηγεί ο αρθρογράφος Μπερνάρ Γκιετά στην εφηµερίδα «Le Τemps», η κρίση είναι διπλή: οικονοµική και πολιτική. Και γι’ αυτό ακρι βώς είναι παράδοξο αυτό που ελπίζουν µερικοί, ότι δηλαδή το οικονοµικό σύστηµα που έφερε σε αυτό το χάλι τον κόσµο θα µπορούσε ποτέ να αλλάξει από το ίδιο πολιτικό σύστηµα, ότι τα ίδια εκεί να κόµµατα που παρέδωσαν τις χώρες τους στη δικτατορία των αγορών θα µπορούσαν ποτέ να διασωθούν σε ένα πραγµατικά δηµοκρατικό σύστη µα, µολονότι τα ίδια αυτά κόµµατα εξέθρεψαν ένα σύστηµα αντιδηµοκρατικό στο οποίο το ιδιωτικό χρηµατιστικό και τραπεζικό κεφάλαιο αποφασίζει για τις τύχες των λαών τους.

Τα κόµµατα…
… του «δηµοκρατικού καρτέλ» µοιάζουν µε δυο εξουθενωµένους µποξέρ, λέει ο βρετανός πολιτικός Ντάνιελ Χάναν. Ο ένας στηρίζεται πάνω στον άλλο για να σταθούν στα πόδια τους. Ενας λαός, όµως, πρέπει να έχει τη δυνατότητα να στέλνει τους αποτυχηµένους ηγέτες του στο σπίτι τους. Ξεκάθαρα. Αποφασιστικά. Από την εποχή του Βοναπάρτη, οι εθνικές συναινέσεις αποτέλεσαν την τέλεια δικαι ολογία για κάθε λογής δικτατορίες.

 

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια

Μάι 09 2010

Άρθρα του/της ΑΡΓΥΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ

Κρίση και τρομοκρατία

Κάτω από: Απόψεις

Με την εξασφάλιση από την Ευρωπαϊκή Ενωση των αναγκαίων ποσών για την εξυπηρέτηση των δανείων που χρωστά το ελληνικό κράτος και την αυτοένταξή μας στην εποπτεία και στην πειθαρχία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου προλάβαμε την τελευταία στιγμή- και προς το παρόν- την επίσημη αναγγελία της πτώχευσης (η στήλη αυτή ματαίως προειδοποιούσε επί χρόνια). Η παραπληροφορημένη και κακομαθημένη ελληνική κοινωνία και κυρίως όσοι αισθάνονται αδίκως πληττόμενοι και ιδιαίτερα οι άνεργοι, οι ματαίως αναζητούντες εργασία κυρίως νέοι και οι γενικά διατελούντες υπό την απειλή απώλειας της εργασίας τους μαζί με τους περιθωριοποιημένους και εξαθλιωμένους λαθρομετανάστες συνιστούν μιαν εκρηκτική μάζα πρόσφορη για οργισμένες κινητοποιήσεις και παραβατικές συμπεριφορές, υποδαυλιζόμενες από ανεύθυνα και επίορκα κόμματα και αποκόμματα. Η ήδη κλονισμένη έννομη τάξη, η ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας και η γενικευμένη ατιμωρησία αναδεικνύουν έτσι τη μείζονα σημασία και τον καίριο ρόλο που καλείται να διαδραματίσει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Και είναι ευτυχής η συγκυρία που αυτές τις ημέρες της γεμάτης κινδύνους και σύγχυση μετάβασης σε μια νέα δύσκολη περίοδο επιβίωσης του νεοελληνικού κράτους αποκαλύφθηκε και εξαρθρώθηκε, εν μέρει τουλάχιστον, η δεύτερη μετά τη «17 Νοέμβρη» και ίσως πιο επικίνδυνη τρομοκρατική οργάνωση, ο «Επαναστατικός Αγώνας». Μπορεί να έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας ο υπουργός κ. Χρυσοχοΐδης και η τύχη να του εξασφαλίζει την αποκάλυψη και σύλληψη των τρομοκρατών, είναι αναμφίβολο όμως ότι διαθέτει το αισθητήριο, την ευφυΐα και τη διοικητική ικανότητα να αξιοποιεί και τις προσφορές της τύχης. Η προηγηθείσα μάλιστα πείρα του (από την εξάρθρωση της «17 Νοέμβρη») είναι προφανές ότι τον διευκόλυνε ώστε η έγκαιρη θανάτωση του έτοιμου για φονική δράση τρομοκράτη Φούντα να εξελιχθεί σε ταχύτατη και εκτεταμένη αποκάλυψη και μερική έστω εξάρθρωση του «Επαναστατικού Αγώνα».Μπορεί να φανταστεί κανείς σε ποιο χάος θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα αυτή η γεμάτη μίσος και καταστροφική μανία συμμορία (σε ήδη διαπιστωμένη συνεργασία με το οργανωμένο έγκλημα) στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία; Πολύ περισσότερο καθώς εύκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί ο τιμωρός στρατός κατά όποιων θεωρηθούν υπεύθυνοι για την οικονομική καταστροφή στην οποία μας οδήγησε το πολιτικό σύστημα.Ο κ. Χρυσοχοΐδης και το επιτελείο του απέδειξαν ικανότητες και τόλμη. Ευτυχώς επίσης που δεν επιβεβαιώνεται ότι παρέλαβε Αστυνομία διαλυμένη. Διότι, αν συνέβαινε αυτό, τότε δεν θα υπήρχε το πλούσιο υλικό στοιχείων που είχαν από χρόνια εντοπίσει τους ενόχους και το οποίο πιστώνεται στους αρμόδιους και της προηγούμενης κυβέρνησης, οι οποίοι όμως δεν είχαν το θάρρος να το αξιοποιήσουν. Αλλωστε το ψευδοκράτος δικαίου που μεθοδικά έχει παγιωθεί εδώ και δεκαετίες έχει ήδη εξασφαλίσει κατά κανόνα το ακαταδίωκτο των αποδεδειγμένων ενόχων, με αποτέλεσμα να τιμωρούνται ελάχιστοι, ενώ ακόμη και οι καταδικαζόμενοι κυκλοφορούν ελεύθεροι, όπως συνέβαινε και με τον «αρχηγό» Μαζιώτη και πολλά μέλη της παρέας του, αλλά και τους αδίστακτα διαδηλούντες και καταστρέφοντας κάθε τόσο την Αθήνα ομοϊδεάτες τους αντιεξουσιαστές και τους ουκ ολίγους προστάτες τους, νομικούς και δημοσιογράφους.

Ελπίζω δε ότι από δημοσιογραφική ανεπάρκεια και όχι ιδεολογική συνενοχή δεν υποβάλλεται καμία ερώτηση και δεν παρέχεται καμία πληροφορία για το ποιοι είναι οι συλληφθέντες τρομοκράτες. Από ποια κοινωνικά στρώματα προέρχονται, ποιο το οικογενειακό τους περιβάλλον, ποιες οι σπουδές τους, ποιο επάγγελμα ασκούν, σε ποιο κομματικό περιβάλλον διαπαιδαγωγήθηκαν, πού κατοικούν, ποια είναι τα εισοδήματά τους.

Και πώς συμβαίνει η Ααστυνομία κατά καιρούς να τους συλλαμβάνει και η Δικαιοσύνη (με στήριγμα και την κατάλληλη φιλική προς τους ενόχους νομοθεσία) να τους αφήνει ελεύθερους; Και αυτό να το αποδέχεται αδιαμαρτύρητα η εθελοτυφλούσα κοινωνία μας; Σημείωμα συντάκτη: Για ιατρικούς λόγους το άρθρο είχε γραφεί πριν από τα γεγονότα της Τετάρτης που επαυξάνουν την ανάγκη και τις ευθύνες για την προστασία των πολιτών.

jmarinos@tovima.gr

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια

Μάι 09 2010

Άρθρα του/της ΑΡΓΥΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ

Αλλοιωμένη δημοκρατία

Oσα συμβαίνουν τις ημέρες αυτές (και που ενδεχομένως θα συνεχιστούν) δεν μας ήρθαν ξαφνικά. Από τη Μεταπολίτευση ως σήμερα και παρά τις ελπίδες και τις προσδοκίες του λαού, η πολιτική ζωή, οι θεσμοί, η οικονομία, η Παιδεία, το περιβάλλον (αφήνω κατά μέρος τον πολιτισμό), όλα ακολουθούν μια προδιαγεγραμμένη πτωτική πορεία. Τα όνειρά μας φαίνεται πως είχαν ημερομηνία λήξεως και ο χρόνος τα οδηγεί μοιραία στην αλλοίωσή τους. Τα γεγονότα της 5ης Μαΐου είναι το τελευταίο εμφανές δείγμα της αλλοιωμένης δημοκρατίας μας.Από την άλλη, ευτυχώς, η δημοκρατία είναι πολίτευμα που μπορεί και αυτοθεραπεύεται. Αρκεί να βρεθεί η αιτία του κακού. Την ξέρουμε. Την καταγγέλλουμε. Τη δείχνουμε. Χρόνια τώρα. Δεν φταίνε οι θεσμοί. Ούτε οι νόμοι. Ούτε το πολίτευμα. Φταίνε τα πρόσωπα. Φταίνε εκείνοι οι απρόσωποι εκπρόσωποί μας. Γνωστοί και μετρημένοι. Αυτοί που δεν θα τους ήξερε ο θυρωρός τους αν δεν είχαν το χρίσμα του αρχηγού. Εξαιρέσεις υπάρχουν αλλά είναι ελάχιστες· ανίκανες να αλλάξουν την κατάσταση. Ας πάψουν λοιπόν να θρηνούν υποκριτικά πάνω στα καρβουνιασμένα πτώματα και ας μη διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους διότι ο όχλος θα καταλύσει το Κοινοβούλιο. Αυτό που οι ίδιοι χρόνια τώρα υβρίζουν με τις πράξεις τους και το αλλοιώνουν.Η δημοκρατία μπορεί, ευτυχώς, και αυτοκαθαίρεται. Καιρός να τελειώσει αυτή η άρρωστη Μεταπολίτευση. Παρά τις συμφορές, ο στόχος δεν πρέπει να χαθεί. Τουναντίον, η οδύνη για τη συνεχή και πολλαπλή υποτίμησή μας ας γίνει δημιουργία. Εχουμε Σύνταγμα, νόμους και θεσμούς. Υπάρχουν χιλιάδες, εκατομμύρια έντιμοι άνθρωποι. Δεν πρέπει κάποτε να ελέγξουμε με αυστηρότητα την ποιότητα της δημοκρατίας μας; Δεν πρέπει να αποκτήσουμε κάποτε ανθεκτικότερα όνειρα;Ο κ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης είναι ομότιμος καθηγητής Κλασικής Φιλ

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια

Μάι 09 2010

Άρθρα του/της ΑΡΓΥΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ

Αργά, πολύ αργά …

Προσπαθώ να είμαι ψύχραιμος. Προσπαθώ να μη φοβάμαι. Τη χάνω την ψυχραιμία μου. Φοβάμαι, δεν το κρύβω. Νιώθω ανασφαλής. Μόνος. Ηλίθιος. Εκτεθειμένος. Αβουλος. Ενοχος. Νομίζετε δεν φταίω εγώ, δεν φταίτε εσείς; Ολοι φταίμε. Θα μιλήσω όμως μόνο για μένα. Θα γράψω μόνο για μένα. Κάθε φορά, κλείνοντας πίσω μου την πόρτα, έβγαζα ένα «αχ!». Ανακούφισης. Λες και το σπίτι ήταν ο παράδεισος που άφηνε απ’ έξω τα προβλήματα. Ελεγα «είναι άσχημο αυτό που γίνεται, αφορά όμως το γείτονα, όχι εμένα». Μπορεί να έλεγε και ο γείτονας το ίδιο. Σίγουρα το έλεγε.
Προσπαθούσα να στηρίξω το μικρόκοσμό μου. Εύκολα περνούσα στους αφορισμούς. Αμυνα. Ουσιαστικά, ποτέ δεν ήταν επίθεση. Φούντωνε όμως μια οργή μέσα μου. Από καιρό, 3-4 χρόνια τώρα. Εγραφα, εκτόνωση το γράψιμο. Όταν με ζόρισε η ζωή και ο μικρόκοσμος έπαψε να ισχύει, κατάλαβα ότι δε μπορώ να κατέβω στους δρόμους. Ισως να μη δικαιούμαι να κατέβω. Κάποια στιγμή δολοφόνησα και γω το πτώμα. Όταν έφτασαν στο απροχώρητο τα πράγματα, λίγες ημέρες μετά τις εκλογές, το πήραμε λίγο στο αστείο, κοροϊδεύαμε, γελούσαμε.
Οι αντιδράσεις, χαλαρές. «Λεφτά υπάρχουν». Ανέκδοτο. Γενικοί γραμματείς. Ανέκδοτο. Το κανό. Ανέκδοτο. Πολλά ανέκδοτα. Η Ευρώπη έχτιζε τάφο. Εμείς, φτιάχναμε ανέκδοτα για τον Καρ…Ρεν. «Θα μας πάρετε τα πάντα, αλλά ποτέ τα Prada». Ο χαβαλές είναι στο DNA. Εφτασαν τα τσιγάρα κοντά 5 ευρώ και καπνίζουμε για αντίσταση. Σε ποιον αλήθεια; Στον καρκίνο; Στις κουφάλες που επέβαλαν την αύξηση; Εναντίον τίνων αντιστεκόμαστε αλήθεια; Και αφού η αντίσταση είναι στο αίμα μας, γιατί αργήσαμε; Γιατί αργήσατε, έστω. Γιατί δεν βγήκε ο κόσμος στους δρόμους νωρίτερα; Τα λέγαμε, τα γράφαμε, επιβεβαιώθηκαν όλα με τον χειρότερο τρόπο. Τι περιμέναμε; Να βρει τα λεφτά; Δεν είχαμε αγοράσει ρούχα για πορείες; Δεν θέλαμε να χάσουμε το αγαπημένο μας τηλεοπτικό πρόγραμμα; Τώρα, πάει το πουλάκι, πέταξε. Αργά θυμήθηκαν ΓΣΕΕ, ΠΑΜΕ, ΕΛΑ, ΦΥΓΕ κι όπως αλλιώς θέλουν να λέγονται, να κατέβουν στο δρόμο. Αυτό δεν είναι διαμαρτυρία, είναι κηδεία.

ΑΓΓΕΛΟΣ  ΠΥΡΙΟΧΟΣ

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια

Απρ 25 2010

Άρθρα του/της ΑΡΓΥΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ

Η παιδεία: καταλύτης για την ανάκαμψη

Tου Χρηστου ΓιανναραH σημερινή υπουργός Παιδείας είναι μάλλον από τις ευφυέστερες παρουσίες στο πεδίο της επαγγελματικής πολιτικής. Αποκλείεται να μην καταλαβαίνει τη λογική που συναρθρώνει αλυσιδωτά τα προβλήματα και τις λύσεις των προβλημάτων στον χώρο των αρμοδιοτήτων της.Αποκλείεται να μην καταλαβαίνει ότι το πρόβλημα-σκάνδαλο του διαβόητου «πανεπιστημιακού ασύλου» είναι αδύνατο να λυθεί, αν δεν αλλάξει ο τρόπος εκλογής πρυτάνεων – αν δεν απεξαρτηθεί η εκλογή πρυτανικών αρχών από την ψήφο των κομματικών νεολαιών. Αποκλείεται να αναβαθμισθούν τα ελλαδικά πανεπιστήμια, αν δεν επανακριθεί-επαναξιολογηθεί, στο σύνολό του, το διδακτικό – ερευνητικό προσωπικό με κριτήριο τις επιστημονικές του δημοσιεύσεις σε περιοδικά ή εκδοτικούς οίκους διεθνούς εγκυρότητας.

Τα δύο παραδείγματα είναι απλώς ενδεικτικά της λογικής (προφανέστατης) που συναρθρώνει αλυσιδωτά τα προβλήματα με τις λύσεις ασυναφών φαινομενικά προβλημάτων στο υπουργείο Παιδείας. Αγνόησαν αυτή τη λογική ευφυέστατοι και με ηγετικές φιλοδοξίες προκάτοχοι του θώκου της σημερινής υπουργού: ο Αντώνης Τρίτσης, ο Γεράσιμος Αρσένης, και το πλήρωσαν με οριστική πολιτική συντριβή. Το ίδιο σφάλμα μεγέθυνε την πολιτική ασημαντότητα και εξέθεσε ανεπανόρθωτα καλοπροαίρετους υπουργούς – Γιωργάκη Παπανδρέου, Πέτρο Ευθυμίου, Μαριέττα Γιαννάκου, Αρη Σπηλιωτόπουλο. Το υπουργείο Παιδείας είναι δοκιμαστήριο αδυσώπητο και ανελέητο της ανθρώπινης ποιότητας, της φυσικής ευφυΐας, του πολιτικού ταλέντου.

Αποπειράται τώρα η Αννα Διαμαντοπούλου το στοιχειώδες και καίριο που οι προγενέστεροί της δεν αποτόλμησαν: Να αποκαταστήσει ποιοτικό έλεγχο και αξιολόγηση της δουλειάς των εκπαιδευτικών, ύστερα από εικοσιοχτώ χρόνια απόλυτης ασυδοσίας, ανεξέλεγκτου «μπάχαλου» που έχει εδραιωθεί ως αυτονόητο «κεκτημένο». Και οι εκπαιδευτικοί αρνούνται και απειλούν. Οπως αρνούνται, στο όνομα των μελλοντικών συναδέλφων τους (φουτουρολογικός συνδικαλισμός πέρα κι από τον παραλογισμό) και κάθε προϋπόθεση παιδαγωγικής εξειδίκευσης για τον διορισμό στην εκπαίδευση. Το λογικοφανές επιχείρημά τους είναι: ποιος θα τους κρίνει και αξιολογήσει για τη δουλειά τους ή για την παιδαγωγική τους προετοιμασία, όταν κάθε διοικητική αρμοδιότητα στον χώρο της Παιδείας, εδώ και εικοσιοχτώ χρόνια, ασκείται μόνο και αποκλειστικά από αυλόδουλους του εκάστοτε κομματικού κράτους;

Κομματικοποιημένος ώς την πιο αυτεξευτελιστική υπερβολή ο εκπαιδευτικός συνδικαλισμός τρέμει οποιοδήποτε ενδεχόμενο αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, ακριβώς επειδή έχει επίγνωση της φαυλεπίφαυλης αθλιότητας του κομματισμού. Ξέρει ότι η αξιολόγηση θα γίνει το πρόσχημα για να εναλλάσσεται στην εκπαίδευση η κυριαρχία του εκάστοτε κομματικού κράτους. Εικοσιοχτώ χρόνια τώρα η κάθε κυβέρνηση διορίζει τους δικούς της γυμνασιάρχες, λυκειάρχες, διευθυντές εκπαίδευσης σε επίπεδο Νομαρχίας, διευθυντές σε επίπεδο Περιφέρειας. Με την «αξιολόγηση» θα επεκταθεί ο έλεγχος του κάθε κομματικού κράτους σε κάθε εκπαιδευτικό – αυτό ξέρουν και φοβούνται οι ίδιοι οι κομματάνθρωποι του συνδικαλισμού.

Το αγνοεί στον δημόσιο λόγο της η κυρία Διαμαντοπούλου. Και παζαρεύει αντιπροτείνοντας φαιδρότητες: «αυτοαξιολόγηση» των εκπαιδευτικών, προφανώς με υπόδειγμα και μέτρο επιείκειας την κατάργηση της βάσης του 10, που θεσμοθέτησε η υπουργός για την είσοδο στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Ντροπής πράγματα, την ώρα που η χώρα ζει την τραγωδία της πτώχευσης, του εξευτελισμού και της χλεύης σε πλανητικό επίπεδο, κατάφωρο έγκλημα της κομματοκρατίας.

Τα προβλήματα της εκπαίδευσης δεν λύνονται αποσπασματικά, χρειάζεται επιτελική λογική για την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων. Και πρώτη προτεραιότητα, «κλειδί» για να ξαναστηθούν σχολειά και πανεπιστήμια, να λειτουργήσουν οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις σοβαρότητας και εντιμότητας του εκπαιδευτικού έργου είναι να καταλυθεί η εικοσιοχτάχρονη τυραννία του κομματισμού. Εχει η Αννα Διαμαντοπούλου την ανθρώπινη ποιότητα, τη φυσική ευφυΐα, το πολιτικό ταλέντο να τολμήσει τη ρήξη με αυτή την τυραννία;

Για να ανακάμψει η χώρα από την πτώχευση, τον διεθνή εξευτελισμό, την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας (αντάλλαγμα για την ελεημοσύνη του ΔΝΤ), πρέπει να προηγηθεί απελευθέρωση της κρατικής λειτουργίας από τα άνομα συμφέροντα της κομματοκρατίας. Εστω και παραδειγματικά, σε επιμέρους τομέα. Και ο τομέας κρατικής λειτουργίας που επηρεάζει αμεσότερα την κοινωνική ψυχολογία, είναι η Παιδεία. Αν εξαλειφθεί με συνέπεια από τα σχολειά και τα πανεπιστήμια ο κομματισμός, θα γεννηθεί προβλέψιμη κοινωνική δυναμική πολύ ευρύτερη. Δυναμική ανάσχεσης της αυθαιρεσίας, της ατιμωρησίας, της αργομισθίας, της βάναυσης μετριοκρατίας.

Από τους 180.000 εκπαιδευτικούς (που είναι αριθμός εξωφρενικός για τον πληθυσμό της Ελλάδας) οι 18-20.000 είναι επισήμως αργόσχολοι: αποσπασμένοι για «γραμματειακή υποστήριξη» σε Διευθύνσεις Εκπαίδευσης Νομαρχιών ή Περιφερειών, σε πανεπιστημιακά Τμήματα, σε «πολιτιστικές υπηρεσίες» Δήμων ή Νομαρχιών, σε Μητροπόλεις. Ανεξέλεγκτος ο αριθμός όσων (για πολυποίκιλους λόγους) εργάζονται με εξαιρετικά μειωμένο ωράριο ή των συνδικαλιστών που είναι διά βίου απαλλαγμένοι από κάθε εργασιακή υποχρέωση. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί ανελλιπώς μισθοδοτούμενοι αλλά σε μόνιμη «λευκή απεργία» επειδή «διαφωνούν με το σύστημα»! Δάσκαλοι και καθηγητές «λειτουργικώς αναλφάβητοι»: ανίκανοι να συντάξουν έστω και δύο φράσεις πιστοποιητικού ή υπηρεσιακής αλληλογραφίας (υπολογίζονται σε 9.000 οι δάσκαλοι με αγορασμένα πτυχία, χωρίς φοίτηση, από Παιδαγωγικές Ακαδημίες βαλκανικών χωρών). Θλιβερό αλλά συνεχώς αυξανόμενο και το ποσοσστό εξαρτημένων από ναρκωτικά εκπαιδευτικών, όπως και άλλων με σοβαρά ψυχικά νοσήματα ή με βάναυση και χυδαία συμπεριφορά (γυμνασιάρχης – γυμναστής που κάθε πρωί στην «προσευχή» βρίζει τα παιδιά με σεξουαλικές αισχρολογίες). Χώρια οι εκπαιδευτικοί που εκβιάζουν τους μαθητές τους για «ιδιαίτερα» μαθήματα.

Ολες αυτές οι περιπτώσεις (και πλήθος ανάλογες), ανεξέλεγκτες, ασύδοτες, αχαλίνωτες, έχουν ή κομματική κάλυψη και προστασία ή τη σίγουρη ασυλία που τους προσφέρει η απουσία θεσμών ελέγχου και αξιολόγησης του προσωπικού της εκπαίδευσης. Αν η κυρία Διαμαντοπούλου τολμήσει να συγκροτήσει θεσμικά όργανα αμερόληπτης, ακομμάτιστης, αξιοκρατικής στελέχωσης του διοικητικού μηχανισμού της εκπαίδευσης με ιεραρχική κλιμάκωση ευθυνών, τότε θα την εμπιστευθεί ο εκπαιδευτικός κόσμος και για την άκρως αναγκαία αξιολόγησή του.

Θα την εμπιστευθεί η ελληνική κοινωνία για το ηγετικό της ανάστημα.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια

Απρ 23 2010

Άρθρα του/της ΑΡΓΥΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ

Ενας φωτισμένος δάσκαλος μιλά στους μαθητές του

Τα λόγια που θα διαβάσετε πιό κάτω, τα απηύθυνε ένας φωτισμένος δάσκαλος στους μαθητές του, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου.

Σκέφτηκα να σου μιλήσω για τον Καραϊσκάκη,
Αλλά το μυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.

Σκέφτηκα να σου μιλήσω για το 21,
Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.

Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει
Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο μακρινό, τόσο ξένο.

Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα
Τι να λένε σε σένα, Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις,
Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.

Θα σου μιλήσω λοιπόν προσωπικά.
Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο
Και σε δεκαπέντε μέρες φεύγω για αλλού
Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία
‘Η και περισσότερα χρόνια,

Θα σου μιλήσω σταράτα
Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις μου.
Οι μαθητές που συνάντησα μέσα στις τάξεις,
Οι μαθητές που δίδαξα φέτος
Στην συντριπτική τους πλειονότητα με σεβάστηκαν,
Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του μαθήματος.

Πολλοί όμως από τους υπόλοιπους μαθητές
Δε με σεβάστηκαν, με προσέβαλαν κατ’ επανάληψη.
Με έργα, με λόγια, με ύβρεις,
Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος
Που με σόκαρε, που με έβαλε σε μελαγχολικές σκέψεις.

Αυτό το φαινόμενο αποδεικνύει
Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο,
Πως εκτός του γνωστικού ελλείμματος
Το συγκεκριμένο σχολείο χωλαίνει δραματικά
Και στο ηθικοπλαστικό του έργο,
Στη διαμόρφωση δηλαδή των μαθητικών ψυχών και πνευμάτων.

Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία
Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική μας,
Των δασκάλων σας και των γονιών σας.

Δεν έχουμε κατορθώσει να σας δείξουμε
Πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι μια κόλαση,
Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα.

Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν,
Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας,
Θα σας γεμίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,
Θα σας γεράσουν πρόωρα.

Αν όμως θέλετε μια συμβουλή από ένα δάσκαλο,
Σκεφτείτε το παράδειγμα του Μακρυγιάννη,
Που έφτασε αγράμματος μέχρι τα πενήντα σχεδόν,
Για να καταλάβει τότε πως η μόρφωση, η καλλιέργεια
Ηταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη..
Και κάθισε με πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο
Και έμαθε πέντε κολλυβογράμματα,
Για να μας πει την ιστορία του βίου του,
Το παραμύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωμιών.

Αυτό το παράδειγμα είναι για σένα το πιο κατάλληλο,
Και μπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη
Να ακολουθήσεις το δρόμο που εκείνος έδειξε,
το μονοπάτι της καλλιέργειας,
το δρόμο της παιδείας,
τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.
 
Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από τον μπάσταρδο
γιο της καλογριάς, τον Αρβανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη.
Ηταν κι αυτός αθυρόστομος σαν κι εσάς,
Αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά μάθαμε σαν μπέσα,
Ηταν πάνω απ’ όλα μπεσαλής.
Αυτό θα ‘θελα να έχετε κι εσείς.
Υπευθυνότητα, μπέσα, τσίπα.
Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας,
Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συμφέρον,
Να μισείτε το ψέμα και την ευθυνοφοβία.

Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του
Ηταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταματελόπουλου,
του Νικηταρά.
Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,
Συνέβαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του
Κι έπειτα φυλακίστηκε,
Για να χαθεί σ’ ένα στενοσόκακο του Πειραιά,
Σχεδόν τυφλωμένος, πάμπτωχος και εγκαταλειμμένος από όλους,
Δεν ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα
Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει
Από την κυβέρνηση μια πλούσια σύνταξη,
Απαντούσε πως η πατρίδα τον αμείβει πολύ καλά,
Λέγοντας ψέματα, για να μην προσβάλει την πατρίδα του.
Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγμα του Νικηταρά.
Αλλά νομίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,
Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόμο της αξιοπρέπειας,
Να προσπαθήσετε τίμια και με αγωνιστικότητα
Για εσάς και για το μέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.

Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαμβάνομαι
Πως σας προτείνω μια διαδρομή ζωής δύσκολη και απαιτητική,
Οταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόμος
των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,
της εποχής στην οποία μεγαλώνετε.

Ομως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της,
Περιμένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά
Και με επιτυχία τη σημαία του αγώνα
και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους
σε καλύτερες μέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.

Κι όταν βλέπω την εποχή μας
Να μαραζώνει χωμένη στην αλλοτρίωση,
Να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία,
Να μουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,
Μόνο σε εσάς ελπίζω,
Στην ειλικρινή σας διάθεση
να αγωνιστείτε,
να αντισταθείτε,
να πολεμήσετε,
να νικήσετε.
Μη μας απογοητεύσετε.



Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια

Παλιότερα Άρθρα »