ΤΙΤΛΟΣ: «Kι αν ήμουν εγώ;»
Στόχοι για τους μαθητές:
- να εκφράζουν απόψεις, να ανταλλάσσουν πληροφορίες, να επιχειρηματολογούν για την επιλογή μίας λύσης
- να ακούν προσεκτικά τους άλλους ώστε να αποκρυπτογραφούν τα νοήματα και τις προθέσεις τους
- να αναστοχάζονται κριτικά και να επεξεργάζονται ένα θέμα από διαφορετικές πτυχές
- να ακολουθούν συγκεκριμένα βήματα επίλυσης προβλήματος
- να οικοδομούν θετικές σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους
- να αναγνωρίζουν, να εκφράζονται και να διαχειρίζονται συναισθήματα
- να λαμβάνουν υπόψη τα συναισθήματα των άλλων
- να εργάζονται ως μέλη μίας ομάδας και να συμβάλλουν στην ομαδική εργασία
- να εκφράζουν τη συμπαράστασή τους για τα δεινά που βλέπουν να συμβαίνουν σε άλλους
- να προσπαθούν να κατανοήσουν τα όσα συμβαίνουν στους άλλους προσεγγίζοντας από τη δική τους σκοπιά, να αναγνωρίζουν πότε χρειάζονται βοήθεια
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ
Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες και επεξεργάστηκαν εκτυπωμένες εικόνες.
Κάθε παιδί επέλεξε μία εικόνα και ζωγράφισε τι «θέλω να έχω» και ποια νομίζει ότι είναι η «μεγαλύτερη ανάγκη που έχει.»
Έπειτα παρουσίασε τον εαυτό του στον φίλο του και στο άλλο ζευγάρι. Με τη βοήθεια του εργαλείου
coggle.it δημιουργήσαμε στο διαδίκτυο νοητικό χάρτη, στον οποίο καταγράψαμε τις ανάγκες μας.
Τα παιδιά παρακινήθηκαν να εντοπίσουν όσες περισσότερες ομοιότητες και διαφορές μπορούν.
Στη γωνιά του Η/Υ κατέγραψαν τις λέξεις «κλειδιά», ομοιότητες δηλαδή και διαφορές που εντόπισαν, με τη βοήθεια ψηφιακού διαδικτυακού εργαλείου δημιουργίας συννεφόλεξου (https://wordart.com/create ).
Το συννεφόλεξο που δημιούργησαν αποφάσισαν να είναι και το σύμβολο του μαθήματος.
Σε συνέχεια της εργασίας που έκαναν στο πρώτο εργαστήριο, συζητήσαμε εάν «ό,τι θέλω είναι πραγματικά η ανάγκη μου» με στόχο τα παιδιά να διακρίνουν ότι «τα θέλω» δεν έχουν να κάνουν με τις «βασικές ανάγκες» μας.
Aναζητήσαμε στο διαδίκτυο και εκτυπώσαμε φωτογραφίες που απεικονίζουν παιδιά τόσο αγόρια όσο και κορίτσια προσχολικής ηλικίας ή και λίγο μεγαλύτερα να προσπαθούν να επιβιώσουν σε διάφορα μέρη του κόσμου κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Αφού προβληματιστήκαμε για τα αίτια, κάθε παιδί επέλεξε μια φωτογραφία και κλήθηκε να ζωγραφίσει ποια νομίζει ότι είναι η μεγαλύτερη ανάγκη του παιδιού στη φωτογραφία.
Τα παιδιά παρουσίασαν την εργασία τους στην ολομέλεια και καταγράψαμε τις ανάγκες που εντόπισαν σε νοητικό χάρτη που δημιουργήσαμε στο διαδίκτυο με το εργαλείο coggle.it. Έκαναν σύγκριση με τις δικές τους ανάγκες.
Συζητήσαμε την έννοια «δικαίωμα» και αναγνωρίσαμε ότι κάθε παιδί έχει ίσα δικαιώματα σύμφωνα με τη Σύμβαση Δικαιωμάτων του παιδιού της Unicef (https://www.unicef.org/greece). Συμπληρώσαμε τον νοητικό χάρτη που δημιουργήσαμε στο προηγούμενο εργαστήριο συνδέοντας τις ανάγκες μας με τα δικαιώματά μας.
Διαβάσαμε τη σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού και καταγράψαμε βασικά δικαιώματα σε νοητικό χάρτη.
Δόθηκαν στα παιδιά εικόνες δικαιωμάτων για να τα διακρίνουν και να τα ομαδοποιήσουν σε 4 βασικές κατηγορίες: Δικαιώματα Ανάπτυξης, Δικαιώματα Επιβίωσης, Δικαιώματα Προστασίας και Δικαιώματα Συμμετοχής.
Καταγράψαμε τη διάκριση των δικαιωμάτων και σε νοητικό χάρτη με την εφαρμογή coggle.it.
Αναζητήσαμε στο διαδίκτυο πληροφορίες για τη ζωή και τα έργα του ζωγράφου Γεώργιου Ιακωβίδη.
Παρατηρήσαμε και σχολιάσαμε τη θεματολογία των πινάκων του.
Τα παιδιά κλήθηκαν να επιλέξουν έναν πίνακα που τους αρέσει και να του δώσουν τίτλο.
Ψήφισαν ποιος πίνακάς τους αρέσει πιο πολύ και εξήγησαν γιατί.
Με βάση τα αποτελέσματα τοποθετήσαμε τον πίνακα που τους άρεσε περισσότερο στο κέντρο της ολομέλειας για να τον επεξεργαστούμε και να τον αναλύσουμε.
Κάθε παιδί επέλεξε έναν πίνακα και σκέφτηκε το ΠΡΙΝ και το ΜΕΤΑ της σκηνής που απεικονίζεται στον πίνακα, δημιουργώντας μία σύντομη ιστορία.
Βασισμένοι σε εκπαιδευτικό υλικό της Unicef, παίξαμε παιχνίδι ρόλων, στο οποίο τα παιδιά δημιούργησαν δύο ομάδες που εναλλάσσονταν: η μία ήταν η ομάδα των ενηλίκων και η άλλη η ομάδα των παιδιών. Δραματοποιήσαμε μικρά σενάρια προβληματικών καταστάσεων, όπου οι μαθητές έπρεπε να υποστηρίξουν με επιχειρήματα τις θέσεις τους και να κερδίσουν τη θέση τους, έναντι του φορέα ή του ενήλικα. Σύμφωνα με τα σενάρια αυτά, τα παιδιά έναντι των ενηλίκων ζήτησαν περισσότερη ώρα από τους ενήλικες που εργάζονται για να παίζουν μαζί τους, ζήτησαν να κατασκευαστούν περισσότερες παιδικές χαρές και πάρκα, καθώς και να μην εργάζονται, αλλά να πηγαίνουν στο σχολείο.
Παρακολουθήσαμε στο YouTube την ταινία «Ειρήνη- Η ιστορία ενός παιδιού πρόσφυγα”, η οποία αναδεικνύει θέματα όπως η διαφορετικότητα, η ανεκτικότητα και οι πολιτισμικές διαφορές.
Σκεφτήκαμε δική μας ιστορία προσφυγιάς και την αποτυπώσαμε εικαστικά δημιουργώντας ένα βιβλίο