Αρχείο ετικέτας Δελτία Τύπου

Απάντηση του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ στην ανακοίνωση της ΠΕΘ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το ΔΣ της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ), μπροστά στην πολιτικά αλλά και συμβολικά φαιδρή απόφαση του Τουρκικού Συμβουλίου της Επικρατείας ότι η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε μουσείο το 1934 ήταν «παράνομη», ξαναορθώνει τον «αποκαλυπτικό» και υβριστικό του λόγο, όχι από ενδιαφέρον για το ίδιο το γεγονός, αλλά ως αφορμή για να δηλητηριάσει την κοινή γνώμη και να πλήξει τους στόχους του: το μάθημα των θρησκευτικών, το προπτυχιακό πρόγραμμα της Εισαγωγικής Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών του Τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το άνοιγμα στην επιστημονική γνώση και κατανόηση της θρησκευτικής διαφορετικότητας, καθώς και ορισμένα άλλα θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, σπιλώνοντας, όπως το συνηθίζει, πρόσωπα και πράγματα. Δεν ασκούν εποικοδομητική κριτική, γνώρισμα κάθε δημοκρατικής συμπεριφοράς, αλλά πολεμική μισαλλοδοξίας, υποκαθιστώντας εγωιστικά θεσμούς Πολιτείας και Εκκλησίας, τάσσοντας τους εαυτούς τους υπεράνω αρχών και θεσμών ως κριτές της Οικουμένης. Μια νοοτροπία ολοκληρωτισμού. 

Συγκεκριμένα, μετονομάζει σκοπίμως και διαστρεβλωτικά την Εισαγωγική Κατεύθυνση Μουσουλμανικών Σπουδών σε «Ισλαμικό Τμήμα», ενώ δεν πρόκειται ούτε για Τμήμα πόσο δε μάλλον για «Ισλαμικό», αλλά για ένα ανεξάρτητο επιστημονικό πρόγραμμα προπτυχιακών σπουδών εντός του Τμήματος Θεολογίας. Η Κατεύθυνση Μουσουλμανικών Σπουδών δεν προορίζεται για τους φοιτητές της Θεολογίας, μια επίσης σκόπιμη εκ μέρους τους παρερμηνεία για να συγκινήσουν τους ευσεβείς και τους ευαίσθητους ανθρώπους, αλλά απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε νέο και νέα, θρησκευόμενο και μη, που επιθυμεί να γνωρίσει επιστημονικά τους πολιτισμούς του κόσμου, και ειδικώς το Ισλάμ, την ποικιλία των πολιτιστικών και θρησκευτικών του εκφράσεων και τις γλώσσες των κειμένων του, την αραβική και περσική πρωτίστως, καθώς και τους δια βίου διαλόγους των Εκκλησιών της Ανατολής με τους μουσουλμάνους. Η επιστημονική αυτή προσέγγιση των άλλων πολιτισμών και θρησκειών αποτελεί αντικείμενο ακαδημαϊκής μελέτης στα πλείστα πανεπιστήμια του κόσμου, ακόμη και σε πανεπιστημιακά ιδρύματα μουσουλμανικών πλειοψηφικώς χωρών. 

Αν κάποια από τα μέλη της ΠΕΘ δεν ήταν «συνάδελφοι» στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, θα λέγαμε πως πιθανώς παρανοούν εν αγνοία τους το επιστημονικό εγχείρημα των μουσουλμανικών σπουδών, το οποίο, παρά τη συνεχή πολεμική, προχώρησε και βρίσκεται στην ολοκλήρωση της πρώτης τετραετίας του. Πρόκειται όμως για μέλη της Θεολογικής Σχολής. 

Με λύπη ερχόμαστε ξανά αντιμέτωποι με την εσκεμμένη κατασυκοφάντηση και πολεμική τους. Οι διασυνδέσεις που κάνουν και οι οποίες στηρίζονται στην απόλυτη διαστρέβλωση δεδομένων, προθέσεων και επιχειρημάτων είναι επιζήμιες και επικίνδυνες τόσο ακαδημαϊκά όσο και εθνικά. Δεν κατανοούν ότι ανατινάσσουν τον ίδιο τον εαυτό τους και τη Θεολογία, κλείνοντας τη χώρα σε έναν ατέρμονα και σκοτεινό θρησκευτικό φονταμενταλισμό, που στερεί την ειρήνη από την καρδιά και το φως από τη νόηση. Το Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ πιστό στην ακαδημαϊκή του ταυτότητα και προοπτική, αλλά και στην κλήση του διαλόγου, που αποτελεί συστατικό στοιχείο του Χριστιανισμού, με την ίδρυση της Εισαγωγικής Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών, στοχεύει στην περαιτέρω μελέτη και κατανόηση του θρησκευτικού φαινομένου. Άμεσο αποτέλεσμα η ουσιαστική συμβολή στην ειρηνική και δημιουργική συνύπαρξη των μελών των διαφορετικών θρησκευτικών κοινοτήτων του τόπου μας, όπως αυτή εκφράζεται από το ξεχωριστό και μοναδικό παράδειγμα της Θράκης, από όπου προέρχονται πλέον πολλοί από τους φοιτητές της Κατεύθυνσης των Μουσουλμανικών Σπουδών μας, αλλά και διδάσκοντες, όπως ο Μουφτής της Κομοτηνής Dr. Τζιχάντ Χαλήλ, του οποίου οι πρόσφατες δηλώσεις για το θέμα της Αγιά Σοφιάς δείχνουν την ποιότητα της εργασίας που συντελείται στο μεγαλύτερο πανεπιστημιακό ίδρυμα της χώρας, το ΑΠΘ. Ως εκ τούτου, ως επιστήμονες θεολόγοι οφείλουμε να καταδείξουμε τη συκοφαντία και τον επικίνδυνο για τη χώρα και τη θεολογία λόγο της ΠΕΘ, ο οποίος πέραν των υπολοίπων, εξαιρέτως της αλήθειας, στερείται του πιο πολύτιμου αγαθού /συστατικού της χριστιανικής πίστης: την Αγάπη.

ΠΗΓΕΣ

ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΠΘ. Τμήμα Θεολογίας

Θρησκευτική Εκπαίδευση

Το Τμήμα Θεολογίας Α.Π.Θ. για την Αγία Σοφία

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Τμήμα Θεολογίας του Α.Π.Θ., εκφράζει την έντονη αποδοκιμασία του για τις μεθοδεύσεις της τουρκικής ηγεσίας να εδραιώσει το σχεδιαζόμενο χαλιφάτο της στην απαράμιλλου κάλλους εκκλησία της Χριστιανοσύνης, την Αγία Σοφία. Η κίνηση αυτή στηριγμένη στο θράσος και την αυθαιρεσία προσβάλλει το Ισλάμ και τη Χριστιανοσύνη. Καλεί τους οπαδούς του Ισλάμ να προσευχηθούν στον ιερό χώρο μιας άλλης θρησκείας και με τη διαπεραστική φωνή του μουεζίνη επιδιώκει να σφραγίζει τα αυτιά τους να μην ακούν την οκτώηχη ασματική υμνολογία. Αυτή που έχει διαποτίσει τα μάρμαρα, τα ψηφιδωτά, τους θόλους και τον επιβλητικό τρούλο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

Με αυτόν τον αλαζονικό τρόπο που τυφλώνει τους ταραξίες της ιστορίας, οι αποφάσεις ακυρώνουν το Μπλε Τζαμί και τους προγόνους των Τούρκων που το έκτισαν, για να έχουν ένα δικό τους μεγαλοπρεπή χώρο λατρείας. Υποκλέπτουν ό,τι δεν τους ανήκει, διότι δεν εκφράζει τη δική τους πίστη, εφόσον η Αγία Σοφία αναφέρεται στον Χριστό που οι ίδιοι δεν τον πιστεύουν ως Θεό. Περιφρονούν ένα θρησκευτικό μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς, ένα αρχιτεκτονικό μεγαλούργημα με μία εξαίσια εικαστική τέχνη που αποτύπωσε τη χριστιανική πίστη και αδιαφορούν για τις αξίες της πολιτιστικής ετερότητας και της ανοχής λαών και θρησκειών.

Οι πρόσφατες πολιτικές αποφάσεις της Τουρκίας πλήττουν τον διαθρησκειακό διάλογο, περιθωριοποιούν τις ειρηνικές πτυχές του Ισλάμ, αναχαιτίζουν τις πολιτιστικές και ακαδημαϊκές προσπάθειες για τη συνεργασία και συνύπαρξη λαών και πολιτισμών. Προ πάντων εμποδίζουν τον ισλαμικό κόσμο να συνειδητοποιήσει ότι, «Το λάδι της θρησκείας είναι αμαρτία και λάθος να χρησιμοποιείται, για να ανάβει και να εξυπηρετεί εθνικιστικούς σκοπούς. Ο ευγενής σκοπός της θρησκείας είναι να απαλύνει τις πληγές και να ειρηνεύει τις ψυχές των ανθρώπων» (Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος).

ΠΗΓΗ

ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΠΘ. Τμήμα Θεολογίας

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης τίμησε τον Χρήστο Γιανναρά με το Οφφίκιο του Άρχοντος Mεγάλου Ρήτορος

Με το Οφφίκιο του Άρχοντος Μεγάλου Ρήτορος τίμησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τον διακεκριμένο ομότιμο καθηγητή πανεπιστημίου, συγγραφέα και αρθρογράφο της «Κ» Χρήστο Γιανναρά, μετά το πέρας του Εσπερινού, κατά τον οποίο χοροστάτησε, χθες το απόγευμα, παραμονή της εορτής της Ινδίκτου, στην Ι.Μ. Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή, παρουσία πλήθους Ιεραρχών, Αρχόντων Οφφικιαλίων, του γενικού προξένου της Ουκρανίας στην Πόλη, Ολεκσάντρ Γκαμάν, και πιστού λαού.

Διαβάστε τη συνέχεια  εδώ και εδώ

Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα: «Ο πατριάρχης άγιος Γεννάδιος Β´ Σχολάριος και η εποχή του»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Tο Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών και ο Σύλλογος Φίλων της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής συνδιοργανώνουν Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα: «Ο πατριάρχης άγιος Γεννάδιος Β´ Σχολάριος και η εποχή του» στη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή 19 και το Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2018 στο αμφιθέατρο του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών, στους χώρους της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Βλατάδων. Δείτε παρακάτω το αναλυτικό πρόγραμμα και τους ομιλητές.

Πρόγραμμα

15ο Διαχριστιανικό Συμπόσιο στην Ασίζη με θέμα: «Η πνευματικότητα ως πρόκληση για τον σημερινό κόσμο»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Φραγκισκανικό Ινστιτούτο Πνευματικότητας του Ποντιφικικού Πανεπιστημίου Antonianum της Ρώμης και το Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης συνδιοργανώνουν το 15ο κατά σειρά Διαχριστιανικό Συμπόσιο στις 28-30 Αυγούστου 2018 στην Ασίζη (Domus Laetitiae) της Ιταλίας. Η επιστημονική αυτή συνάντηση που πραγματοποιείται ανά διετία εναλλάξ στην Ιταλία και την Ελλάδα φέτος έχει ως θέμα της «Η πνευματικότητα ως πρόκληση για τον σημερινό κόσμο». Μπορείτε να δείτε παρακάτω το αναλυτικό πρόγραμμα του Συμποσίου.

Δείτε εδώ το Πρόγραμμα

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΘ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ, συναισθανόμενο το χρέος του για την εκκλησιαστική ζωή, μέσα στο  ανησυχητικό κλίμα προ της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, αποφάσισε να υπενθυμίσει, με τον προσήκοντα σεβασμό, στους Ορθοδόξους Προκαθημένους και Αρχιερείς, ιερείς και λαϊκούς, πολλοί εκ των οποίων έχουν σπουδάσει Θεολογία και έχουν λάβει τίτλους σπουδών από το Τμήμα, τα εξής καθοριστικά της ιδιαιτερότητας των Ορθοδόξων Εκκλησιών:

– Οι Σύνοδοι από την Α’ Αποστολική και εφεξής συγκαλούνται, όταν προκύπτουν σοβαρά προβλήματα για τη ζωή της Εκκλησίας και τη μαρτυρία της στον κόσμο, τα οποία λύνονται με συνοδικές εργασίες και αποφάσεις.

– Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος, ύστερα από μακροχρόνια διαδικασία, αποφασίστηκε να συγκληθεί από την ολομέλεια των Ορθοδόξων Εκκλησιών στις Συνάξεις Φαναρίου 2014 και Σαμπεζύ 2016.

-Οι πρόσφατες παλινωδίες και αρνητικές δηλώσεις προσβάλλουν την ανεκτίμητη συνοδικότητα και απειλούν την πολυτίμητη ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

-Η σύγκληση της Συνόδου αποφασίστηκε από Σύναξη Προκαθημένων και μόνον από Σύναξη Προκαθημένων μπορεί ν’ αποφασιστεί η ακύρωσή της.

-Οι  παρατηρήσεις και προτάσεις  των τοπικών Ορθοδόξων  Εκκλησιών στα προς επικύρωση κείμενα από την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο δεν αποτρέπουν τη σύγκλησή της. Αντιθέτως την καθιστούν επιτακτική, προκειμένου εν Συνόδω να συζητηθούν λύσεις, διευκολύνοντας τον ενδορθόδοξο διάλογο.

Απευθύνουμε έκκληση προς τους Ορθοδόξους πνευματικούς ηγέτες να συνειδητοποιήσουν την ευθύνη τους

-για την υποτίμηση της συνοδικότητας και την υπονόμευση της ενότητας των Ορθοδόξων Εκκλησιών

-για τη χρήση του όρου «consensus» (συναίνεσης, ομοφωνίας), ο οποίος υιοθετήθηκε για τη λήψη των αποφάσεων στις εργασίες της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Το consensus ουδόλως νομιμοποιεί ακύρωση Συνόδου που έχει ήδη αποφασισθεί, χρησιμοποιώντας τη τακτική της μεθοδευμένης αποχής από τις εργασίες.

-για την συγκεχυμένη εικόνα της Ορθοδοξίας που παρουσιάζουν στον υπόλοιπο κόσμο και τον κλονισμό του πνευματικού  κύρους της, με τις διασπαστικές ενέργειες εθνοφυλετικού χαρακτήρα

-για την απογοήτευση που δημιουργούν στους νέους, εφόσον αδυνατούν να ξεπεράσουν προσωπικές τους αδυναμίες και αποφεύγουν να ανοιχτούν στη  σύγχρονη κοινωνία, προσφέροντας απαντήσεις στις ανάγκες της και όραμα στην αναζήτησή της.

Η τακτική «αποφασίσαμε να πάμε, αλλά τελικά δεν πάμε και έτσι τραυματίζουμε το κύρος της» υποδηλώνει ατομικές αποσχιστικές σκοπιμότητες, εγκλωβισμό στον εαυτό μας και άρνηση της αποστολής της Εκκλησίας να ευαγγελίζεται την ειρήνη εις τους εγγύς και εις τους μακράν έως εσχάτου της γης.

Θεσσαλονίκη 10 Ιουνίου 2016

Εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου

RESOLUTION OF THE DEPARTMENT OF THEOLOGY OF THE ARISTOTLE UNIVERSITY OF THESSALONIKI (AUTH)

REGARDING THE CONVENING OF THE HOLY AND GREAT SYNOD OF THE THE ORTHODOX CHURCHES

The Department of Theology of the Aristotle University of Thessaloniki (AUTH), conscious of its debt to church life, in the alarming climate proceeding the Holy and Great Council, decided to remind, with all due respect to the Orthodox Primates and Hierarchs, priests and laity, many of whom have studied theology and received diplomas from the Department, the following reminder regarding the idiosyncrasy of the Orthodox Churches:

– The Councils, beginning from the First Apostolic and onwards, were convened when serious problems arose in the life of the Church and its witness in the world, which were solved by conciliar work and decisions.

– The Holy and Great Council, following a long process, was decided to be convened by the plenary meetings of the Orthodox Churches at the Synaxes of the Phanar in 2014 and Chambésy in 2016.

– The recent retractions and negative statements offend the invaluable conciliarity and threaten the precious unity of the Orthodox Churches.

– The convening of the Council was decided by the Synaxis of the Primates and only the Synaxis of the Primates may be decide to cancel it.

– The observations and suggestions of the local Orthodox Churches regarding the ratification of the documents of the Holy and Great Council do not prevent it from being convened. Instead they make it imperative, in order that solutions may be discussed during the Council, facilitating inter-Orthodox dialogue.

We appeal to the Orthodox spiritual leaders to realize their responsibility

– for the devaluation of conciliarity and the undermining the unity of the Orthodox Churches.

– to use the term “consensus” (consensus, unanimity), adopted for decision-making in the proceedings of the Holy and Great Council. Consensus in no way legitimizes the cancellation of the Council, which has already been decided, using its tactical orderly abstention from the proceedings.

– of the confusing picture of Orthodoxy, which is shown to the rest of the world, and the shock of her spiritual authority, with the disruptive effects of an ethno-phyletistic character.

– of creating frustration among young people, if they are unable to overcome their own weaknesses and avoid opening up in modern society, providing answers to their needs and vision in their search.

The tactics of “we decided to go to the Synod, but in the end we are not going and such we traumatize its prestige” denotes individual separatist considerations, trapping ourselves and refuses the mission of the Church to evangelize peace to those near and far until the ends of the earth.

Thessaloniki June 10, 2016

Feast of the Ascension of the Lord

ΠΗΓΗ

Θεολογικά Δρώμενα

Ενοχές και ευθύνες στο όνομα της αγιότητας: περί αγίου Βαλεντίνου και θρησκευτικού φονταμενταλισμού

Των ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ ΑΓΓΕΛΟΓΛΟΥ, Α. Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ, ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ ΨΑΛΤΟΥ και της ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ / Θεολόγων Καθηγητών

Με αφορμή τις εορταστικές εκδηλώσεις «Ο Άγιος Βαλεντίνος της Μυτιλήνης 2016» το Δ. Σ. της Ένωσης Θεολόγων Λέσβου έδωσε στη δημοσιότητα μία ανακοίνωση, με την οποία καταδικάζει τις εκδηλώσεις, έχοντας ως επιχείρημα το γεγονός ότι ο άγιος Βαλεντίνος δεν είναι άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Έτσι, επισημαίνεται και στηλιτεύεται η παρουσία του Ρωμαιοκαθολικού Αρχιεπισκόπου Νάξου, Τήνου, Άνδρου, Μυκόνου και παντός Αιγαίου κ. Νικολάου στις εορταστικές εκδηλώσεις, ενώ παράλληλα διατυπώνεται η προτροπή να μην συμμετάσχουν οι πολίτες της Μυτιλήνης σε αυτές, καθώς πρόκειται για εκδηλώσεις με αμφίβολο οικονομικό όφελος και βέβαιη πνευματική ζημία.

Οι θεολόγοι της Λέσβου που υπογράφουμε το παρόν κείμενο θεωρούμε ότι η ανακοίνωση του Δ.Σ. της Ένωσης Θεολόγων Λέσβου αντανακλά το προβληματικό πνεύμα ενός θρησκευτικού φονταμενταλισμού και φανατισμού, σε σχέση με το οποίο επιθυμούμε να εκφράσουμε τη διαφοροποίησή μας. Ο όρος θρησκευτικός φονταμενταλισμός υποδηλώνει έναν τύπο θρησκευτικότητας, ο οποίος έχει τα χαρακτηριστικά της μισαλλοδοξίας και της επιθετικότητας, και δεν αποτελεί σύμπτωμα μιας μόνο θρησκευτικής παράδοσης, αλλά μπορεί να αναγνωριστεί σε μια σειρά από αυτές και κυρίως στο Ισλάμ, τον Ιουδαϊσμό, ακόμη και στον Χριστιανισμό.

Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας συρρικνώνει τον πλούτο της πνευματικής παράδοσής της μέσα στα στενά όρια της μισαλλοδοξίας και της επιθετικότητας που προαναφέραμε. Κινείται, δηλαδή, ενάντια στο ακριβότερο δώρο της ελευθερίας του ανθρώπου από τα πάθη του. Ενώ, λοιπόν, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός ισχυρίζεται ότι επιδίωξη του είναι η προστασία της αλήθειας, στην πραγματικότητα εκφράζει και εξυπηρετεί έναν φοβικό ψυχισμό, ο οποίος επιχειρεί να αντλήσει ικανοποίηση μέσα από την ψυχαναγκαστική περιχαράκωσή του.

Οι πιο χαρακτηριστικές εκφράσεις του θρησκευτικού φονταμενταλισμού εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι οι επιθέσεις του εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κάθε φορά που ο Οικουμενικός Πατριάρχης συναντάται με τον Πάπα στο πλαίσιο του διαλόγου που υπάρχει κυρίως μεταξύ των δύο Εκκλησιών, Ορθόδοξης και Ρωμαιοκαθολικής. Ωστόσο, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός δεν αρκείται σε αυτές. Έτσι, δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι αυτή τη φορά, προκειμένου να εκφραστεί, βρήκε ως αφορμή την περίπτωση του αγίου Βαλεντίνου.

Δεν ισχυριζόμαστε ότι ο πλουραλισμός που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες κοινωνίες αποτελεί απαραιτήτως σημάδι μιας πραγματικής συμφιλίωσης σε αυτές. Ωστόσο, η κριτική του πλουραλισμού ή της λεγόμενης σήμερα πολυπολιτισμικότητας από τη σκοπιά του θρησκευτικού φονταμενταλισμού και του ζηλωτισμού δεν συμβάλλει στο να θεραπεύσει τα πάθη των ανθρώπων, αλλά στο να δηλητηριάσει ακόμη περισσότερο τη συνύπαρξή τους.

Τέλος, στην ανακοίνωση του Δ. Σ. της Ένωσης Θεολόγων Λέσβου υπάρχει ένα είδος επίθεσης εναντίον του Δημάρχου Λέσβου, η οποία δεν γνωρίζουμε τί πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες εξυπηρετεί. Έτσι, σε ό,τι έχει σχέση με αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα, θέλουμε να εκφράσουμε ξεκάθαρα την επιθυμία μας να κρατηθούμε μακριά από κάθε σκοπιμότητα στην υπηρεσία της μιας ή της άλλης πλευράς.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Το παραπάνω κείμενο δόθηκε για δημοσίευση στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ της Λέσβου.

Τμήμα Θεολογίας ΑΠΘ· Μια κριτική παρέμβαση με αφορμή το προσφυγικό

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

1. Τα κύματα των προσφύγων που εγκαταλείπουν τη σπαρασσόμενη Μέση Ανατολή αναζητώντας ένα ασφαλέστερο παρόν και μέλλον αποτελούν μια ανθρωπιστική κρίση που όμοιά της είχε να γνωρίσει η Ευρώπη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αντιμετώπιση του φαινομένου υπακούει σε δύο κυρίαρχες νοοτροπίες και στάσεις. Η πρώτη εκκινεί από την παραδοχή ότι οι πρόσφυγες έχουν προβλήματα, για τα οποία ευθύνονται άλλοι, πράγμα που επιτρέπει την αποστασιοποίηση από το δράμα τους και βέβαια την ψυχολογική αποενοχοποίηση του θεατή. Αυτή η αποστασιοποίηση μάλιστα συχνά νομιμοποιείται συνοδευόμενη από αόριστα κηρύγματα συμπάθειας προς τους κατατρεγμένους ή και ευχών για τη γρήγορη ανακούφισή τους. Η δεύτερη νοοτροπία και στάση αντιμετωπίζει τους ίδιους τους πρόσφυγες σαν πρόβλημα, σαν ένα ζωντανό και ανεξέλεγκτο κίνδυνο που απειλεί την πολιτισμική φυσιογνωμία, την κοινωνική ομαλότητα ή και το αξιακό σύστημα των χωρών υποδοχής και προορισμού.

2. Στο αντίποδα αυτών των κυρίαρχων νοοτροπιών και στάσεων, που είτε ατενίζουν από αριστοκρατική απόσταση και αισθήματα συμπάθειας τους πρόσφυγες είτε τους δαιμονοποιούν για ιδεολογική και πολιτική εκμετάλλευση, η γρηγορούσα χριστιανική συνείδηση καλείται σήμερα να αρθρώσει έναν κριτικό και αυτοκριτικό λόγο που θα υπερβαίνει το επίπεδο της δημοσιογραφικής χαρτογράφησης του φαινομένου και θα εκβάλλει σε συγκεκριμένες πρακτικές και δράσεις αντιμετώπισής του, ενθυμούμενη και υπενθυμίζοντας ότι:

Όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, πολιτισμικής προέλευσης αλλά και θρησκευτικής αναφοράς, σύμφωνα με τη Βίβλο, προέρχονται από την αγαπητική και δημιουργική ενέργεια του Θεού. Γι’ αυτό και όταν αμφισβητείται και κακοποιείται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία, δεν πάσχει μόνο αυτός που υφίσταται την κακοποίηση αλλά και όλοι όσοι θέλουν να παραμένουν άνθρωποι.

Η πίστη δεν ταυτίζεται με την εκπλήρωση κάποιων ατομικών θρησκευτικών καθηκόντων, που συνήθως προσφέρουν μια ψυχολογική θωράκιση ή μια αίσθηση αυτοδικαίωσης στον άνθρωπο. Αντιθέτως, η πίστη στον βιβλικό Θεό της αγάπης επιβεβαιώνεται και εκφράζεται έμπρακτα ως αγάπη του ανθρώπου απέναντι στον οποιονδήποτε πλησίον, και κυρίως απέναντι στον ξένο (Λευ 19,33-34· πρβλ. Εβρ 13,2-3). Η εμπειρία και η διδασκαλία του Χριστού ανέδειξαν τον ξεριζωμό και την προσφυγιά σε ένα μόνιμο συνοδοιπόρο της περιπέτειας του ανθρώπου και της ανθρωπότητας. Ως βρέφος φυγαδεύτηκε στην Αίγυπτο (Μτ 2,13-15), και αργότερα ταύτισε τον εαυτό του με τον ξένο, καθιστώντας την ενεργό συμπαράσταση και διακονία προς τον αναξιοπαθούντα πλησίον σε διαχρονικό έσχατο κριτήριο για την σωτηρία (Μτ 25,31-46).

Όπως η πίστη έτσι η αμαρτία πέρα από ατομικό είναι και ένα συλλογικό γεγονός. Με τον ίδιο τρόπο λοιπόν που η αντιμετώπιση μιας ασθένειας δεν περιορίζεται στην ανακούφιση των συμπτωμάτων, έτσι και η αποτελεσματική και συνολική αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος δεν είναι ανεξάρτητο από την νοσηρή κοινωνική μήτρα που το παράγει, δηλαδή, από τη σωματική και ψυχολογική βία, από την τρομοκρατία, τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και την ιεροποιημένη μισαλλοδοξία, που συχνά δεν αποτελούν παρά εκφραστικά οχήματα ή προσωπεία μιας εντελώς ανάλγητης και ηθικά τυφλής δίψας για εξουσία και οικονομική κυριαρχία.

3. Το προσφυγικό ζήτημα μοιάζει να κρίνει τη βιβλική συνέπεια, την πνευματική ωριμότητα και την κοινωνική ευθύνη όλων των χριστιανικών κοινοτήτων και κάθε μέλους τους ξεχωριστά, απαιτώντας συγκεκριμένες στάσεις, πράξεις και δράσεις, που θα μπορούσαν σχηματικά να συνοψιστούν στα εξής:

Στην έμπρακτη καλλιέργεια ενός ήθους υποδοχής, δεξίωσης, πρόσληψης και φιλοξενίας του πρόσφυγα, ο οποίος σήμερα παροντοποιεί τον Χριστό που δεν είχε πού να γείρει το κεφάλι του, αλλά και ταύτισης μαζί του. Κι ακόμη στην πνευματική και βιωματική ταύτιση με τους κατατρεγμένους η οποία θα αναδείξει τη συνάντηση μαζί τους σε ένα γεγονός κυριολεκτικής «συγχώρησης» (μοιρασιάς του ίδιου χώρου), κατόρθωμα αγάπης και ανιδιοτελούς διακονίας.

Στην θαρραλέα καταγγελία όλων των μορφών βίας και ιδεολογικής τρομοκρατίας που εξουθενώνουν το ανθρώπινο πρόσωπο καθώς και στην ενεργό αντίσταση απέναντι στο φανερό ή αθέατο πλέγμα της ανομίας, της αδικίας και της βουλιμικής πλεονεξίας που παράγει και αναπαράγει τις ανισότητες, για να ισχυροποιήσει την ολιγαρχία των θυτών εις βάρος των πολλαπλάσιων αδυνάτων θυμάτων. Κι ακόμη, την άρνηση υποστήριξης εκείνων που αντί να δώσουν λύση διογκώνουν το πρόβλημα είτε αρνούμενοι με βία την υποδοχή των προσφύγων, είτε προσπαθώντας να τους εκμεταλλευθούν ιδεολογικοπολιτικά αλλά και οικονομικά.

Τέλος, στη δραστηριοποίηση για την άμεση ανακούφιση των προσφύγων με κάθε μέσο σε προσωπικό και συλλογικό-εκκλησιαστικό επίπεδο. Και ακόμη, στην συμπαράταξη με κάθε φορέα και συλλογικότητα που εργάζεται με ανιδιοτέλεια, αλληλεγγύη και πραγματική διάθεση προσφοράς για τον ίδιο σκοπό, υπηρετώντας στο πρόσωπο των αναξιοπαθούντων, ακόμη κι αν δεν το γνωρίζει, τον ίδιο τον πρόσφυγα Χριστό.

4. Η εκκλησιαστική δέσμευση και το χριστιανικό ήθος δεν είναι ένας ατομικός αγώνας δρόμου ή μια συλλογή αρετών αλλά ένα γεγονός εκκλησιαστικό, γεγονός κοινωνίας, συνάντησης και αγαπητικής αλληλοπεριχώρησης που επεκτείνεται και εκτός των συμβατικών εκκλησιαστικών, ομολογιακών ή και θρησκευτικών τειχών, για να αγκαλιάσει όλους τους ανθρώπους και, ιδίως, τους κακώς πάσχοντες, τους απόκληρους, τους φτωχούς και τους πρόσφυγες, τους «ελάχιστους αδελφούς» του ίδιου του Χριστού. Για τον ίδιο λόγο, η εν Χριστώ τελείωση και η αγιότητα προϋποθέτει και πραγματώνεται πάντα μέσα από τον αγώνα και την αγωνία του για τη σωτηρία του άλλου. «Oὔκ ἐστιν ἄλλως σωθῆναι, εἰ μὴ διὰ τοῦ πλησίον» (Μακάριος Αιγύπτιος, Ομιλία ΛΖ΄).

ΠΗΓΗ

Θεολογικά Δρώμενα

Εκδήλωση για την Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών και τον Φίλιππο Sherrard στην Λίμνη Ευβοίας

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΕΥΒΟΙΑΣ με αφορμή εκδήλωση για τη Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών και τον Φίλιππο Sherrard
14-15 NOEMBRIOY 2015
ΟΜΙΛΙΕΣ 
Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware,
«Η Μαρτυρία της Φιλοκαλίας» 
Γιάννης Πετρόπουλος, καθηγητής στο ΔΠΘ και Διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών Ελλάδος του Πανεπιστημίου του Harvard),
“Η Έννοια του Κάλλους στην Ελληνική Γραμματεία” 
Νίκος Τριανταφυλλόπουλος, επίτιμος Διδάκτορας του ΑΠΘ,
“Για τη Φιλοκαλία και τον Φίλιππο Sherrard” 
Η ΤΑΙΝΙΑ 
Φίλιππος Sherrard· Ὁ δικός μας ξένος

Παραγωγή: Αντίφωνο
ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ 
Στην Oικία των Sherrard με οικοδέσποινα τη Denise Harvey και Εσπερινός στο Παρεκκλήσι της Αγίας Σκέπης με τοιχογραφίες του Aidan Hart. Επίσκεψη και Λειτουργία στη Μονή Αγίου Νικολάου Γαλατάκη. Επίσκεψη στην Οικία Ξένου-Παναγιωτόπουλου και περιήγηση στη γλυπτοθήκη της Βάνας Ξένου. Επίσκεψη και προσκύνημα στην Εκκλησία Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου στο Προκόπι και στο Κτήμα Noel Baker.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ
Μπαρόκ μουσικής με τον Μάρκελλο Χρυσικόπουλο και τη Θεοδώρα Μπάκα στην Οικία Ξένου-Παναγιωτόπουλου
ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ 
Tοπικές γεύσεις στην ταβέρνα στα Κατούνια το Σάββατο και την Κυριακή γεύμα στην Οικία Ξένου-αναγιωτόπουλου
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
Λίγος ελεύθερος χρόνος για όσους θέλουν να περπατήσουν στη φύση της Λίμνης, στο κτήμα της Οικίας Sherrard, της Οικίας Ξένου-Παναγιωτόπουλου ή στην παραλία της Λίμνης. Χρόνος για συνάντηση και συζήτηση με τους ομιλητές και μεταξύ μας.
ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ 
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ : ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΙΝΟΣ – Athens Bureau of the FSASS
ΠΗΓΗ