” Μια φορά και ένα καιρό ήταν τρεις αδελφοί που ταξίδευαν μόνοι, σε ένα φιδογυριστό δρόμο στο λυκόφως. Κάποτε οι αδελφοί έφτασαν σε ένα βαθύ ποτάμι, που δεν μπορούσαν να το διασχίσουν με τα πόδια κι ήταν πολύ επικίνδυνο για να κολυμπήσουν. Όμως οι τρεις αδελφοί κατείχαν τις μαγικές τέχνες και έτσι κούνησαν τα ραβδιά τους κι εμφανίστηκε μια γέφυρα πάνω από τα επικίνδυνα νερά. Είχαν φτάσει στα μισά της γέφυρας, όταν ένας κουκουλοφόρος τους έκλεισε το δρόμο. Κι ο Θάνατος τους μίλησε. Ήταν θυμωμένος που έχασε τρία νέα θύματα, γιατί οι ταξιδιώτες πνίγονταν συνήθως στο ποτάμι. Μα ο Θάνατος ήταν παμπόνηρος. Έκανε ότι δήθεν συγχαίρει τους τρεις αδελφούς για τα μάγια τους και είπε ότι είχαν κερδίσει ένα έπαθλο ο καθένας για την εξυπνάδα τους να του ξεφύγουν. Έτσι, ο μεγαλύτερος αδελφός, που ήταν εριστικός τύπος, ζήτησε το δυνατότερο ραβδί όλου του κόσμου: ένα ραβδί που θα νικούσε πάντα στις μονομαχίες, ένα ραβδί άξιο του μάγου που νίκησε τον Θάνατο! Κι ο Θάνατος πήγε σε μία κουφοξυλιά στην όχθη του ποταμού, έκοψε ένα ένα κλαδί, έφτιαξε ένα ραβδί και το έδωσε στο μεγαλύτερο αδελφό. Κατόπιν, ο δεύτερος αδελφός, που ήταν αλαζονικός, θέλησε να εξευτελίσει ακόμη περισσότερο τον Θάνατο και ζήτησε την δύναμη να ανασταίνει τους νεκρούς. Τότε ο Θάνατος πήρε μια πέτρα από την όχθη και την έδωσε στον δεύτερο αδελφό, και του είπε ότι η πέτρα αυτή είχε τη δύναμη να φέρνει πίσω τους νεκρούς. Και ύστερα, ο Θάνατος ρώτησε τον τρίτο και μικρότερο αδελφό τι δώρο ήθελε. Ο μικρότερος αδελφός ήταν ο πιο ταπεινός και μυαλωμένος από τους τρεις και δεν εμπιστευόταν τον Θάνατο. Ζήτησε, λοιπόν, κάτι που τα του έδινε τη δυνατότητα να φύγει απ’ αυτό το μέρος χωρίς να τον ακολουθήσει ο Θάνατος. Κι ο Θάνατος του έδωσε, με τη μεγαλύτερη απροθυμία, το δικό του αόρατο μανδύα. Κατόπιν, ο Θάνατος παραμέρισε κι άφησε τους τρεις αδελφούς να συνεχίσουν το δρόμο τους, όπως κι έκαναν, συζητώντας εντυπωσιασμένοι την περιπέτειά τους και θαυμάζοντας τα δώρα του Θανάτου. Κάποια στιγμή, οι τρεις αδελφοί χώρισαν για να κατευθυνθεί ο καθένας στο δικό του προορισμό. Ο πρώτος αδελφός ταξίδεψε πάνω από μια βδομάδα και έφτασε σε ένα μακρινό χωριό, όπου αναζήτησε έναν άλλο μάγο, με τον οποίο είχε προηγούμενα. Φυσικά, έχοντας για όπλο το ραβδί από κουφοξυλιά, δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει στη μονομαχία που ακολούθησε. Αφήνοντας τον εχθρό του να κείτεται νεκρός, ο μεγαλύτερος αδελφός πήγε σε ένα πανδοχείο όπου άρχισε να καυχιέται για το πανίσχυρο ραβδί που πήρε από τον ίδιο το θάνατο και τον έκανε ανίκητο. Την ίδια εκείνη νύχτα, ένας άλλος μάγος πήγε στο κρεβάτι όπου κοιμόταν μεθυσμένος ο μεγαλύτερος αδελφός. Ο κλέφτης πήρε το ραβδί και για καλό και για κακό έκοψε το λαιμό του μεγάλου αδελφού. Κι έτσι ο θάνατος πήρε τον πρώτο αδελφό. Στο μεταξύ ο δεύτερος αδελφός επέστρεψε στο σπίτι του όπου έμενε μόνος. Εκεί, έβγαλε την πέτρα που είχε τη δύναμη να ανασταίνει νεκρούς και τη γύρισε τρεις φορές στο χέρι του. Προς μεγάλη έκπληξη και ενθουσιασμό του, εμφανίστηκε ευθύς μπροστά του η κοπέλα που ήλπιζε να παντρευτεί, πριν από τον πρόωρο θάνατο της. Ήταν όμως ψυχρή και θλιμμένη, σαν να τη χώριζε από εκείνον ένα αόρατο πέπλο. Παρά την επιστροφή της στον κόσμο των ζωντανών ήταν κενό σώμα εκεί και υπέφερε. Τέλος, ο δεύτερος αδελφός, τρελαμένος από τον απελπισμένο ερωτά του, αυτοκτόνησε για να σμίξει στα αλήθεια μαζί της. Κι έτσι ο Θάνατος πήρε και το δεύτερο αδελφό. Ωστόσο, αν και ο Θάνατος έψαχνε πάρα πολλά χρόνια για τον τρίτο αδελφό, δεν κατάφερε να τον βρει. Μόνο όταν ο τρίτος αδελφός έφτασε σε βαθιά γεράματα, έβγαλε τον αόρατο μανδύα και τον έδωσε στο γιο του. Και ύστερα υποδέχτηκε τον Θάνατο σαν παλιό φίλο και τον ακολούθησε μετά χαράς, κι έφυγαν απ’ αυτή τη ζωή σαν ίσοι.”
