Στα πλαίσια του προγράμματος που υλοποιούμε στο νηπιαγωγείο μας σχετικά με το περιβάλλον, σε συνεργασία με την Παιδική Helmepa, στην ενότητα αυτή επικεντρωθήκαμε στην ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ.
Ξεκινήσαμε διαβάζοντας το παραμύθι «Η Μίλι, η Μόλι και το τρένο», όπου η Μίλι και η Μόλι βρήκαν σε ένα υπαίθριο μέρος πολλά σκουπίδια που είχαν πετάξει οι επιβάτες ενός διερχόμενου τρένου. Συζητήσαμε ότι δεν είναι σωστό για το περιβάλλον να πετάμε σκουπίδια και παρακολουθήσαμε ένα βιντεάκι με τον Πέρι το Περιβάλλον να μας εξηγεί τι μπορούμε να κάνουμε με κάποια σκουπίδια: ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ.
Παρακολουθήσαμε άλλο ένα βίντεο με τον ΜΠΛΕ ΚΑΔΟ να μας πληροφορεί ποιες συσκευασίες πρέπει να ρίχνουμε σε αυτόν και πώς γίνεται η διαδικασία της ανακύκλωσης.
Φτιάξαμε κι εμείς έναν μπλε κάδο για να κάνουμε ανακύκλωση στην τάξη μας. Πήραμε μια κούτα, την βάψαμε μπλε και βάλαμε το σήμα της ανακύκλωσης για τα σκουπίδια που πετάμε στην τάξη μας και τα οποία μπορούν να ανακυκλωθούν.
Μήπως όμως κάνουμε λάθη όταν ανακυκλώνουμε; Μπορούν όλα τα σκουπίδια να ανακυκλωθούν; Παρακολουθήσαμε ένα βίντεο με τα βασικά λάθη που κάνουμε όταν ανακυκλώνουμε.
Στη συνέχεια, μιλήσαμε για τις συσκευασίες και τα σκουπίδια που δεν ανακυκλώνονται και μπαίνουν μόνο στον πράσινο κάδο.
Παίξαμε κουκλοθέατρο, όπου κάποιες συσκευασίες μας μίλησαν και μας είπαν για την ανακύκλωση. Τα παιδιά συμμετείχαν συμβουλεύοντας τις συσκευασίες που δεν γνώριζαν καλά κάποια πράγματα σχετικά με την σωστή ανακύκλωση.
Διαβάσαμε το οικολογικό παραμύθι από το ΚΠΕ Καλαμάτας «Τα όνειρα των σκουπιδιών», τα οποία όταν βρέθηκαν στον μπλε κάδο έκαναν όνειρα για την καινούρια μορφή που θα έπαιρναν μετά τη διαδικασία της ανακύκλωσής τους. Η χάρτινη σακούλα ονειρευόταν αν γίνει χαρτί για να ζωγραφίζουν τα παιδιά, το γυάλινο μπουκάλι παράθυρο σε πλοίο κ.α. Τα παιδιά ζωγράφισαν τι ονειρεύεται να γίνει μια χαρτοσακούλα. Οι ιδέες ήταν πολλές: χάρτινο σημαιάκι για παιδικό πάρτι με σχέδιο μονόκερος και λιοντάρι, δέμα, γράμμα, χαρτί για να ζωγραφίζουν τα παιδιά, χαρτόνι για κατασκευές, χάρτινο φορτηγό της φύσης, σημαιάκια στολισμού, χαρτί περιτυλίγματος για σοκολάτα!!!
Παίξαμε ένα παιχνίδι, όπου τα παιδιά έπρεπε να ομαδοποιήσουν τα σκουπίδια ανάλογα με το τι έφερνε το ζάρι που έριχναν. Ποια μπαίνουν στον μπλε κάδο και ποια στον πράσινο;
Τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να παίξουν αντίστοιχο παιχνίδι και σε ψηφιακή μορφή.
Παρακολουθήσαμε ενημερωτικό βίντεο σχετικά με την ανακύκλωση συσκευών και λαμπτήρων.
Τέλος, φτιάξαμε μολυβοθήκες από άχρηστο υλικό. Τα παιδιά σκέφτηκαν σε τι θα ήθελαν να μεταμορφώσουν ένα ρολό υγείας, το έβαψαν, κόλλησαν ανάλογα με το τι ήθελαν να φτιάξουν και δημιουργήσαμε μια μολυβοθήκη, όπου μέσα βάλαμε το μολυβάκι που μας χάρισαν από την Παιδική Helmepa!!
Και το τραγούδι της ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ έγινε ένα από τα αγαπημένα μας.
Μέσα από την θεματική μας για τη διαφορετικότητα, θελήσαμε να αναδείξουμε από τη μια πλευρά ότι ακόμα και αν φαινομενικά είμαστε ίδιοι, είμαστε όμως και διαφορετικοί και από την άλλη ακόμα κι αν κάποιος μας φαίνεται διαφορετικός τελικά μπορεί να έχει πολλά κοινά με εμάς. Και εν τέλει, ακόμα κι αν είμαστε διαφορετικοί, οφείλουμε να σεβόμαστε το διαφορετικό και φυσικά να μην ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε ίσοι. Στην προσπάθειά μας να προσεγγίσουμε αυτές τις έννοιες με τα παιδιά, ξεκινήσαμε με τον εαυτό μας.
Αρχικά, τα παιδιά κρατώντας έναν καθρέπτη μπροστά τους, περιέγραψαν τον εαυτό τους. Στη συνέχεια, συζητήσαμε πως ενώ όλοι έχουμε τα ίδια χαρακτηριστικά (είμαστε ίδιοι), παρ’ όλα αυτά διαφέρουμε γιατί ο καθένας μας είναι ξεχωριστός και διαφορετικός.
Στη συνέχεια, παίξαμε ένα κινητικό παιχνίδι. Στο άκουσμα της μουσικής τα παιδιά κινούνταν στο χώρο. Όταν σταματούσε η μουσική, η εκπαιδευτικός έδινε μια οδηγία. Για παράδειγμα να κάνουν έναν κύκλο όσοι έχουν γαλανά μάτια, ξανθά μαλλιά κλπ.
Τα παιδιά πήραν σπίτι ένα φυλλάδιο, στο οποίο έπρεπε να ζωγραφίσουν, να γράψουν ή να κολλήσουν εικόνες, με πράγματα που τους αρέσουν (το αγαπημένο τους μέρος, αγαπημένη ταινία, αγαπημένο παιχνίδι κλπ). Αφού το συμπλήρωσαν στο σπίτι με τη βοήθεια των γονιών τους, μας το παρουσίασαν στην τάξη. Μετά την παρουσίαση, διαπιστώσαμε ότι κάποια πράγματα που μας αρέσουν είναι κοινά αλλά και κάποια είναι διαφορετικά.
Διαβάσαμε το παραμύθι της Μαρίας Ρουσάκη «Μέλπω η Μοναδική». Δυσαρεστημένη με τη στολή που αναγκάζεται να φοράει κάθε μέρα στο σχολείο, η Μέλπω θέλει να νιώσει ξεχωριστή. Με τη βοήθεια του παλιού μπαούλου της μαμάς, επιχειρεί να γίνει διαφορετική απ’ τα άλλα παιδιά. Τα άλλα παιδιά βλέπουν με πολύ θετική ματιά αυτή τη διάθεση της Μέλπως και ακολουθούν το παράδειγμά της. Τα παιδιά ζωγραφίζουν τον μοναδικό εαυτό τους με στοιχεία που θα ήθελαν να έχουν για να είναι ξεχωριστοί!!!
Διαβάζουμε το παραμύθι «Ο μαύρος κότσυφας και ο άσπρος γλάρος» της Κίτυ Κρόουθερ και το συζητάμε. Πώς ένιωσαν τα παιδιά στην αρχή και πώς στο τέλος του παραμυθιού; Τα περισσότερα παιδιά ένιωσαν λύπη με την απόρριψη του κότσυφα από τους γλάρους αλλά τελικά το τέλος τους άφησε θετικά συναισθήματα, αφού ο κότσυφας έγινε συμπαθής σε όλους όταν τελικά τον γνώρισαν. Συζητήσαμε κι εμείς για παιδιά από άλλες χώρες και είδαμε σχετικό εποπτικό υλικό.
Πώς θα υποδεχόμασταν ένα παιδί από άλλη χώρα στην τάξη μας; Όλα τα παιδιά απάντησαν πως θα έπρεπε να το καλοδεχτούμε και να του μάθουμε διάφορα πράγματα, αλλά και να μας μάθει κι εκείνο.
Συζητήσαμε τι δραστηριότητες έκαναν μαζί ο μαύρος κότσυφας και ο άσπρος γλάρος και σκεφτήκαμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε κι εμείς με έναν καινούριο φίλο μας από άλλη χώρα. Θα μπορούσαμε να πάμε βόλτα στη θάλασσα, να κάνουμε ποδήλατο ή πατίνι, να φτιάξουμε παζλ, να ζωγραφίσουμε, να κολυμπήσουμε. Τα παιδιά ζωγραφίζουν.
Διαβάσαμε το παραμύθι της Έρης Παπαμιχαλοπούλου «Ο Περπατούλης στον πλανήτη των Ζουμ», όπου στον πλανήτη αυτό οι άνθρωποι δεν έχουν πόδια αλλά ρόδες και κυκλοφορούν πάνω σε ράγες και όχι σε δρόμους. Ώσπου μια μέρα γεννιέται ένα περίεργο πλάσμα, το οποίο έχει πόδια και όχι ρόδες. Καθώς μεγαλώνει δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στον πλανήτη των Ζουμ καθώς οι ράγες δεν είναι κατάλληλες για τα ποδαράκια του. Προσπαθεί να φτιάξει ρόδες και να τις εφαρμόσει στα πόδια του για να μπορεί να βγει κι αυτός, όπως τα υπόλοιπα παιδιά, έξω και να πάει σχολείο αλλά δυστυχώς σε μια απότομη στροφή έχασε την ισορροπία του και έπεσε σε μια λίμνη. Τότε οι υπόλοιποι ζουμάνθρωποι κατάλαβαν ότι κάτι πρέπει να κάνουν για να γίνει ο πλανήτης τους πιο φιλόξενος για τον Περπατούλη. Έτσι, έφτιαξαν δρόμους δίπλα στις ράγες για να μπορεί και αυτός να κυκλοφορεί. Τα παιδιά ζωγράφισαν τον πλανήτη Ζουμ, όπως τον διαμόρφωσαν για να μπορούν όλοι να κυκλοφορούν.
Αφού διαβάσαμε το παραμύθι συζητήσαμε με τα παιδιά αν συμβαίνει κάτι ανάλογο και στον δικό μας πλανήτη, τον πλανήτη Γη. Τα παιδιά είπαν όχι αφού εμείς έχουμε πόδια και μπορούμε να περπατάμε στους δρόμους. Αναρωτηθήκαμε όμως αν κυκλοφορούν όλοι οι άνθρωποι μόνο με τα πόδια. Τα παιδιά σκέφτηκαν ότι κάποιοι περπατούν με μπαστούνι, με πι ή σε αναπηρικό καροτσάκι. Είναι εύκολο για αυτούς που κυκλοφορούν με αναπηρικό καροτσάκι να κυκλοφορήσουν στο δρόμο; Είδαμε σχετικά βίντεο και συζητήσαμε. Διαπιστώσαμε ότι σε πολλές περιπτώσεις οι άνθρωποι δυσκολεύονται να μετακινηθούν με αναπηρικό αμαξίδιο. Υπάρχουν μόνο σκάλες και όχι ράμπες ή ασανσέρ, τα πεζοδρόμια σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ στενά, με πολλά τραπέζια από καφετέριες ή ταβέρνες, τα αυτοκίνητα παρκάρουν στα σημεία που δεν πρέπει για να μπορεί να περάσει ένα αμαξίδιο. Όλα αυτά δυσχεραίνουν την μετακίνηση των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Η πολιτεία όμως πρέπει να φροντίσει για τα άτομα αυτά γιατί μπορεί να είναι διαφορετικά, πρέπει να έχουν όμως τις ίδιες ευκαιρίες με όλους μας.
Παρακολουθήσαμε την ταινία – ντοκιμαντέρ “Ένα σχολείο, δύο κόσμοι” στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων και πραγματοποιήσαμε διάφορες δραστηριότητες που μπορείτε να δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο:
Είδαμε εποπτικό υλικό με παιδιά με αναπηρίες και συζητήσαμε ότι όλα τα παιδιά πρέπει να τα αποδεχόμαστε και να προσπαθούμε ώστε να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με όλους μας. Μπορεί να είμαστε διαφορετικοί αλλά πρέπει να αγωνιζόμαστε για να είμαστε όλοι ίσοι.
Δημιουργήσαμε μια μικρή κατασκευή – βιβλιαράκι, όπου γράψαμε το σύνθημα ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ – ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ.
Παίξαμε το παιχνίδι «Μ’ ένα χρώμα ξεκινώ σ’ έναν κύκλο για να μπω» (από τον «οδηγό εκπαιδευτικού για την ευαισθητοποίηση σε θέματα αποδοχής της αναπηρίας και της διαφορετικότητας και την ανάπτυξη ενταξιακής κουλτούρας στο σχολείο», ΙΕΠ). Αρχικά, η εκπαιδευτικός ζητά από τα παιδιά να κάνουν ένα τρένο μπαίνοντας το ένα πίσω από το άλλο πίσω της και αφού κάνουν μια διαδρομή μέσα στην τάξη, σχηματίζουν έναν κύκλο γύρω από πανιά που έχουν τοποθετηθεί στο έδαφος. Ξεκινάμε παρατηρώντας ποιοι βρίσκονται δίπλα μας και ποια θέση έχουμε στον κύκλο. Παίζει η μουσική και τα παιδιά κινούνται στο χώρο. όταν σταματήσει η μουσική πρέπει να ξαναβρούν την ίδια θέση που είχαν στον κύκλο. Όποιος δεν θυμάται καλά ποια ήταν η θέση του τον βοηθάνε οι συμμαθητές του. Στη συνέχεια, δίνεται σε κάθε παιδί ένα χρώμα. Όταν παίζει η μουσική μπαίνουν στον κύκλο τα παιδιά που κρατούν ένα χρώμα κάθε φορά (πχ κόκκινο, πράσινο κλπ) και χορεύουν. Σιγά σιγά εντάσσονται δύο χρώματα στον κύκλο ή και παραπάνω. Η εκπαιδευτικός δίνει διάφορα παραγγέλματα: «Οι κύκλοι χορεύουν μαζί, αγκαλιάζονται κλπ». Στο τέλος, μπαίνουν μέσα στον κύκλο όλα τα χρώματα και κάνουν ένα πάρτι! Μετά το παιχνίδι η εκπαιδευτικός κάνει κάποιες ερωτήσεις στα παιδιά: «Ποια ήταν η πιο ωραία στιγμή του παιχνιδιού;» Τα παιδιά απαντούν ομόφωνα πως ήταν πιο όμορφα όταν ήταν όλα μαζί μέσα στον κύκλο. «Πώς ένιωθαν τα χρώματα όταν ήταν έξω από τον κύκλο;» Τα παιδιά απάντησαν ότι δεν ένιωθαν πολύ όμορφα και ότι ήθελαν όλα να μπουν μέσα. Συζητήσαμε πως έτσι νιώθουν όλοι οι άνθρωποι: θέλουν να βρίσκονται μέσα στον «κύκλο» μιας ομάδας και να μην βρίσκονται έξω από αυτόν επειδή μπορεί να είναι διαφορετικοί.
Τέλος, δημιουργήσαμε μια ομαδική κατασκευή με το σύνθημα: «ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ – ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ»
Σε συνέχεια του εκπαιδευτικού προγράμματος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων, στο οποίο συμμετέχουμε με τίτλο: “Κινηματογραφική Λέσχη στο Σχολείο”, παρακολουθήσαμε άλλη μια ταινία με τα παιδιά.
Εταιρεία Παραγωγής: Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων
Είδος ταινίας: Ντοκιμαντέρ τεκμηρίωσης, μικρού μήκους (διάρκεια 12:53)
Περιγραφή: Η ταινία παρακολουθεί τη διαδικασία συμπερίληψης μιας κωφής μαθήτριας, της Ευαγγελίας, στο σχολικό πρόγραμμα του 2/θέσιου Δημοτικού Σχολείου Εμπρόσνερου του Δήμου Αποκόρωνα, Χανίων. Η Ευαγγελία μιλάει τη νοηματική και χάρη στις δασκάλες της, συμμετέχει ισότιμα στο μάθημα μαζί με τους ακούοντες συμμαθητές της. Σε αυτό το σχολείο, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς, όλοι οι μαθητές μαθαίνουν την Ελληνική Νοηματική Γλώσσα.
Δραστηριότητες που υλοποιήθηκαν ΠΡΙΝ την προβολή της ταινίας
(χωρίς τα παιδιά να γνωρίζουν κανένα στοιχείο από την ταυτότητα της ταινίας)
Δείχνουμε στα παιδιά ένα κάδρο της πρωταγωνίστριας και τους ζητάμε να κάνουν υποθέσεις για αυτήν. Τα παιδιά υποθέτουν ότι την λένε Ελένη, Μαρία ή Βασιλική. Πιστεύουν ότι πάει πρώτη Δημοτικού, ότι της αρέσει να παίζει με κούκλες και μωρά, της αρέσει να ζωγραφίζει και να διαβάζει και ότι το αγαπημένο της μάθημα είναι η Γλώσσα.
Στη συνέχεια, προβάλλουμε το πρώτο πλάνο του ντοκιμαντέρ, όπου οι εκπαιδευτικοί είναι μέσα στο αυτοκίνητο και συζητούν καθώς πηγαίνουν στο σχολείο, χωρίς ήχο και ζητάμε από τα παιδιά να μας πουν πώς αισθάνονται που δεν μπορούν να ακούσουν το διάλογο των ατόμων. Τα παιδιά λένε ότι αισθάνονται άσχημα και ότι ίσως αυτοί οι άνθρωποι λένε άσχημα πράγματα γι’ αυτό ίσως καλύτερα που δεν τους ακούμε.
Δραστηριότητες που υλοποιήθηκαν ΜΕΤΑ την προβολή της ταινίας
Ζητάμε από τα παιδιά να μας πουν πώς ένιωσαν. Τα περισσότερα παιδιά είπαν ότι ένιωσαν χαρά, επειδή τα παιδιά ήταν χαρούμενα στην ταινία. Κάποια, λίγα, ένιωσαν λύπη επειδή το κορίτσι δεν μπορούσε να μιλήσει.
Ρωτήσαμε τα παιδιά τι πιστεύουν για τα γεγονότα που προβάλλονται στην ταινία, είναι πραγματικά ή μυθοπλαστικά; Τα παιδιά απάντησαν ότι είναι πραγματικά. Αναφέραμε ότι η ταινία αυτή είναι ένα ντοκιμαντέρ και ρωτήσαμε αν γνωρίζουν τι είναι ντοκιμαντέρ. Τα παιδιά είπαν ότι έχουν δει ντοκιμαντέρ με ζώα. Επισημαίνουμε στα παιδιά ότι όπως βλέπουμε ένα ντοκιμαντέρ με τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον, έτσι μπορούμε να δούμε κι ένα ντοκιμαντέρ με ανθρώπους που μας δείχνουν κάτι από τη ζωή τους.
Ρωτάμε τα παιδιά τι θέμα έχει η ταινία. Μας απαντούν ότι μας δείχνει ένα κοριτσάκι που δεν μπορεί να μιλήσει και οι συμμαθητές της την βοηθούν και της φέρονται πολύ φιλικά.
Παρακολουθούμε το απόσπασμα 10:30-10:38, όπου η Ευαγγελία με τη συμμαθήτριά της μιλούν τη νοηματική. Τι μπορεί να λένε τα κορίτσια; Τα παιδιά απαντούν: «Που μπορούμε να παίξουμε;» «Θες να παίξουμε κρυφτό ή κυνηγητό;» «Που λες να κρυφτούμε; Πάμε να κρυφτούμε μέσα στην τάξη;» «Θες να παίξουμε μπάλα;» «Θες να κάνουμε μπαλέτο;»
Παρακολουθούμε τα αποσπάσματα 10:30-10:49. Ρωτάμε τα παιδιά ποια συναισθήματα παρουσιάζονται. Τα παιδιά απαντούν πως τα παιδιά του ντοκιμαντέρ νιώθουν χαρά. Πώς το καταλαβαίνουμε αυτό; Γιατί γελάνε, δείχνουν να περνάνε όμορφα.
Ρωτάμε αν υπάρχει κεντρική ηρωίδα στο ντοκιμαντέρ. Τα παιδιά απαντούν πως υπάρχει η Ευαγγελία. Τι θα την ρωτούσαμε αν την είχαμε κοντά μας; «Έχεις αδέλφια;» «Θέλεις να παίξουμε;» «Ποιο είναι το αγαπημένο σου παραμύθι;» «Σου άρεσε το παλιό σου σχολείο;» «Σου αρέσουν το ουράνιο τόξο και οι καρδούλες;»
Παίζουμε μιμητικό παιχνίδι. Τα παιδιά μέσα από τις κινήσεις του σώματός τους, χωρίς λόγια, προσπαθούν να αναπαραστήσουν πράγματα που κάνουν στην καθημερινότητά τους.
Τέλος, δημιουργούμε τα χέρια της αλληλεγγύης. Κάθε παιδί φτιάχνει σε ένα χαρτί το αποτύπωμα των παλαμών τους. Στη μια παλάμη σε κάθε δάχτυλο γράφουμε από ποιον ζητάμε βοήθεια και στην άλλη παλάμη γράφουμε ποιους βοηθάμε εμείς στην τάξη μας. Την δεύτερη παλάμη την συμπληρώνουμε σιγά-σιγά μέσα στην καθημερινότητά μας και έτσι δίνουμε κίνητρο στα παιδιά να βοηθούν τους συμμαθητές τους.
Τελευταία μέρα σήμερα πριν κλείσουν τα σχολεία για τις διακοπές του Πάσχα και τα παιδιά του σχολείου μας επισκέφθηκαν όλες τις τάξεις του Δημοτικού και του Νηπιαγωγείου για να αναβιώσουν το έθιμο που τηρείται σε κάποιες πόλεις της Ελλάδας το Σάββατο του Λαζάρου.
Αρχικά, στόλισαν με όμορφα λουλούδια που έφεραν από το σπίτι τους το καλαθάκι που είχαν μαζί τους όταν έλεγαν τα κάλαντα, και όπου τους έβαζαν διάφορα κεράσματα.
Στη συνέχεια, επισκέφθηκαν τις τάξεις με τις δασκάλες τους και είπαν τα κάλαντα!!
Εν όψει της μεγάλης εορτής του Πάσχα, υλοποιήσαμε διάφορες δραστηριότητες στο νηπιαγωγείο μας.
Αρχικά, συζητήσαμε τι γιορτάζουμε το Πάσχα. Διαβάσαμε το παραμύθι του Φίλιππου Μανδηλαρά “Η Ανάσταση του Χριστού”, όπου περιγράφεται η πορεία του Χριστού προς την Ανάσταση. Παρακολουθήσαμε και σχετικό βίντεο για ακόμη καλύτερη κατανόηση.
Τα παιδιά ζωγράφισαν ό,τι τους άρεσε περισσότερο από αυτά που έμαθαν.
Είδαμε εποπτικό υλικό σχετικό με τα ήθη και τα έθιμα του Πάσχα. Συζητήσαμε για τα αυγά που βάφουμε και τα τσιγκούριζουμε μετά την Ανάσταση, τα τσουρέκια και τα πασχαλινά κουλούρια που φτιάχνουμε. Επίσης, όποιος επιθυμεί την Μεγάλη Εβδομάδα πηγαίνει στην εκκλησία. Την Μ. Παρασκευή έχουμε την περιφορά του Επιταφίου και το Μ. Σάββατο ανάβουμε τις λαμπάδες μας και γιορτάζουμε την Ανάσταση. Την Κυριακή του Πάσχα σουβλίζουμε το αρνί και είναι μέρα χαράς.
Βάψαμε κι εμείς αβγά στην τάξη μας.
Διαβάσαμε για τα θαύματα του Χριστού και τα παιδιά ζωγράφισαν αυτό που τους έκανε μεγαλύτερη εντύπωση.
Με αφορμή την Ανάσταση του Λαζάρου, ένα από τα θαύματα του Χριστού, αναφέραμε ότι σε διάφορα μέρη της Ελλάδας το Σάββατο του Λαζάρου τα παιδιά λένε τα Κάλαντα του Λαζάρου και ότι επίσης οι νοικοκυρές φτιάχνουν τα λαζαράκια. Φτιάξαμε κι εμείς τα δικά μας λαζαράκια μαζί με τα παιδιά από την τάξη της κυρίας Μαρίας.
Τα παιδιά της κυρίας Μαρίας μας επισκέφθηκαν στην τάξη μας και μας είπαν τα Κάλαντα του Λαζάρου και εμείς τους βάλαμε στο καλαθάκι τους διάφορα γλυκίσματα.
Διαβάσαμε το παραμύθι της Ειρήνης Πετρίδου “Τζότζο, ο μικρός σκαντζόχοιρος, ο λαγός και τα πασχαλινά αυγά”.
Παίξαμε διάφορα παιχνίδια.
Η εκπαιδευτικός κρατούσε ένα φτερό και με αυτό γαργαλούσε τα παιδιά στο πρόσωπα. Τα παιδιά έπρεπε να μείνουν σοβαρά και να μην γελάσουν. Τα κατάφεραν όλοι!!!!
Παίξαμε αυγοδρομίες. Κάθε παιδί είχε το κουταλάκι του, το οποίο έβαλε στο στόμα και πάνω στο κουταλάκι τοποθετήσαμε ένα ψεύτικο αυγουλάκι. Τα παιδιά έπρεπε να κάνουν τη διαδρομή χωρίς να τους πέσει το αυγό από το κουτάλι και φυσικά χωρίς να το πιάνουν με τα χέρια. Κάποιοι τα κατάφεραν!!! Και ταυτόχρονα λέγαμε το ποιηματάκι:
Αχ κουνελάκι, κουνελάκι
έλα πολύ αργά
μη σου πέσει το αυγουλάκι
κράτα τα χέρια μακριά.
Μη μου σουφρώνεις τη μυτούλα
μη μου κουνάς τ’ αυτιά.
προχώρα τώρα βήμα-βήμα
πολύ προσεκτικά!
Σε ένα καλαθάκι είχαμε βάλει αυγά διαφόρων χρωμάτων. Τα παιδιά κάθονταν ανά δύο αντικριστά και στη μέση το καλαθάκι. Λέγαμε το ποιηματάκι:
«Η κοτούλα κακαρίζει
Αυγουλάκι μου μυρίζει
Άσπρο να ναι ή καφέ;
Μήπως κόκκινο ή μπλε;
Να ναι κίτρινο και λαχανί
Ή μήπως πράσινο, πορτοκαλί;
Τελικά είναι…»
Τότε η εκπαιδευτικός έλεγε ένα χρώμα και όποιο παιδάκι το έπιανε πρώτο στο καλαθάκι, κέρδιζε!
Τα παιδιά κάθονταν σε κύκλο και είχαν τα χέρια πίσω στην πλάτη τους. Έκλειναν τα μάτια και η εκπαιδευτικός τριγυρνούσε γύρω γύρω με ένα ψεύτικο αυγουλάκι λέγοντας το ποιηματάκι:
«Πασχαλιά, Πασχαλιά
Με τα κόκκινα αυγά
Κο, κο, κο και κα, κα, κα
Κο, κο, κο, και κα, κα, κα
Η κότα μας γεννά!»
Τότε άφηνε το αυγουλάκι στα χέρια ενός παιδιού και τα παιδιά άνοιγαν τα μάτια συνεχίζοντας να έχουν τα χέρια στην πλάτη. Τότε η εκπαιδευτικός διάλεγε ένα παιδί που θα έπρεπε να βρει ποιος έχει το αυγό, αφού το βοηθούσε να μαντέψει δίνοντάς του ένα στοιχείο (πχ. φοράει κόκκινο παντελόνι)
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΜΑΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Τη φετινή σχολική χρονιά, στα πλαίσια των εργαστηρίων δεξιοτήτων αναλάβαμε ένα περιβαλλοντικό πρόγραμμα της WWF Ελλάς με τίτλο: “Υιοθέτησε μια παραλία”. Καθώς δουλεύαμε για το πρόγραμμα αυτό διαβάσαμε το παραμύθι “Οι περιπέτειες μιας σακούλας”, το οποίο άρεσε πολύ στα παιδιά κι έγινε ένα από τα αγαπημένα μας. Με αφορμή, λοιπόν, την παγκόσμια ημέρα Παιδικού Βιβλίου που είναι στις 2 Απριλίου, τι καλύτερο να προσκαλέσουμε στην τάξη μας την συγγραφέα του παραμυθιού αυτού, την κυρία Χριστίνα Κασιντή. Η ίδια αποδέχτηκε την πρόσκλησή μας και με χαρά την υποδεχτήκαμε σήμερα στο σχολείο μας.
Πριν την επίσκεψη της Κυρίας Κασιντή μιλήσαμε με τα παιδιά για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου και είδαμε την φετινή αφίσα για την ημέρα αυτή. Συζητήσαμε πόσο σημαντικό είναι ένα βιβλίο για τον άνθρωπο και πόσα οφέλη μπορεί να έχει κανείς από την ανάγνωση βιβλίων.
Στη συνέχεια, επικεντρωθήκαμε στο βιβλίο της Χριστίνας Κασιντή “Οι περιπέτειες μιας σακούλας”. Θυμηθήκαμε και πάλι την υπόθεση του βιβλίου και σκεφτήκαμε να ετοιμάσουμε κάποια “δωράκια” για να τα χαρίσουμε στην συγγραφέα κατά την επίσκεψή της. Το ένα τμήμα, λοιπόν, έφτιαξε ένα άλμπουμ με την εικονογράφηση του παραμυθιού…
… ενώ το άλλο Τμήμα σκέφτηκε την επέκταση της ιστορίας της Σούλας της σακούλας. Στο τέλος του παραμυθιού η Σούλα η σακούλα βρίσκεται από ένα κοριτσάκι στον κάδο της ανακύκλωσης. Ποιους συνάντησε εκεί και τι μπορεί να είπαν; Τα παιδιά ζωγράφισαν και σκέφτηκαν μικρούς διαλόγους που έκαναν τα σκουπίδια που βρίσκονταν στο κάδο της ανακύκλωσης.
Και φτιάξαμε ένα μικρό βιντεάκι.
Τέλος, τα παιδιά του τρίτου τμήματος του σχολείου μας έφτιαξαν μια ομαδική αφίσα σχετική με την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου.
Την ημέρα που μας επισκέφθηκε η κυρία Κασιντή πραγματοποιήσαμε διάφορες δράσεις μαζί με την συγγραφέα.
Αρχικά, η συγγραφέας μας παρουσίασε με διαδραστικό τρόπο το βιβλίο της.
Στη συνέχεια, τα παιδιά “καθάρισαν” μια βρώμικη παραλία που είχε στηθεί από την συγγραφέα στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας και χώρισαν τα σκουπίδια σε αυτά που ανακυκλώνονται και σε αυτά που δεν ανακυκλώνονται.
Παίξαμε διάφορα μουσικοκινητικά παιχνίδια.
Τέλος, η συγγραφέας χάρισε σε όλους μας από έναν σελιδοδείκτη. Τα παιδιά τον ζωγράφισαν και τον πήραν σπίτι για ενθύμιο από τη Σούλα τη σακούλα.
Και φυσικά χαρίσαμε κι εμείς τα δικά μας δώρα στην συγγραφέα!!
Το σχολείο μας πραγματοποίησε σήμερα Κυριακή 2 Απριλίου την δεύτερη επίσκεψη στην παραλία για τον καθαρισμό της. Εκπαιδευτικοί και μαθητές έχουμε δεσμευτεί για την υιοθεσία 100 μέτρων παραλίας, όπου είμαστε υπεύθυνοι να παρακολουθούμε για ένα έτος την πλαστική ρύπανση στο συγκεκριμένο μέρος της παραλίας και να φροντίζουμε, ώστε η παραλία να παραμένει καθαρή. Την πρώτη μας επίσκεψη την πραγματοποιήσαμε τον Ιανουάριο, τον Απρίλιο τη δεύτερη και την τρίτη επίσκεψη θα την πραγματοποιήσουμε τον Ιούνιο. Με σύμμαχό μας τον καιρό, που μας παίδεψε λίγο, σήμερα είχαμε τη δεύτερη συλλογή και καταγραφή των σκουπιδιών που μαζέψαμε σε αυτά τα 100 μέτρα παραλίας!
Ραντεβού τον Ιούνιο για την τρίτη και τελευταία συλλογή!!!
Σε αυτήν την θεματική ενότητα ασχοληθήκαμε με την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου. Ξεκινήσαμε διαβάζοντας το παραμύθι της Ευγενίας Φακίνου «Τα Ελληνάκια», μέσα από το οποίο τα παιδιά απέκτησαν μια πρώτη εικόνα της ζωής των Ελλήνων υπό την τουρκική κατοχή, την οποία δεν άντεξαν άλλο και αποφάσισαν να επαναστατήσουν. Δραματοποιήσαμε το παραμύθι.
Παρακολουθήσαμε μια συνοπτική παρουσίαση με εποπτικό υλικό, όπου τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να μάθουν πώς ζούσαν οι Έλληνες κατά τον τουρκικό ζυγό. Στη συνέχεια, παρακολουθήσαμε σχετικό βίντεο.
Παίξαμε με το 1821. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες των 4, κρατώντας έναν από τους αριθμούς της χρονολογίας. Την ώρα που έπαιζε η μουσική τριγυρνούσαν ανακατεμένα, όταν σταματούσε, έμπαιναν στη σειρά, ώστε να σχηματίσουν το 1821. Στη συνέχεια, σε φύλλο εργασίας κύκλωσαν το 1821 ανάμεσα σε άλλες χρονολογίες.
Ακούσαμε τον Θούριο του Ρήγα Φεραίου και φτιάξαμε κατασκευή με το σύνθημα της Ελληνικής Επανάστασης “Ελευθερία ή Θάνατος”
Μιλήσαμε για τους σημαντικότερους ήρωες της Επανάστασης του 1821. Δείξαμε σχετικό εποπτικό υλικό και παρακολουθήσαμε σχετικό βίντεο.
Παρατηρήσαμε στον χάρτη της Ελλάδας που βρίσκονται τα μέρη, όπου πολέμησαν οι ήρωες αυτοί.
Διαβάσαμε το παραμύθι «Κλέφτες και αρματολοί» της Γιολάντας Χατζή.
Παρατηρήσαμε εποπτικό υλικό με σκηνές από την Επανάσταση του 1821 και την ζωή εκείνα τα χρόνια. Μάχες στη στεριά ή στη θάλασσα, τη ζωή των κλεφτών στα βουνά, το κρυφό σχολειό. Στη συνέχεια τα παιδιά ζωγράφισαν και τα ίδια μια σκηνή από την Επανάσταση του 1821. Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό!!!
Αναφερθήκαμε ότι η 25η Μαρτίου είναι διπλή γιορτή. Δεν γιορτάζουμε μόνο την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης αλλά και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Δείχνουμε σχετικό εποπτικό υλικό και παρακολουθούμε βίντεο για την καλύτερη κατανόηση.
Και φτιάξαμε και μια μικρή κατασκευή.
Τι ρούχα φορούσαν οι άνθρωποι την εποχή εκείνη; Βλέπουμε εποπτικό υλικό με ανδρικές και γυναικείες παραδοσιακές φορεσιές από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
Πηγαίνουμε την τάξη του Ολοήμερου, όπου έχουν μια γυναικεία και μια ανδρική παραδοσιακή στολή, τις παρατηρούμε και φοράει όποιος θέλει το φέσι της κάθε στολής.
Και γίνονται και τα αγόρια Τσολιάδες και τα κορίτσια Ελληνοπούλες μέσα από μια μικρή κατασκευή…
Και τέλος, κάνουμε τη γιορτούλα μας με ποιήματα και χορούς!!!
Το σχολείο μας συμμετέχει στον 6ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Ψηφιακής Δημιουργίας της Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης και του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας (Ι.Ο.ΑΣ.) “Πάνος Μυλωνάς” με ένα βίντεο, όπου τα παιδιά συμβουλεύουν και οι μεγάλοι μαθαίνουν.
Σκοπός του διαγωνισμού είναι η ευαισθητοποίηση των μαθητών/μαθητριών και η ενεργοποίησή τους στο ζήτημα της ασφαλούς μετακίνησης τους μέσω της δημιουργίας πρωτότυπων ψηφιακών έργων με θέμα τη σημασία της κυκλοφοριακής αγωγής και της τήρησης των κανόνων του Κ.Ο.Κ. Στόχος του διαγωνισμού είναι να κατανοηθούν οι βασικοί κανόνες οδικής ασφάλειας των παιδιών ως πεζοί, επιβάτες και ποδηλάτες.
Κύριος σκοπός του συγκεκριμένου προγράμματος για την Οδική Κυκλοφορία και Ασφάλεια είναι να γνωρίσουν τα παιδιά τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, τον τρόπο με τον οποίο κινούνται τα οχήματα και οι πεζοί, να κατανοήσουν τους κανόνες της οδικής συμπεριφοράς και να αναπτύξουν δεξιότητες ασφαλούς μετακίνησης, αντίληψης και αντιμετώπισης των κινδύνων του δρόμου. Τα παιδιά κυκλοφορούν στον δρόμο ως πεζοί, ως επιβάτες αλλά και ως οδηγοί. Γι’ αυτό πρέπει να τα βοηθήσουμε να αξιοποιήσουν όσο καλύτερα γίνεται κάθε ευκαιρία που τους δίνεται και να εξοικειωθούν με τους Κανόνες Οδικής Ασφάλειας. Θεωρούμε πως μέσα από την ενασχόλησή μας με το συγκεκριμένο θέμα, οι μαθητές/ριες μπορούν να ευαισθητοποιηθούν περισσότερο σε θέματα που αφορούν την οδική ασφάλεια και να γίνουν ενεργοί πολίτες με θετικές στάσεις και συμπεριφορές προς τον κόσμο των ενηλίκων. Επιθυμούμε να δώσουμε χώρο και χρόνο σε όλα τα παιδιά να εκφραστούν, να δημιουργήσουν να αλληλεπιδράσουν.
Εργαστήριο 1ο
Ξεκινήσαμε την συζήτησή μας με μια ερώτηση: Πώς ερχόμαστε καθημερινά στο σχολείο; Τα περισσότερα παιδιά απάντησαν με το αυτοκίνητο, κάποια με μηχανάκι και κάποια με τα πόδια. Φοράμε ζώνη όταν ερχόμαστε με το αυτοκίνητο; Καθόμαστε στο μπροστινό ή στο πίσω κάθισμα; Στο μηχανάκι φοράμε κράνος; Τα παιδιά έδωσαν τις απαντήσεις τους. Έχουμε παρατηρήσει τα φανάρια και τα σήματα που συναντάμε στο δρόμο; Γιατί υπάρχουν; Ποιος τα έφτιαξε και για ποιο λόγο; Τα παιδιά απάντησαν και είπαμε πως σε αυτό το εργαστήρι θα ασχοληθούμε με τον κύριο ΚΟΚ… Ποιος είναι αυτός ο κύριος; Θα ανακαλύψουμε σιγά-σιγά…
Ξεκινήσαμε τη γνωριμία μας με τον κύριο ΚΟΚ αναφερόμενοι στα φανάρια. Τι χρώμα έχουν τα φανάρια; Τι συμβολίζει το κάθε χρώμα όταν ανάβει και τι πρέπει να κάνουν οι οδηγοί κάθε φορά; Στο πράσινο τα αυτοκίνητα προχωρούν κανονικά, στο πορτοκαλί μειώνουν ταχύτητα γιατί σε λίγα δευτερόλεπτα θα ανάψει το κόκκινο και θα πρέπει να σταματήσουν.
Παρακολουθούμε σχετικό ενημερωτικό βίντεο.
Τα παιδιά έγιναν οδηγοί αυτοκινήτων και ανάλογα με την ένδειξη που έδειχνε το «φανάρι», έπρεπε να οδηγούν το αυτοκίνητό τους καταλλήλως.
Όμως τα φανάρια υπάρχουν μόνο για τους ανθρώπους ή και για τους πεζούς; Ποια είναι τα φανάρια για τους πεζούς. Τα παιδιά παρακολουθούν μια μικρή παράσταση στο κουκλοθέατρο, όπου ο ΣΤΑΜΑΤΗΣ μαθαίνει σε ένα παπάκι πώς να περπατά με ασφάλεια στο δρόμο ακολουθώντας τα φανάρια για τους πεζούς, τον ΣΤΑΜΑΤΗ και τον ΓΡΗΓΟΡΗ.
Τα παιδιά ζωγραφίζουν τα φανάρια για τους οδηγούς και τους πεζούς.
Εργαστήριο 2ο
Στο δεύτερο εργαστήριο επικεντρωθήκαμε στα σήματα οδικής κυκλοφορίας. Τα παιδιά ταξινομούν διάφορα σήματα που έχουμε ανάλογα με το σχήμα και το χρώμα τους.
Εξηγούμε στα παιδιά ότι τα σήματα υπάρχουν για να προειδοποιούν τους οδηγούς και τους πεζούς. Τι σημαίνει το κάθε σήμα ανάλογα με το σχήμα και το χρώμα που έχει; Τα τρίγωνα σχήματα προειδοποιούν για πιθανούς κινδύνους, τα κόκκινα στρογγυλά σήματα απαγορεύουν, τα μπλε στρογγυλά δείχνουν υποχρεωτική πορεία, ενώ τα μπλε τετράγωνα σήματα μας δίνουν πληροφορίες.
Τα παιδιά παρακολουθούν σχετικό βίντεο.
Δημιουργούμε τα δικά μας σήματα οδικής κυκλοφορίας ή φανάρια.
Εργαστήριο 3ο
Διαβάζουμε το παραμύθι «Καλώς τον κύριο ΚΟΚ» του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών και το συζητάμε.
Επικεντρωνόμαστε στους πεζούς και αναφερόμαστε στη διάβαση πεζών. Γιατί υπάρχουν αυτές οι γραμμές στο δρόμο; Εξηγούμε στα παιδιά ότι τα αυτοκίνητα πρέπει να σταματούν πριν τη διάβαση πεζών και οι πεζοί πρέπει να περνούν το δρόμο από τη διάβαση πεζών (όταν υπάρχουν διαβάσεις στους δρόμους).
Πώς όμως περνούν το δρόμο (είτε υπάρχει διάβαση, είτε όχι); Ακολουθούμε 5 βασικούς κανόνες, όσα και τα δαχτυλάκια της παλάμης μας: 1. Σταματώ στο πεζοδρόμιο και περιμένω. 2. Κοιτάζω αριστερά. 3. Κοιτάζω δεξιά. 4. Ξανακοιτάζω αριστερά. 5. Αν ο δρόμος είναι ελεύθερος, περνώ χωρίς να τρέχω! Τα παιδιά ζωγραφίζουν την παλάμη τους και γράφουμε τους κανόνες.
Αναπαριστούμε τους οδηγούς και τους πεζούς που περνούν το δρόμο πάνω στη διάβαση.
Εργαστήριο 4ο
Στο εργαστήριο αυτό συζητάμε για το ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά μας μέσα στο αυτοκίνητο ως οδηγοί αλλά και συνοδηγοί και επιβάτες. Πρέπει πάντα να φοράμε ζώνη στο αυτοκίνητο. Τα παιδιά κάθονται πάντα στο πίσω κάθισμα και δεν κάνουν φασαρία για να μην ενοχλούν τον οδηγό. Αναφερόμαστε στη χρήση κινητού τηλεφώνου, ειδικά για τον οδηγό. Αφού τα συζητήσουμε όλα αυτά αποφασίζουμε να δώσουμε ένα ενημερωτικό σημείωμα στους γονείς μας με απλές οδηγίες για το τι πρέπει να προσέχουν όταν οδηγούν.
Δημιουργούμε μια ατομική κατασκευή με χάρτινα πιατάκια, όπου τα παιδιά ζωγραφίζουν δρόμους και σήματα… και ένα αυτοκινητάκι κυκλοφορεί…
Στο 5ο εργαστήριο επικεντρωθήκαμε στο ποδήλατο, το οποίο αρέσει σε όλα σχεδόν τα παιδιά και όλα έχουν ένα ποδήλατο. Έτσι, χρειάζεται να γνωρίζουμε κάποιους κανόνες για την καλύτερη ασφάλειά μας.
Ξεκινάμε την συζήτησή μας διαβάζοντας το παραμύθι «Ο φίλος μου ο Ποδηλατάκιας», της Κατερίνας Βαϊμάκη. Ο Ποδηλατάκιας δίνει συμβουλές στα παιδιά σχετικά με τον εξοπλισμό που καλό είναι να φοράνε όταν κάνουν ποδήλατο, καθώς και για το φως που πρέπει να έχουν μπροστά και πίσω στο ποδήλατό τους όταν κυκλοφορούν βράδυ.
Παρακολουθήσαμε σχετικό βίντεο.
Ακούσαμε και χορέψαμε το τραγούδι: «το ποδήλατό μου»
Εργαστήριο 6ο
Στο εργαστήριο αυτό συζητάμε για ακόμα μια φορά για τη συμπεριφορά μας στο δρόμο δίνοντας κάποιες ακόμα οδηγίες και δείχνοντας σχετικό εποπτικό υλικό.
Οι πεζοί βαδίζουν πάντα στο πεζοδρόμιο. Αν δεν υπάρχει πεζοδρόμιο, περπατούμε στην άκρη του δρόμου και αντίθετα από τα διερχόμενα αυτοκίνητα, ώστε να τα βλέπουμε.
Αν περπατάμε νύχτα, καλό είναι να κρατάμε έναν φακό για να είμαστε αντιληπτοί από τα αυτοκίνητα μέσα στο σκοτάδι.
Όταν περνάμε το δρόμο και υπάρχουν δεξιά μας ή αριστερά μας μεγάλα οχήματα που εμποδίζουν την ορατότητά μας, περνάμε προσεκτικά αφού πρώτα ελέγξουμε το δρόμο σε σημείο που να έχουμε καλή ορατότητα.
Όταν παίζουμε μπάλα με φίλους μας, και η μπάλα φύγει στο δρόμο, πρώτα ελέγχουμε και μετά περνάμε το δρόμο για να την πάρουμε.
Μαθαίνουμε σύνθετες λέξεις με δεύτερο συνθετικό τη λέξη δρόμος.
ποδήλατο + δρόμος = ποδηλατόδρομος
σταυρός + δρόμος = σταυροδρόμι
σίδερο + δρόμος = σιδηρόδρομος
αυτοκίνητο + δρόμος = αυτοκινητόδρομος
χώμα + δρόμος = χωματόδρομος
πεζός + δρόμος = πεζόδρομος, πεζοδρόμιο
Δημιουργούμε ομαδική κατασκευή πάνω στην επιφάνεια από τα συρταράκια μας με δρόμους. Τα παιδιά ζωγραφίζουν σήματα οδικής κυκλοφορίας, φανάρια, φέρνουν αυτοκινητάκια και playmobile από το σπίτι τους και παίζουν στο ελεύθερο παιχνίδι.
Εργαστήριο 7ο
Τι μάθαμε από το εργαστήρι της κυκλοφοριακής αγωγής; Παίζουμε ένα παιχνίδι-κουίζ με τα σήματα που φτιάξαμε. Τα παιδιά βρίσκουν ποιο σήμα τους περιγράφουμε.
Βγαίνουμε στον πεζόδρομο και τον δρόμο που υπάρχει παραπλεύρως του σχολείου μας και παρατηρούμε τα σήματα οδικής κυκλοφορίας, τις διαβάσεις πεζών και περνούμε τον δρόμο ακολουθώντας τα βήματα που έχουμε πει σε προηγούμενα μαθήματα.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
