Συνεχίζοντας την υλοποίηση του προγράμματος “Τα παραμύθια πάνε σχολείο” ασχοληθήκαμε με το παραμύθι “Η Κάλλω και οι καλικάντζαροι”.( www.paramythades.org)
“Αρχή του παραμυθιού, καλησπέρα της αφεντιάς σας…Μια φορά κι έναν καιρό, πριν πολλά χρόνια, σε ένα χωριουδάκι ζούσε μια μάνα με τις δύο κόρες της. Την μεγαλύτερη, την έλεγαν Μάρμπω και ήταν άσχημη. Η μικρότερη όμως, ήταν πανέμορφη και την φώναζαν Κάλλω. Όλος ο κόσμος μιλούσε για τα κάλλη της, κι απ’ όπου περνούσε σχολιάζανε την ομορφιά της. Η Μάρμπω, τα γνώριζε όλα αυτά και την ζήλευε. Για το λόγο αυτό, είχε κλειστεί στο σπίτι και δεν έβγαινε έξω ακόμα κι αν της το ζητούσε η μητέρα της …….”Όταν παραμονή των Χριστουγέννων η μάνα χρειάστηκε αλεύρι και η κασέλα ήταν άδεια, ζήτησε από τη Μάρμπω να πάει στο μύλο, αλλά αυτή αρνήθηκε και τότε πήγε πρόθυμα η Κάλλω. Καθώς περίμενε τη νύχτα φοβισμένη στο μύλο να αλεστεί το σιτάρι της, τρύπωσαν οι καλικάντζαροι, την περικύκλωσαν κι άρχισαν να τη φοβερίζουν. Αυτή στην αρχή φοβήθηκε ,αλλά μετά βρήκε την ψυχραιμία της και για να κερδίσει χρόνο άρχισε να τους ζητάει να της φέρουν διάφορα πράγματα και μετά να τη φάνε….ζήτησε φόρεμα, παπούτσια, παλτό ,γάντια, γούνα, κάλτσες. “Ζήτησε τσατσάρα, καθρεφτάκι, βελόνια και κλωστές, πούδρες και τσιμπιδάκια, κι ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε πως της έρχοταν στο μυαλό.” Με τούτο και με κείνο ξημέρωσε και οι καλικάντζαροι εξαφανίστηκαν. Η Κάλλω φόρτωσε στο γαϊδουράκι της το αλεύρι και όλα αυτά που της έφεραν οι καλικάντζαροι και γύρισε στο χωριό. Η Μάρμπω ζήλεψε και θέλησε να πάει κι αυτή τη νύχτα στο μύλο για να δώσουν και σ΄αυτήν οι καλικάντζαροι δώρα. Όταν όμως εμφανίστηκαν οι καλικάντζαροι τρόμαξε πολύ κι έβαλε τις φωνές, αλλά μέχρι να έρθει ο μυλωνάς, πρόλαβαν και την γρατζούνισαν στο πρόσωπο και στα χέρια. “Έτσι, γύρισε στο χωριό πληγωμένη και λυπημένη, μα η Κάλλω την λυπήθηκε και της έδωσε κάποια από τα δικά της δώρα. Κι από ότι μάθαμε πολλά χρόνια μετά, κι οι δυό τους παντρεύτηκαν, κάνανε οικογένεια, και ζήσανε ευτυχισμένα και με αγάπη.
Ψέματα ή αλήθεια, έτσι λεν’ τα παραμύθια.”
Στόχοι:
- Να μιλήσουν, να αναγνωρίσουν και να απενοχοποιήσουν το συναίσθημα της ζήλειας.
- Να αντιληφθούν πόση σημαντική είναι η διατήρηση της ψυχραιμίας και της λογικής στην αντιμετώπιση του πανικού ,που μπορεί να φέρει ο φόβος και ο κίνδυνος.
- Να έρθουν σε επαφή με τα ήθη, τα έθιμα και τη λαϊκή παράδοση για τους καλικάντζαρους.
Πριν την αφήγηση, μιλήσαμε για τον κύκλο του ψωμιού, για τους ανεμόμυλους και τους νερόμυλους, αλλά και για τους καλικάντζαρους ,έτσι ώστε να μπορέσουν τα παιδιά να κατανοήσουν και να απολαύσουν το παραμύθι.
Μετά την αφήγηση ,αφού συζητήσαμε για το παραμύθι, τους πρωταγωνιστές και τα συναισθήματα που μας δημιουργήθηκαν, επικεντρωθήκαμε στα συναισθήματα και τη συμπεριφορά της μεγάλης αδερφής της Μάρμπως.
Μιλήσαμε για τη ζήλεια, αναγνωρίσαμε ότι είναι κι αυτή ένα συναίσθημα, δυσάρεστο μεν, αλλά συναίσθημα ,που μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε συζητώντας γι αυτό.
Τα παιδιά μίλησαν για τον εαυτό τους, για το αν έχει τύχει να νιώσουν το συναίσθημα της ζήλειας , πώς το αντιμετωπίζουν τα ίδια και πώς οι γονείς τους ,αλλά ψάξαμε να βρούμε και εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης.
Όλα αυτά προσπάθησαν να τα αποδώσουν σε φύλλο εργασίας.
Στη συνέχεια ζωγράφισαν τους καλικάντζαρους όπως τους φαντάζονται,
αλλά και τις σκανταλιές που θα έκαναν αν ήταν κι αυτά καλικαντζαράκια.
…. και φυσικά στο τέλος το παίξαμε!
