“Δικαιώματα του Παιδιού – Συναισθήματα”
Η βδομάδα μας ξεκίνησε με την παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα του παιδιού. Δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει καλύτερα. Αφού μιλήσαμε και συζητήσαμε για αυτή την σπουδαία μέρα με πολύ όρεξη και μεράκι, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε τον δικό μας πίνακα για τα δικαιώματα όλων των παιδιών στον κόσμο. Το αποτέλεσμα μας άρεσε πολύ και κρεμάσαμε το έργο στην τάξη μας.
Δεν σταματήσαμε όμως εκεί. Ο καθένας έφτιαξε την δικιά του αφίσα με το δικαίωμα που τον εκφράζει και την οποία θα την κρεμούσαμε στο δωμάτιό μας.
Η θεματική της βδομάδας συνεχίστηκε με τα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. Μία αγαπημένη θεματική και αυτή και αρκετά σπουδαία. Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας με την ανάγνωση του παραμυθιού “Τα μαλλιά του Όλιβερ”.
Το παραμύθι μιλάει για ένα αγόρι που είναι ο Όλιβερ! Τα μαλλιά του είναι από καταπράσινα φύλλα και όταν αλλάζουν τα συναισθήματά του, αλλάζουν και τα φύλλα. Πώς θα αντιδράσουν οι νέοι του γείτονες; Ένα εμπνευστικό ταξίδι που δείχνει στα παιδιά πώς να αποδέχονται το διαφορετικό και να μη φοβούνται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Έτσι και εμείς, αφού διαβάσαμε την ιστορία μας, περιηγηθήκαμε και ανακαλύψαμε την υπέροχη εικονογράφηση του παραμυθιού και μιμηθήκαμε αλλά δημιουργήσαμε κιόλας τα δικά μας συναισθήματα με βάση τα γεγονότα της ιστορίας.
Έτσι αφού μας άρεσε όλη αυτή η διαδικασία, αποφασίσαμε να φτιάξουμε το δικό μας ατομικό παιχνίδι με τίτλο “Παίζοντας με τα συναισθήματα”. Ήταν απλό, κόψαμε ένα πρόσωπο χωρίς τα χαρακτηριστικά, έπειτα ζωγραφήσαμε μόνοι μας τα δικά μας συναισθήματα καθώς τα γράψαμε και με λέξεις. Το παιχνίδι ήταν έτοιμο και μπορούσαμε να δημιουργήσουμε όποιο συναίσθημα θέλαμε στο πρόσωπο μας.
Σκεφτήκαμε όμως ότι μπορούμε να φτιάξουμε και το δικό μας επιδαπέδιο παιχνίδι των συναισθημάτων. Με αφορμή αυτό ξεκινήσαμε από την αρχή να δημιουργούμε και να στήνουμε το ταμπλό του παιχνιδιού. Τα παιδιά ήταν τόσο ενθουσιασμένα.
Εν συνεχεία, δημιουργήσαμε τους κανόνες, τον τρόπο που θα παίζεται το παιχνίδι, τα πιόνια και τις κάρτες. Μερικά από αυτά τα δανειστήκαμε από ένα επιτραπέζιο παιχνίδι που είχαμε αλλά δεν μας άρεσε τόσο και θέλαμε να το φέρουμε στα δικά μας μέτρα.
Το παιχνίδι είναι έτοιμο! Ο κάθε παίχτης ρίχνει το ζάρι του. Προχωράει όσες θέσεις του υποδεικνύει στο ταμπλό. Κουνάει το πιόνι του. Στο τετράγωνο που θα πέσει θα σηκώσει την κάρτα με το αντίστοιχο χρώμα και θα πρέπει να κάνει ότι του υποδεικνύει η κάρτα.
Η βδομάδα δεν θα μπορούσε να κλείσει καλύτερα. Η Παρασκευή ήταν μέρα κινηματογράφου και παρακολουθήσαμε την αγαπημένη μας ταινία “Τα Μυαλά που Κουβαλάς”. η πιο ανατρεπτική, εντυπωσιακή και ευφυής σύλληψη της Pixar, ένα αριστούργημα για όλη την οικογένεια και μία επιβεβαίωση ότι η τέχνη του animation δεν θα πάψει ποτέ να μας αιφνιδιάζει με τις ασύλληπτες ικανότητες της. Η ταινία εξηγεί γιατί το να μεγαλώνεις δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όπως όλοι μας, έτσι κι η Riley κατευθύνεται από τα συναισθήματά της – τη Χαρά, τον Φόβο, τον Θυμό, την Αηδία και τη Θλίψη. Τα συναισθήματα ζουν στο Κέντρο Ελέγχου μέσα στο μυαλό της, απ’ όπου τη συμβουλεύουν στην καθημερινότητά της. Καθώς η Riley και τα συναισθήματά της αγωνίζονται να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες, στο Κέντρο Ελέγχου επικρατεί μεγάλη αναστάτωση. Ενώ η Χαρά, το κυρίαρχο και σημαντικότερο συναίσθημα της Riley, προσπαθεί να διατηρήσει το ηθικό υψηλό, τα υπόλοιπα συναισθήματα συγκρούονται μεταξύ τους για το πώς να διαχειριστούν μια διαφορετική πόλη, ένα νέο σπίτι κι ένα καινούριο σχολείο.
Πρωταγωνιστής φυσικά το ποπ κορν ! Δεν θα μπορούσαμε να μην δημιουργήσουμε και εμείς τα δικά μας συναισθήματα και έτσι τα αποτυπώσαμε στην ακουαρέλα.
Α μην ξεχάσουμε! Τα γλαστράκια που είχαμε φυτέψει τους σπόρους μας, άνθισαν και ήταν η ώρα να τα πάρουμε σπίτι μας και να τα φροντίζουμε εκεί.
Ολοήμερο και Διευρυμένο Πρόγραμμα:
Δεμίρη Βασιλική
Κολοβός Λάμπρος