Αν το παιδί δεν μπορει να μαθει με τον τροπο που το διδασκουμε τοτε πρεπει να να το διδαξουμε με τον τροπο που μπορει να μαθει ( Maria Montessori- Ιταλίδα παιδαγωγός)
Ο Banksy είναι γνωστός Βρετανός καλλιτέχνης του γκραφίτι, πολιτικός ακτιβιστής και σκηνοθετης ταινιών .
Τα έργα του είναι συνήθως σατιρικά, σχολιάζοντας ζητήματα πολιτικής και κουλτούρας, με επιγράμματα που συνδυάζουν το μαύρο χιούμορ με γκραφίτι, τα οποία εκτελούνται με μια ιδιαίτερη τεχνική στένσιλ.
Έτσι πειραματιστήκαμε με τα υλικά και φτιάξαμε το δικό μας graffiti για την γιορτή του Πολυτεχνείου
Η 17η Νοεμβρίου είναι μια ημέρα μνήμης αλλά και μια ημέρα σκέψης. Θυμόμαστε τους φοιτητές που ύψωσαν την φωνή τους και διεκδίκησαν ελευθερία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια !
Η φωνή τους είχε αξία …
Και εσείς , τα παιδιά είστε η γενιά που θα συνεχίσει αυτό τον δρόμο. Με την σκέψη σας , την δημιουργικότητα και την συμμετοχή σας.
Τιμούμε το Πολυτεχνείο όταν κρατάμε ζωντανές τις αξίες της ελευθερίας , της δημοκρατίας και της Παιδείας. Όταν υπερασπιζόμαστε τον διάλογο, όταν υπερασπιζόμαστε την ελευθερία, Όταν φτιάχνουμε σχολεία και κοινωνίες που μας χωράνε όλους . Όταν πιστεύουμε ότι κάθε φωνή έχει σημασία !!!
Στο νηπιαγωγείο μιλήσαμε για την Δημοκρατία και την αξία της. Διαβάσαμε το παραμύθι “Η κυρά Δημοκρατία” της Κωνσταντίνας Αρμενιάκου και συζητήσαμε για την εξέγερση των φοιτητών και την ιστορία του Πολυτεχνείου. Είδαμε σχετικές φωτογραφίες, βίντεο και πρωτοσέλιδα από εφημερίδες της εποχής. Τα πρωτοσέλιδα αυτά έγιναν φόντο πάνω στο οποίο κολλήσαμε το δικό μας γαρύφαλλο για τους φοιτητές του πολυτεχνείου, γράφοντας ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ…με τον τρόπο του ο καθένας. (Πατήστε στις φωτογραφίες για να τις δείτε ολόκληρες).
Μάθαμε το γράμμα Δδ της Δημοκρατίας και το όμορφο τραγούδι της: “Ολοι μαζί, όλοι μαζί, είμαστε πάντα πιο δυνατοί!!!”, που έγινε και το σύνθημα της τάξης μας! Είπαμε πράγματα που μπορούμε να κάνουμε όταν υπάρχει Δημοκρατία και τι σημαίνει για μας η λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…
Τραγουδήσαμε τραγούδια για το Πολυτεχνείο “Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία…”, “Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο” και φτιάξαμε ομαδικό κολάζ με γκοφρε χαρτί…
Γνωρίσαμε τον χαράκτη Τάσο (Αναστάσιο Αλεβίζο) και κάποια έργα του. Διαλέξαμε το έργο του με το περιστέρι, σύμβολο ελευθερίας και ειρήνης και φτιάξαμε το μικρό μας πλακάτ για το Πολυτεχνείο γράφοντας το σύνθημα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Παρακολουθήσαμε κουκλοθέατρο και με το δυνατό μας τραγούδι της κυρά Δημοκρατίας, με τα συνθήματά μας , με δυό καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση…καταφέραμε να κάνουμε το τανκ του Πολυτεχνείου αντί για σφαίρες και τρόμο να πετάει γαρύφαλλα και αγάπη, ειρήνη, δημοκρατία, καραμέλες, μπαλόνια και πολλά άλλα όμορφα!!!
Στο Νηπιαγωγείο την προηγούμενη εβδομάδα μιλήσαμε για την επέτειο του Πολυτεχνείου και την εξέγερση των φοιτητών. Εστιάσαμε κυρίως στην αξία της δημοκρατίας και την προσεγγίσαμε μέσα από τις διδακτικές ιστορίες “Ντενεκεδούπολη” , “Η κυρία Δημοκρατία” .
Έτσι ζωγραφίσαμε την “Δημοκρατία” ,γράψαμε την λέξη και φτιάξαμε μια αφίσα με το σύνθημα από το βιβλίο Ντενεκεδούπολη ….
face_dts_fbface_dts_fbface_dts_fΑκούσαμε τραγούδια, τα ζωγραφίσαμε
Μιλήσαμε για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου μέσα από τους πίνακες του Γαϊτη και παρακολουθήσαμε ένα βιντεάκι όπου μας ενέπνευσε ώστε να προετοιμάσουμε την γιορτούλα μας…
Συζητήσαμε για τα ανθρωπάκια του Γιάννη Γαϊτη , τους πίνακες του και φτιάξαμε το δικό μας δρώμενο μέσα από τους συγκεκριμένους πίνακες…
Προσαρμόσαμε τους πίνακες με λόγια κατάλληλα για την ηλικία των παιδιών για να παρουσιάσουμε την ιστορία στους γονείς και έπειτα ασχοληθήκαμε με την προετοιμασία των σκηνικών.
Σχεδιάσαμε τα “ανθρωπάκια ” του Γαϊτη σε χαρτί του μέτρου παίζοντας με τις σκιές και έπειτα σχεδιάσαμε τις λεπτομέρειες…
face_dts_fbface_dts_fb
face_dts_fb
Έπειτα ζωγραφίσαμε με νερομπογιές άσπρα χαρτιά για να προσαρμόσουμε την φωτογραφία μας και γράψαμε το σύνθημα”Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία ”
face_dts_fbface_dts_fbface_dts_fbface_dts_fb
face_dts_fbface_dts_fb
Και η γιορτή ετοιμάστηκε…ήρθαν οι γονείς αφηγηθήκαμε την ιστορία μέσα από τους πίνακες του Γαϊτη,τραγουδήσαμε, καταθέσαμε κόκκινα γαρύφαλλα σε ένα αυτοσχέδιο μνημείο για τους φοιτητές του Πολυτεχνείου….
Και μια τελευταία πινελιά…
Αθήνα 16 Νοεμβρίου 1973
Ωραία παιδιά, με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια,
ωραία παιδιά, δικά μας, με τη μεγάλη θλίψη των αντρείων,
αψήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια, στον πέτρινο αέρα,
έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι, πώς μεγαλώνει το μπόι, το βήμα και η παλάμη του ανθρώπου;
Μάθαμε για το γραμματάκι Δ . μιλήσαμε για την Δημοκρατία και διαβάσαμε το ανάλογο βιβλίο.
Είπαμε λεξούλες που αρχίζουν από Δ και συμπληρώσαμε ένα φύλλο εργασίας …
Έπειτα γνωρίσαμε τον καλλιτέχνη του δρόμου Βanksy , μιλήσαμε για το πιο γνωστό του έργο ” Το κορίτσι με το μπαλόνι ” και έπειτα αναπαραστήσαμε τον πίνακα με τον εαυτό μας .
” Θέλουμε ησυχία , εκλογές και ελευθερία , θέλουμε Δημοκρατία ”
Ο Banksy είναι γνωστός Βρετανός καλλιτέχνης του γκράφιτι , πολιτικός ακτιβιστής και σκηνοθέτης ταινιών, ανεπιβεβαίωτης ακόμα ταυτότητας. Τα έργα του είναι συνήθως σατιρικά, σχολιάζοντας ζητήματα πολιτικής και κουλτούρας, με επιγράμματα που συνδυάζουν το μαύρο χιούμορ με γκραφίτι, τα οποία εκτελούνται με μια ιδιαίτερη τεχνική στένσιλ . Τα πολιτικού και κοινωνικού σχολιασμού έργα του έχουν εμφανισθεί σε δρόμους, τοίχους και γέφυρες πόλεων σε όλο τον κόσμο.
Γνωρίσαμε και εμείς τα δύο από τα έργα του…
Στον συγκεκριμένο πίνακα πριν τον εμφανίσουμε στα παιδιά , προσπαθήσαμε αφού καλύψαμε τα λουλούδια να πούμε και να φανταστούμε τι θα μπορούσε να κρατάει ο κύριος στο χέρι του.
Μία βόμβα , μία πέτρα, ένα μαχαίρι, ένα τούβλο, ένα όπλο, ένα σπαθί είπαν τα παιδιά και άρχισαν να ζωγραφίζουν …
Μόλις εμφανίσαμε το πραγματικό έργο στ’ αλήθεια χάρηκαν πολύ που ο κύριος κρατούσε λουλούδια …για να τα πετάξει και να γεμίσει ο κόσμος χρώματα και αρώματα…Το όπλο του είναι τα λουλούδια.
‘Επειτα τους δείξαμε το έργο το κορίτσι με το μπαλόνι του ίδιου καλλιτέχνη ….όλα τα παιδιά είπαν πως η αγάπη έπρεπε να πετάξει ψηλά και πως δεν χρειαζόμαστε πολέμους και όπλα …μόνο αγάπη…’Ετσι αφού διαβάσαμε το ποίημα ” Οι σημαίες του Νοέμβρη ” φτιάξαμε και εμείς την δική μας αγαπησιάρικη σημαία …ένα μπαλόνι καρδιά για να σκορπίσουμε εγάπη παντού…
” Απόψε στου χρόνου το αλώνι πάλεψαν το σίδερο και η καρδιά… Πάλεψαν ώρες πολλές , πολλές!… Κι έφτασε η νύχτα κόκκινη και κόκκινη η αυγή!… Κι ήρθε η άλλη μέρα Κι εκεί κοντά στο απόγευμα έγινε κάτι σπάνιο… Χίλιες καρδιές πετάξανε… απάνω από την πόλη, σα μικρά πουλιά και κάθισαν σημαίες στα μπαλκόνια…” Όλγα Μαρκοπούλου.
Το τελευταίο graffiti μας έδωσε ιδέα για μια ατομική εργασία, μία προσπάθεια να φτιάξουμε το «δικό μας graffiti». Φωτογραφήθηκαν όλα τα παιδιά και οι ι φωτογραφίες εκτυπώθηκαν και κολλήθηκαν ατομικά σε χαρτονάκια . Στη συνέχεια κόψαμε καρδιές – στένσιλ σε διάφορα μεγέθη (ο Banksy χρησιμοποιεί την τεχνική του στένσιλ στα graffiti του) και έτσι ολοκληρώσαμε το δικό μας «graffiti».
Από το δίσκο της Τάνιας Τσανακλίδου με τίτλο Χωρίς Ταυτότητα, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1980. Το τραγούδι αυτό είναι σε στίχους του Μιχάλη Μπουρπούλη και σε μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου
Ωραία παιδιά, με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια,
ωραία παιδιά, δικά μας, με τη μεγάλη θλίψη των αντρείων,
αψήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια, στον πέτρινο αέρα,
έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι, πώς μεγαλώνει το μπόι, το βήμα και η παλάμη του ανθρώπου;
| Γιάννης Ρίτσος | Ημερολόγιο μιας εβδομάδας |
Μιλήσαμε για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, είδαμε σχετικές εικόνες στον υπολογιστή , μιλήσαμε για τις έννοιες της δημοκρατίας και της δικτατορίας διαβάσαμε το βιβλίο ” Η κυρά- Δημοκρατία ” , καταγράψαμε τα γεγονότα με τα δικά μας παιδικά μάτια , κατασκευάσαμε το Πολυτεχνείο , και στο τέλος εκτός από το σύνθημα ” Ψωμί,Παιδεία Ελευθερία ”
φωνάξαμε δυνατά
” Όλοι μαζί, όλοι μαζί είμαστε πάντα πιο δυνατοί ”
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
ολοκληρώσαμε το δικό μας «graffiti».
