Πηγή: depositphotos

Η ελιά

Είμαι του ήλιου η θυγατέρα

η πιο απ’ όλες χαϊδευτή.

Χρόνια η αγάπη του πατέρα

σ’ αυτόν τον κόσμο με κρατεί.

 Όσο να πέσω νεκρωμένη,

αυτόν το μάτι μου ζητεί·

είμ’ η ελιά η τιμημένη.

                                                           Κωστής Παλαμάς

Η ελιά είναι γνωστή από τους αρχαιότατους χρόνους, και πιθανότατα κατάγεται από το χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, πατρίδα της ελιάς είναι η Αθήνα και η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από την Αθηνά στην Ακρόπολη.

  Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον ευρωπαϊκό μεσογειακό χώρο. Την μετέφεραν είτε Έλληνες άποικοι είτε Φοίνικες έμποροι. Όπως αναφέρει ο Πλίνιος, κατά το 580 π.Χ, ούτε το Λάτιο ούτε η Ισπανία ούτε η Τύνιδα γνώριζαν την ελιά και την καλλιέργειά της. Ο καρπός της ελιάς ωριμάζει στα μέσα προς τέλη του φθινοπώρου, οπότε και ξεκινάει η συγκομιδή, ή το λιομάζωμα. Η ελιά παραδοσιακά μαζεύεται με το χέρι, και το μάζεμα της ελιάς αποτελεί εδώ και αιώνες σημαντική αγροτική δραστηριότητα σε πολλές περιοχές της Μεσογείου. (Πηγή: https://el.wikipedia.org).

Η ελιά δώρο της θεάς Αθηνάς

Η ελιά αποτελεί ιερό δέντρο από τα αρχαία χρόνια και βρίσκεται υπό την προστασία της θεάς Αθηνάς. Όπως μας θυμίζει ο αρχαίος μύθος, στον αγώνα μεταξύ των θεών για την ανάδειξη του προστάτη των Αθηνών, που έγινε στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, νικήτρια βγήκε η Αθηνά δωρίζοντας στους Αθηναίους την πρώτη ελιά του κόσμου, που φύτρωσε εκεί όπου χτύπησε το δόρυ της. Το δέντρο αυτό ήταν χρήσιμο για τη διατροφή, το φωτισμό, τη θέρμανση, την υγεία και τον καλλωπισμό των Αθηναίων. Από τότε τα ελαιόδεντρα γύρω από την Αθήνα έγιναν ιερά. Αλίμονο σ’ όποιον τολμούσε να τις πειράξει, αφού η τιμωρία ήταν ο εξοστρακισμός ή θάνατος. (Πηγή: https://el.wikipedia.org) Η ελιά στην τέχνη

Αποτελώντας σημαντικό μέρος της διατροφής αλλά και της οικονομικής ζωής της Μεσογείου και της Ελλάδας ειδικότερα, αναπόφευκτο ήταν η μακρόχρονη πορεία της ελιάς να έχει διεισδύσει στην καλλιτεχνική και πολιτισμική ζωή των κατοίκων της περιοχής. Ο Θεόφιλος ήταν Έλληνας λαϊκός ζωγράφος της νεοελληνικής τέχνης. Κυρίαρχο στοιχείο του έργου του είναι η ελληνικότητά του και η εικονογράφηση της ελληνικής λαϊκής παράδοσης και ιστορίας. Βικιπαίδεια

Χαρακτηριστικός πίνακας του Θεόφιλου είναι ο ακόλουθος:

Οι μαθητές του νηπιαγωγείου παρατήρησαν τον πίνακα του Θεόφιλου, τα χρώματα που χρησιμοποιεί, την ένδυση των ανθρώπων εκείνης της εποχής και δημιούργησαν σε μικρές ομάδες τον δικό τους πίνακα με θέμα το “Λιομάζωμα”

Οι εικαστικές μας δημιουργίες περιλάμβαναν ατομικούς πίνακες με κλαδί ελιάς.

Ώρα για παιχνίδι

Προσπάθησε να φτιάξεις το παζλ!

Την σχολική χρονιά 2021-2022 θα πραγματοποιηθούν στα Νηπιαγωγεία Εργαστήρια Δεξιοτήτων.Τα Εργαστήρια περιλαμβάνουν τέσσερις θεματικούς κύκλους  “Ζω καλύτερα-Ευ ζην”, “Δημιουργώ και Καινοτομώ”, “Φροντίζω το περιβάλλον”, “Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ – Κοινωνική Συναίσθηση και Ευθύνη” και στοχεύουν στην καλλιέργεια ήπιων δεξιοτήτων, δεξιοτήτων ζωής, δεξιοτήτων τεχνολογίας και επιστήμης. Στο πλαίσιο του ωρολογίου προγράμματος του νηπιαγωγείου τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων εντάσσονται στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της τάξης και υλοποιούνται κατά την πρωινή λειτουργία στο χρονικό διάστημα (διδακτικές ώρες) που ορίζεται για τις «Οργανωμένες Δραστηριότητες και διερευνήσεις με βάση το «ΔΕΠΠΣ-ΑΠΣ» (Αναλυτικό Πρόγραμμα του Νηπιαγωγείου»: Τρεις (3) διδακτικές ώρες κατανεμημένες σε δύο (2) με τρεις (3) φορές την εβδομάδα.

Ο πρώτος θεματικός κύκλος που ολοκληρώθηκε είναι “Ζω καλύτερα-Ευ ζην”  1. Διατροφή με τίτλο:  “Ψάχνω, ψάχνω για να βρω τι είναι υγιεινό”. Στόχος του πρώτου Θεματικού Κύκλου ήταν τα παιδιά να κατανοήσουν τη σημασία της υγιεινής διατροφής, για την προαγωγή της υγείας τους,  τη διάκριση των τροφών σε ομάδες, να διαχωρίσουν τις υγιεινές και βλαβερές τροφές και να υιοθετήσουν έναν υγιεινό τρόπο διατροφής στην καθημερινότητά τους. Σε αυτό το πλαίσιο πραγματοποιήθηκαν παρουσιάσεις, κατασκευές, δημιουργία παιχνιδιών, κουκλοθέατρο, θεατρικό παιχνίδι, παρακολούθηση εκπαιδευτικών βίντεο με θέμα τη διατροφή και πολλά άλλα.

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΙΚΟΥ ΚΥΚΛΟΥ  “Ζω καλύτερα-Ευ ζην”

1. Ποιά φρούτα γνωρίζουμε; Αποτέλεσε αφορμή να καταγράψουμε τα φρούτα όλων των εποχών και στη συνέχεια αναζητήσαμε τα λαχανικά του Φθινοπώρου. Τα φρούτα και τα λαχανικά από το μανάβικο της τάξης μας μπερδεύτηκαν, ευτυχώς τα παιδιά κατάφεραν να τα βάλουν στη σωστή τους ομάδα.

2. “Πώς να καταβροχθίσετε ένα ουράνιο τόξο” της  Γιολάντα Τσιαμπόκαλου.

Πρόκειται για τη περιπέτεια δυο παιδιών να κερδίσουν ένα θησαυρό, τρώγοντας φρούτα και λαχανικά που θα έχουν  τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Με αφορμή  την ανάγνωση του παραμυθιού, συζητήσαμε για τα φρούτα και τα λαχανικά που παρουσιάζονται στη ιστορία, αναφερθήκαμε στα χρώματά τους και στα οφέλη που προσφέρουν στον ανθρώπινο οργανισμό. Τα παιδιά ζωγράφισαν ότι τους έκανε εντύπωση.

3. “Φρουτο-εκλογές” στο νηπιαγωγείο μας.

Ποιό φθινοπωρινό φρούτο μου αρέσει περισσότερο; Ζωγραφίσαμε και κόψαμε το αγαπημένο μας φρούτο, το οποίο στη συνέχεια κολλήσαμε σε χαρτί του μέτρου. Η δραστηριότητα ολοκληρώθηκε με την καταμέτρηση των ψήφων και το αποτέλεσμα όπως φαίνεται είναι το ακόλουθο.

Το μήλο ήταν το αγαπημένο φρούτο της τάξης μας

4. “Το δέντρο που έδινε” του Σελ Σιλβερστάιν αποτέλεσε αφορμή να φτιάξουμε τη δική μας μηλιά. Αφού κόψαμε μήλα, τα μετρήσαμε και τα αντιστοιχήσαμε με τους αριθμούς. Το αποτέλεσμα της δραστηριότητας μας παρουσιάζεται στις φωτογραφίες.

Φυσικά για όλους έχουμε μία συμβουλή…

5. Μάθαμε ότι εκτός από τα φρούτα και τα λαχανικά υπάρχουν και άλλες ομάδες τροφών. Χωρίσαμε τα παιδιά, τα οποία  ζωγράφισαν και κόλλησαν σε κάθε διατροφική ομάδα τα προϊόντα που ανήκουν σε αυτή. Για παράδειγμα στην ομάδα των γαλακτοκομικών προϊόντων τα παιδιά ζωγράφισαν γάλα, γιαούρτι, βούτυρο και τυρί.

6. Σε ένα μεγάλο χαρτόνι η νηπιαγωγός έχει φτιάξει την Πυραμίδα της Διατροφής κολλώντας από περιοδικά διάφορα τρόφιμα. Γίνεται συζήτηση με τα παιδιά τα οποία καλούνται να παρατηρήσουν ποια τρόφιμα ανήκουν σε κάθε ομάδα στην πυραμίδα της διατροφής. Ονομάζουμε τις κατηγορίες τροφίμων (δημητριακά, λαχανικά, φρούτα, γαλακτοκομικά κ.α) και συζητάμε ποια τρόφιμα καλό θα ήταν να τρώμε καθημερινά και ποια σπανιότερα. Τέλος, ζητάμε από τα παιδιά να φτιάξουν τη δική τους διατροφική πυραμίδα, ως μικρογραφία της μεγάλης.

7. Αξιοποιήσαμε διδακτικά το παραμύθι “Ο Βίτα και η Μίνη κυνηγούν μία βιταμίνη”,της Μανανεδάκη Κατερίνας . Πρόκειται για ένα παραμύθι το οποίο αναφέρεται στην περιπέτεια δύο παιδιών τα οποία  μπλέκουν με την κυρία καλή υγεία από τη μια πλευρά που θέλει να τους προστατεύσει και την κακή Διατροφή από την άλλη που προσπαθεί να τους παρασύρει σε ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες. Τα παιδιά με ενθουσιασμό επιλέγουν τους ρόλους, με υφάσματα, φρούτα και λαχανικά από το μπακάλικο παρουσιάζουν το παραμύθι.

8.  Τα αινίγματα αρέσουν πολύ στα παιδιά. Έτσι συγκεντρώσαμε σε ένα χαρτί μερικά και ζητήσαμε από τα παιδιά αφού τα ακούσουν προσεκτικά να ζωγραφίσουν τη λύση τους. Για παράδειγμα “έχω χρώμα πορτοκαλί και είμαι τραγανό πολύ. Με αγαπάνε οι λαγοί και έχουν όραση καλή” Ποιό φρούτο ή λαχανικό είμαι;

9.  Τί έχουν άραγε να συζητήσουν μία μπανάνα και μία σοκολάτα σε ένα ζαχαροπλαστείο;

Η παράσταση αρχίζει και τα παιδιά με ενθουσιασμό παρακολουθούν το κουκλοθέατρο. Η καλύτερη όμως στιγμή ήταν όταν χωρίστηκαν σε ζευγάρια και δημιούργησαν τις δικές τους χάρτινες κούκλες. Το σενάριο της κάθε ομάδας ήταν δημιουργικό!

10.  Το παραμύθι “Η πελώρια κολοκύθα” του Αλεξέι Τολστόι αποτέλεσε αφορμή για την κατασκευή ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού, στο οποίο τα παιδιά καλούνται να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικές με το παραμύθι, για να προχωρήσουν παρακάτω.

11. Φιλοξενήσαμε στην τάξη μας τον γνωστό Ιταλό ζωγράφο Τζουζέπε Αρτσιμπόλντο, ο οποίος δημιουργούσε πορτρέτα από φρούτα, λαχανικά, λουλούδια και άλλα υλικά. Αποτέλεσε έμπνευση ώστε να χρησιμοποιήσουμε τα φρούτα και τα λαχανικά με έναν διαφορετικό, αλλά δημιουργικό τρόπο και το αποτέλεσμα είναι το ακόλουθο.

Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού εορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Νοεμβρίου, με αφορμή την επέτειο υιοθέτησης από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το 1989, της Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού αποτελεί το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως. Την έχουν επικυρώσει όλα τα κράτη του κόσμου, εκτός των ΗΠΑ και της Σομαλίας (η Ελλάδα την επικύρωσε στις 2 Δεκεμβρίου 1992 με τον νόμο 2101), και τα 54 άρθρα της καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών που χωρίζονται σε 4 τομείς: Δικαιώματα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας και Δικαιώματα Συμμετοχής.

Η “17 Νοεμβρίου 1973” αποτέλεσε αφορμή για να συζητήσουμε τι σημαίνει Δημοκρατία, να μάθουμε πως αντέδρασαν οι άνθρωποι στην Δικτατορία, τα συνθήματα που δημιούργησαν οι φοιτητές, να παρακολουθήσουμε στον υπολογιστή ιστορικά ντοκουμέντα της εποχής και να τραγουδήσουμε.

Κάποιες από τις δράσεις μας παρουσιάζονται στις παρακάτω φωτογραφίες.

Η “Ντενεκεδούπολη” της Ευγενίας Φακίνου μας ενέπνευσε να δημιουργήσουμε ένα βιβλίο με κάποιους από τους ήρωες της.

Ο Γιάννης Γαΐτης είναι γνωστός για τα «Ανθρωπάκια» του, μορφές που δεν έχουν ατομικά χαρακτηριστικά και έχουν πανομοιότυπο ντύσιμο με ριγέ κοστούμι και καπέλο.

Το 1967 παρουσίασε για πρώτη φορά τα «Ανθρωπάκια», το χαρακτηριστικό γνώρισμα του έργου του, με το οποίο απασχολήθηκε και τις επόμενες δεκαετίες, κάνοντάς το ένα είδος και μέσο ειρωνείας και κοινωνικής κριτικής.

Μια μέρα πριν και με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, ακολουθούμε τα ανθρωπάκια του Γιάννη Γαΐτη και μιλάμε για το έργο ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες.

Ο Γιάννης Γαΐτης ήταν από τους πρώτους εικαστικούς που αντέδρασαν στο καθεστώς της δικτατορίας ήδη από το 1967 με τα έργα «Tiens», όπου ένας μοτοσικλετιστής κοιτάζει ένα λευκό περιστέρι που κείτεται στη γη και το «Η δολοφονία της ελευθερίας» όπου μια ομάδα στρατιώτες, με τη γνώριμη όψη που έχουν τα ανθρωπάκια του, πυροβολούν ένα περιστέρι.

Τα Ανθρωπάκια του είναι πια διάσημα. Μπορείτε μάλιστα να τα δείτε από κοντά στην αποβάθρα του μετρό στον σταθμό Λαρίσης. Παθητικά, ακίνητα, αμίλητα. Μοναχικά, ίδια το ένα με το άλλο, στριμωγμένα σε ριγέ –ασπρόμαυρα συνήθως– κοστούμια, με στενές γραβάτες και καπέλα, σε απόλυτη υπακοή.

Τα Ανθρωπάκια του Γαΐτη αποτέλεσαν έμπνευση για τους μικρούς μας μαθητές, οι οποίοι δημιούργησαν τα δικά τους μοναδικά ανθρωπάκια.

Συχνά τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας δυσκολεύονται να κατανοήσουν ότι ένα παιχνίδι δεν είναι μόνο δικό τους, αλλά ότι μπορούν και να το μοιραστούν, με αποτέλεσμα η χαρά του παιχνιδιού να γίνει ακόμα μεγαλύτερη. Καλούμαστε να δώσουμε λύση στο παράπονο που μας εκφράζει ο μαθητής μας “δε μου δίνει το παιχνίδι”. Όλα αυτά αποτέλεσαν αφορμή να ασχοληθούμε με την έννοια του “Μοιράζομαι”. Σύμφωνα με την ψυχολόγο κα. Πεσσάρη Ηλιάννα “Το μοίρασμα αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο του νοήματος που αναζητά ο άνθρωπος, με την έννοια ότι μέσα από την συνάντηση του με άλλους ανθρώπους έρχεται όλο κ πιο κοντά στο νόημα της ύπαρξης του. Ο Άνθρωπος έχει από τη φύση του ανάγκη να μοιράζεται. Yπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να φτιάξω τον κόσμο με πραγματικές σχέσεις;”

Η κούκλα της τάξης μας, έθεσε προβληματισμούς στα παιδιά και τους ζήτησε να εκφράσουν τις σκέψεις τους,να προτείνουν, να διατυπώσουν λύσεις. Τα παιδιά στο τέλος συνεργάστηκαν και έφτιαξαν σε ζευγάρια μία ζωγραφιά, την οποία παρουσίασαν στην παρεούλα.

Διαπιστώσαμε ότι μπορούμε εύκολα να μοιραστούμε ένα χαρτί, ότι μπορούμε να συν-αποφασίσουμε το θέμα της ζωγραφιάς μας και το σημαντικότερο να χαρούμε τη συνεργασία μας!