Ο Γιάννης Γαΐτης είναι γνωστός για τα «Ανθρωπάκια» του, μορφές που δεν έχουν ατομικά χαρακτηριστικά και έχουν πανομοιότυπο ντύσιμο με ριγέ κοστούμι και καπέλο.

Το 1967 παρουσίασε για πρώτη φορά τα «Ανθρωπάκια», το χαρακτηριστικό γνώρισμα του έργου του, με το οποίο απασχολήθηκε και τις επόμενες δεκαετίες, κάνοντάς το ένα είδος και μέσο ειρωνείας και κοινωνικής κριτικής.

Μια μέρα πριν και με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, ακολουθούμε τα ανθρωπάκια του Γιάννη Γαΐτη και μιλάμε για το έργο ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες.

Ο Γιάννης Γαΐτης ήταν από τους πρώτους εικαστικούς που αντέδρασαν στο καθεστώς της δικτατορίας ήδη από το 1967 με τα έργα «Tiens», όπου ένας μοτοσικλετιστής κοιτάζει ένα λευκό περιστέρι που κείτεται στη γη και το «Η δολοφονία της ελευθερίας» όπου μια ομάδα στρατιώτες, με τη γνώριμη όψη που έχουν τα ανθρωπάκια του, πυροβολούν ένα περιστέρι.

Τα Ανθρωπάκια του είναι πια διάσημα. Μπορείτε μάλιστα να τα δείτε από κοντά στην αποβάθρα του μετρό στον σταθμό Λαρίσης. Παθητικά, ακίνητα, αμίλητα. Μοναχικά, ίδια το ένα με το άλλο, στριμωγμένα σε ριγέ –ασπρόμαυρα συνήθως– κοστούμια, με στενές γραβάτες και καπέλα, σε απόλυτη υπακοή.

Τα Ανθρωπάκια του Γαΐτη αποτέλεσαν έμπνευση για τους μικρούς μας μαθητές, οι οποίοι δημιούργησαν τα δικά τους μοναδικά ανθρωπάκια.