Άρθρα ανά μήνα: Σεπτέμβριος 2020

MAΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ

Οδηγίες του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας για εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς των σχολικών μονάδων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης



Λήψη αρχείου

Παραμύθια

Το χρυσό ψαράκι

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας φτωχός ψαράς, κι όλη νύχτα αγωνιζόταν να πιάσει ψάρι και ψάρι δεν έπιανε. Όταν ήρθε η αυγή, έριξε πάλι τ’ αγκίστρι του κι έλεγε απομέσα του: «Ω, Θεέ μου, δυστυχία! σήμερα θα πεθάνουν τα παιδιά μου απ’ την πείνα».

Διαβάστε ολόκληρο το παραμύθι εδώ…

Και αμέσως μετά,μπορείτε να ζωγραφίσετε βήμα-βήμα ψαράκια με όποιον τρόπο σας αρέσει!

 

Αυτό το λαϊκό παραμύθι προέρχεται από το βιβλίο: Aνθολόγιο για τα παιδιά του Δημοτικού, μέρος πρώτο, Oργανισμός Eκδόσεως Διδακτικών Bιβλίων, 1975)

 

Χάρτινο το…καραβάκι!!

Τα μεγαλύτερα ταξίδια γίνονται με ένα χάρτινο καραβάκι.

Κάποτε, πριν πολλά χρόνια, μια παρέα παιδιών μεγάλωνε ξέγνοιαστα σε μια γειτονιά που τα σπίτια της ακουμπούσαν το ένα στο άλλο. Μπροστά τους περνούσε ένα αυλάκι και κάθε σπίτι είχε μια «γέφυρα» που το ένωνε με το δρόμο. Όταν έβρεχε το αυλάκι που συνήθως ήταν στεγνό γέμιζε νερό.
Αυτό ήταν το σύνθημα για να αρχίσουν τα ταξίδια.
Τα παιδιά έφτιαχναν καραβάκια και τα άφηναν να ταξιδέψουν. Εκείνα περνούσαν ένα γεφυράκι, δύο γεφυράκια, στο τρίτο συνήθως βούλιαζαν.
Το νερό που έρχονταν με ορμή τα έκανε να μοιάζουν με πραγματικά καράβια που έπεσαν σε τρικυμία.
Τα χάρτινα καραβάκια κλυδωνίζονταν και στροβιλίζονταν πάνω στο νερό γεμίζοντας ενθουσιασμό τα παιδιά.
Κάποια, πιο περήφανα και πιο πεισματάρικα από τα άλλα, συνέχιζαν το ταξίδι μέχρι που χάνονταν από τα μάτια τους, κάνοντάς τα να ονειρεύονται μακρινά ταξίδια για τα πεισματάρικα καράβια. Σκάρωναν περίπλοκες ιστορίες και δεν απογοητεύονταν όταν τα περισσότερα βούλιαζαν.  Έσκιζαν φύλλα από τα τετράδιά τους κι έφτιαχναν άλλα. Όσο είχαν φύλλα, είχαν καράβια, όσο είχαν καράβια είχαν ιστορίες, όσο είχαν ιστορίες έκαναν ταξίδια. Και πάντα κάποιο παιδί θύμιζε στα υπόλοιπα τους στίχους του Παπαντωνίου:
«Πού πας καραβάκι με τέτοιο καιρό;
Σε μάχεται η θάλασσα, δεν τη φοβάσαι;»
Κι αντηχούσε όλη η γειτονιά από τις παιδικές φωνές που «φώναζαν» όσο πιο δυνατά μπορούσαν το ποίημα στα δικά τους καραβάκια.
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Και να που έφτιαξα πάλι καράβια.
Τα νερά δεν είναι ορμητικά, αλλά γαλήνια μέσα στη γυάλα που τα έκλεισα κι αυτά πάλι βουλιάζουν. Βρέχεται το χαρτί,  βαραίνει, τα καράβια αρχίζουν να γέρνουν, γεμίζουν νερό και πάνε να ακουμπήσουν πάνω στις πέτρες σα για να ξεκουραστούν.
Αρμενίζουν μόνο για λίγο, αλλά με γεμίζουν χαρά όπως τότε.
Φτιάχνουμε ένα χαρτόνι καραβάκι όπως και τα παιδιά της ιστορίας μας.

H μπλούζα του Καπετάνιου

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ!! Η άνοιξη έξω χαμογελά με πλατύ χαμόγελο και τρέχει να πάρει αγκαλιά το καλοκαίρι. Σήμερα κάνε πολύ ζέστη. Σε λίγο θα το φτάσει ,λίγες μέρες μείναν ακόμα. Και εμείς δεν μπορούμε να σκεφτούμε  τίποτα άλλο παρά μόνο τη θάλασσα και τις βουτιές. Ίσως μερικοί από σας να έχετε ήδη κάνει τις πρώτες σας βουτιές. Είμαστε  σίγουροι πάντως ότι σας αρέσουν πολύ και τα παιχνίδια στην παραλία.

Τι λέτε λοιπόν, θέλετε να μάθουμε να φτιάχνουμε χάρτινες βαρκούλες και να τις ταξιδέψουμε στην θάλασσα; ή σε μια λεκάνη με νερό; ή στη μπανιέρα μας;

https://www.youtube.com/watch?v=tWYuutAuLck

Δείτε εδώ τις οδηγίες – Το μόνο που χρειάζεστε είναι ένα κομμάτι χαρτί! Ξεκινάμε;

Τα ψάρια στα έργα τέχνης

Τα ψάρια στα έργα τέχνης

Πολλοί ζωγράφοι έχουν εμπνευστεί από τον κόσμο του βυθού και έχουν φτιάξει έργα με θέμα τα ψάρια!!

Ο Paul Klee, Γερμανός ζωγράφος έχει φτιάξει τους παρακάτω πίνακες !

‘Όμως και σύγχρονοι ζωγράφοι έχοντας χρησιμοποιήσει φαντασία και χρώμα και έχουν δημιουργήσει καταπληκτικούς πίνακες με ψάρια όπως οι παρακάτω!

ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΑ ΖΩΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΑ ΖΩΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

                     Παίζουμε με τα αινίγματα και προσπαθούμε να μαντέψουμε τη σωστή απάντηση!

Ζει  μαζί με τα κοχύλια και έχει βελόνια χίλια

Τι είναι; (ο αχινός)


Ποδαράκια έχει οχτώ και κεφάλι στρογγυλό

Τι είναι; (το χταπόδι)


Πτερύγια έχω για να κολυμπάω και μάτια στρογγυλά για να κοιτάω!

Τι είμαι; (το ψάρι)

Είμαι ψάρι,είμαι κήτος και κανείς δε με περνά στο μήκος

Τι είμαι; (η φάλαινα)

Στην θάλασσα μου αρέσει να κολυμπώ,στην αμμουδιά όμως πάντα γεννώ!

Τι είμαι; (θαλάσσια χελώνα)

20ο Νηπιαγωγείο Αθήνας

Ο ΒΥΘΟΣ

Ο ΒΥΘΟΣ

Θάλασσά μου γαλανή

σε αγαπώ αληθινά

στον πανέμορφο βυθό σου

θέλω να βουτώ

με τα ψάρια τα πολλά!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

20ο Νηπιαγωγείο Αθήνας

 

Αγαπητοί Γονείς & Παιδιά, σας καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα του 20ου Νηπιαγωγείου Αθηνών.

ΟΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΙ

1. ΝΤΟΓΚΑ ΧΑΪΔΟΥΛΑ.

2.ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ.

 

όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω,
τα έμαθα στο νηπιαγωγείο!

«… Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο.

Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:

·         Να μοιράζεσαι τα πάντα.

·         Να παίζεις τίμια.

·         Να μη χτυπάς τους άλλους.

·         Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.

·         Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.

·         Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.

·         Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.

·         Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.

·         Να κοκκινίζεις.

·         Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.

·         Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.

·         Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό.

·         Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ’ όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.

Όλα όσα πρέπει να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα.

Ο χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής, η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή ζωή.

Πάρτε μια απ’ αυτές τις συμβουλές, εκφράστε την με επιτηδευμένη ορολογία ενηλίκων και εφαρμόστε τη στην οικογενειακή σας ζωή, στην εργασία σας, στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας και θα παραμείνει αληθινή, ξεκάθαρη, σταθερή.

Είναι ακόμη αλήθεια, ανεξάρτητα από την ηλικία σας, πως όταν βγαίνετε έξω στον κόσμο είναι καλύτερα να κρατιέστε από το χέρι και να μένετε μαζί με τους άλλους… »

Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Robert Fulghum με τίτλο «Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο» (εκδόσεις: ΛΥΧΝΟΣ)