Τάκης Τεταρτάκης

Ένα πολύ μικρό μουσικό παραμύθι, με τι άλλο; ένα σκουλήκι, δηλαδή δύο σκουλήκια, μουσικά, που μετρούν το ρυθμό και τραγουδούν. Ακούστε τα, τραγουδήστε τα και προσπαθήστε να τα περπατήσετε. Θυμηθείτε το παιχνίδι που κάνουμε στην αυλή με το ταμπουρίνο, μόνο που εδώ σας οδηγούν τα σκουλήκια και όχι εγώ. Παρακαλώ μην βιάζεστε, κλείστε τα μάτια σας και συγκεντρωθείτε στο ρυθμό, βάλτε στο ρυθμό τα χέρια, τα πόδια, το κεφάλι,την κοιλιά, όλο σας το σώμα να κινείται στο τραγούδι του Τάκη και του Τάσου, του πιο αδύνατου και του πιο χοντρού, του μπάσου.Μεταμορφωθείτε πότε στον Τάκη και πότε στον Τάσο, προσέξτε τις διαφορετικές φωνές τους και ακούστε καλά το διαφορετικό τους τραγούδι. Χορέψτε χωρίς να σας νοιάζει τίποτα, μόνο να μένετε στο ρόλο σας, Τάκης ή Τάσος; ή και τα δυο; Αν θέλετε ζωγραφίστε την ιστορία τους, ή ζωγραφίστε το μέρος που ζουν, τα σπίτια τους, τα δέντρα, ή ότι άλλο εσείς φαντάζεστε, φτιάξτε τα δυο σκουλήκια με πλαστελίνη, όπως εσείς θέλετε, βάλτε τη μουσική και η παράσταση αρχίζει! Μπορείτε να βρείτε δικές σας μουσικές και να βάλτε τα δικά σας λόγια, να φτιάξετε τη δική σας ιστορία και τα δικά σας τραγούδια. Περιμένω να μάθω τι έγινε…

ταραντέλα

Θέλω να σας θυμίσω την παλιά εκείνη ιστορία, που είχαμε πει και δεν ξέρουμε αν είναι αλήθεια ή ψέμα, όμως εδώ και πολλά πολλά χρόνια την λένε στη γειτονική μας Ιταλία. Λένε λοιπόν, πως αν κάποιον τον τσιμπήσει η δηλητηριώδης αράχνη ταραντούλα, ο μόνος τρόπος για να εξουδετερωθεί το φοβερό δηλητήριο είναι να χορέψει το χορό της αράχνης, το χορό ταραντέλα. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια ή αν είναι μια δικαιολογία για να χορέψει κανείς με κέφι τρελό, αυτόν το κεφάτο και γρήγορο χορό. Σας τον χαρίζω λοιπόν, να τον χορέψετε χωρίς να σας έχει τσιμπήσει καμιά αράχνη. Ελπίζω ότι θα μάθετε και τα λόγια του τραγουδιού, είναι πολλά, αλλά για σας είναι πανεύκολο, ξέρω ότι τα καταφέρνετε με αυτά… (στο βίντεο, στο κάτω μέρος, υπάρχουν οι στίχοι)

Η πόλη μας το βράδυ του Σαββάτου αλλάζει όψη
τρελαίνει και τρελαίνεται σε κάθε εποχή
Τα φώτα που ανάβουνε στων καραβιών την πλώρη
λιμάνι μιας αλλόκοτης ‘βδομάδας διαδρομή

Κι είναι συνήθεια παλιά, το Σάββατο στην πόλη
κάθε κατεργάρη νοικοκύρη συνταγή
Tο κόβε ράβε ξήλωνε, το κλέψιμο ή το ζόρι
να δίνουνε τη θέση τους στης πόλης τη γιορτή

Απλοί κι ανυποψίαστοι στα σπίτια και στους δρόμους
σε έρωτες εφήμερους και σε φτηνό αλκοόλ
Πως αύριο είναι Κυριακή, μια μέρα που σκοτώνει
κανένας δεν το σκέφτεται στης μέθης το ρυθμό

Κι είναι συνήθεια παλιά, το Σάββατο στην πόλη
κάθε κατεργάρη νοικοκύρη συνταγή
Tο κόβε ράβε ξήλωνε, το κλέψιμο ή το ζόρι
να δίνουνε τη θέση τους στης πόλης τη γιορτή

Και να που το δικαίωμα στο όνειρο τελειώνει
Γυρίζουνε οι σκέψεις στης Δευτέρας τον τροχό
Και να που η πολιτεία μας αλλάζει πάλι όψη
και στης ισορροπίας της γυρίζει το σκοπό

Κι είναι συνήθεια παλιά, το Σάββατο στην πόλη
κάθε κατεργάρη νοικοκύρη συνταγή
Tο κόβε ράβε ξήλωνε, το κλέψιμο ή το ζόρι
να δίνουνε τη θέση τους στης πόλης τη γιορτή

Σας στέλνω κι ένα βίντεο με τον χορό όπως τον χορεύουν σε κάποια μέρη της Ιταλίας, εδώ μάλιστα είναι ένα μικρό αγόρι που χορεύει την ταραντέλα, τι λέτε να δοκιμάσετε και σεις;