Αρχείο Ετικετών: κατασκευές

Πέταξαν οι χαρταετοί, ήρθε η Σαρακοστή!

Δημοσιεύθηκε στις από τον/την

Γεια σας, παιδιά!

Χθες, Καθαρά Δευτέρα, μπήκαμε και επισήμως στη Σαρακοστή, τις 50 μέρες δηλαδή που μεσολαβούν μέχρι να γιορτάσουμε το Πάσχα. Οι πολύχρωμοι χαρταετοί πέταξαν ψηλά στον ουρανό και μαζί τους και η διάθεσή μας, οι ελπίδες, τα όνειρά μας! Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά, να μοιραστούμε από κοντά τη χαρά, την ξεγνοιασιά και τα νηστίσιμά μας φαγητά.

    

    

Ο πίνακας με το παιδί και το χαρταετό είναι του ζωγράφου Γιάννη Μαγγανάρη.

Ακούστε εδώ μια υπέροχη μελωδία με τίτλο “Χαρταετοί”, του σπουδαίου μας συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη. Και εδώ ένα όμορφο σχετικό τραγούδι από την Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου.

Παρακολουθήστε σε αυτό το βίντεο πως κατασκευάζεται ένας χαρταετός.

Ας θυμηθούμε τι καλούδια φάγαμε χθες στο νηστίσιμο τραπέζι μας. Μπορείτε να τα σημειώσετε σε ένα χαρτί με τη βοήθεια κάποιου μεγαλύτερου; Δίπλα στο όνομα κάθε τροφής φτιάξτε τη ζωγραφιά της! Και διαβάστε εδώ και εδώ μερικές χρήσιμες πληροφορίες για τη λαγάνα και την Κυρά-Σαρακοστή.

       

Μπορείτε να φτιάξετε κι εσείς την Κυρά-Σαρακοστή από χαρτί ή ζυμάρι, ακόμη και από πλαστελίνη! Οι οδηγίες για να τη φτιάξετε από ζυμάρι είναι οι εξής:

Το ζυμάρι για την Κυρά Σαρακοστή φτιάχνεται με:

1 κούπα νερό περίπου, 1 κούπα αλάτι, 3 κούπες αλεύρι

Βάζουμε όσο νερό χρειάζεται, για να γίνει ένα εύπλαστο ζυμάρι. Το «στέγνωμά του» γίνεται σε φούρνο, όχι σε πολύ δυνατή φωτιά, για περίπου 20-30 λεπτά, αφού το ζητούμενο είναι να στεγνώσει και να σκληρύνει και όχι να ψηθεί!

Αυτό το ζυμάρι δεν τρώγεται, παρά μόνο φτιάχνεται για το καλό, αφού είναι αλατόζυμο! Το ζυμάρι έχει επίτηδες μεγάλη ποσότητα αλατιού, για να μπορεί να συντηρηθεί και τις 7 εβδομάδες της Σαρακοστής και να μη μουχλιάσει. Τα παλιά χρόνια οι νοικοκυρές έβαζαν μέσα και ένα μικρό νόμισμα. Στο τέλος της 7ης εβδομάδας, κάθε μέλος της οικογένειας έκοβε με το χέρι ένα μικρό κομμάτι. Σε όποιον έπεφτε το νόμισμα, σήμαινε ότι θα είχε την τύχη με το μέρος του!

Δείτε εδώ πως μπορείτε να παίξετε με τα μποτάκια της Κυράς Σαρακοστής, αλλά και να φρεσκάρετε τις γνώσεις σας για τις ημέρες της εβδομάδας. Είπαμε πως η Κυρά Σαρακοστή έχει 7 πόδια και καθένα από αυτά αντιστοιχεί σε 1 εβδομάδα, που έχει 7 ημέρες: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Δείτε στην εικόνα παρακάτω πως μπορείτε να φτιάξετε τη 1 από τις 7 μπότες της, η οποία έχει 7 κορδόνια, 1 κορδόνι για κάθε 1 μέρα της εβδομάδας! Ευκαιρία να μάθετε να δένετε και τα κορδόνια σας!

    

Και τώρα ώρα για τραγούδι, παιχνίδι και χορό! Θυμάστε που είπαμε την ιστορία του Μάρτη και της Κυράς με τ’ αρνάκια της στην Ίμβρο; Ετοιμάσαμε ένα παιχνιδοτράγουδο για σας και ελπίζουμε να το χαρείτε όσο κι εμείς. Το παίζετε πατώντας εδώ!

    

Περιμένουμε με ανυπομονησία να δούμε τα έργα σας στον Πίνακα Αναρτήσεων!

Εξερευνήστε και τον Πίνακα Δραστηριοτήτων μας, για να παίξετε με τα παλιά και τα καινούργια παιχνίδια και τις δραστηριότητες που σας προτείνουμε!

Καλή Σαρακοστή! 

 

Η μάσκα με τα χίλια πρόσωπα!

Δημοσιεύθηκε στις από τον/την

Γεια σας παιδιά!

Την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου, ανοίγει το Τριώδιο (Τελώνου και Φαρισαίου λέει το ημερολόγιο) και ούτε που το καταλάβαμε πόσο πολύ πλησίασαν οι Απόκριες. Τι θα λέγατε σήμερα να αφήσουμε μια μάσκα να μας πει τις ιστορίες της; Πατήστε εδώ και ένα πολύχρωμο ταξίδι στη φαντασία και στη χαρά θ’ αρχίσει!

    

Χτες διαβάσαμε το βιβλίο με τίτλο “Ο πράσινος λύκος”. Τι θα λέγατε να φτιάξουμε μια μάσκα λύκου; Πατήστε εδώ και ακολουθήστε τα βήματα της τεχνικής οριγκάμι όπως τα δείχνουν οι εικόνες.

    

Υπέροχες μάσκες μπορείτε να φτιάξετε εύκολα και από χάρτινα πιάτα:

    

    

Δείτε εδώ πως κατασκευάζονται οι καταπληκτικές βενετσιάνικες μάσκες!

Αν σας αρέσουν τα παζλ πατήστε εδώ να παίξετε με τις παρακάτω εικόνες!

    

Ακούστε εδώ το υπέροχο μουσικό έργο “Το καρναβάλι των ζώων” του Camille Saint-Saëns.

Καλό Σαββατοκύριακο!

Χριστούγεννα στο Μπισκοτόσπιτο!

Δημοσιεύθηκε στις από τον/την

Μια φορά κι έναν καιρό, στο ξέφωτο ενός πυκνού δάσους από έλατα, υπήρχε ένα χαρούμενο, πολύχρωμο Μπισκοτόσπιτο. Πάνω από την πόρτα του, που έμενε συνεχώς ανοιχτή για τους φίλους, κρεμόταν ένα ολόχρυσο κουδουνάκι. Αυτό το κουδουνάκι δεν ήταν από τα συνηθισμένα. Όποιος ήθελε να μπει στο Μπισκοτόσπιτο, έπρεπε να το χτυπήσει. Όταν το χτυπούσες απαλά κι ευγενικά έκανε ΝΤΛΙΝ ΝΤΛΙΝ!, που σήμαινε «Μπες μέσα!». Όταν το χτυπούσες θυμωμένα και απότομα, έκανε ΓΚΛΙΝ ΓΚΛΟΝ!, που σήμαινε «Κάτσε έξω!». Κανένας δεν μπορούσε να το αγνοήσει. Ήταν ένα κουδουνάκι που καταλάβαινε και ξεχώριζε τους φίλους…

Λίγο πιο πέρα, μέσα σε μια γαλάζια λιμνούλα, κολυμπούσε ο Πίπης, ένα χαριτωμένο κίτρινο παπάκι. Και αυτό το παπάκι δεν ήταν από τα συνηθισμένα. Γιατί, αν και ήταν φτιαγμένο από πηλό, δεν έλιωνε μέσα στο νερό. Όταν κουραζόταν από το πολύ κολύμπι, κούρνιαζε κάτω από το πιο όμορφο έλατο του δάσους: αυτό που καμάρωνε στολισμένο με πολύχρωμα φωτάκια, παιχνίδια και μπάλες. Ήταν τόσο όμορφο, που έμοιαζε με άστρο πεσμένο από τον ουρανό! Μία από τις μπάλες του, η ξύλινη, η καφετιά, δεν ήταν από τις συνηθισμένες. Μπορούσε να πραγματοποιεί ευχές. Κάποτε, όχι σήμερα, ίσως χθες λένε οι γλώσσες οι καλές, είχε φέρει έναν φορητό υπολογιστή σε κάποιο παιδί που τον ήθελε πολύ…

Την παραμονή των Χριστουγέννων εμφανίστηκαν στο ξέφωτο του Μπισκοτόσπιτου δύο μικρά σκυλάκια, ο Μότσαρτ και ο Πίβοτι. Ο Μότσαρτ τρελαινόταν να παίζει μουσική στο κουρδιστό του πιανάκι. Στον Πίβοτι άρεσε πολύ ν’ ακούει τη μουσική του Μότσαρτ και να σκέφτεται ωραίες λέξεις για να τις «ντύσει» με αυτή. Οι δύο φίλοι είχαν έρθει στο δάσος εκδρομή. Και βρέθηκαν, ξαφνικά, στο πανέμορφο Μπισκοτόσπιτο μπροστά!

  • Τι όμορφο σπιτάκι!, είπε ο Μότσαρτ.
  • Τι νόστιμο σπιτάκι!, είπε ο Πίβοτι.
  • Πάμε μέσα να δούμε πως είναι; ρώτησε ο Μότσαρτ.
  • Πάμε γρήγορα, για να γλυκαθούμε!, απάντησε ο Πίβοτι.

Και μια και δυο πλησίασαν για να χτυπήσουν το χρυσό κουδουνάκι στην πόρτα του Μπισκοτόσπιτου.

  • Σταθείτε! Περιμένετε! ΠΙ, ΠΙΙ, ΠΙΙΙ! Θέλω να έρθω κι εγώ!, ακούστηκε πίσω τους μια ψιλή φωνή. Ήταν ο Πίπης, το κίτρινο πήλινο παπί.
  • Και τι κάθεσαι; ΓΑΒ, ΓΑΑΒ, ΓΑΑΑΒ! Έλα, λοιπόν, κι εσύ!, του είπαν τα δυο σκυλάκια, ο Μότσαρτ και ο Πίβοτι, με μια φωνή.

Το στολισμένο έλατο που τους άκουσε, τίναξε χαρούμενο τα κλαδιά του και τα πολύχρωμα φωτάκια του έλαμψαν ακόμη πιο πολύ. Φοβούνταν λίγο σκαρφαλωμένα εκεί ψηλά, αλλά η μπάλα η ξύλινη, η πιο καφετιά, τους έριξε λίγη χρυσόσκονη και ψιθύρισε μια μυστική ευχή. Κι αμέσως έγιναν θαρραλέα πολύ. Αναβόσβησαν, κιόλας, τρεις φορές σε μια στιγμή!

Και να ο Μότσαρτ, ο Πίβοτι και ο Πίπης. Χτυπούν απαλά το χρυσό το κουδουνάκι. ΝΤΛΙΝ ΝΤΛΙΝ!, κάνει εκείνο χαρωπά. Και τους αφήνει να μπουν στο Μπισκοτόσπιτο, αφού το χτύπησαν τόσο ευγενικά.

Μόνο που όταν μπήκαν στο μπισκοτοσαλονάκι του Μπισκοτόσπιτου, έπιασε τους τρεις φίλους μια τόσο μεγάλη λαχτάρα για γλυκό, που –ΚΡΙΤΣ ΚΡΙΤΣ, ΚΡΑΤΣ ΚΡΟΥΤΣ– ροκάνισαν όλο του το κουφετοπάτωμα! Μόλις το έκαναν αυτό, άρχισαν να κρυώνουν τα πόδια τους. Τότε έκατσαν στον μπισκοτοκαναπέ και χώθηκαν μέσα σε μια ζαχαροκουβέρτα για να ζεσταθούν. Αλλά ήταν τόσο λιχούδικα ζωάκια που –ΚΡΙΤΣ ΚΡΙΤΣ, ΚΡΑΤΣ ΚΡΟΥΤΣ– έφαγαν και την πλάτη του μπισκοτοκαναπέ. Μόλις το έκαναν αυτό, κρύωσε η κοιλιά τους. Έτρεξαν γρήγορα και μπήκαν στο μπισκοτοκρεβάτι, αλλά και πάλι δεν κρατήθηκαν και –ΚΡΙΤΣ ΚΡΙΤΣ, ΚΡΑΤΣ ΚΡΟΥΤΣ– το έφαγαν κι αυτό! Και μετά κάτι άλλο. Κι άλλο. Κι άλλο. Σε λίγη ώρα δεν είχε μείνει ούτε ένα μπισκοτοέπιπλο να φάνε! Τι να έκαναν τώρα για να μην κρυώνουν; Αγκαλιάστηκαν σφιχτά και τους πήρε ο ύπνος έτσι, αγκαλιά.

  • ΝΤΛΙΝ ΝΤΛΙΝ! Εεε, υπναράδες! Ξυπνήστε! Τρίγωνα, κάλαντα ακούγονται ξανά! Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά!, ακούστηκε μια φωνή μελωδική.

Ήταν το χρυσό κουδουνάκι που το χτυπούσαν με τη σειρά όλα του σχολείου μας τα παιδιά! Πήραν μαζί τους τον Μότσαρτ και τον Πίβοτι, τα δυο σκυλάκια και τον Πίπη, το κίτρινο πήλινο παπί κι έστησαν έναν τρικούβερτο χορό γύρω από του στολισμένου έλατου τον ψηλό κορμό.

Κι ώσπου να πουν ΧΡΙ ΣΤΟΥ ΓΕ ΝΝΑ!, ακούστηκε ένα ΠΙΦ ΠΑΦ ΠΟΥΦ μαγικό και το Μπισκοτόσπιτο έγινε ολοκαίνουργιο ξανά! Και από πριν ακόμη πιο όμορφο και πιο λαχταριστό! Η μπάλα η ξύλινη, η πιο καφετιά, έριξε λίγη από τη χρυσόσκονή της και σ’ αυτό. Για να γιορτάσουν όλοι πολύ πολύ γλυκά, με υγεία, αγάπη και χαρά.

Και ζήσαμε εμείς καλύτερα και όλοι αυτοί καλά!

 ΤΕΛΟΣ

Οι συγγραφείς της ιστορίας και οι ήρωές τους είναι:

Γιώργος Γ. (Μπισκοτόσπιτο, Πίπης το παπί), Χάρης (Μότσαρτ και Πίβοτι, τα σκυλάκια), Εβελίνα (τα φωτάκια του έλατου), Θοδωρής (το έλατο), Γιάννης Ν. (το κουδουνάκι), Βασιλική (η μπάλα-στολίδι του έλατου) και οι δασκάλες τους Εύη Τσιτιρίδου και Νεκταρία Κορκού.

Επιμέλεια κειμένου: Εύη Τσιτιρίδου

Ψηφιακή επεξεργασία-παρουσίαση: Νεκταρία Κορκού

Η ιστορία αυτή γράφτηκε στο πλαίσιο δραστηριότητας δημιουργικής γραφής, το Δεκέμβριο του 2020, κατά τη διάρκεια μαθημάτων τηλεκπαίδευσης του 2ου Τμήματος του 1ου Νηπιαγωγείου Αγίου Δημητρίου Αττικής.

 

Προπαραμονή Χριστουγέννων σήμερα και τα μαθήματά μας σταματούν για 15 μέρες. Σας χαιρετούμε προσωρινά, με τις καλύτερες ευχές μας να περάσετε όμορφα με τους αγαπημένους σας ανθρώπους! Κι ελπίζουμε τη νέα χρονιά να βρεθούμε και πάλι στο σχολείο μας και να τα πούμε από κοντά.

Ακούστε και τραγουδήστε κι εσείς εδώ τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς και διαβάστε εδώ, παρέα με κάποιον μεγαλύτερο, την παραμυθένια παράδοση που “κρύβεται” σε αυτά!

Γεια σας, παιδιά! Χρόνια πολλά, με υγεία, αγάπη, ειρήνη και χαρά!

Χιόνι, νιφάδες και χιονολούλουδα!

Δημοσιεύθηκε στις από τον/την

Γεια σας, παιδιά!

Θυμάστε που μάθαμε, όταν μιλήσαμε για τον κύκλο του νερού, ότι το χιόνι δημιουργείται στα σύννεφα; Αν ο αέρας εκεί ψηλά είναι αρκετά κρύος, τα δισεκατομμύρια νεροσταγόνες τους παγώνουν και σχηματίζουν λεπτούς κρυστάλλους. Αυτοί με τη σειρά τους κολλάνε μεταξύ τους και δημιουργούν τις νιφάδες. Αν ο αέρας είναι πολύ κρύος και ξηρός, είναι λεπτές και μικρές και δημιουργούν χιόνι σα σκόνη. Αν ο αέρας είναι παγωμένος και υγρός, είναι πιο αφράτες και στρουμπουλές, ό,τι πρέπει για να παίξουμε χιονιές. Αχ, τι όμορφες που είναι οι νιφάδες! Αλλά, αν και όλες τους έχουν έξι «ακρούλες», καμιά δεν είναι ίδια με την άλλη! Με γυμνό μάτι είναι δύσκολο να το καταλάβεις, αν όμως χρησιμοποιήσεις μικροσκόπιο, το θέαμα είναι εντυπωσιακό.

Δείτε εδώ υπέροχες φωτογραφίες νιφάδων!

   

     

Το χιόνι αντανακλά το φως, κάνοντας το έδαφος να δείχνει φωτεινό ακόμη και τη νύχτα. Στρογγυλοκάθεται σε κάθε επιφάνεια και «μεταμορφώνει» τον κόσμο. Σκεπασμένα με χιόνι, όλα φαίνονται ήσυχα, ακίνητα και πεντακάθαρα. Έχει και…καλλιτεχνικές τάσεις: όταν παγώνει πάνω στα κλαδιά των δέντρων, τα κάνει να αστράφτουν σαν κοσμήματα! Μερικές φορές δημιουργεί λιώνοντας παράξενους σταλακτίτες. Αλλά, αν «ξυπνήσει» απότομα από κάποιο δυνατό ήχο, μπορεί, κατρακυλώντας από ψηλά, να σχηματίσει μία ασυγκράτητη χιονοστιβάδα! Οι χιονοστιβάδες κινούνται με ταχύτητα 200 περίπου χιλιομέτρων την ώρα και αλίμονο σ’ ότι βρεθεί στο δρόμο τους…

Τραγουδήστε «Το τραγούδι του χειμώνα» με τη βοήθεια κάποιου μεγαλύτερου, που θα σας διαβάζει τα λόγια από εδώ.

   

Υπάρχει παιδί (και όχι μόνο) που δεν ονειρεύεται χιονανθρώπους με καρότα στη μύτη, χιονοπόλεμο με όλους τους χιονοπολεμιστές… αναψοκοκκινισμένους, τσουλήθρες με το έλκηθρο, πατινάζ στον πάγο και αγώνες σκι και σνόουμπορντ;

    

Μια εκτεταμένη χιονόπτωση όπως λένε οι μετεωρολόγοι, ωστόσο, μπορεί να προκαλέσει τεράστια προβλήματα στο οδικό δίκτυο, στις τηλεπικοινωνίες και στην ηλεκτροδότηση. Τότε οι περισσότερες εργασίες σταματούν και τα σχολεία κλείνουν. Ειδικά εκχιονιστικά μηχανήματα καθαρίζουν τους δρόμους, ενώ άλλα τους ραντίζουν με χοντρή άμμο, για να μη γλιστρούν τα οχήματα, που πρέπει να «φοράνε» και τις αντιολισθητικές αλυσίδες τους. Συνηθίζεται να σκορπίζουμε αλάτι στα πεζοδρόμια και στους δρόμους, γιατί, ανακατεμένο με νερό, παγώνει σε χαμηλότερες θερμοκρασίες απ’ ότι το σκέτο νερό. Ελικόπτερα ρίχνουν τρόφιμα, ζωοτροφές και φάρμακα στις αποκλεισμένες από το χιόνι περιοχές, που κηρύσσονται «σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης». Ομάδες διάσωσης με ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά ψάχνουν για όσους, αψηφώντας τις συστάσεις των ειδικών, παγιδεύονται στα χιονισμένα βουνά.

    

Όταν το χιόνι σκεπάσει το έδαφος, είναι δύσκολο για τα ζώα να βρουν φαγητό και νερό. Κρεμάστε ταΐστρες με τροφή για τα πουλιά έξω στο μπαλκόνι σας! Πόσο απαλή και ζεστή γούνα έχουν οι πολικές αρκούδες! Τι εκφραστικό βλέμμα που έχει η κουκουβάγια του χιονιού! Τα χαριτωμένα πιγκουϊνάκια κάθονται ανάμεσα στα πόδια των γονιών τους για να χουζουρεύουν στα ζεστά. Και τα ελάφια του χιονιού έχουν φαρδιές οπλές στα πόδια για να μη βουλιάζουν εύκολα στο χιόνι. Οι αλεπούδες του χιονιού είναι πανέμορφες! Τα πεύκα και τα έλατα έχουν ευλύγιστα κλαδιά που γέρνουν αλλά δε σπάνε και σκληρές βελόνες αντί για φύλλα, απ’ όπου το χιόνι γλιστράει εύκολα. Και το εντελβάις, το περίφημο χιονολούλουδο των Άλπεων μοιάζει με νιφάδα και με αστέρι και είναι σαν να έχει βγει από τα παραμύθια…

    

    

    

Απολαύστε ένα υπέροχο τραγούδι-ιστορία-κουκλοθέατρο από την κλασική ταινία «Η μελωδία της ευτυχίας», με φόντο τις χιονισμένες Άλπεις εδώ.

     

Χιονο…παροιμίες και αινίγματα

«Χιόνι του Δεκεμβριού, χρυσάφι του καλοκαιριού»

«Να ’ναι Χριστούγεννα στεγνά, τα Φώτα χιονισμένα
και τα Λαμπρά βρεχούμενα, αμπάρια γιομισμένα»

«Σαν πεταλούδα έρχεται,
σαν ανθός κατεβαίνει
και σαν καλός διοικητής
στη χώρα πάει και μπαίνει!»
Τι είναι;

«Πάντα πέφτει από ψηλά,
μα ποτέ του δεν χτυπά!»
Τι είναι;

Ξεφυλλίστε και ακούστε εδώ το βιβλίο «Χιονίζει…», σε κείμενο και εικονογράφηση του αγαπημένου Eric Carle, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.

Αναγνωρίσατε πού βρίσκεται αυτό το παράθυρο με τις λευκές νιφάδες και τα μπλε αστέρια;

Εδώ δείτε πως μπορείτε να φτιάξετε τις δικές σας χάρτινες νιφάδες, για να στολίσετε τα παράθυρα του σπιτιού σας!

    

Περιμένουμε, όπως πάντα, να δούμε τα έργα σας «καρφιτσωμένα» στο πάντλετ-φελλοπίνακά μας!

Καλό Σαββατοκύριακο!

Τα Χριστούγεννα της Νιφάδας και του Σκουφάκη

Δημοσιεύθηκε στις από τον/την

ΝΙΦΑΔΑ: Ουφ πια! Ούτε να χουζουρέψει κανείς στο ασημένιο συννεφάκι του δεν μπορεί. Τί έπαθες, φιλαράκι μου, και ξεφωνίζεις έτσι;

Σ: Τρέξε, Νιφάδα, να δεις παιδιά! Τόσα παιδιά στην οθόνη του υπολογιστή δεν θα έχεις ξαναδεί!

Ν: Τι παιδιά, καλέ; Πάλι είσαι νηστικός και ονειρεύεσαι ξύπνιος;

Σ: Να, εκεί, μέσα σε κάτι τετραγωνάκια! Παιδιά ξανθά, παιδιά μελαχρινά, παιδιά κοκκινομάλλικα. Παιδιά με γυαλιά, με κοτσιδάκια, με γένια, με μουστάκια, παιδιά με φόρμες και με πυτζαμάκια! Παιδιά μεγάλα, παιδιά μικρά, παιδιά τοσοδούλικα και παιδιά γιγάντιαααααα!

Ν: Δεν είμαστε στα καλά μας! Τί ασυναρτησίες λες, Σκουφάκη μου; Μήπως το χιόνι το ’στρωσε μέσα στο κεφαλάκι σου; Ακούς εκεί «παιδιά…γιγάντια»!

Σ: Μα, βρε Νιφάδα, δεν τα βλέπεις εκεί που κάθονται και μας κοιτάζουν περίεργα; Λες να είναι επικίνδυνα;

Ν: Χαχαχαχαχα! Χοχοχοχοχο! Χιχιχιχιχι! Χρόνια είχα να γελάσω έτσι! Σκουφάκη μου, είσαι στ’ αλήθεια φοβερός! Αυτοί που βλέπεις στην οθόνη είναι τα παιδιά του σχολείου μας, μαζί με τους γονείς, τ’ αδερφάκια, τις γιαγιάδες, τους παππούδες, τις νονές τους. Ήρθαν για να γιορτάσουμε παρέα τα Χριστούγεννα. Γι’ αυτό δεν ήρθατε, παιδιά;

Σ: Τα Χριστούγεννα; Τί να γιορτάσουμε, δηλαδή; Τον Αϊ Βασίλη που θα ’ρθει από την…πιτσαρία και θα μας φέρει τον καινούργιο χρόνο μαζί με τους 3 Μάγους, τους βοσκούς, τα προβατάκια, τις αγελαδίτσες και τα γαϊδουράκια;

Ν: Αχ, Σκουφάκη μου! Εσύ θα με τρελάνεις μια και καλή! Πώς τα μπέρδεψες πάλι έτσι; Τί σχέση έχει ο Αϊ Βασίλης, που δεν ήρθε ασφαλώς από την…πιτσαρία αλλά από την Καισαρεία, με τη φάτνη όπου γεννήθηκε ο Χριστός;

Σ: Δεν τα είπα σωστά, Νιφάδα μου;

Ν: Όχι βέβαια! Συγκεντρώσου και δώσε βάση! Τα Χριστούγεννα τα γιορτάζουμε στις 25 Δεκεμβρίου, κάθε χρόνο. Ο Χριστός γεννήθηκε μέσα στη βαρυχειμωνιά, σε μια μικρή πόλη της Παλαιστίνης, τη Βηθλεέμ και…

Σ: Πω πω πω, ονόματα και χρονολογίες! Μα πώς μπορείς και τα θυμάσαι απέξω; Τί λέτε κι εσείς, παιδιά, μικρά μεγάλα και γιγαααάντια; Δεν είναι σοφή η φίλη μου η Νιφάδα;

Ν: Μη με διακόπτεις, τέλος πάντων! Άσε με να τα μπουρδουκλώσω…εεε, να ολοκληρώσω, ήθελα να πω. Το ξέρεις ότι μου δημιουργείς άγχος;

Σ: Εγώ δεν είμαι βλάχος! Και σε προκαλώ να μη με ξαναπαρακαλέσεις έτσι!

Ν: Έχω άγχος είπα, όχι ότι είσαι βλάχος, καλέ! Με παρακαλείς, θες να πεις, να μη σε αποκαλέσω ξανά έτσι. Όταν κανείς μπουκώνεται συνεχώς με μελομακάρονα και κουραμπιέδες, αυτά παθαίνει. Χάνει τα λόγια του! Πού είχα μείνει; Α, ναι! Σου έλεγα, λοιπόν, για τη Βηθλεέμ και για τη φάτνη, όπου μέσα στο καταχείμωνο και με το λαμπρότερο άστρο να φέγγει στον ουρανό, γεννήθηκε ο μικρός Χριστός…

Σ: Νιφαδούλα, θα μου λύσεις μια απορία;

Ν: Εντάξει, πες την. Αλλά περίμενε πρώτα να φορέσω το…φωτοστέφανό μου! Θ’ αγιάσω τόση υπομονή που κάνω με σένα!

Σ: Τί είναι η φάτνη; Πουλάνε τίποτα κρουασάν εκεί; Μήπως μελωμένα τουλουμπάκια που μ’ αρέσουν, μιαμ μιαμ, σλουρπ;

Ν: Θα πάθουν τα νεύρα μου, χριστουγεννιάτικα! Ο νους σου συνέχεια στο φαγητό βρίσκεται. Η φάτνη είναι μια μικρή σπηλιά, που χρησιμεύει για αχυρώνας. Κι είναι ακόμη το σπιτάκι, ο στάβλος, δηλαδή, όπου κουρνιάζουν τα ζώα στην εξοχή, όταν έχει κακοκαιρία και παγωνιά.

Σ: Και γιορτάζουμε επειδή ο Χριστός γεννήθηκε σ’ ένα τέτοιο σπιτάκι;

Ν: Βέβαια, γιατί αυτό σημαίνει πολλά για μας.

Σ: Αααχ και βααχ, είναι μεγάλη αδικία! Αδύνατο να το υποφέρω, Νιφάδα μου!

Ν: Ποιο πάλι, βρε Σκουφάκη;

Σ: Να! Εγώ γεννήθηκα σε κοτζάμ μαιευτήριο στην Αθήνα κι όχι σ’ ένα καλυβάκι στην ερημιά. Αλλά κανείς δεν σκέφτηκε να γιορτάσει προς τιμή μου…Σκουφούγεννα!

Ν: Αααα, εσύ δεν τρώγεσαι με τίποτα! Μα δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά;

Σ: Έχει διαφορά, σοφή μου κουκουβάγια…εεε Νιφάδα;

Ν: Ο Χριστός είναι ο Γιος του Θεού! Γεννήθηκε για να φέρει στον κόσμο την ειρήνη και την αγάπη. Καθόλου δεν τον ένοιαζε αν θα γεννηθεί σε παλάτι ή σε φτωχοκάλυβο. Ήθελε μόνο να μας δείξει ότι μπορεί κάποιος να είναι σπουδαίος και ταυτόχρονα ταπεινός. Κι όχι να έρθει σα βασιλιάς ντυμένος στα χρυσά Του, για να μας επιβάλει με το ζόρι το θέλημά Του…

      

Σ: Με συγχωρείς, Νιφάδα μου, δεν το είχα καταλάβει. Ευτυχώς, όμως, που έχω εσένα φίλη μου και μου τα εξηγείς όλα τόσο ωραία!

Ν: Ε, παιδιά! Μου υπόσχεστε ότι δεν θα μαρτυρήσετε πουθενά την κοτσάνα που αμόλησε σήμερα ο Σκουφάκης;…Μπράβο σας! Είστε τόσο καλά παιδιά! Ε, Σκουφάκη, πού πήγες πάλι; Γιατί κρύβεσαι; Μην ντρέπεσαι, τα παιδιά δεν θα σε μαρτυρήσουν. Δεν θα τα ευχαριστήσεις;

Σ: Ευχαριστώ, μικρά, μεγάλα και γιγααααάντια παιδιά, είστε όλα πολύ καλόκαρδα κι ευγενικά!

Ν: Λοιπόν, Σκουφάκη μου, πώς λες να γιορτάσουμε εμείς τα φετινά Χριστούγεννα; Έτσι θα τη βγάλουμε, μοναχούληδες στο σπιτάκι μας, χωρίς παρέα, τραγούδι και χορό;

Σ: Και χωρίς λιχουδιές; Ε, όχι, ασφαλώς! Μμμμ, ξέρεις τί λέω εγώ, Νιφαδούλα μου; Να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα μαζί με ΟΟΟΟΟΟΛΑ τα παιδιά, αν φυσικά μας θέλουν στην παρέα τους. Κι ας βρίσκονται μέσα στα τετραγωνάκια της οθόνης του υπολογιστή. Συμφωνείς;

Ν: Αγαπητέ μου Σκουφάκη, αυτή ήταν η ωραιότερη ιδέα που κατέβασε το μελωμένο τουλουμπάκι, εεε…μυαλουδάκι σου σήμερα! Μπορώ να μη συμφωνήσω μαζί σου; Μας θέλετε στην παρέα σας, παιδιά; ΓΙΟΥΠΙ, Ο ΛΑ ΡΙ ΛΑ ΛΑ!

ΝΙΦΑΔΑ ΚΑΙ ΣΚΟΥΦΑΚΗΣ ΜΑΖΙ:

Είναι μούρλια, είναι τρέλα!

Βλέπω μια βαθιά πιατέλα,

με γλυκίσματα γεμάτη

και μια πίτα τόσο αφράτη,

που θα ορμήσω, δε βαστάω

κι άλλο να μη σας κρατάω!

 

Τέλειωσε η παράστασή μας,

αλλά όχι κι η γιορτή μας!

Τραγουδήστε και χορέψτε,

στην κουζίνα μετά τρέξτε!

Κι αν κρυώνετε λιγάκι,

πιείτε ένα ζεστό τσαγάκι!

ΤΕΛΟΣ

Αυτά μου ψιθύριζαν σήμερα τη νύχτα στο αυτί όσο κοιμόμουν η Νιφάδα και ο Σκουφάκης, παιδιά. Ελπίζω να έμαθαν και να κατάλαβαν πια τι σημαίνει φάτνη, Χριστούγεννα και τι ακριβώς γιορτάζουμε σ’ αυτή τη γιορτή, τη μία από τις δύο μεγαλύτερες γιορτές της Χριστιανικής θρησκείας. Εσείς;

Και τώρα ανασκουμπωθείτε για να φτιάξετε τη δική σας φάτνη! Θα χρειαστείτε ένα χαρτόνι για βάση, χαρτί και μαρκαδόρους ή ξυλομπογιές για να ζωγραφίσετε τους βασικούς της “πρωταγωνιστές”, ψαλιδάκι, κόλλα, και χρυσόσκονη, μπαμπάκι, για να προσθέσετε, αν θέλετε, λάμψη και χιόνι.

Πόσες και ποιες “φιγούρες” πρέπει να φτιάξετε; Για να μετρήσουμε…Σημειώστε τις σε ένα χαρτί με τη βοήθεια κάποιου μεγαλύτερου, φτιάχνοντας έναν πρόχειρο κατάλογο, για να μην ξεχάσετε καμία!

  1. Χριστός
  2. Παναγία
  3. Ιωσήφ
  4. ………..
  5. ………..
  6. ………..
  7. ………..
  8. ………..
  9. ………..
  10. ………..
  11. ………..
  12. ………..

Στις εικόνες του κειμένου βλέπετε κάποιες ιδέες. Δείτε και πως μπορείτε να φτιάξετε μια φάτνη με τη μέθοδο του ψηφιδωτού, χρησιμοποιώντας μικρά κομματάκια από γυαλιστερά πολύχρωμα χαρτόνια:

      

Εδώ μπορείτε να δείτε και να τυπώσετε μια ιδέα για κατασκευή φάτνης σε συσκευασία…ταξιδιού!

Εννοείται ότι μπορείτε να φτιάξετε τον Σκουφάκη και τη Νιφάδα, τις δικές σας χαρτόκουκλες ή…καλτσόκουκλες και να παίξετε μαζί τους κουκλοθέατρο!

Και καθώς θα εργαζόσαστε, ακούστε υπέροχα παραδοσιακά κάλαντα του Ελληνισμού από την Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου και ένα “μπουκέτο” εξαιρετικούς καλλιτέχνες μας εδώ:

Θα περιμένουμε, όπως πάντα, να θαυμάσουμε τα έργα σας στο πάντλετ-φελοπίνακά μας!

Καλό Σαββατοκύριακο! 

Χριστουγεννιάτικα και άλλα καράβια!

Δημοσιεύθηκε στις από τον/την

Γεια σας, παιδιά!

Δευτέρα σήμερα, 7 Δεκεμβρίου 2020. Χθες, Κυριακή 6 Δεκεμβρίου, γιορτάσαμε έναν από τους πιο αγαπητούς Αγίους, τον Άγιο Νικόλαο, προστάτη των θαλασσινών. Των ναυτικών, των ψαράδων, των νησιωτών μας, των ανθρώπων που ζουν στη θάλασσα και από τη θάλασσα. Μια γνωστή παροιμία του σοφού λαού μας λέει:

  • Άγιε Νικόλα, βόηθα με!
  • Κούνα κι εσύ το χέρι σου!

Μπορείτε να σκεφτείτε και να συζητήσετε με τους δικούς σας ανθρώπους στο σπίτι τι θέλει να μας πει για το πως αντιμετωπίζουμε τη ζωή μας και όσα μας συμβαίνουν;

     

     

Χρόνια πολλά και καλοταξιδεμένα, Νίκο, Νικόλα, Νίκη, Νικολέττα!

     

Σας αφιερώνουμε ένα πολύ γνωστό, χαρούμενο και χορευτικό τραγούδι του σπουδαίου συνθέτη μας Βασίλη Τσιτσάνη, που ερμηνεύουν μαθητές και μαθήτριες από το Μουσικό Σχολείο Βόλου. Ο τίτλος του είναι «Καΐκι μου Άη Νικόλα»! Πατήστε για να το ακούσετε εδώ.

Πόσα και ποια μουσικά όργανα από αυτά που παίζουν τα παιδιά, μπορείτε να αναγνωρίσετε;

     

Και μια και μπήκαμε σε κλίμα θαλασσινό, να σας πω ότι στην Ελλάδα μας, που είναι χώρα με μακραίωνη ναυτική παράδοση και ιστορία, ένα από τα πιο παλιά και όμορφα χριστουγεννιάτικα έθιμα είναι να στολίζουμε καραβάκι και όχι δέντρο. Ο στολισμός του έλατου είναι ένα ξενόφερτο έθιμο, που μας ήρθε από τη Γερμανία…Θαυμάστε παρακάτω μερικά χριστουγεννιάτικα καράβια!

      

Βλέπουμε συχνά μικρές ταμπελίτσες από τσίγκο, αλλά και ασημένιες, χρυσές και από άλλα πολύτιμα μέταλλα, με σμιλευμένα ανάγλυφα επάνω τους μέρη του ανθρώπινου σώματος όπως χέρια, πόδια, καρδιές, πνεύμονες, μάτια, αυτιά, αλλά και ολόκληρα…μωρά και καράβια, να κρέμονται από τις εικόνες των αγίων στην εκκλησία. Είναι τα τάματα. Ανάβουμε το κερί μας, προσκυνάμε και αναρωτιόμαστε ποια πονεμένη ή και χαρούμενη ιστορία να κρύβεται πίσω από αυτά…Ποιος έταξε, σε ποιον και γιατί; Και τι έγινε τελικά, πραγματοποιήθηκε η ευχή και η παράκλησή του;

      

Το τάμα είναι μια πανάρχαια συνήθεια και πρακτική για διάφορους λαούς. Σχετίζεται συνήθως με τη θρησκευτική ζωή και λατρεία και εκφράζει την ανάγκη του ανθρώπου να επικαλεστεί μια ανώτερη δύναμη για να τον βοηθήσει σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής του, ή και για να την ευχαριστήσει για το καλό που πιστεύει ότι του έκανε.

       

Τα τάματα λέγονται και «ασημόπαιδα», «(αν)θρωπάρια», «χαρίσματα». Εκτός από μέλη του ανθρώπινου σώματος, μωρά, στρατιώτες, ναυτικούς και ψαράδες, μπορεί να παριστάνουν αντικείμενα, όπως στέφανα γάμου, ζώα, φυτά, εργαλεία, σκεύη, σπίτια, αυτοκίνητα, καράβια, ό,τι βάζει ο νους και ποθεί η καρδιά του ανθρώπου. Μια ειδική κατηγορία ταμάτων είναι τα «ασημοκάραβα» που αφιέρωναν οι ναυτικοί για να έχουν ασφαλή ταξίδια.

Το υπέροχο κρεμαστό καράβι από κρύσταλλο που βλέπετε παραπάνω, δώρισαν οι ναυτικοί και οι ψαράδες του χωριού στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, στο ξακουστό Νιχώρι του Βοσπόρου. Θαυμάστε και τα καράβια 2 σπουδαίων ζωγράφων μας, του Πάρι Πρέκα και του Δημήτρη Μυταρά.

      

Ο ξεχωριστός ζωγράφος μας Κωνσταντίνος Βολανάκης έγινε διάσημος σε όλον τον κόσμο για τις θαλασσογραφίες του. Ζωγράφιζε, δηλαδή, πολλά θέματα από τη ζωή στη θάλασσα. Τον ενέπνεαν πολύ τα καράβια, οι μάχες στη θάλασσα που λέγονται ναυμαχίες, η καθημερινότητα των ψαράδων. Θαυμάστε παρακάτω μερικά από αυτά:

     

     

Στολίστε κι εσείς ένα καράβι στο δωμάτιό σας! Αν δεν έχετε κάποιο ξύλινο ομοίωμα καραβιού από αυτά που κυκλοφορούν στο εμπόριο, μπορείτε να φτιάξετε ένα χειροποίητο καραβάκι από διάφορα ανακυκλώσιμα υλικά, ή υλικά από τη φύση. Ορίστε τα χριστουγεννιάτικα καράβια του Νικηφόρου και παλαιότερων μαθητών μου και μερικές ακόμη ιδέες από το διαδίκτυο:

      

       

Παρακολουθήστε εδώ πως μπορούμε να φτιάξουμε ένα απλό χάρτινο καραβάκι!

Σας αποχαιρετώ με ένα πολύ αγαπημένο παραδοσιακό τραγούδι, το «Καράβι καραβάκι»! Ακούστε το από την αλησμόνητη Δόμνα Σαμίου, σπουδαία ερευνήτρια και ερμηνεύτρια της παραδοσιακής μας μουσικής, εδώ!

Περιμένουμε, όπως πάντα, να δούμε τα έργα σας στο πάντλετ-φελλοπίνακά μας, στον πίνακα αναρτήσεών μας. Παίξτε και με τα ωραία παζλ και τα διάφορα παιχνίδια που φτιάχνει η κυρία Νεκταρία μας στον πίνακα δραστηριοτήτων μας.

Καλή εβδομάδα!

 

Παίζουμε θέατρο;

Δημοσιεύθηκε στις από τον/την

27 Νοεμβρίου σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου στην Εκπαίδευση

Για να τιμήσουμε τη σημερινή ημέρα, αντί για πολλά λόγια (που είναι φτώχεια, όπως λέει και η παροιμία), θα σας προτείνουμε 3 παιχνίδια.

Το 1ο παιχνίδι είναι παιχνίδι μίμησης. Αυτό στο θέατρο το λέμε παντομίμα. Παρατηρήστε προσεκτικά τις παρακάτω φωτογραφίες και προσπαθήστε να κάνετε ό,τι ακριβώς κάνουν οι αρκούδες. Εντάξει, όχι όλα όσα κάνουν, γιατί θα μας κυνηγήσουν οι μπαμπακομαμάδες μας, ξέρετε εσείς!

Πόσες πόζες μετρήσατε και πήρατε; Μπράβο, είστε φοβεροί μίμοι και ηθοποιοί!

Το 2ο παιχνίδι συνδυάζει άκουσμα, κατασκευή και παιχνίδι ρόλων και εξελίσσεται σε 3 βήματα.

Βήμα 1ο: Ακούστε το υπέροχο έργο του Σεργκέι Προκόπιεφ «Ο Πέτρος και ο Λύκος» εδώ:

Βήμα 2ο: Δείτε πως έφτιαξαν τους ηθοποιούς του έργου τα παιδιά από την περσινή μου τάξη με πολύ απλά υλικά και εργαλεία: ξυλομπογιές, μαρκαδόρους, διάφορα κομματάκια χαρτάκια και χαρτονάκια, που μαζεύαμε στο καλάθι της ανακύκλωσης, ψαλίδι και κόλλα. Εμπνευστείτε και κατασκευάστε τους δικούς σας ήρωες, ακούγοντας την ιστορία.

Βήμα 3ο: Μπορείτε με τη βοήθεια κάποιου μεγαλύτερου να στερεώσετε τους ήρωές σας σε ένα καλαμάκι και να παίξετε μαζί τους, βάζοντάς τους να πουν λόγια που θα σκεφτείτε εσείς! Αυτό στο θέατρο το λέμε αυτοσχεδιασμό. Αυτοσχεδιάστε και διασκεδάστε, λοιπόν!

Το 3ο παιχνίδι είναι μία πολύ ωραία και πρωτότυπη κατασκευή για να χαλαρώσουμε! Αρκουδοτυπώματα με αυγοθήκες! Δείτε τις εικόνες και μιμηθείτε αυτό που βλέπετε. Θα χρειαστείτε μία μικρή αυγοθήκη, πινελάκι και καφέ δαχτυλομπογιά, μαύρο μαρκαδόρο και χαρτί.

Μετά από τόσα παιχνίδια και κατασκευές, σίγουρα μια λιγούρα θα την έχετε. Και επειδή όπως λένε και οι παροιμίες «Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει!», αλλά καθόλου δεν «Φάγαμε το κρύο της αρκούδας» αφού είναι μια όμορφη, χαμογελαστή μέρα, σας αποχαιρετούμε για σήμερα και σας αφήνουμε να φάτε με όρεξη!

Φυσικά, περιμένουμε εναγωνίως να δούμε τα έργα σας στο πάντλετ – φελλοπίνακά μας (για να χρησιμοποιήσουμε και την ελληνική λέξη)!

Καλό Σαββατοκύριακο!