Ο Μάιος μπήκε μυρωδάτος και ανθισμένος και επιστρέφοντας από τις διακοπές του Πάσχα μας βρήκε ψηλότερους, ομορφότερους και ωριμότερους! Ακόμη και τα φυτά και τα δέντρα στον κήπο του σχολείου μας τα βρήκαμε αλλιώτικα, είχαν…φουντώσει. Δεν παραλείψαμε να φτιάξουμε το στεφάνι μας, που έγινε υπέροχο και μοσχομύριζε!
Το πρώτο πράγμα που κάναμε αφού είπαμε τα νέα μας από τις διακοπές, ήταν να φτιάξουμε μια κάρτα-τσαντούλα για τη μαμά που γιόρταζε, με τις ευχές μας. Μάνα είναι μόνο μία και φυσικά πρέπει να γιορτάζουμε κάθε μέρα την παρουσία της στη ζωή μας, αλλά κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη έχει την τιμητική της. Ένα λουλούδι, μια ζωγραφιά και κυρίως μια σφιχτή αγκαλίτσα κι ένα γλυκό φιλί είναι το καλύτερο δώρο για τη μαμά! Διαβάσαμε το βιβλίο “Μην τρως τη μαμά μου!”, μελετήσαμε ζωγραφικούς πίνακες με θέμα τη μαμά και την οικογένεια και είδαμε φωτογραφίες με ζώα μωρά και τις μαμάδες τους.
Η κουβέντα ήρθε αναπόφευκτα στο πως γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε, πως ανεβαίνουμε τη σκάλα της ζωής μας. Είχαμε παρέα σε αυτό το ταξίδι έναν χαριτωμένο ήρωα βιβλίου, τον Πομελό, που μας έμαθε να αναρωτιόμαστε, να ερευνούμε, να μετράμε, να συγκρίνουμε, να συμπεραίνουμε, να φιλοσοφούμε, να γελάμε και να συγκινούμαστε!
Με οδηγό ένα ακόμη καταπληκτικό βιβλίο, το “Είμαι ένα δέντρο”, είδαμε πόσο μοιάζει η γέννηση και το μεγάλωμα ενός ανθρώπου με ενός άλλου σημαντικότατου και για τη δική μας τη ζωή και επιβίωση πλάσματος της φύσης, του δέντρου. Δουλέψαμε σε ζευγάρια για να φτιάξουμε μικρές κοινωνίες παιδιών και δέντρων που γεννιούνται, εξελίσσονται και ζουν αρμονικά στη γη. Ενώσαμε τις ζωγραφιές μας σε ένα αυτοσχέδιο μικρό σινεμά και φωτογραφηθήκαμε στον κήπο του σχολείου μας για να αποτυπώσουμε αυτήν την υπέροχη στιγμή. “Ο μικρός βασιλιάς των λουλουδιών” μας θύμισε ότι όλα στη ζωή μας γίνονται ομορφότερα και σημαντικότερα, όταν βρίσκουμε ένα ταίρι για να τα μοιραστούμε.
