Τα μικρά παιδιά στην καθημερινή τους ζωή και κατά τη διάρκεια του αυθόρμητου παιχνιδιού τους έρχονται σε επαφή με καταστάσεις που περιλαμβάνουν αριθμούς, αναγνώριση ποσοτήτων καθώς και πράξεις πρόσθεσης και αφαίρεσης μικρών αριθμών.

Όταν τα παιδιά προσπαθούν να προσθέσουν δύο ποσότητες ακολουθούν αθροιστικές στρατηγικές που οι περισσότεροι ερευνητές κατατάσσουν σε τρία στάδια: το πρώτο στάδιο αφορά αυτό που ονομάζεται ‘μέτρηση όλων’, δηλαδή μια κατάσταση όπου τα παιδιά προκειμένου να προσθέσουν δύο ποσότητες τις ενώνουν και μετρούν το σύνολο. Σε ένα δεύτερο στάδιο, που ονομάζεται ‘μέτρηση από’ τα παιδιά αρχίζουν να μετρούν από το τέλος του πρώτου συνόλου. Συχνά τη στρατηγική αυτή την εντοπίζουν μόνα τους. Σε ένα τελικό στάδιο, οι μαθητές δεν μετρούν τις ποσότητες, αλλά αθροίζουν τους αριθμούς που είναι και ο επιδιωκόμενος στόχος αναπτύσσοντας στρατηγικές (Τζεκάκη, 2010). Η αφαίρεση είναι, επίσης, μία νοητική διαδικασία που συνδυάζεται με την πρόσθεση και όπου τα παιδιά την προσεγγίζουν μέσα από δραστηριότητες οι οποίες συνδέονται με τις λέξεις βγάζω, λιγοστεύω, αφαιρώ. Μέσα από τη χρήση αντικειμένων προσπαθούμε να γίνει το παιδί ικανό να βρίσκει το αποτέλεσμα μόνο με αριθμούς, αποφεύγοντας την εκμάθηση που στηρίζεται στη στείρα απομνημόνευση (Τζεκάκη, 1996).

Για την εμπλοκή των μαθητών προσχολικής ηλικίας με τις απλές πράξεις πρόσθεσης και αφαίρεσης χρησιμοποιούνται αντικείμενα , ποσότητες αντικειμένων και στη συνέχεια (εάν το παιδί δύναται να προχωρήσει), οι πράξεις οπτικοποιούνται με τη χρήση συμβόλων (αριθμοί). Ο στόχος είναι κυρίως η κατάκτηση των εννοιών “βάζω όλα μαζί” και “βγάζω”.

Τζεκάκη, Μ. (2010). Μαθηματική Εκπαίδευση για την Προσχολική και Πρώτη Σχολική Ηλικία. Θεσσαλονίκη: Ζυγός.

Τζεκάκη Μ. (1996). Μαθηματικές Δραστηριότητες για την Προσχολική Ηλικία. Αθήνα: Gutenberg.