Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου τιμάται και πάλι, μέσα στον ιερό χώρο της εκπαιδευτικής λειτουργίας και του παιδαγωγικού λειτουργήματος, στο σχολείο, και συγκεκριμένα με τους μαθητές και στις μαθήτριες των Γ΄ και Δ΄ ταξεων του 14ου Δημοτικού Σχολείου Καρδίτσας.
Η μαγεία του βιβλίου μέσα από συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας, από τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και τον αρχαίο Έλληνα μυθοποιό Αίσωπο, μέχρι τη Ζωρζ Σαρρή και την Πηνελόπη Δέλτα, το συναρπαστικό ταξίδι ανάμεσα στις σελίδες του, το αεράκι που φυσά στης ψυχής τις υδροφόρες σπηλιές, όταν ξεκινά ο χορός των λέξεων, των εικόνων, των ειρμών και των συνειρμών, η αποκάλυψη της αλήθειας και των νοημάτων των μύθων συνεπήραν τους μικρούς εξερευνητές και τις μικρές εξερευνήτριες της γνώσης που για δύο ολόκληρες ώρες μου πρόσφεραν περισσότερα από όσα έλαβαν. Αυτή η κερδισμένη αθωότητα πόσο συν-κινεί κάθε πομπό των μηνυμάτων της διδασκαλίας.
Ακολουθώντας τη νέα εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας που αφορά την ενίσχυση της φιλαναγνωσίας και της δημιουργικής γραφής των παιδιών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και μέσα στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου, μεταξύ άλλων τα παιδιά διδάχτηκαν το μύθο του Προμηθέα δεσμώτη. Η γνώση και η δύναμή της, η επίγνωση της αξιοπρέπειας και της θυσίας για το δίκαιο και το ηθικό, η διάγνωση των συμπλεγμάτων του ισχυρού, αλλά άδικου και μια Νέμεσις που επαναφέρει την κατά τους νόμους του θείου και της φύσης ευταξία των πραγμάτων συνεπήραν τα παιδιά, τα οποία αναγνώρισαν σκέψεις και συναισθήματα των «αντιπάλων», δημιούργησαν αντίστροφης πορείας ιστορίες, φαντάστηκαν διαλόγους, μέχρι τη στιγμή της ηρεμίας της ψυχής, κατά την οποία ενώνοντας τις αγγελικές τους φωνούλες απέδωσαν με τη συνοδεία οργάνου το υπέροχο τανγκό της Νεφέλης. Πόσο μύρο ζωής ευωδιάζουν τούτες οι στιγμές της επικοινωνίας με τα παιδιά!
Για ό,τι ωραίο, για ό,τι συν-κινεί και παρακινεί τις αισθήσεις, ώστε αυτές να τροφοδοτήσουν τα πιο γλυκά συναισθήματα, οφείλω…
Ένα ευχαριστώ από καρδιάς στην εξαιρετική Διευθύντρια, στην εξαιρετική συναδέλφισσα, στον εξαιρετικό άνθρωπο και φίλη, κ. Ελένη Σταμάτη, για την τιμή της πρόσκλησης, για την άνευ όρων και ορίων εμπιστοσύνη, για το γνήσιο χαμόγελο της ψυχής της, αλλά και για την πηγαία αγάπη της για το σχολείο, τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς. Το να τιμά κανείς τη θέση ευθύνης του δεν είναι ούτε δεδομένο ούτε αυτονόητο πια… Οφείλω επίσης…
Ένα ευχαριστώ από καρδιάς και μια ζεστή αγκαλιά στις αγαπημένες φίλες και αγαπητές συναδέλφισσες, Ελένη Γιαννουσά και Βάσω Παπαδημητρίου της Δ΄ τάξης, καθώς και Μελπομένη Παναγιωτίδου της Γ΄ τάξης, για την εξαιρετική τιμή της φιλίας τους, μιας σχέση δυνατής ισοδυναμίας η οποία εμπλουτίζεται με εμπιστοσύνη, αποδοχή, παραδοχή και σεβασμό.
Για τα παιδιά, για τους συναδέλφους, για κάθε δόση εμβολίου ενίσχυσης των αντισωμάτων της ψυχής, δηλώνω ευθαρσώς παρούσα και παντός καιρού.
Και τελικά… πώς να κρυφτείς απ΄τα παιδιά. Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα. Και πού να νιώσεις το άγγιγμα της ψυχής τους…
Κι εκείνη η παιδική αγκαλιά με πόση γλύκα, με πόση τρυφερότητα, με πόση αθωότητα σε περιβάλλει.
Κι εκείνες οι κατακόκκινες καρδούλες, οι ζωγραφισμένες πάνω στο κατάλευκο χαρτί, πώς ανεβάζουν της καρδιάς τους αχθοφόρους παλμούς, ρίχνοντας φωσφορούχο λίπασμα στις ρωγμές της…
Ευτυχώς στης μέρας την αμαρτάνουσα κραυγή ακούγονται δυνατά τα ολόλευκα φτερά ουρανοφόρων αγγέλων…
Χαρά μου και τιμή μου… εμένα.
