Τα παιδιά περίμεναν με αγωνία την ώρα που θα ξεκινήσουμε.Μπήκαν στο λεωφορείο και όπως είχαμε πει έβαλαν τις ζώνες τους.Κοιτούσαν έξω  με μεγάλο ενδιαφέρον .Πλησιάζοντας στο αμπέλι είδαμε το κανάλι του Μόρνου ενώ  τα παιδιά φώναζαν:”ποτάμι..ποτάμι”.”Εξηγήσαμε ότι  από εκεί παίρνουμε το νερό που χρησιμοποιούμε.

Μόλις φτάσαμε ενθουσιάστηκαν με το τοπίο και χωρίς να χάσουν χρόνο έτρεξαν κατά μήκος του αμπελώνα.Άρχισαν να  μαζεύουν σταφύλια και να τα βάζουν στα καλαθάκια τους.Μάζευαν και φύλλα μικρά και μεγάλα.Παράλληλα συζητούσαν μεταξύ τους για το χρώμα (κόκκινα , άσπρα)το μέγεθος ενώ κάποια δοκίμαζαν και σχολίαζαν την γεύση τους.Παρατήρησαν ότι τα άσπρα ήταν πιο γλυκά από τα κόκκινα.

Όταν τελείωσαν καθίσαμε όλοι μαζί και συζητήσαμε για όλα όσα είδαμε.Προσέξαμε ότι τα σταφύλια δεν είναι πάνω σε ψηλά δέντρα αλλά σε χαμηλά κλήματα και ότι δεν έχουν κορμό χοντρό  όπως τα άλλα δέντρα .

Αφού τελειώσαμε και καθώς ετοιμαζόμασταν να φύγουμε είδαμε δίπλα ένα χωράφι με βαμβάκι.Ο ενθουσιασμός των παιδιών ήταν μεγάλος,αφού το παρομοίαζαν με τούφες χιονιού. Έτσι  βρήκαμε την ευκαιρία να  το δούμε από κοντά.Τα παιδιά έτρεξαν  και άρχισαν να βάζουν στο καλαθάκι τους όσο περισσότερα  άνθη βαμβακιού μπορούσαν.Είδανε τα σποράκια που υπήρχαν μέσα και καταλάβανε πως γίνεται η σπορά τους.

Έτσι ενθουσιασμένοι  και γεμάτοι από τον καθαρό αέρα που είχε εκεί επιστρέψαμε στο σχολείο όπου είχαμε πολλά να πούμε και να κάνουμε

ε.