Η εκστρατεία να γίνει η φτώχεια “παρελθόν”- μια θεμελιώδης πρόκληση του αιώνα μας- δεν μπορεί να παραμένει στόχος και σκοπός των ολίγων. Πρέπει να γίνει η θέληση των πολλών. Η Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη της φτώχειας, θα λέγαμε ότι καθιερώθηκε στις 17 Οκτωβρίου 1987, όταν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο Trocad?ro στο Παρίσι, στην  έδρα του Διεθνούς Οργανισμού Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ιδρύθηκε το 1948), για να τιμήσουν τα θύματα της φτώχειας, της πείνας και της βίας. Από τότε άνθρωποι κάθε κοινωνικής επιφάνειας, πεποιθήσεως και μορφώσεως, συγκεντρώνονται κάθε τέτοια ημέρα για να ανανεώσουν την υπόσχεσή τους και να ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε τα Ανθρώπινα Δικαιώματα να προασπίζονται και η σκεπτόμενη ανθρωπότητα ή τουλάχιστον ότι απέμεινε απ΄αυτήν να συνεχίζει την προσπάθειά της για την εξάλειψη της φτώχειας.

Αν όλα αυτά δεν θέλουμε να είναι “μνημόσυνα με ξένα κόλυβα”, ας ευχηθούμε να μην είναι μόνο οι φτωχοί που αγωνίζονται για την …φτώχεια. Ανακαλώ τους στίχους του Ναζίμ Χικμέτ: “Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, πώς…… θα γίνουν όλα φώς!”.