“Με τα παραμύθια κοιμούνται τα παιδιά και ξυπνούν οι μεγάλοι”!
Χάνς Κρίσταν Άντερσεν
Από το ψέμα του παραμυθιού στην αλήθεια της ζωής
Σαν το σιτάρι σπέρνεται στον κόσμο η αλήθεια
Kι απ’τον καθάριο σπόρο της φυτρώνουν παραμύθια.
Καλότυχος όποιος μπορεί τα στάχυα να θερίσει
Kαι το σιτάρι απ’ τ’ άχυρο καλά να ξεχωρίσει.
Για τον μικρό τον κόπο του μεγάλο κέρδος μένει,
Όλη η αλήθεια που θα βρει στα ψέματα κρυμμένη…
Παραμύθι… Και μόνο η προφορά της λέξης πολλές φορές αρκεί για να μας ταξιδέψει. Τον καθένα μας εκεί που θα ήθελε να πάει.
Έχουν γραφτεί άπειρα άρθρα για τα οφέλη των παραμυθιών στα παιδιά και όλοι λίγο πολύ τα ξέρουμε.
Όταν ο γονιός αφηγείται ένα παραμύθι στο παιδί, η σχέση τους ενισχύεται. Είναι μία στιγμή ζεστασιάς και συναισθηματικής εγγύτητας. Μία στιγμή που ο γονιός «διαλέγεται» με το παιδί. Είναι η στιγμή που μπορεί ο γονιός να «αφουγκράζεται» το παιδί του. Τα οφέλη του παραμυθιού τόσο για το παιδί όσο και για τη σχέση με το γονιό του ενδυναμώνονται όταν η ώρα του παραμυθιού είναι συγκεκριμένη, σαν ένα τελετουργικό (π.χ. το βράδυ πριν τον ύπνο στο δωμάτιο του παιδιού). Καλό θα ήταν η τελετουργία αυτή να εμπλουτίζεται, όπως για παράδειγμα ο γονιός να ζητά από το παιδί να αποφασίσει για την επόμενη κίνηση του ήρωα ή να φτιάξουν μαζί μία ιστορία από την αρχή. Σε αυτήν την περίπτωση η αφήγηση γίνεται πιο διαδραστική. (Fleer&Hammer, 2013; Blake&Maiese, 2008).
Το παιδί κινητοποιείται νοητικά και φαντασιακά μέσα από τον παραμυθιακό λόγο και την εικόνα. Ο γονιός στα μάτια του παιδιού αποκτά ενεργό ρόλο και τον οδηγεί στον κόσμο των συμβόλων.
Πείτε όμως την αλήθεια. Δεν ήταν το ίδιο ευχάριστο και σε εσάς, όταν διαβάζατε το παραμύθι στα παιδιά σας, τα εγγόνια σας, τα βαφτιστήρια σας; Εγώ θα έλεγα ότι πολλές φορές περισσότερο το ευχαριστιόσασταν εσείς, παρά τα ίδια τα παιδιά. Είμαι σίγουρη ότι κάποιες φορές μάλιστα, όταν δεν ξέρατε το τέλος , παρόλη την κούραση και τη νύστα σας, θέλατε να συνεχίσετε να το διαβάζετε και τότε το μάτι «γαρίδα». Γιατί;
Πολύ απλό και χιλιοειπωμένο. Γιατί όλοι κρύβουμε ένα μικρό παιδί μέσα μας. Τα προβλήματα και ο καθημερινός αγώνας για επιβίωση έχει δυσκολέψει πολύ τη ζωή όλων μας. Το μυαλό μας, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις τόσες υποχρεώσεις, το έχουμε κουρδίσει και προγραμματίσει να μην παρεκκλίνει καθόλου. Μέσα σε όλο αυτό το τρέξιμο λοιπόν, ξεχνάμε και αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα το μυαλό και τις συναισθηματικές μας ανάγκες.
Όταν λοιπόν διαβάζουμε οι μεγάλοι ένα παραμύθι, ανάλογα με τα προσωπικά βιώματα και τις εμπειρίες του καθενός, το μυαλό ξεκινάει τη διαδικασία ταύτισης με κάποιον ήρωα ή μια κατάσταση. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι εκείνη τη στιγμή ξεκινάει ένας μυστικός διάλογος με την ίδια την ψυχή μας. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, μπορεί να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητες μας, ακόμη και τον ίδιο μας τον εαυτό.
Αλλά ακόμη και αυτό να μην γίνει, θα έχουμε ήδη κερδίσει πολλά, διαβάζοντας το. Θα έχουμε συγκινηθεί, γοητευτεί, θυμώσει, μαγευτεί,…, θα έχουμε ταξιδέψει σαν μικρά παιδιά.
Και όπως είπε:
Ο Albert Einstein:« Αν θέλετε τα παιδιά σας να γίνουν έξυπνα διαβάστε τους παραμύθια, αν θέλετε να γίνουν πιο έξυπνα διαβάστε τους περισσότερα παραμύθια…»
Η άντληση πληροφοριών για το συγκεκριμένο κείμενο έγινε από τις πιο κάτω ιστοσελίδες:
-Kindykids.gr.
-Νηπιακό κέντρο Μπωτέν.
