Συνδιδασκαλία σήμερα 9η Φεβρουαρίου 2015/ 08.45΄ -09.40΄ στο Α3 τμήμα του 17ου ΔΣ Κοζάνης. Γλώσσα Α΄ Δημοτικού, Γράμματα, Λέξεις, Ιστορίες, Β΄ τεύχος, ενότητα «Το χαμένο κλειδί», μάθημα «Η ευχή».[1]

Θρανία σε σχήμα κλειστό π, 25 μαθητές.

Οι μαθητές έγραψαν την ορθογραφία τους, η οποία διορθώθηκε από τους ίδιους επί τόπου με την ανεπαίσθητη αρωγή της δασκάλας και του γράφοντος, και διάβασαν όλοι τις, δοθείσες από πριν, σειρές:

– Tότε ας φυλάξουμε το κλειδί στο συρτάρι κι ας κολλήσουμε παντού την αγγελία μας, πρότεινε η Ιωάννα.

– Θα σας πω ένα παραμύθι για ένα μαγικό κλειδί, είπε η Μαρίνα.

Έπειτα ζητήθηκαν προφορικά λέξεις που είτε αρχίζουν είτε εμπεριέχουν το δίφθογγο ευ (εβ ή εφ). Ορισμένες εγράφησαν από τη δασκάλα στον πίνακα.

Όταν ανοίχτηκε το Βιβλίο, οι μαθητές εργάστηκαν μόνοι επάνω στο δίφθογγο ευ (εβ).

Καθώς έξω έπεφτε για ένα διάστημα γενναία χιόνι, το μάθημα σταμάτησε για να το απολαύσουμε όλοι οπτικά.

Ετικέτες: 17, Γλώσσα, ΔΣ, Κοζάνη, Συνδιδασκαλία

Μερική συνδιδασκαλία ή, ορθότερα, παρακολούθηση μαθήματος σήμερα 04.02.15/11.45΄ -12.25′ στην Α΄τάξη του ΔΣ Άνω Κώμης.

Θρανία σχεδόν σε τετραγωνικό σχήμα, με δύο ανοίγματα στα πλάγια. Εικοσιπέντε μαθητές. Μελέτη Περιβάλλοντος, Τετράδιο Εργασιών, Ενότητα “οι ανάγκες του ανθρώπου”, Μάθημα  Γνωρίζω το σώμα μου, σ. 32.

Ερωταποκρίσεις του δασκάλου με βάση τις εικόνες. Αρχικά αίτηση ερμηνείας μεταφορών, των οποίων το λεκτικό-εικονιστικό σύνολο περιείχε τμήματα του ανθρωπίνου σώματος, π.χ. “χώνει τη μύτη του παντού”.

Έπειτα εικόνα αγροικίας, κάτι σπάνιο ακόμα και στο αστικοποιημένο αυτό χωριό, η περιγραφή της οποίας απαιτούσε εικόνες, ήχους, οσμές και απτικά αισθήματα.

Οι απαντήσεις δομημένες με τάξη.

Ετικέτες: Α, Άνω, γνωρίζω, Κώμη, Μελέτη, τάξη

Παρακολούθηση Θεατρικής Αγωγής στο ΣΤ1 τμήμα του 13ου ΔΣ Κοζάνης χτες 02.02.15, ώρα 12.35΄ -13.15΄. Τα θρανία αμφιθεατρικά, η τάξη άνετη, 25 μαθητές. Δεν υπάρχει ξεχωριστή αίθουσα.

Η εκπαιδευτικός προλόγισε πως θα έπαιζαν το “Μουσείο”. Έκοψε με ψαλίδι ένα χαρτί με κλήρους, τους έβαλε σε ένα κουτί και τα παιδιά τους μοίρασαν. Εξήγησε το παιχνίδι. Ένας θα ήταν ο φύλακας του Μουσείου, έτερος αστυνόμος. Μερικοί από τους υπόλοιπους ζωντανά αγάλματα, άλλοι ψεύτικα.

Ο φύλακας κι ο αστυνόμος βγήκαν από την τάξη και τα αγάλματα σκορπίστηκαν μέσα όπως επιθυμούσαν. Όταν φύλακας κι αστυνόμος επέστρεψαν, τα αγάλματα είχαν κλειστά τα μάτια. Ο φύλακας έκρυψε μια σβηστήρα στο πάτωμα ή σε κάποιο ορατό σημείο, όχι πάντως μέσα σε τσάντες ή κάτω από θρανία.

Άνοιξαν τα μάτια τα αγάλματα κι ο φύλακας με τον αστυνόμο γυρνούσαν στο χώρο. Μόνο τα ψεύτικα μπορούσαν να κινηθούν, για να βρουν το κρυμμένο πράγμα. Αν τα έβλεπαν αστυνόμος και φύλακας να κινούνται, τα αγάλματα έχαναν και κάθονταν κάτω.

Μια φορά βρήκε ένας μαθητής το κρυμμένο σβηστήρι.

Τρεις φορές παίχτηκε το έργο. Είχε κρύο να παιχτεί στο προαύλιο όπου δεν υπήρχε έτοιμος χώρος για να κρύψει κανείς κάτι.

Το παιχνίδι είχε κοινά στοιχεία με άλλα, όπως το “στρατιωτάκια ακούνητα“. Ζητούμενά του η ομαδική δουλειά, η φαντασία, η παρατηρητικότητα, ο έλεγχος της κίνησης του σώματος.

Υ.Γ. Η φωτό ελήφθη από εδώ.

Ετικέτες: ιστορία