Η γλωσσομάθεια

Όποιος δεν ξέρει ξένες γλώσσες, δεν ξέρει τίποτε από τη δική του.

(Goethe)

Σημασία και χρησιμότητα της γλωσσομάθειας

1. Η σημασία που έχει η γλωσσομάθεια, το να εχει μάθει κανείς και να ξέρει πλάι

στη δική του μια ή περισσότερες ξένες λώσσες, και η ανάγκη να γίνει αυτό,

στα χρόνια προπάντωνπου ετοιμάζεται για τη ζωή, είναι τόσο μεγάλη, σχεδόν αυτονόητη – ιδίως στην εποχή μας με την τόσο κενή και έντονη διεθνική συγκοι

νωνία και επικοινωνία ( ταξίδια, αεροπλάνα, ραδιόφωνα, κινηματογρά

φοι)– που δε χρειάζεται να γίνει διεξοδικός λόγος.

2. Οι λόγοι που μας σπρώxνουν στη γλωσσομάθεια είναι πολλοί.

Πρώτα πραχτικοί: χρειαζόμαστε την ξένη γλώσσα για τη ζωή, για να

συνεννοούμαστε με τους αλλόγλωσσους άμα ταξιδεύουμε στην πατρίδα τους,

ή και στον τόπο μας, ιδίως όμως για το επάγγελμα που ενδεχομένως θα διαλέξουμε.

Μας χρειάζεται έπειτα η ξένη γλώσσα αν ετοιμαζόμαστε για στάδιο επιστημονικό,

αφού με αυτή, και μάλιστα με αυτές θα καταρτιστούμε αρτιότερα και θα μπορούμε να καταφύγουμε στην ξενόγλωσση βιβλιογραφία. Τέλος με την ξένη γλώσσα ερχόμαστε σε επικοινωνία, επιπόλαιη η βαθύτερη, με τις ξενό

γλωσσες λογοτεχνίες και με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

3. Γιατί η γνώση μιας ξένης γλώσσας που μαθαίνουμε δε μας αποκαλύπτει μόνο,

από τις άμεσες πηγές, τους θησαυρούς της σοφίας ενός ξένου λαού, τόσο

απαραίτητες για μας. Αν προσέξουμε την ιδιοτυπία της ξένης γλώσσας και μελετήσουμε την εθνική της λογοτεχνία, μας φέρνει σε επαφή με τη σκέψη και την ιδιοφυία του λαού της. Μας μεταφέρει από τον ορισμένο και περιορισμένο ορίζο-

ντα  της μητρικής γλώσσας- σε ιδίωμα διαφορετικό, στην ψυχολογία και στη νοοτροπία άλλου λαού, διαφορετική από τη δική μας.

Μας ανοίγει ένα νέο κόσμο και σα να μας χαρίζει μια καινούργια ψυχή.

Μας κάνει ακόμα , με τη σύγκριση, να νιώσουμε καλύτερα την εθνική μας γλώσσα

και την ιδιοτυπία του έθνους μας. Ας προστεθεί ακόμα και ότι με την προσπά

θεια να την καταλαβαίνουμε κάνει το μυαλό μας ιδιαίτερη άσκηση.

6. […] Όπως συμβαίνει και με τόσα άλλα πράγματα στη ζωή , το ζήτημα της γλωσσομάθειας δεν είναι τόσο αλό όσο φαίνεται στην αρχή και παρουσιάζει πολλαπλές δυσκολίες όπως κάθε αντινομία. Γιατί όσο απαιτητική και αν είναι η

ανάγκη των ξένων γλωσσών για μικρούς λαούς, έχουμε από το άλλο μέρος το

ζήτημα ως ποιο σημείο μπορούμε να πραγματώσουμε αυτό χωρίς ζημία μας.

” Ουδαμά γαρ αδυνασίης ανάγκη κρέσσων έφυ”, παρατηρεί ο Ηρόδοτος.