Οι πρωτόγνωρες καταστάσεις που δημιούργησε η πανδημία του covid 19 και το κλείσιμο των σχολείων μας ώθησαν να βρούμε νέους τρόπους επικοινωνίας με τους μαθητές μας. Στο πλαίσιο αυτό και με αρχικό στόχο να δοθεί μια νότα κανονικότητας στην καθημερινότητα των παιδιών ξεκίνησαν οι πρώτες αναρτήσεις στο blog του σχολείου μας …συμβολικά την πρώτη μέρα της Άνοιξης!
Η προσπάθεια ήταν αυθόρμητη και δεν είχε σκοπό την άμεση διδασκαλία κι ούτε καν υπήρξε προσδοκία εξ αποστάσεως εκπαίδευσης! Απλά έπρεπε να κινητοποιηθούμε … Δεν υπήρχε χρόνος για προβληματισμούς και συζητήσεις. … Ως τώρα την εξ αποστάσεως εκπαίδευση την γνωρίζαμε μόνο σε προγράμματα ενηλίκων! Για τις μικρότερες βαθμίδες και το νηπιαγωγείο ειδικότερα, γνωρίζαμε ότι είναι ένα μεγάλο ζήτημα που αν μη τι άλλο χρειάζεται εκπαίδευση, εξοικείωση, εμπειρία, κατάλληλο διδακτικό υλικό και σίγουρα τεχνική υποστήριξη…
Όμως τα σχολεία είχαν κλείσει κι από ότι διαφαίνονταν θα παρέμειναν κλειστά για πολύ καιρό … Οι μαθητές μας ξαφνικά βρέθηκαν αντιμέτωποι με έναν πρωτόγνωρο εγκλεισμό κι έναν καθημερινό βομβαρδισμό ειδήσεων και «διαφημιστικών» μηνυμάτων (ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ). Κρίναμε ότι μας είχαν ανάγκη κι αυτό και μόνο ήταν αρκετό να βρούμε τον τρόπο και να επιμείνουμε!!
Το διαδίκτυο ήταν η μόνη διέξοδος τόσο για ενημέρωση, όσο και για συζήτηση και επικοινωνία με άλλους συναδέλφους που σκεφτόταν παρόμοια … και κάπως έτσι ξεκίνησε η επαφή και η συνεργασία σε ένα πρόγραμμα συνεργατικό, ένα πρόγραμμα etwinning.
Με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε το πρόγραμμα «Μένουμε στο σπίτι … μαζί». Πάνω από 200 σχολεία, περισσότεροι από 340 εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης από διάφορα μέρη της Ελλάδας και της Ευρώπης, ένωσαν τις δυνάμεις τους, αναζητώντας δημιουργικούς τρόπους για να διατηρήσουν ζωντανή την επαφή των μαθητών με το σχολείο τους, να τα ενεργοποιήσουν προσφέροντας μια ευχάριστη διέξοδο στη δύσκολη περίοδο του εγκλεισμού. Το έργο είχε διάρκεια 2 μηνών και βρήκε τεράστια ανταπόκριση σε μαθητές αλλά και στους γονείς τους. Φιλοξενήθηκε ως Καλή Πρακτική στις Ιστοσελίδες του eTwinning και του ΙΚΥ κι δημοσιεύτηκε σε διάφορα τοπικά ΜΜΕ. Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα του προγράμματος.
Δομή και λειτουργία του προγράμματος
Το έργο ιδρύθηκε από την Μαρίνα Ζαχαρία και την Αριάδνη Ευαγγελοπούλου. Έγινε γνωστό μέσω των κοινωνικών μέσων δικτύωσης και όσοι εκπαιδευτικοί επιθυμούσαμε δηλώσαμε συμμετοχή. Λόγω των πολλών συμμετοχών ορίστηκε η συντονιστική ομάδα του έργου αποτελούμενη από τις: Μαρίνα Ζαχαρία, Αριάδνη Ευαγγελοπούλου, Καλλιόπη Παπουτσάκη, Κικιλία Τσουκαλά, Κατερίνα Ίλτσιου, Δήμητρα Γιάγκογλου, Κική Μιχαλάρου, Δέσποινα Παρταλά, Αγορίτσα Τζήμα, Μαργαρίτα Σαμουτιάν, Γρηγορία Θεοδωρίδου, Ελένη Χατζηστεφάνου, Αθηνά Ζησοπούλου, Μαρία Γιαννίκη. Κατόπιν οι εκπαιδευτικοί χωριστήκαμε σε ομάδες και υπό την καθοδήγηση από την συντονιστική ομάδα του έργου κάθε εβδομάδα αναθέταμε στους μαθητές μας ένα σύνολο δραστηριοτήτων το οποίο επικοινωνούσαμε με παιγνιώδη τρόπο ως μια αποστολή.
Η ανάθεσή γινόταν με ανάρτηση στο blog του σχολείου και υπήρχε ειδοποίηση για κάθε νέα ανάρτηση με email μέσω του επίσημου σχολικού δικτύου. Παράλληλα γινόταν σχετική ανακοίνωση και τις κλειστές ομάδες του facebook και viber. Οι μαθητές αφού μελετούσαν το υλικό της αποστολής με την βοήθεια και την τεχνική υποστήριξη των γονιών τους αναλάμβαναν δράση να φέρουν σε πέρας την αποστολή και να μας στείλουν …τεκμήρια φωτογραφίζοντας τις δράσεις τους!!
Οι γονείς των μαθητών αναρτούσαν τις φωτογραφίες ή το ηχογραφημένο υλικό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook ή viber.
Ακολουθούσε σε επίπεδο τάξης άμεση ανατροφoδότηση του μαθητή από το δάσκαλό του με σχολιασμό του αναρτημένου υλικού στην κλειστή ομάδα στου facebook ή στην ομάδα viber. Στη συνέχεια κάθε εκπαιδευτικός συγκέντρωνε το υλικό από τις αποστολές αξιοποιώντας διάφορα εργαλεία web2.0 (βίντεο, κολάζ, αφίσα). Σχηματιζόταν ένα συνεργατικό έργο για την τάξη το οποίο επέστρεφε στους μαθητές με σχετική ανάρτηση στο blog του σχολείου και ακολουθούσαν μηνύματα και εντυπώσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά έπαιρναν την ανατροφοδότηση και με μεγάλη προσμονή περίμεναν την επόμενη ανάρτηση. Πολλοί γονείς σχολίασαν ότι αποτελούσε μεγάλο κίνητρο και η καθημερινότητα αποκτούσε πάλι ένα πρόγραμμα και μια κανονικότητα.
Ταυτόχρονα όμως το συνεργατικό έργο της τάξης μας το αποστέλλαμε στην ομάδα συντονισμού του προγράμματος όπου συγκεντρώνονταν συνολικά όλες οι συμμετοχές και αξιοποιούνταν με συνεργατικά εργαλεία, εκ νέου, μαζί με όλα τα συνεργαζόμενα σχολεία και κοινοποιούνταν ώστε να έχουν τη δυνατότητα να τα μοιράζονται όχι μόνο με τους συμμαθητές τους αλλά και με τους etwinning φίλους τους.
Πολλές φορές οι μαθητές σχολίαζαν – μέσω των γονιών τους – τις εργασίες των διαδικτυακών τους φίλων τους ενώ αντάλλασσαν και μηνύματα πέραν των εργασιών τους. Όλες αυτές οι διαδικασίες λειτουργούσαν ως ανατροφοδότηση και υπήρχε μεγάλη ικανοποίηση για την συμμετοχή σε ένα συνεργατικό έργο και μάλιστα κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Αναλυτική παρουσίαση των αποστολών, των έργων των τάξεων αλλά και των συνολικών συνεργατικών έργων περιέχονται στην παρακάτω διαδραστική αφίσα παρουσίασης του έργου.
Το έργο ολοκληρώθηκε σε δυο μήνες …όσο περίπου κράτησε και ο εγκλεισμός. Ακολούθησε πρόγραμμα σύγχρονης επικοινωνίας μέσω της πλατφόρμας Webex και πρώτη Ιουνίου τα σχολεία άνοιξαν ξανά.
Κλείνουμε με την ευχή τέτοια προγράμματα να συμβαίνουν συχνά στις τάξεις μας όχι από ανάγκη αλλά από επιλογή. Η προσφορά τους είναι ανεκτίμητη και παράλληλα με τη δια ζώσης διδασκαλία συμβάλλουν στην επιτυχία πολλαπλών στόχων του σχολείου ενώ προωθούν την συνεργασία και ανοίγουν το ορίζοντα όλων μας … αφήνοντας μόνο πλούτο και εμπειρίες μοναδικές!
