e-patha

Στη Β’ τάξη, την ώρα της Ευέλικτης Ζώνης ετοιμάσαμε τα παλιά επαγγέλματα. Προηγήθηκε  στοχευμένη αναζήτηση στο διαδίκτυο. Μετά ηχογραφήσαμε τα κειμενάκια, ζωγραφίσαμε τα παλιά επαγγέλματα και φτιάξαμε το παραπάνω βίντεο! Αυτό έγινε πριν δυο χρόνια.

Την Τετάρτη που μας πέρασε έγινε στη Βέροια  ένα βιωματικό εργαστήριο που αφορούσε τη Βικιπαίδεια.   Τα άρθρα της ελληνικής wikipedia είναι ( μέχρι τη στιγμή που γράφω) 59.772, της γερμανικής είναι 1.195.504, της τουρκικής 155.746, της ιταλικής 777.749, της Ολλανδίας 673.920, της Δανίας 144.141 και πάει λέγοντας. Είναι δηλαδή η ελληνική wikipedia αρκετά ελλιπής σε άρθρα.

Γίνεται λοιπόν μια προσπάθεια ενημέρωσης για να εμπλουτιστεί η wiki εγκυκλοπαίδεια με περισσότερα λήμματα. Η Βικιπαίδεια είναι μια ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια, που σημαίνει ότι όποιος θέλει μπορεί να τη χρησιμοποιήσει και όποιος θέλει μπορεί να τη διαμορφώσει.

Μπορούμε όλοι μας να γράψουμε στη Βικιπαίδεια. Αρκεί να πατήσουμε τη λέξη “επεξεργασία”. Δε χρειάζεται να έχεις κάνει εγγραφή για να μπορέσεις να γράψεις.  Απλώς:

1. Σκέψου ένα θέμα που θα σ’ ενδιέφερε, αλλά θα ήταν ενδιαφέρον και για τους υπόλοιπους.

2.Δες αν βρίσκεται ήδη στη Βικιπαίδεια. Αν ναι, θα μπορούσες ίσως να το εμπλουτίσεις. Αν όχι, μπορείς να ξεκινήσεις να γράφεις!

3. Ξεκινάς με μια μικρή εισαγωγή και στη συνέχεια προχωράς σε περαιτέρω ανάλυση του θέματός σου. Πρόσεξε όμως: αυτά που θα γράψεις δεν πρέπει να είναι αντιγραφή από κάπου αλλού. Αυτό απαγορεύεται! Το κείμενο πρέπει να είναι δικό σου.

4. Στο τέλος του άρθρου αναφέρεις τις πηγές.

5. Χρειάζεται βέβαια και μια μορφοποίηση. Υπάρχουν οδηγίες στην αριστερή πλευρά των σελίδων που θα σε βοηθήσουν.

Αυτό ήταν! Να το το καινούριο άρθρο!

Αυτό δεν είναι παραγωγή γραπτού λόγου;  Ίσως θα μπορούσε να είναι και το τελευταίο στάδιο μιας εργασίας με τα παιδιά μας ή ενός σεναρίου με ΤΠΕ.  Ιδίως σε θέματα που αφορούν την τοπική ιστορία.

Το λένε tagxedo. Πώς είναι το wordle; Έτσι και αυτό μόνο που μπορείς να δώσεις στο κείμενό σου σχήμα. Έχει δικά του αλλά μπορείς να βάλεις και δικά σου σχήματα. Δωρεάν όλες του οι δυνατότητες  στη beta έκδοσή του.

Το κείμενο είναι από το “Νέο Σχολείο, Πρώτα ο μαθητής” και στην εικόνα η κ.Διαμαντοπούλου. Η λέξη μαθητής είναι κάπου μέσα στα μαλλιά. Δε φαίνεται και πολύ καλά….

….σαν κι εμένα……

Το βρήκα σήμερα και μου άρεσε πολύ.  Μου άρεσε που το ρομποτάκι μόλις φτάσει στο εμπόδιο σκέφτεται την εντολή που προγραμματίστηκε να κάνει. Με την οπτικοποίηση κατανοείς το ρόλο της εντολής σου στον προγραμματισμό(…είπαμε για αρχάριους). Βέβαια, είναι στα αγγλικά, αλλά δεν πειράζει. Είναι κι αυτά αγγλικά για αρχάριους. Οπότε το προτείνω για μικρές ηλικίες αλλά και για μεγαλύτερες. Στις μικρότερες ηλικίες μαζί με τον εκπαιδευτικό (ΠΕ 19,20,32 άντε κι 60,70), στις μεγαλύτερες μόνα τους.

Είναι λίγο βαρετό να σκέφτεται το ρομποτάκι μπροστά σε κάθε εμπόδιο, αλλά έτσι λειτουργεί η τεχνητή νοημοσύνη, έτσι δεν είναι; Και κάτι ακόμα:  πέρασα ένα επίπεδο και μετά δεν προχωρούσε σε άλλο οπότε με κούρασε.

Πού το βρήκα; στο iLearn Technology    και το παιχνίδι λέγεται robot obstacle course

Καλή διασκέδαση!!

Το συνάντησα απόψε. Το δοκίμασα και μου θύμισα κάτι καλλιτέχνες που πετούν μπογιές στον καμβά και τις αφήνουν να στάζουν ή τις πασαλείβουν με τα χέρια τους. Για όσους λοιπόν δεν έχουν την τόλμη να δημιουργήσουν με αληθινές μπογιές και καμβά, φτιάχτηκε το bomomo. Ένα πλαίσιο και διάφορα εργαλεία. Μη νομίσετε ότι είναι τόσο άναρχο! Μπορείτε να βάλετε σε κάποια τάξη τη δημιουργία σας ή πάλι, αν δε θέλετε, απλώς πασαλείψτε! Στο τέλος αποθηκεύστε το έργο σας στον υπολογιστή σας.

Στην τάξη πάλι, αν τα παιδιά έχουν μαζέψει πολλή ενέργεια που πρέπει να εκτονωθεί δημιουργικοψηφιακά, ανοίξτε το bomomo.

Εμπνευσμένος τίτλος και εμπνευσμένη δουλειά. Ένα φιλμ-ντοκιμαντέρ από την Μεγάλη Βρετανία που σχολιάζει και αναρωτιέται για το εκπαιδευτικό σύστημα στη χώρα αυτή και μας προτρέπει να πούμε τη γνώμη μας.  Απ’ ό,τι κατάλαβα το φιλμ παρέχεται δωρεάν μόνο στους κατοίκους της UK και εμείς μπορούμε να δούμε μόνο τα κλιπ που εμφανίζονται, που είναι πολύ ενδιαφέροντα. Μιλάνε γνωστοί, καταξιωμένοι της χώρας τους (Ken Robinson, Richard Branson, Henry Winkler – αυτούς αναγνώρισα) και λένε πως στο σχολείο δεν ενδιαφέρονται να αναδείξουν τα ταλέντα των παιδιών αλλά απλώς να τα παραγεμίσουν με γνώσεις. Ή πως αν και χάλια μαθητές τα κατάφεραν μια χαρά στη ζωή τους και άλλα τέτοια προτρέποντας για αλλαγές στον τρόπο αντιμετώπισης της εκπαίδευσης.

Έχει και ένα τεστ που αφορά τους έφηβους (γιατί όχι κι εμάς-ποτέ δεν είναι αργά!) για να ανακαλύψουν τους ορίζοντές τους.

Τι τα γράφω όλα αυτά; Όπως λέει και ο ars longa, ποια είναι η παιδαγωγική αξιοποίηση; Έλεγα  να το ρίξουμε μια ματιά και να πούμε κι εμείς τη γνώμη μας ή να εμπνευστούμε.

Το είδα στο iLearnTechnology και λέγεται We are the people we’ve been waiting for.

Το είδα στο twitter. WikiEducator. Δηλαδή: Πώς είναι η wikipedia; Αυτό θα περιέχει διδακτικά σενάρια καθώς και ψηφιακό υλικό που θα τα υποστηρίζει. Θα φτιάχνεται από όλους μας (τους εκπαιδευτικούς ανά την υφήλιο).  Η ιδέα, απ’ ό,τι κατάλαβα, είναι να υπάρχει υλικό για τις αναπτυσσόμενες χώρες όπου η βοήθεια σε εκπαιδευτικό υλικό φτάνει(αν και όταν) από δεύτερο χέρι και πολλές φορές το υλικό που προσφέρεται είναι ασύμβατο με την εκπαιδευτική νοοτροπία της χώρας που το λαμβάνει.

Με το WikiEducator μπορεί ο κάθε δάσκαλος να κατεβάσει υλικό, να το μετατρέψει κατά πώς τον βολεύει και να το ξαναανεβάσει αλλαγμένο. Αρκεί βέβαια να έχει υπολογιστή και σύνδεση στο διαδίκτυο. Ωραία ιδέα τη βρίσκω!  Πολύ ωραία μάλιστα! Αν ανέβαζα κιόλας κατι τις, θα ήταν πολύ καλύτερα! Αν περίμεναν από μένα……..

Περισσότερα εδώ

Από το twitter στο υβριδικό, πολύ ενδιαφέρον μπλογκ του Stylianos Mystakidis. Ένα καλογυρισμένο βίντεο-παρουσίαση του δασκάλου του 21ου αιώνα. Τα ίδια, γνωστά (επικοινωνία, κριτική σκέψη, δημιουργία, συνεργασία). Όμορφες θεωρίες-εικόνες! Πολύ επικοινωνιακές! Η δύναμη της εικόνας και του ήχου! Λίγα λόγια κι αυτά γραμμένα – μ’ αρέσει αυτό!
Συν το ότι καταλαβαίνουν κι αυτοί που η μητρική τους γλώσσα δεν είναι η αγγλική. Τα Αγγλικά κυριαρχούν – δεν το λέω για εκφοβισμό, διαπίστωση είναι. Ο Στυλιανός έγινε Stylianos. Η Anna το κατάλαβε και κάνει εξαγγελίες.
Μας παράσυρε το ρέμα-χείμαρρος. Κολυμπήστε αλλιώς πνιγόμαστε! Και μετά πρέπει να φωνάξουμε help! όχι βοήθεια!

Πιστεύω στις νέες τεχνολογίες. Πιστεύω πως προάγουν το έργο μας. Και το παραπάνω βίντεο μου άρεσε.

Και το τελείωμά του : “Όποιος τολμάει να διδάσκει δεν πρέπει ποτέ να σταματάει να μαθαίνει” , κι αυτό που άρεσε. Προτιμώ όμως αυτά που δείχνουν τι γίνεται μέσα στις τάξεις. Άσε που παραείναι χαμογελαστοί αυτοί οι πρωταγωνιστές !

Καλημέρα!

Κάπου το διάβασα.. Πάλι το ξεκίνημα έγινε από το twitter.    

Για το μπλογκ της τάξης μας, ωραίο θα ήταν να χρησιμοποιούμε, πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, και δύο ακόμα widgets (το clustrmaps, και το live traffic feed). Ο λόγος είναι ότι με αυτά τα widgets μπορούν τα παιδιά να βλέπουν στον παγκόσμιο χάρτη (clustrmaps) σε ποια σημεία της γης έχουν αναγνώστες. Η ανατροφοδότηση και η ευχαρίστηση πάει σύννεφο!

Με το live traffic feed γίνεται πάλι κάτι παρόμοιο όμως σ’ αυτό βλέπεις σε πραγματικό χρόνο τη σημαία και τον τόπο απ’ όπου σε διαβάζουν.

Πέρα από την ανατροφοδότηση, τα παιδιά μπορούν να συνειδητοποιήσουν το γεγονός ότι με το μπλογκ έχουν αναγνώστες πραγματικά απ’ όλο τον κόσμο. Βέβαια, η γλώσσα μας είναι περιοριστική όσον αφορά την παγκόσμια εμβέλεια, αλλά ένας εντυπωσιακός τίτλος (αν έχει μέσα και καμιά αγγλική λέξη) θα τραβήξει πολλούς αναγνώστες!

Τελικά θυμήθηκα! Το είδα στο μπλογκ μιας καθηγήτριας αγγλικών από την Τουρκία.

Εγώ τα έβαλα εδώ και λίγες μέρες στην αριστερή στήλη και δε σας κρύβω χαίρομαι που βλέπω σιγά σιγά το χάρτη να κοκκινίζει και τις σημαίες από διάφορα μέρη της γης.(βασικά από την Ελλάδα είναι)

Έφτασα σ’ αυτό το βίντεο από το twitter. Για αλλού ξεκίνησα κι αλλού έφτασα, ως συνήθως. Επίσης να προσθέσω ότι εδώ και τέσσερις ώρες κάθομαι για να ετοιμάσω κάτι άλλο. Αλλά μ’αυτόν τον καταιγισμό πληροφορίας άντε να βγάλεις άκρη.
Επικαιροποιημένο το shift happens. Με καινούρια νούμερα και καινούριες συγκρίσεις.
Μια μεγάλη αλλαγή βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι συγκρίσεις και τα νούμερα στο βίντεο με ταράζουν. Με φρικάρουν. Άραγε μπορούν όλοι να αντέξουν αυτή την πληθώρα πληροφορίας σε ποσότητα, σε ποιότητα, σε συχνότητα; Μπορούν όλοι να αντέξουν το multitasking;  Είπαμε μικραίνει ο υπολογιστής, όχι όμως και να χωρέσει σε ένα κύτταρό μας! Να κοπούμε και να τον χάσουμε!