e-patha

Όποτε περνάω από την πλατεία Δικαστηρίων το βραδάκι, ακούω τα κοράκια (κοράκια νομίζω είναι) που φωνάζουν και μαζεύονται στα δέντρα για το βραδινό τους ύπνο. Ωραία εικόνα.

Μου έρχεται στο νου το Strange fruit της Billie Holiday.

Δεν ήξερα.

Το παράξενο φρούτο είναι κορμιά που κρέμονται στα δέντρα για να τα φάνε τα κοράκια και ο άνεμος και ο ήλιος. Μαύρα ανθρώπινα κορμιά στον αμερικάνικο νότο, κρεμασμένα από την ΚΚΚ.

Σαν σήμερα, 17 Ιουλίου πέθανε η Billie Holiday.

Το φετινό καλοκαίρι οι Ξέμπαρκοι με τον Καββαδία μας συντρόφευαν καθημερινά.

Ο Yara yara ποταμός στην Αυστραλία. Φώτα του Μέλμπουρν. Βαρετά κυλάει ο Γιάρα Γιάρα, ανάμεσα σε φορτηγα πελώρια και βουβά….

Είναι κάποιες φορές, που χαιρόμαστε τόσο πολύ που ζούμε και τότε, πράγμα παράξενο, δε μας φοβίζει ο θάνατος! Πριν από χρόνια, ήμουν στη μεγάλη αίθουσα της Μονής Λαζαριστών με τα δυο παιδιά μου. Ε, τότε, σαν έσβησαν τα φώτα κι άρχισε η μικρή ορχήστρα να παίζει το “χορό” από το “Παραμύθι χωρίς όνομα”, και άνοιξε η σκηνή και όρμησαν μέσα οι χωρικοί, ε, τότε λοιπόν, ήτανε μοναδικά! Κάπου διάβασα ότι ο Χατζιδάκις έγραψε αυτή τη μουσική για να πάρει οχτώ χιλιάδες δραχμές. Τελικά πήρε μόνο την προκαταβολή, που ήταν τα μισά λεφτά. Τα υπόλοιπα δεν τα πληρώθηκε ποτέ. Σήμερα (χθες)  πέθανε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και θυμήθηκα.

Παραμύθι χωρίς όνομα-χορός

Τραγουδάω στον ήλιο, όπως το τζιτζίκι
μετά από ένα χρόνο κάτω από τη γη
όπως κάνουν και αυτοί που μένουν ζωντανοί
και γυρνάνε από τον πόλεμο..

youtube
Στα 74 έφυγε από κοντά μας η βαθιά, τρυφερή φωνή της Αργεντινής, της Λατινικής Αμερικής και όλου του κόσμου. Κρίμα..
Adios!!

Το άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο… αγαπημένο τραγούδι!

” Τι σε νοιάζει αν σ’ αγαπώ, αφού εσύ δε μ’ αγαπάς πια….

πόσο θα ήθελα να μ’ αγαπούσες όπως μ’ αγάπησες πριν από είκοσι χρόνια”

Το μοναδικό τραγούδι στο άλμπουμ buena vista social club που το τραγουδάει γυναίκα. Η Omara Portuondo τραγουδάει υπέροχα την habanera της Maria Tereza Vera. Απολαύστε το!

Δείτε τι ωραία ιδέα είχαν νεόνυμφοι.. Δείτε τι χαρούμενα είναι τα πρόσωπα των “χορευτών” και των καλεσμένων…

βέβαια υπάρχει και συνέχεια…
διαβάστε τα προβλήματα με τα πνευματικά δικαιώματα…Πώς ισχύει η ρήση “δύο μέτρα και δύο σταθμά”
Αυτά τα βρήκα στο nylon.

Γυρίζω στο Νότο…..είμαι από το Νότο, όπως οι μελωδίες του μπαντονεόν…

Για ό,τι σημαίνει το τανγκό για τον καθένα και την καθεμιά μας, για το καλοκαίρι που ήρθε, για τις διαφορετικές αποχρώσεις της ζωής μας,  όταν μας συνεπαίρνει η μουσική.

 Στην ύλη της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας για την εισαγωγή στα διδασκαλεία είναι και ο Μ. Αναγνωστάκης με δυο του ποιήματα: “το σκάκι” και “μιλώ”

Το σκάκι

Έλα να παίξουμε

Θα σου χαρίσω τη βασιλισσά  μου

Ήταν για μένα μια φορά η  αγαπημένη

Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη

Θα σου χαρίσω τους πύργους μου

Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου

Έχουν πεθάνει πια από καιρό

Πριν από μένα

Όλα, όλα και τ’ άλογά μου θα στα δώσω

Όλα, όλα και τ’ άλογά μου θα στα δώσω

Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω

που ξέρει μόνο σ’ ένα χρώμα να πηγαίνει

δρασκελώντας τη μιαν άκρη ως την άλλη

γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου

μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά

αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις

Έλα να παίξουμε..

Ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου

Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω!

Τραβάνε μπρος σκυφτοί δίχως καν όνειρα

Όλα, όλα και τ’ άλογά μου θα στα δώσω

Όλα, όλα και τ’ άλογά μου θα στα δώσω

Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω

που ξέρει μόνο σ’ ένα χρώμα να πηγαίνει

δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη

γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου

μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά

αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις

Έλα να παίξουμε….

Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα…

Μ. Αναγνωστάκης

‘Ενα τραγούδι, που το άκουσα πριν από χρόνια, τραγουδισμένο καταπληκτικά σε μια παράσταση των “άγαμων θυτών”.

Το τραγούδι το ξαναβρήκα τυχαία σε ένα δισκάδικο, που τώρα έχει πια κλείσει, όμως σε ορχηστρική εκτέλεση.

Σ’ ένα σιντί ολλανδικής παραγωγής με τίτλο ” It’s the talk of the town and other sad songs” το πρώτο τραγούδι ήταν ακριβώς αυτό :  “the boulevard of broken dreams”.

Γράφτηκε για την ταινία Moolin Rouge το 1933  από τον H. Warren και είχε τον τίτλο : Gigolo and gigolette

“I walk along the street of sorrow

the boulevard of broken dreams

where gigolo and gigolette

can take a kiss with no regret

so they forget their broken dreams..”

Εδώ το τραγούδι, που αντί για φωνή έχει το σαξόφωνο.

Aπολαύστε το!

To summertime , για το καλοκαίρι που καταφθάνει…

H μουσική από τον George Gershwin και τα λόγια από τον Du Bose Heyward και τον Ira Gershwin.

Η Clara, η γυναίκα ενός ψαρά, νανουρίζει το μωρό της στην πρώτη πράξη της όπερας Porgy and Bess. Το νανούρισμα είναι το περίφημο summertime…..

Η όπερα Porgy and Bess που ασχολείται με τη ζωή των Αφροαμερικάνων του ’30 στο Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας, πρωτοανέβηκε το 1935 στη Νέα Υόρκη χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.  Βέβαια ξεχώρισε το summertime, που έγινε κλασικό τζαζ τραγούδι.

Όταν αποφάσισαν να ηχογραφήσουν το Porgy and Bess, διάλεξαν την Ella Fitzgerald για την Bess και τον Louis Armstrong για τον Porgy. Από τότε το summertime το έχουν τραγουδήσει εκατοντάδες φωνές και έχουμε απολαύσει πολλές υπέροχες εκτελέσεις.