ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ , ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑ (ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ)
Οι εξετάσεις βαρύτητας για την απόκτηση του Victorian Certificate of Education (VCE) – του Απολυτηρίου ας πούμε, περιλαμβάνουν τρία διαφορετικά φύλλα εξέτασης ανάλογα με το μάθημα που παρακολουθεί ο μαθητής
English
English Language (ένα γλωσσολογικής φύσεως μάθημα, για υποψήφιους εκπαιδευτικούς, δημοσιογράφους , πολιτικούς επιστήμονες κτο)
Literature
Ας δούμε την πρώτη επιλογή, τη δημοφιλέστερη:
English (περιλαμβάνει Α. λογοτεχνία Β. παραγωγή λόγου Γ. ανάλυση της επιχειρηματολογίας κειμένου)
Το Φύλλο εξέτασης αποτελείται από 20 σελίδες! Εχει διαμορφωθεί πριν από τις εξετάσεις και φυλάσσεται ώστε να διασφαλιστεί το αδιάβλητο.
Ο μαθητής καλείται να επιλέξει ένα θέμα από το Section A κι ένα από το Section B. Το Section C αποτελείται από ένα και μόνο ερώτημα στο οποιο πρέπει να απαντήσει. (μονάδες 20+20+20).
Εχει στη διάθεση του 15 λεπτά για να διαβάσει τα θέματα και 3 ώρες για να απαντήσει.
Διδάγματα επί της αρχής (και όχι μόνο από την Αυστραλία)
– Η θεματοθεσία είναι μια πολύ σοβαρή εργασία που χρειάζεται χρόνο και ηρεμία. Δεν επιτρέπεται να γίνεται όπως στην Ελλάδα.
-Ο μαθητής πρέπει να έχει πληθώρα επιλογών σε κάθε θέμα. Αφενός για να μπορεί κάθε σχολείο να διδάσκει διαφορετικά βιβλία και αφετέρου για να έχει ο μαθητής ένα μέρος της ευθύνης (και να μην κατηγορεί τους άλλους για τα θέματα)
-Είναι προτιμότερο κάθε τμήμα της εξέτασης να έχει τα δικά του κείμενα. Το δίκτυο που διαμορφώνουμε εμείς για να καλύψουμε όλα τα ζητούμενα είναι μια τεράστια παγίδα.
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ , ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑ (ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ) 2
Στην Αυστραλία (Βικτώρια) , σε εύλογο χρόνο, δημοσιεύεται επισήμως μια αναλυτική έκθεση των αποτελεσμάτων που περιλαμβάνει
Α) την ποσόστωση και τον μέσο όρο βαθμολογίας ανά θέμα
Β) τους παράγοντες που καθόρισαν μια επιτυχή απάντηση
Γ) τους παράγοντες που επηρέασαν τις αποτυχημένες απαντήσεις
Δ) δείγματα αυθεντικών μαθητικών απαντήσεων μέσης και υψηλής βαθμολογίας (με επισήμανση των δεικτών επιτυχούς απόκρισης)
Τα αυτονόητα δηλαδή …
Οποιος επιθυμεί μπορεί να δεί την έκθεση του 2024 : https://docs.google.com/document/d/1PR2ZxjNLZaoZDlzVy2OixXSCTlVHRwLU/edit?usp=sharing&ouid=111056929977679612324&rtpof=true&sd=true
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 3. Section A
Στη Λογοτεχνία αφιερώνεται το πρώτο μέρος της εξέτασης (1/3 της βαθμολογίας)
Από την αρχή της χρονιάς ανακοινώνεται θεσμικά ο κατάλογος των λογοτεχνικών βιβλίων από τον οποίο μπορεί το σχολείο να επιλέξει τι θα διδαχθεί στην τάξη.
Στο φύλλο εξέτασης περιλαμβάνονται ερωτήσεις για όλα τα βιβλία και ο μαθητής καλείται να απαντήσει σε μία ερώτηση από τις δύο προτεινόμενες (για κάθε βιβλίο).
Ο κατάλογος το 2024 περιλάμβανε 20 έργα κάθε είδους, ποίηση, μυθιστόρημα, θέατρο , διηγήματα, πολυτροπικά έργα, κινηματογραφικά φιλμ . Παραδείγματος χάριν
Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή,
Πολύ κακό για το τίποτα του Σαίξπηρ,
Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου του Μάρκες,
Περηφάνια και προκατάληψη της Ώστεν
Ανθολογία ποιημάτων του William Wordsworth
Runaway της Alice Munro
Go, Went, Gone της Jenny Erpenbeck
Η αστυνομία της μνήμης της Yōko Ogawa
Requiem for a Beast multi-modal work του Matt Ottley, incorporating a graphic novel and musical composition
Η λεωφόρος της Δύσης του Μπίλι Γουάιλντερ (ταινία)
Παράδειγμα από την εξέταση
Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή
i. «Μπορείς να με εμπιστευτείς. Είμαι έτοιμος να βοηθήσω…»
Στο έργο, η επιθυμία για τίμια και ηθική συμπεριφορά προκαλεί οδύνη.
Σε ποιον βαθμό συμφωνείτε με αυτή την άποψη;
Ή
ii. Στον Οιδίποδα Τύραννο, όλοι όσοι το αξίζουν τιμωρούνται δίκαια.
Συμφωνείτε;
Υπερηφάνεια και Προκατάληψη της Τζέιν Όστεν
i. Στο Υπερηφάνεια και Προκατάληψη, η ζωή είναι ευκολότερη όταν τα άτομα συμμορφώνονται με τις κοινωνικές συμβάσεις.
Σε ποιον βαθμό συμφωνείτε;
Ή
ii. Η Όστεν υποστηρίζει ότι η υπερηφάνεια αποτελεί περισσότερο θετικό γνώρισμα παρά ελάττωμα.
Συμφωνείτε;
The Memory Police της Yoko Ogawa
i. «Αλλά κανείς δεν παραπονιέται ποτέ.»
Στο The Memory Police, η Ogawa υποστηρίζει ότι η παθητικότητα αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την επιβίωση της ανθρωπότητας.
Συζητήστε. (discuss – δηλαδή ισορροπημένη εξέταση επιχειρηματων υπερ και κατά της προτεινόμενης θέσης – κατάληξη)
Ή
ii. Το The Memory Police αφορά εξίσου την απόκτηση όσο και την απώλεια.
Συζητήστε.
Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου του Gabriel García Márquez
i. Η παράδοση είναι αναπόδραστη.
Σε ποιον βαθμό δείχνει το Chronicle of a Death Foretold ότι αυτό ισχύει;
Ή
ii. «Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως δεν ήταν δική μου υπόθεση, αλλά κάτι που αφορούσε τις πολιτικές αρχές…»
Στο Chronicle of a Death Foretold, οι κάτοικοι της πόλης είναι εξίσου ένοχοι με τους δράστες.
Συμφωνείτε;
Η Λεωφόρος της Δύσης – Sunset Boulevard, σκηνοθεσία Billy Wilder
i. Το Sunset Boulevard ταυτόχρονα αμφισβητεί και ενισχύει τις παραδοσιακές προσδοκίες ως προς τα φύλα.
Συζητήστε.
Ή
ii. «Δεν υπάρχει τίποτα τραγικό στο να είσαι 50, εκτός αν προσπαθείς να φαίνεσαι 25.»
Στο Sunset Boulevard, πώς παρουσιάζει ο Wilder τη γοητεία που ασκεί η νεότητα στο Χόλιγουντ;
ΤΕΛΟΣ στο φύλλο εξέτασης ο μαθητής διαβάζει και τα κριτήρια με τα οποία θα βαθμολογηθεί
Assessment criteria
Section A will be assessed against the following criteria:
knowledge and understanding of the text, its structure, and the ideas, concerns and values it explores
development of a coherent analysis in response to the topic
use of evidence from the text to support the analysis
use of fluent expression through appropriate use of vocabulary and conventions of Standard Australian English
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ στην αναλυτική έκθεση μαθαίνουμε ότι τα πιο δημοφιλή «κείμενα» της εξέτασης ήταν η Λεωφόρος της Δύσης και Ο Οιδιπους Τύραννος.
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 4 section B ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ
Για να εμπλακεί με τη συγγραφή (creating texts) ο μαθητής, το πρόγραμμα σπουδών προβλέπει 4 Θεματικές Ενότητες (framework of ideas):
Country – Protest – Play – Personal journeys
Ας δούμε το περιεχόμενο της ενότητας του προσωπικού ταξιδιού, που μας δείχνει ότι το μάθημα δεν περιορίζεται στην επιχειρηματολογία της εξήγησης και της πειθούς (explain – argue) αλλα εκτεινεται στην έκφραση και τον αναστοχασμό:
Ένας μαθητής που επιδιώκει να εκφραστεί μπορεί να αξιοποιήσει αφηγήσεις, διηγήσεις προσωπικών εμπειριών ή/και δημιουργικές ιστορίες της φαντασίας του, προκειμένου να εμπλακεί ενεργά με πράξεις, γεγονότα, εμπειρίες ή/και ιδέες.
Ένας μαθητής που επιδιώκει να στοχαστεί εξερευνά εμπειρίες προσωπικής ανακάλυψης, μέσα από τις οποίες διαμορφώνει βαθύτερη κατανόηση πράξεων, γεγονότων, εμπειριών ή/και ιδεών:
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
«Εξερευνήσεις της «ζωής» ή βιογραφικές αναζητήσεις – η αφήγηση της δικής μας ιστορίας, η αφήγηση των ιστοριών των άλλων, το πρόβλημα της αφήγησης, η ιδιοποίηση-προσαρμογή ιστοριών, το ποιος αφηγείται τις ιστορίες και την ιστορία μας, οι ιστορίες που λείπουν, οι περιθωριοποιημένες και οι προβεβλημένες ιστορίες.
Οι μαθητές μπορούν να εξερευνήσουν προσωπικά ορόσημα, τις συνέπειες σημαντικών γεγονότων στη ζωή τους ή να προσεγγίσουν αυτές τις ιδέες μέσα από τη ματιά των άλλων.
Όσοι μαθητές έχουν βιώσει τη μετανάστευση μπορούν να εστιάσουν στις ιστορίες τους γύρω από τη μετακίνηση και τη ρήξη. Μπορούν να εξερευνήσουν τις προσδοκίες της αλλαγής, αλλά και τη γλώσσα ενός νέου τόπου και μιας νέας κουλτούρας.»
ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΡΟΤΥΠΑ (mentor texts – Τα κείμενα πρότυπα προσφέρουν στους εκπαιδευτικούς τη δυνατότητα να διερευνήσουν με τους μαθητές τι σημαίνει αποτελεσματικός και συνεκτικός λόγος, μέσα από το λεξιλόγιο, τις δομές κειμένου και τα γλωσσικά χαρακτηριστικά. Παράλληλα, επιτρέπουν να εξεταστεί ο σκοπός, το πλαίσιο και το κοινό στο οποίο απευθύνεται το κάθε κείμενο.
Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να αξιοποιήσουν ολόκληρο το κείμενο πρότυπο για να αναδείξουν τη συνολική πρόθεση και τη συνοχή του, ή να χρησιμοποιήσουν επιλεγμένα αποσπάσματα για να αναλύσουν τη δομή, τα γλωσσικά μέσα και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας, και να διερευνήσουν πώς αυτά συνδέονται με τις ιδέες και τους στόχους του κειμένου.)
ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΤΑΞΙΔΙΩΝ
‘The Dangers of a Single Story’ (Ted Talk) by Chimamanda Ngozu Adichie
Προσωπική αφήγηση και στοχαστικό δοκίμιο, όπου η Adichie περιγράφει εμπειρίες μετανάστευσης και αναδεικνύει την καταστροφική δύναμη των στερεοτύπων. Μέσα από επεισόδια στην Αμερική δείχνει πώς οι «μονοδιάστατες» αφηγήσεις περιορίζουν την κατανόηση των ανθρώπων. Αναφέρεται σε Αφρικανούς συγγραφείς που αντιστάθηκαν στην αποικιοκρατική οπτική και ασκεί κριτική στο πατριαρχικό σύστημα που καταπιέζει τις γυναίκες. Το κείμενο συνδυάζει προσωπική εμπειρία με κοινωνική και πολιτισμική κριτική.
‘Bidngen’ by Maya Hodge
Μέσα από οκτώ σύντομα αφηγηματικά στιγμιότυπα (vignettes), η Hodge αφηγείται εμπειρίες Λαρντίλ γυναικών, φωτίζοντας τις πληγές που αφήνει ο διαγενεακός ρατσισμός. Ως Λαρντίλ που μεγάλωσε στα περίχωρα του Mildura, περιγράφει προσωπικές εμπειρίες αποκλεισμού και στερεοτυπικής αντιμετώπισης. Όπως και η Adichie, τονίζει την ανάγκη να αναγνωριστεί η αξία των πολλαπλών αφηγήσεων. Με επίκεντρο το ταξίδι μιας περιθωριοποιημένης ιθαγενούς κοπέλας, αναδεικνύει τη σημασία της μνήμης, της πολιτισμικής συνέχειας και της ανθεκτικότητας, με τη φωνή της γιαγιάς και της μητέρας να ενθαρρύνει την καταγραφή και τον επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας.
‘The Red Plastic Chair is a Vietnamese Cultural Institution and My Anchor’ by Amy Duong
Η Amy Duong, κόρη Βιετναμέζων μεταναστών, χρησιμοποιεί την κόκκινη πλαστική καρέκλα ως εκτεταμένη μεταφορά για να δομήσει τον στοχασμό της γύρω από τη μεταναστευτική εμπειρία και τη σχέση της με τις πολιτισμικές ρίζες της. Μέσα από προσωπικά ορόσημα και την απώλεια της θείας της, εξετάζει την απόσταση ανάμεσα στις γενιές, το αίσθημα ντροπής και γλωσσικής αδυναμίας, αλλά και την επανεύρεση νοήματος μέσα από τη συλλογική μνήμη και την αγάπη. Το κείμενο υπογραμμίζει πώς αντικείμενα με πολιτισμική ή συναισθηματική αξία μπορούν να γίνουν αφετηρία για στοχασμούς πάνω στην ταυτότητα, την ευγνωμοσύνη και την οικογενειακή σύνδεση.
‘Walter’s speech’ (part 1, The Inheritance) by Matthew Lopez
Το θεατρικό απόσπασμα παρουσιάζει τον στοχαστικό μονόλογο του Walter, ο οποίος ανατρέχει στις τραυματικές εμπειρίες της LGBTQI+ κοινότητας κατά την επιδημία του AIDS. Ο λόγος του φωτίζει την απώλεια, την ανθεκτικότητα και την ιστορική αδικία που βίωσαν τα ομόφυλα ζευγάρια. Ο Lopez αναδεικνύει πώς η αποδοχή της ταυτότητας συνοδεύεται συχνά από θλίψη και πένθος, ενώ παράλληλα μεταφέρει ελπίδα: η νέα γενιά μπορεί να μάθει από τις ιστορίες των προηγούμενων και να διεκδικήσει ένα μέλλον ελευθερίας και αυτοπραγμάτωσης.
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 5 η εξέταση στην Παραγωγή λόγου
περιλαμβάνει θέματα για κάθε θεματική ενότητα και ο μαθητής μπορει να επιλέξει οποιο επιθυμεί.
Πρέπει λοιπόν να γράψει ένα κείμενο
οποιασδήποτε μορφής (εκτός από ποίηση, στίχο ή τραγούδι)
με σαφή σκοπό (να εκφραστεί, να εξηγήσει, να στοχαστεί ή να πείσει – επιχειρηματολογήσει)
και στόχο να δείξει την ικανότητά του στο λεξιλόγιο και στα δομικά και γλωσσικά χαρακτηριστικά του είδους.
Ο μαθητής πρέπει να προσαρμόσει το κείμενο του
στη θεματική ενότητα (exploring ideas about personal journeys)
στον τίτλο που του δίδεται
και σε τουλάχιστον ένα από τα ερεθίσματα που του παρέχονται (stimuli)
Ας δούμε το παράδειγμα του θέματος για τις προσωπικές διαδρομές
Τίτλος: Βρίσκοντας τον δικό μου δρόμο
Ερέθισμα 1
«… αλλά δεν έχει νόημα να γυρίσω πίσω στο χθες, γιατί τότε ήμουν διαφορετικό άτομο.»
Ερέθισμα 2
(Φωτογραφία που παρουσιάζει την οπτική γωνία ενός ανθρώπου που κοιτά προς τα πόδια του και το έδαφος. Το φόντο είναι σκούρο, με υφή ασφάλτου, και πάνω του είναι ζωγραφισμένα πολλά λευκά βέλη, στραμμένα σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Το μεγαλύτερο βέλος βρίσκεται ακριβώς μπροστά στα πόδια και δείχνει προς τα εμπρός, ενώ τα υπόλοιπα είναι διάσπαρτα, σχηματίζοντας ένα φαινομενικά χαοτικό μοτίβο. Η ματιά προς τη γη, αντί προς τον ορίζοντα, περιορίζει το οπτικό πεδίο και επικεντρώνει την προσοχή μόνο στα σύμβολα των πιθανών κατευθύνσεων, όχι στο ίδιο το τοπίο ή στο μέλλον που αυτές οδηγούν. Η εικόνα λειτουργεί ως μεταφορά της στιγμής που κάποιος βρίσκεται μπροστά σε πολλές επιλογές, νιώθει αβεβαιότητα, και αναγκάζεται να αποφασίσει με βάση τα άμεσα σημάδια, χωρίς πλήρη εικόνα του τι ακολουθεί. )
Ερέθισμα 3
«Η κάμπια μεταμορφώνεται χωρίς να το σκεφτεί.
Το ταξίδι της προς την όμορφη πεταλούδα είναι αναπόφευκτο.
Γιατί η δική μου μεταμόρφωση
Να διαμορφώνεται από τόσες πολλές επιλογές;»
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 6 ΕΝΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΓΡΑΠΤΟ
Τα μαθητικά γραπτά που δημοσιεύει ο Οργανισμός Εξετάσεων (με την άδεια του μαθητή-της μαθήτριας) ανήκουν στην κατηγορία της μεσαίας ή υψηλής βαθμολογίας. Κακά ή μέτρια γραπτά δεν δημοσιεύονται. Οι αρνητικοί παράγοντες καταγράφονται χωρίς παραδείγματα μαθητικών κειμένων.
Εϊναι γραπτά που
– θεματικά προσαρμόζονται στη Θεματική Ενότητα , στον δοσμένο τίτλο και σε ένα από τα τρία ερεθίσματα (stimulus 3 εδώ) – δεν είναι προετοιμασμένα κείμενα
– έχουν συνοχή και συνεκτικότητα (κι ο οργανισμός σημειώνει τα μοτίβα που διαμορφώνουν αυτά τα χαρακτηριστικά)
– έχουν σαφή αισθηση σκοπού – purpose ( μάλλον reflect) και γράφονται με στόχευση στον αναγνώστη και όχι στον συγγραφικό εαυτό
– ακολουθούν τα χαρακτηριστικά του στοχαστικού – αφηγηματικού είδους που κυριαρχεί σε αυτή τη θεματική ενότητα (σκηνικό, εκφραστικά μέσα, αφηγηματικοί τρόποι, ρηματικοί χρόνοι, πρόσωπο αφηγητή , επιλογή λεξιλογίου ) – ο Οργανισμός τα σημειώνει στα κατάλληλα σημεία
– προσαρμόζουν τον λόγο όχι μόνο στον σκοπό αλλά και α) στις απαιτήσεις του αναγνώστη βαθμολογητή β) στην πιθανότητα να δημοσιευτεί το κείμενο στην ιστοσελίδα του Οργανσισμού εξετάσεων
– ιδεολογικά δεν είναι απαραίτητο να υιοθετούνται από τον Οργανισμό.
(ο Τσακ κι εγώ ζητάμε κατανόηση για την απόδοση στα ελληνικά)
Finding my way
Χαμαιλέοντας
Στη μελαγχολία της αυλής του δημοτικού, ξεχώριζε σαν ορχιδέα σ’ ένα λιβάδι μαργαρίτες. Το γέλιο των ανοιχτόχρωμων προσώπων αντηχούσε γύρω της, κι η καστανή της επιδερμίδα έμοιαζε να ξεθωριάζει σαν σκιά μέσα στο φως του ήλιου. Καθώς οι ατίθασες μπούκλες της χόρευαν στον άνεμο, παρατηρούσε τους συμμαθητές της να παίζουν, τα ξανθά, ίσια τα μαλλιά τους να κυματίζουν σε κάθε τους κίνηση. Δεν μπορούσε να μην αναρωτηθεί: «Γιατί να μην είναι και τα δικά μου μαλλιά έτσι;»
Με τον καιρό άρχισε να αλλάζει και το φαγητό που έφερνε στο σχολείο, ανταλλάσσοντας τα σπιτικά της γεύματα —ρύζι και κάρι με αυγό— με ένα σάντουιτς βετζεμάιτ, που μισούσε τη γεύση του. Το καλαθάκι του φαγητού της, κάποτε σύμβολο της πολιτισμικής της κληρονομιάς, έγινε πεδίο μάχης όπου θυσίαζε την αυθεντικότητα για μια φευγαλέα αποδοχή.
Στην τάξη παρατηρούσε πώς επικοινωνούσαν οι συμμαθητές της, πόσο άνετα μιλούσαν, πόσα κοινά μοιράζονταν. Άκουγε προσεκτικά, σημειώνοντας τον ιδιαίτερο τόνο με τον οποίο κυλούσαν οι λέξεις τους. Αντάλλασσαν εύθυμα ένα «G’day» και ρωτούσαν «how ya going?» Άρχισε να τους μιμείται, εξασκώντας την προφορά κάθε λέξης μπροστά στον καθρέφτη κάθε βράδυ. Όμως σκόνταφτε σε ήχους και λέξεις που δεν είχε ποτέ ακούσει στο σπίτι. Ένιωθε σαν ηθοποιός, σαν μαριονετίστας που χειρίζεται μια φωνή σε μια ατέλειωτη παράσταση. Στα διαλείμματα έπαιζαν νετμπολ και φούτι και τραγουδούσαν παιδικά τραγούδια που δεν ήξερε. Λαχταρούσε να συμμετάσχει, να γίνει μέρος αυτού του κόσμου, αλλά αισθανόταν ξένη, χωρίς θέση. Σ’ αυτή την αθώα φάση της ζωής της, φυτεύτηκαν χωρίς να το καταλάβει οι πρώτοι σπόροι της αφομοίωσης, κι οι αγώνες της ταυτότητας άρχισαν να ριζώνουν.
Μεταμόρφωση
Διασχίζοντας τους γεμάτους διαδρόμους του λυκείου, ένιωσε αμέσως τη διαφορά ανάμεσα σε εκείνη και τους άλλους μαθητές. Στον ωκεανό της ομοιομορφίας, η καραμελένια της επιδερμίδα και τα πλούσια μαλλιά της ξεχώριζαν, τραβώντας ανεπιθύμητα βλέμματα. Αποφασισμένη να χαράξει μια θέση στο ανάγλυφο του σχολείου, ξεκίνησε μια πορεία μεταμόρφωσης. Το ισιωτικό μαλλιών έγινε εργαλείο συμμόρφωσης. Αντάλλαξε τα σεμνά ρούχα της με πιο αποκαλυπτικά, και το μακιγιάζ της γινόταν κάθε μέρα πιο έντονο. Υιοθέτησε ακόμη και την απερίσκεπτη, ανέμελη στάση των φίλων της, παραμελώντας τη σκληρή δουλειά, τη μόρφωση και τις υπόλοιπες αξίες της, μόνο και μόνο για να ταιριάξει. Οι ταινίες που έβλεπε, το φαγητό που έτρωγε, τα τραγούδια που άκουγε, άρχισαν να ευθυγραμμίζονται όλο και περισσότερο με τον αυστραλιανό τρόπο ζωής.
Γιατί το έκανα αυτό; Θα με έκανε ευτυχισμένη;
Τα ερωτήματα αυτά έμεναν να αιωρούνται στις ήσυχες στιγμές, όταν η μάσκα ράγιζε κι έβγαινε στην επιφάνεια η ευάλωτη πλευρά της. Κι όμως, η λαχτάρα για αποδοχή και ο φόβος της κριτικής έπνιγαν τη φωνή της λογικής μέσα της. Δεν ήξερε πως όσο άλλαζε εξωτερικά, τόσο περισσότερο θα ένιωθε ξένη στο ίδιο της το δέρμα — ένα κομμάτι παζλ που δεν ταίριαζε πουθενά.
Κάθε βράδυ επέστρεφε σ’ ένα σπίτι γεμάτο μυρωδιές μπαχαρικών και ήχους από τις προσευχές της μητέρας της. Έβγαζε τη μάσκα της σαν δεύτερο δέρμα, βρίσκοντας καταφύγιο στην αγκαλιά της κουλτούρας της. Κι όμως, ακόμη και στην ασφάλεια του σπιτιού, δεν την εγκατέλειπε το αίσθημα του ξεριζωμού, η πληγή του να είναι μοιρασμένη σε δύο κόσμους. Ανάμεσα στην ινδική της οικογένεια, η αλλαγμένη της εμφάνιση φάνταζε πρόκληση, μια απόπειρα να χαθεί μέσα στην πλειοψηφία εις βάρος της αληθινής της φύσης. Η αδυναμία της να μιλήσει άπταιστα τη μητρική γλώσσα έγινε πηγή ντροπής και απογοήτευσης. Λαχταρούσε να επικοινωνήσει ουσιαστικά με την οικογένεια, να καταλαβαίνει τα αστεία και τις ιστορίες στο τραπέζι. Η μητέρα της την περίμενε, έτοιμη να της δείξει παραδοσιακές συνταγές που είχε κι εκείνη μάθει μικρή. Όμως, συχνά την απέρριπτε, προτιμώντας να κλειστεί στο δωμάτιό της και να μιλήσει με φίλους. Η στάση αυτή δημιουργούσε ένταση στο οικογενειακό περιβάλλον, και οι συγγενείς συχνά την πείραζαν για τα «δυτικά» της γούστα. Την αποκαλούσαν «whitewashed» και αμφισβητούσαν την αυθεντικότητά της ως Ινδής.
Το χάσμα ανάμεσα στην ανάγκη να γίνει αποδεκτή κι από τις δύο πλευρές βάθαινε, καλλιεργώντας το αίσθημα ότι δεν ήταν αρκετή για καμία. Αυτό το αδιάκοπο τράβηγμα την άφηνε μετέωρη — υπερβολικά «μελαμψή» για τον έναν κόσμο, υπερβολικά «λευκή» για τον άλλο.
Ψηφιδωτό
Με τα χρόνια άρχισε να διακρίνει μια αλλαγή στο πολιτισμικό τοπίο — μια σταδιακή εξέλιξη του τι σήμαινε να είσαι Αυστραλός. Έβλεπε την πόλη της να αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα, να γιορτάζει φεστιβάλ απ’ όλο τον κόσμο, να προβάλλει την πολυπολιτισμικότητα ως θεμέλιο της εθνικής ταυτότητας. Στο πανεπιστήμιο, για πρώτη φορά, αντίκρισε ανθρώπους κάθε χρώματος, σωματότυπου και στυλ, όπως δεν είχε ξαναδεί. Τότε συνειδητοποίησε ότι είχε την ελευθερία να διαλέξει τον δικό της δρόμο, να γίνει ό,τι ήθελε.
Στεκόμενη μπροστά στον καθρέφτη, ένιωσε το βάρος της μάσκας να φτάνει στο όριό του. Έβλεπε ένα κορίτσι που αγωνιζόταν απεγνωσμένα να ταιριάξει, να γίνει κάποια που δεν ήταν. Με μια ανάσα απελευθέρωσης, έκλεισε το ισιωτικό μαλλιών, αφήνοντας τις μπούκλες της να ξαναβρούν τη φυσική τους δόξα. Ψάχνοντας στην ντουλάπα, διάλεξε ρούχα που την ανέδειξαν, αρνούμενη πια να κρύψει τον εαυτό της. Στάθηκε χωρίς απολογία, όχι σαν ξένη αλλά σαν γνήσια εικόνα του εαυτού της. Άρχισε να καταλαβαίνει ότι η ταυτότητά της ήταν ένα πλούσιο ψηφιδωτό που περιλάμβανε και τους δύο κόσμους. Δεν ένιωθε πια ξένη, αλλά γέφυρα ανάμεσά τους, ζωντανή απόδειξη της ομορφιάς της πολιτισμικής ποικιλίας.
Αναπόληση
Καθώς κοιτάζεται στον καθρέφτη, ένας στρόβιλος αναμνήσεων την κατακλύζει, ακολουθώντας το περίπλοκο μονοπάτι που την έφερε ως εδώ. Αναμνήσεις αβεβαιότητας και ταραχής, όταν οι οικογενειακές προσδοκίες συγκρούονταν βίαια με την επίμονη φωνή της ατομικότητας. Μα τώρα, καθώς αντικρίζει την αντανάκλασή της, ένα κύμα νεοαποκτημένης αυτοπεποίθησης διαπερνά την ύπαρξή της. Κάθε βήμα του ταξιδιού της τη σμίλεψε στη μορφή που στέκει μπροστά στο γυαλιστερό γυαλί. Ο καθρέφτης δεν είναι πια ένα όργανο που αντανακλά εξωτερικές όψεις· είναι μάρτυρας της βαθιάς εσωτερικής μεταμόρφωσης.
(ο μέσος όρος επιτυχίας στο συγκεκριμένο θέμα ήταν 54% – 3% έγραψε πάνω από 80%)
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 6Β το δεύτερο αυθεντικό μαθητικό γραπτό που δημοσιεύει ο Οργανισμός Εξετάσεων με τίτλο Finding my way θέτει στο επίκεντρο μια αλλη προσωπική μετάβαση: την εφηβεία.
Βρίσκοντας τον δρόμο μου
Σκοτάδι πάλι. Το φως του ήλιου έχει σβήσει, ξεθωριασμένο από το χειμωνιάτικο φεγγάρι που μόλις ξεπροβάλλει μέσα από τις κουρτίνες. Έξω, το ανοιχτό γκρι τσιμέντο σκοτεινιάζει από τη βροχή. Το γραφείο μου είναι και πάλι ακατάστατο. Τυχαία χαρτιά κολλημένα εδώ κι εκεί, που δεν μπορώ να τα πετάξω μέχρι τουλάχιστον του χρόνου. Υπάρχει μια μουντή μυρωδιά, σαν να έχει ξεθωριάσει αυτό το σπίτι, χωρίς ίχνος ζωής. Δεν είναι υγιές να μένω εδώ, έτσι δεν είναι; Η κάμερα ασφαλείας παρακολουθεί μια ασήμαντη φιγούρα που κάνει καθημερινά μικροδουλειές, ενώ το χέρι μου, αργό και αμίλητο, απλώνεται προς τον διακόπτη . Τα πάντα ξυπνούν ξαφνικά μετά από μια μακρά περίοδο ύπνου. Η επανάληψη με κάνει να νιώθω ναυτία.
«Τελικά ξύπνησες;» Η μαμά μου χαμήλωσε τον ήδη σιγασμένο ήχο της τηλεόρασης.
«Είχα μάθημα χτες,» απάντησα. Δεν ξέρω τι θέλει να ακούσει πια.
«Πώς ήταν;» Χαμογέλασε.
«Κατάλαβα τα μισά,» είπα. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ καθόλου.
«Άρα δεν κατάλαβες τα μισά,» γύρισε απότομα και ο σιγασμένος ήχος της τηλεόρασης επέστρεψε.
Υπήρχε αυτό το ενοχλητικό βούισμα στο αυτί μου, που μου έλεγε ακατανόητα πράγματα. Γιατί να πρέπει να τα ακούω; Σε αυτήν την εφηβική ηλικία, γιατί ένοιωθα πως πνίγομαι με κάθε σχόλιο; Ψιθύρισα με μια νότα απογοήτευσης, «…Η μάθηση είναι έτσι.»
«Πώς είναι οι φίλοι σου;»
«… Είναι καλά.»
«Αυτό είναι καλό.»
Κάνε καλύτερα. Είναι καλά. Και εγώ πρέπει να είμαι καλά. Νόμιζα πως αυτά τα εφηβικά χρόνια θα ήταν εύκολα, όμως οι αρνητικές σκέψεις συνέχιζαν να τρέχουν στο μυαλό μου.
Τα μάτια της μαμάς μου ήταν θολά καθώς παρακολουθούσε άλλη μια εκδοχή της ίδιας κινεζικής σειράς – μια γυναικεία πρωταγωνίστρια με τέλεια εμφάνιση, συμπεριφορά και ευφυΐα, που ζει την ιδανική της ζωή. Πίσω της κρέμεται ένα επαγγελματικό πορτραίτο μου από τότε που ήμουν μικρότερη, το χαμόγελό μου φωτεινό όσο των ηθοποιών. Η μαμά αναστέναξε, απογοητευμένη αλλά ψύχραιμη.
Όταν της είπα πως κόπηκα στις εξετάσεις, πως δεν θα καταφέρω τίποτα στη ζωή, εκείνη απλά έγνεψε λέγοντας πως ήδη είχε κανονίσει να με στείλει σε ιδιωτικό σχολείο. Αυτό με πλήγωσε. Σαν μητέρα μου, ένιωσα πως ήδη περίμενε την αποτυχία μου. Αλλά είναι εντάξει, το έχω αποδεχτεί. Οι γονείς πάντα προετοιμάζονται για το χειρότερο.
«Ήσουν τόσο έξυπνο παιδί,» θυμόταν η μαμά με τρυφερό χαμόγελο, «Ποτέ δεν έκλαιγες, αλλά πάντα έπαιρνες αυτό που ήθελες… Μου άρεσε να σε ακούω να παίζεις πιάνο.» Το πιάνο μου στέκει ένοχο και αχρησιμοποίητο, και παρόλο που παίζω ακόμα, τα κομμάτια μου δεν φτάνουν πια στ’ αυτιά των γονιών μου. Τα δάχτυλά μου είναι ακόμα κολλημένα στην τελειότητα και στο να αποδώσω το κομμάτι ακριβώς όπως μου είπαν πως έπαιζα παλιά. Για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι πώς ήταν ο μικρότερος εαυτός μου, ήξερα μόνο όσα μου έλεγαν οι γονείς και οι συγγενείς. Μου ήταν δύσκολο να πιστέψω πως κάποιος τόσο ανεξήγητα τέλειος είχε υπάρξει κάποτε μέσα μου.
Έπεφτε πάλι το σκοτάδι. Ένιωθα χαμένη. Μόνο αχνά διέκρινα μερικές ράχες βιβλίων στο ράφι. Και εκεί, καθόταν επιβλητικό. Ένα βιβλίο, ή μάλλον ένα ημερολόγιο που δεν είχα προσέξει εδώ και πολύ καιρό. Ήταν όπως το θυμόμουν, με μεγάλα, ασταθή γράμματα και σχέδια που έδειχναν ανθρώπινες φιγούρες μέχρι τη μέση στο εξώφυλλο. Οι σελίδες άνοιξαν μπροστά μου.
«Σήμερα, έκρυψα το τεστ στο δωμάτιο της γιαγιάς γιατί φοβόμουν.» Ενοχή. Μοναξιά. Άγχος. «… Η μαμά μου έκοψε ένα πιάτο φρούτα, αλλά ένιωθα τύψεις και άφησα τον αδερφό μου να τα φάει.» Α, ναι, το πιάτο με το φρεσκοκομμένο πεπόνι. Η αγάπη και η εκτίμηση της μαμάς προσεκτικά σμιλεμένη σε κάθε φέτα. Μου θύμισε τις δυσκολίες των πρώτων σχολικών χρόνων, με το φως του γραφείου να πέφτει στα δάχτυλά μου καθώς οι ώρες περνούσαν και κατέγραφα αυτά τα έντονα συναισθήματα, με το φόβο μην μου ξεφύγουν.
Άρα και εσύ υπέφερες.
Η καρδιά μου χτύπησε δυνατά με αυτή τη σκέψη, πως ίσως, ό,τι κι αν συνέβαινε, πάντα θα συνεχίζαμε να μεγαλώνουμε για να φαινόμαστε όμορφοι. Ότι ακόμα κι όταν ο μικρός μου εαυτός και εγώ υποφέραμε, πάντα μόνοι, γεμάτοι ελπίδα αλλά και πικρία για τον κόσμο, κάποιοι άνθρωποι θα θυμούνται την αληθινή, ευγενική μας φύση. Κάθε σελίδα που γύριζα το επιβεβαίωνε, και μπορούσα να νιώσω την παγωμένη καρδιά μου να ξαναζωντανεύει μέσα στα λόγια. Ήταν τόσα πολλά τα λάθη στη γραμματική που ήταν δύσκολο να το διαβάσω ξανά, αλλά έλεγα στον εαυτό μου πως ήταν απαραίτητο. Σημαντικό. Σιγά σιγά, τα δάκρυά μου πότισαν τις λευκές σελίδες κι έκλεισα το βιβλίο με το δικό μου χέρι . Άναψα ξανά τα φώτα, και όλα ξύπνησαν πάλι, αλλά πολύ πιο ήπια. Ένας μακρινός ήχος από το κόψιμο λαχανικών και το νερό που βράζει ξεχώριζε.
«Μαμά.»
Η μητέρα μου γύρισε αμέσως, «Είσαι καλά; Φαίνεσαι χλωμή.»
«Είμαι καλά, αλλά νομίζεις πως τα καταφέρνω;»
Η μαμά μου χαμογέλασε τρυφερά και έκανε μια παύση.
«Πάντα.»
Αν δεν το ήξερα, ίσως να είχα μεγαλώσει κυνηγώντας ατελείωτα τον παλιό μου εαυτό. Το ταξίδι προς την ενηλικίωση ήταν αναπόφευκτο, ήμουν πάντα προορισμένη να αλλάζω, οπότε δεν χρειαζόταν να πιέζω τόσο πολύ τον εαυτό μου να γίνω καλύτερη. Η αλλαγή δεν ήταν το να πιέζεις τον εαυτό σου να γίνεις μια καλύτερη εκδοχή, αλλά μια ασυνείδητη ωρίμανση και σμίλευση της μοναδικής μας ταυτότητας. Από κάμπια σε πεταλούδα μοναδική.
«Θα συνεχίσω εκείνο το μάθημα.»
«Εντάξει,» Η μαμά γύρισε να χαμηλώσει τη φωτιά στη βρασμένη σούπα, «Το δείπνο θα είναι έτοιμο σε δεκαπέντε λεπτά.»
Έκανα μια παύση, κοίταξα την κουρασμένη μαμά μου πριν καθίσω στο πιάνο. Αφαίρεσα το κάλυμμα, και τα καθαρά πλήκτρα λάμψαν κάτω από το φως, σαν να μου έλεγαν πως αυτή είναι η σωστή πορεία: Η μαμά μου δεν είχε ξεχάσει ποτέ πως έπαιζα, και το θέαμα των πεντακάθαρων πλήκτρων το απέδειξε. Άφησα το κομμάτι μου να αντηχήσει ξανά μέσα στο σπίτι, εκφράζοντας τα αληθινά, ευάλωτα συναισθήματά μου για να τα ακούσει.
Στον σύνδεσμο μπορεί κανείς να δει το πρωτότυπο κείμενο και τα θετικά σχόλια του οργανισμού σε διάφορα σημεία.
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 7 Η παραγωγή λόγου – δημιουργία κειμένων
δεν αφορά μόνο την αφήγηση. Παραδείγματος χάριν , στην Θεματική Ενότητα Protest οι μαθητές κλήθηκαν να γράψουν ένα κείμενο οποιασδήποτε μορφής με τίτλο Resist and Persist (και αξιοποιώντας 3 stimuli) . Ο Οργανισμός Εξετάσεων παραθέτει τρία αυθεντικά μαθητικά κείμενα.
Το ένα εχει τη μορφή μιας αλληγορικής συνταγής μαγειρικής (το φαγητό είναι : Stoppage Stew),
Το αλλο είναι ένας λόγος προς τους συγκεντρωμένους στην Μελβούρνη νέους που διαμαρτύρονται υπέρ των δικαιωμάτων των Αβορίγινων (και προτρέπει προς έναν μάλλον τολμηρό ακτιβισμό)
Το τρίτο είναι ένα άρθρο γνώμης ενός Μαύρου Αμερικανού που προσπαθει να πείσει τους αμέτοχους – αδιάφορους λευκούς συμπολίτες του για την επικαιρότητα και το δίκαιο του Black Lives Matter.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ την ομιλία (ο μαθητής ως πρόλογο κι επίλογο έγραψε δύο τετράστιχα)
Resist and Persist: a scathing tirade into how protest can be used as a weapon of change
Στήθηκε στο μάρμαρο, και στέκει στην πλατεία,
ένας ντροπιασμένος καπετάνιος που χαιρετά, τα χέρια υψωμένα με ψεύτικη λεβεντιά.
Κι εμείς, οι νέοι, που τόσο ανάγκη έχεις να αντισταθούν,
θα εμποδίσουμε την κυβέρνηση να αφήσει τα προβλήματα των Αυτοχθόνων να συνεχιστούν.
Καλημέρα, παιδιά της Generation Z. Κι εγώ, όπως κι εσείς, βρίσκομαι σήμερα εδώ, στην κεντρική πλατεία της Μελβούρνης, εξαιτίας μιας ανάγκης. Της ανάγκης να διασφαλίσουμε πως οι αυτόχθονες αδελφοί και αδελφές μας δεν θα συνεχίσουν να γίνονται θύματα της κυβέρνησης. Της ανάγκης να τελειώσουν τα συνεχιζόμενα προβλήματά τους και να μη διαιωνίζονται.
Γιατί νομίζετε ότι ξεσπούν ακόμη διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, αν η κυβέρνησή μας έχει πραγματικά ακούσει τους αυτόχθονες λαούς της Αυστραλίας; Να γιατί: οι κυβερνήσεις δεν άκουσαν, κι αυτός είναι ο λόγος που κύματα αντίστασης ξεπηδούν παντού. Για αυτό είμαστε σήμερα εδώ· για να αντισταθούμε στην κυβέρνηση και να επιμείνουμε στο αίτημά μας για μια συνθήκη. Όταν το 2008 εκφράστηκε η «συγγνώμη», όλοι νομίσαμε πως θα ήταν ένα βήμα μπροστά για το έθνος μας. Όμως τίποτα δεν ακολούθησε, κι έτσι τα θεμελιώδη αυτά προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν. Θα μείνουμε άραγε άπραγοι, σιωπηλοί και συνένοχοι στα ψέματα της κυβέρνησης; Όχι! Σήμερα είναι η μέρα που θα κάνουμε τη διαφορά. Σήμερα θα σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της απάθειας, πριν αυτή η αλυσίδα ντόμινο φέρει ανεξέλεγκτες συνέπειες.
Ως πολίτες, δεν έχουμε χρέος να διαδηλώνουμε όταν η ανάγκη είναι επιτακτική; Δεν έχουμε ευθύνη να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία μας; Κι όμως, από ό,τι φαίνεται, τα πράγματα δεν δείχνουν έτσι. Η διαδήλωση πρέπει να είναι το φράγμα μας που εμποδίζει τη διαιώνιση των συστημικών προβλημάτων, όπως οι θάνατοι αυτοχθόνων υπό κράτηση. Η διαδήλωση πρέπει να είναι τα εργαλεία και τα όπλα μας, οι ασπίδες μας απέναντι στις απόπειρες της κυβέρνησης να μας φιμώσει, και τα μεγάφωνά μας όταν θέλουμε να στείλουμε το μήνυμα: ότι δεν μπορούν να στέλνουν τους αδελφούς και τις αδελφές μας στο νοσοκομείο, στην απομόνωση ή στη φυλακή.
Σήμερα, σίγουρα θα ακούσουν το μήνυμά μας.
Θυμηθείτε, όμως, εκείνη τη μέρα που γίναμε θύματα του καταπιεστή. Τη μέρα που πάνω από το 60% των ενηλίκων αποφάσισαν να κλείσουν τη Φωνή; (σημ. Αναφέρεται στο δημοψήφισμα του 2023 με το οποιο απορρίφθηκε η προταση να κατοχυρωθεί συνταγματικά το δικαίωμα των Αβορίγινων και των κατοίκων των νησιών Torres Strait να έχουν θεσμοθετημένη φωνή-συμβούλιο για ζητήματα που τους αφορούν.) Για μένα, η απόλυτη απογοήτευση αυτής της απόφασης γεννά ένα κρίσιμο ερώτημα: Είναι η Αυστραλία μια ρατσιστική χώρα;
Χωρίς
Καμία
Αμφιβολία.
Αυτή είναι η αλήθεια που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Στο παρελθόν, η κυβέρνησή μας διέλυσε τις οικογένειες των αυτοχθόνων με τα γεγονότα της Κλεμμένης Γενιάς. Σήμερα, τους κρατά εξαρτημένους από ένα σύστημα πρόνοιας που ελέγχεται από το ίδιο το κράτος. Και ποιος ξέρει τι άλλο μπορεί να επιτρέψει αυτό το έθνος, αν εμείς δεν αντισταθούμε στη σημερινή κατάσταση; Αυτός ο φαύλος κύκλος κατωτερότητας μπορεί να συνεχιστεί, και τότε η αλυσίδα του ντόμινο να γκρεμίσει κάθε προστατευτικό ανάχωμα και να οδηγήσει σε μια κοινωνία χωρίς επιστροφή. Γι’ αυτό είμαστε εδώ: για να μην αφήσουμε την αδράνεια να συνεχιστεί.
Όταν διαδηλώνουμε, ποτέ δεν πρέπει να καταφεύγουμε στη βία απέναντι σε ένα ζωντανό πλάσμα. Όμως, ο «καπετάνιος» που στοχεύουμε σήμερα είναι στ’ αλήθεια ζωντανός; Αντίθετα, είναι ένας ζωντανός εφιάλτης. Γι’ αυτό, πάρτε τα εργαλεία σας όλοι, γιατί σήμερα θα δείξουμε στον κόσμο πώς μοιάζει η αληθινή αντίσταση. Θα δείξουμε ότι, αν εξοικονομήσουμε δυνάμεις και υπολογίσουμε σωστά τις κινήσεις μας, μπορούμε να προκαλέσουμε την ακριβή, στοχευμένη αναστάτωση που αξίζει να τραβήξει τις κάμερες.
Η Generation Z είναι η ιδανική δύναμη για να απαιτήσει τη συνθήκη για τους αυτόχθονες της χώρας. Η νεότητά μας είναι υπερδύναμη· μας δίνει τη δύναμη να σταματήσουμε την αδικία. Μπορούμε να μεταμορφώσουμε τη διαδήλωση σε τέχνη. Με μια πινελιά κόκκινο μπορούμε να ενώσουμε έναν στρατό στο διαδίκτυο. Με μια δόση μαύρο μπορούμε να στρέψουμε όλα τα βλέμματα στον καμβά μας μόλις πατήσουμε «εγγραφή». Και με μια πινελιά χρυσό μπορούμε να επιφέρουμε το χτύπημα. Τα μέσα ενημέρωσης μπορεί να προσπαθήσουν να μας παρουσιάσουν ως ταραχοποιούς αντί για επαναστάτες που αντιστέκονται… αλλά αυτό γίνεται επειδή φοβούνται. Φοβούνται τη λογοδοσία, και όταν στραφούν οι κάμερες προς αυτούς, το μόνο που θα κάνουν είναι να αρνούνται και να κατηγορούν. Εμείς, όμως, θα τους δώσουμε ένα πλαίσιο όπου δεν θα μπορούν να αρνηθούν ούτε να μεταθέσουν ευθύνες. Η κυβέρνηση αγνόησε πάνω από το 90% των συστάσεων της Βασιλικής Εξεταστικής, κι έτσι τα ποσοστά φυλάκισης των αυτοχθόνων παραμένουν επικίνδυνα υψηλά. Εμείς θα αντισταθούμε, σηκώνοντας συμβολικά σάβανα στους δρόμους. Η κυβέρνηση επέτρεψε σε εταιρείες-κολοσσούς, όπως η Rio Tinto, να βεβηλώσουν ιερές τοποθεσίες των αυτοχθόνων. Εμείς θα αντισταθούμε βάφοντας τα αποικιακά τους αγάλματα και γκρεμίζοντάς τα. Τώρα, είναι υποχρεωμένοι να ακούσουν το αίτημά μας για συνθήκη. Αν όχι, θα γίνουμε περισσότεροι, ισχυρότεροι και πιο οργανωμένοι. Όπως είπα, για εμάς η διαδήλωση είναι τέχνη· για εκείνους είναι ενόχληση, στην οποία πρέπει να ανταποκριθούν, αλλιώς θα πνιγούν.
Η μάχη είναι εδώ, κι εμείς, η Generation Z, είμαστε το πεζικό της. Θα σταθείτε μαζί μας, για να αντισταθούμε στην κυβέρνηση ώστε, επιτέλους, να πάψουν να διαιωνίζονται τα προβλήματα των αυτοχθόνων;
Καθώς η πόλη της Μελβούρνης τυλίγεται μ’ αυτή τη λεπτή ομίχλη,
κανείς δεν ξέρει πως η πλατεία είναι γεμάτη από όσους θέλουν να αντισταθούν.
Κι έτσι στεκόμαστε εδώ ανυπόμονοι, πασχίζοντας απεγνωσμένα να μη βγάλουμε ήχο,
γιατί με κάθε χτύπημα του σφυριού, το μόνο που θέλουμε να ακούσουμε είναι το κεφάλι του καπετάνιου να σωριάζεται στο έδαφος.
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 8 Υπόμνημα για τη διαδικασία βαθμολόγησης των VCE εξετάσεων
Ποιοι βαθμολογούν
Οι βαθμολογητές είναι εκπαιδευτικοί με εμπειρία στη διδασκαλία των VCE Units 3 και 4 στο αντίστοιχο μάθημα. Διαμορφώνεται ειδικό σώμα αξιολογητών κάθε χρόνο που επιλέγεται μέσω ηλεκτρονικής αίτησης και αυστηρής αξιολόγησης.
Επιλογή αξιολογητών
Η επιλογή βασίζεται σε εμπειρία διδασκαλίας, προηγούμενη συμμετοχή σε βαθμολόγηση, επαγγελματική ανάπτυξη και συστάσεις. Απαιτείται δήλωση συγκρούσεων συμφερόντων· αποφεύγονται αξιολογητές με στενές σχέσεις με υποψηφίους. Ο Οργανισμός VCAA φροντίζει ώστε να διαμορφώνεται ένα μείγμα βαθμολογητών απο αστικές , ηιμαστικές και αγροτικές εμπειρίες, νέων και παλαιοτέρων κτο
Εκπαίδευση
Όλοι οι αξιολογητές υποχρεούνται σε ολοήμερη εκπαίδευση πριν τη βαθμολόγηση, που περιλαμβάνει μελέτη δειγμάτων, καθορισμό κοινών κριτηρίων και πρακτικές ασκήσεις, ώστε να διασφαλιστεί η ομοιομορφία στη βαθμολόγηση.
Διαδικασία βαθμολόγησης
Η βαθμολόγηση γίνεται κατά κανόνα από το σπίτι του βαθμολογητή (διαδικτυακά)
είτε με το ηλεκτρονικό σύστημα ePEN, στο οποίο οι αξιολογητές βαθμολογούν μεμονωμένες απαντήσεις ανά ερώτηση, λαμβάνοντας προς βαθμολόγηση 20-30 απαντήσεις την κάθε φορά,
είτε μέσω του συστήματος VOSS, το οποίο χρησιμοποιείται για την ηλεκτρονική εισαγωγή και καταγραφή των συνολικών βαθμολογιών των μαθητών.
Τα γραπτά διανέμονται σε “bags” και κάθε μαθητικό γραπτό βαθμολογείται από τουλάχιστον δύο ανεξάρτητους αξιολογητές.
Ο βαθμολογητής με Flag προτείνει α) εξαιρετικά γραπτά, β) ιδιαίτερες – αποκλίνουσες απαντήσεις και γ) περιπτώσεις στις οποίες αναγνωρίζει την ταυτότητα του υποψηφιου.
Έλεγχος ποιότητας και αξιολόγηση
• Control Scripts: Πρόκειται για προκαθορισμένα scripts που βαθμολογούνται από τον Chief Assessor ως πρότυπα. Οι αξιολογητές υποχρεούνται περιοδικά να βαθμολογούν Control Scripts πριν συνεχίσουν τη βαθμολόγηση. Οι βαθμολογίες συγκρίνονται με το πρότυπο και αν είναι εκτός αποδεκτής ζώνης, γίνεται παρέμβαση από τον Chief Assessor (συμβουλές, διάλογος, διακοπή βαθμολόγησης προσωρινά) .
• Discrepancy Marking: Σε περίπτωση σημαντικής απόκλισης στις βαθμολογίες μεταξύ δύο αξιολογητών, ενεργοποιείται τρίτη ανεξάρτητη βαθμολόγηση και αν χρειαστεί τέταρτη από τον Chief Assessor ή εκχωρημένο υπεύθυνο, με σκοπό τη διασφάλιση της δίκαιης και ομοιόμορφης αξιολόγησης.
• Anomalous Grades Marking (AGM): Στατιστική ανάλυση εντοπίζει βαθμολογίες που διαφέρουν σημαντικά από τις προβλεπόμενες βάσει σχολικών και άλλων εξωτερικών στοιχείων. Τα scripts με ανώμαλες βαθμολογίες χαρακτηρίζονται και εξετάζονται περαιτέρω για πιθανά λάθη ή ασυνέπειες.
Απόρρητο και ασφάλεια
Τηρούνται αυστηροί κανόνες εμπιστευτικότητας. Η ταυτοποίηση μαθητή γίνεται μόνο μέσω μοναδικού αριθμού και check letter χωρίς πρόσβαση σε προσωπικά στοιχεία. Η πρόσβαση στο σύστημα προστατεύεται με αυθεντικοποίηση δύο παραγόντων (Yubikey). Οι αξιολογητές δηλώνουν τυχόν συγκρούσεις συμφερόντων και απομακρύνονται από την αξιολόγηση σε περίπτωση σύγκρουσης.
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 9 ΠΕΙΘΩ
το τρίτο μέρος της εξέτασης ζητάει απο το μαθητή να αναλύσει την επιχειρηματολογία και τη γλώσσα (προφορική, γραπτή, οπτική) ενός κειμένου πειθούς. Χωρίς επιμέρους ερωτήματα : ο μαθητής μπορεί να φτάσει στον στόχο με όποιον τρόπο θέλει.
Το κείμενο είναι πεποιημένο και εντάσσεται σε ένα σενάριο.
Ας δούμε ένα παράδειγμα:
Εργασία
Γράψτε μια ανάλυση των τρόπων με τους οποίους τα επιχειρήματα, ο γραπτός και ο προφορικός λόγος, καθώς και τα οπτικά στοιχεία, χρησιμοποιούνται στο υλικό των σελίδων 16 και 17, με σκοπό να πείσουν το στοχευόμενο κοινό να υιοθετήσει την άποψη που παρουσιάζεται.
Πληροφορίες υποβάθρου
Το Our Local Gym είναι ένα κέντρο γυμναστικής που εξυπηρετεί την τοπική κοινότητα. Μέχρι πρόσφατα, η εγκατάσταση χρηματοδοτούνταν με επιχορήγηση του δήμου. Αυτή η χρηματοδότηση έχει αποσυρθεί και ανακατανεμηθεί σε άλλα δημοτικά έργα. Η επιτροπή του Our Local Gym έχει συγκαλέσει έκτακτη συνέλευση των μελών του γυμναστηρίου, ώστε να ψηφίσουν μια πρόταση για τη συνέχιση της λειτουργίας των εγκαταστάσεων.
Η πρόεδρος της επιτροπής του Our Local Gym, Sandy Gestalt, παρουσίασε την ακόλουθη ομιλία, συνοδευόμενη από διαφάνειες.
«Σας ευχαριστώ που παρευρεθήκατε σε αυτή την έκτακτη συνέλευση για να ψηφίσουμε σχετικά με το μέλλον του Our Local Gym.
Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη θέση, αλλά, ως μια ομάδα ανθρώπων που έχουμε συνεργαστεί – και έχουμε γυμναστεί μαζί – για χρόνια, ξέρουμε ότι μπορούμε όλοι μαζί να σώσουμε το Our Local Gym και να εξασφαλίσουμε το μέλλον του.
Πριν περάσουμε στις πιθανές λύσεις της κατάστασής μας, θέλω να αναγνωρίσω την ιστορία και την αξία του Our Local Gym τόσο για εσάς, τα μέλη μας, όσο και για την ευρύτερη κοινότητα. Το Our Local Gym λειτουργεί εδώ και 47 χρόνια. Το χτίσαμε από το μηδέν, με τη στήριξη του δήμου, με τοπικούς εράνους και με τις συνδρομές σας, των μελών μας. Για χρόνια υπήρξαμε ένας ασφαλής χώρος για όλους, για τους νέους αλλά και για τους «νέους στην ψυχή». Εδώ χτίσατε τη φυσική σας κατάσταση, τη δύναμη και την αυτοπεποίθησή σας.
Την ώρα που τα μεγάλα εμπορικά γυμναστήρια γνώριζαν άνθηση, εξυπηρετούσαν διαφορετικό κοινό – ανθρώπους που, ίσως, αναζητούν έναν πιο ανταγωνιστικό χώρο για να πετύχουν τους στόχους τους στη γυμναστική. Άνθρωποι που συρρέουν, σαν τις πεταλούδες στο φως, σε λαμπερά καινούργια μηχανήματα, γιγαντοοθόνες, εκκωφαντική μουσική, ταιριαστές αθλητικές εμφανίσεις – και που λατρεύουν να ποστάρουν selfies από το γυμναστήριο στα κοινωνικά τους δίκτυα.
Το Our Local Gym, όμως, ποτέ δεν ήταν αυτό: εμείς απλώς προσφέρουμε σε οποιονδήποτε την ευκαιρία να γνωρίσει την επιτυχία, σε οποιοδήποτε επίπεδο φυσικής κατάστασης. Στο Our Local εκτιμούμε την αποδοχή όλων των σωμάτων και όλων των διαδρομών άσκησης. Εμείς γυμναζόμαστε για τη ζωή.
Πρόσφατα, ωστόσο, χάσαμε την ετήσια δημοτική επιχορήγηση από την οποία εξαρτιόμασταν επί δεκαετίες για να παραμένει ανοιχτό το Our Local. Όπως ξέρετε, προσπαθήσαμε να απευθυνθούμε στον δήμο για να ανατρέψουμε την απόφασή του, αλλά, δυστυχώς, χάσαμε την προθεσμία και η χρηματοδότηση έχει ήδη ανακατανεμηθεί. Η δημοτική επιχορήγηση ήταν σημαντική για δύο λόγους: υποστήριζε τη συντήρηση του κτιρίου μας και μας επέτρεπε να διατηρούμε τις συνδρομές χαμηλές, σε συμφωνία με τις ανάγκες και την πραγματικότητα της κοινότητάς μας.
Αναζητώντας εναλλακτική χρηματοδότηση, εξετάσαμε μια σειρά από δυσοίωνες επιλογές: να αυξήσουμε το κόστος συμμετοχής πέρα από αυτό που μπορούν να αντέξουν οι κάτοικοί μας (περιλαμβανομένων νέων οικογενειών, προσφύγων και ηλικιωμένων), να ιδιωτικοποιήσουμε το γυμναστήριο ή να κλείσουμε οριστικά τις εγκαταστάσεις, βλέποντας το Our Local να κατεδαφίζεται και να μετατρέπεται σε χώρο στάθμευσης.
Όμως βρήκαμε μία άλλη επιλογή. Ένα σωσίβιο.
Μας προσέγγισε μια εταιρεία σχετικά με το παραμελημένο κατάστημα στην νότια πλευρά του κτιρίου μας. Αυτή η ομάδα βλέπει πραγματικές δυνατότητες στη vintage, «από τη βάση» κοινοτική ατμόσφαιρα του χώρου μας.
Η πρότασή τους περιλαμβάνει συμφωνία να ανακαινίσουν το κατάστημα με δικά τους έξοδα και να μας πληρώνουν ενοίκιο, το οποίο θα καλύψει τη ζημία από την απώλεια της δημοτικής επιχορήγησης. Αυτό θα εγγυηθεί τις χαμηλές συνδρομές και εισιτήρια του Our Local Gym και, μάλιστα, ίσως αφήσει και επιπλέον κεφάλαια για αναβαθμίσεις.
Η εταιρεία Long Live Lollies είναι μια δημοφιλής επιχείρηση ζαχαρωδών. Ίσως να γνωρίζετε ήδη το όνομά της – πουλάει γλυκά σε λογικές τιμές, σε καταστήματα με ρετρό αισθητική. Πρόσφατα, η δική τους μίσθωση έληξε πρόωρα.
Είναι φανερό ότι, ενώ αυτή η πρόταση λύνει τα άμεσα οικονομικά μας προβλήματα, παρουσιάζει και προκλήσεις.
Το Our Local Gym και το Long Live Lollies δεν φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, να μοιράζονται πολλές κοινές αξίες. Το Our Local προσφέρει εκπαίδευση για τη διατροφή και την καλύτερη «τροφοδοσία» του σώματός μας, και στηρίζει μέλη της κοινότητας για τα οποία η γυμναστική μπορεί να μοιάζει απρόσιτη, ενώ το Long Live Lollies πουλάει τρόφιμα με περιοριστική διατροφική αξία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συνύπαρξη αυτών των δύο επιχειρήσεων στον ίδιο χώρο δημιουργεί μια σοβαρή αντίθεση.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτή τη σύγκρουση σκοπών – εμείς υπηρετούμε την κοινότητα, εκείνοι το κέρδος – θέλω να ξεκαθαρίσω γιατί υποστηρίζουμε αυτή την προτεινόμενη συνεργασία.
Πρώτος λόγος – και μάλλον όχι έκπληξη – είναι τα χρήματα. Το Long Live Lollies υπήρξε σκέτη «γλυκιά απόλαυση» στη συνεργασία μας. Κατανοούν τη δεινή οικονομική μας θέση και μας προσφέρουν προκαταβολικές πληρωμές ενοικίου, που θα κρατήσουν τα φώτα αναμμένα και τις πόρτες ανοιχτές. Θέλουν να δουν το γυμναστήριό μας να προοδεύει και να γίνουν μέρος της κοινότητάς του. Γι’ αυτό θα πληρώσουν και για συνδρομές στο γυμναστήριο για τους υπαλλήλους τους – μια χειροπιαστή χειρονομία που δείχνει τη στήριξή τους.
Δεύτερος λόγος: παρότι η υπερβολική κατανάλωση γλυκών δεν είναι καλή, η περιστασιακή λιχουδιά, το «χτύπημα» ζάχαρης, μπορεί να είναι πηγή χαράς. Στο Our Local ξέρουμε ότι η διασκέδαση και το γέλιο είναι εξίσου σημαντικά για την υγεία μας όσο και η τακτική άσκηση. Αυτή η συνεργασία μπορεί να φέρει χρώμα και νοστιμιά στην πόρτα μας. Και ελπίζουμε να προσελκύσει μια νέα κοινότητα στο Our Local. Ίσως γονείς που δεν γνωρίζουν την ύπαρξή μας να φέρουν τα παιδιά τους για λιχουδιές στο Long Live Lollies, να μας ανακαλύψουν – και να εγγραφούν! Δεν διαθέτουμε τον διαφημιστικό προϋπολογισμό των μεγάλων εμπορικών γυμναστηρίων. Αυτή είναι μια ευκαιρία να διευρύνουμε την εμβέλειά μας, αξιοποιώντας τη βάση πελατών και την τεχνογνωσία στο μάρκετινγκ του Long Live Lollies.
Πριν ψηφίσουμε, θυμηθείτε ότι δεν ψηφίζουμε μόνο για τον εαυτό μας. Ψηφίζουμε για τους πολλούς που δεν μπορούν να είναι εδώ απόψε και για όσους ελπίζουμε να προσεγγίσουμε στο μέλλον. Αυτή είναι η μόνη βιώσιμη λύση, και εμείς, ως κοινότητα, κατανοούμε την ανάγκη για συμβιβασμό.
Για να σώσουμε το Our Local Gym – αυτόν τον υπέροχο χώρο από τον οποίο όλοι κερδίζουμε τόσα για το σώμα και την ψυχή μας – θα χρειαστεί να «λυγίσουμε» και να «τεντώσουμε» κάποιους άβολους και ίσως άκαμπτους μύες. Δεν θα είναι τέλειο, αλλά αν καταφέρουμε να το κάνουμε να λειτουργήσει, θα επιτρέψει στην ατελή κοινότητά μας να ανθίσει.»
Στο συνημμένο του πρώτου σχολίου μπορείτε να δείτε α) τι καλείται να επιτύχει ο μαθητής (το έργο του και τα κριτήρια βαθμολόγησης) και β) το κείμενο στα Αγγλικά με τις διαφάνειες που το συνοδεύουν (και πρέπει να αξιολογηθούν στο πλαίσιο της πειθούς)
Εχουν άραγε κι εκεί αναφορές στην αριστοτελική ρητορική και τις λειτουργίες των γλωσσικών επιλογών;
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 10 ως προς την αξιολόγηση της Πειθούς
ο Οργανισμός Εξετάσεων NCAA στην αναφορά του παρουσιάζει
– την ποσόστωση της βαθμολογίας
– τις απαιτήσεις μιας ολοκληρωμένης απάντησης
«Ένας τρόπος να αποδοθεί η στρατηγική πορεία του επιχειρήματος είναι ο εξής:
Υπενθύμιση στο κοινό τόσο των δεσμών του όσο και της ευαλωτότητάς του.
Ανάδειξη της αξίας αυτού που διακυβεύεται.
Παρουσίαση της πιθανότητας απώλειας του αγαθού.
Προσφορά λύσης ως της μοναδικής δυνατής «σανίδας σωτηρίας».
Αντικρουση πιθανών αντιρρήσεων ώστε να αποδυναμωθεί η αντίδραση.
Αναδιατύπωση της κατάστασης ως «ευκαιρίας».
Άσκηση ηθικής πίεσης και παρουσίαση μιας εικόνας ευοίωνου μέλλοντος πριν τεθεί σε ψηφοφορία η πρόταση προς τα μέλη.
Δεν αναμενόταν από τους μαθητές να εντοπίσουν και να αναλύσουν εξαντλητικά κάθε στάδιο του επιχειρήματος. Στη διακριτική ευχέρεια του μαθητή ήταν να επιλέξει στοιχεία του κειμένου για να καταδείξει την αναλυτική του ικανότητα.
Ορισμένες στρατηγικές επιλογές γλώσσας περιλάμβαναν τη χρήση λόγου ώστε να:
χαρακτηρίζονται μεθοδικά οι βασικοί εμπλεκόμενοι, π.χ. ‘obnoxiously loud’, ‘safe space’, ‘they offer’
αγκαλιάζεται η κοινότητα, αλλά και να γίνεται διάκριση από «κατώτερα» γυμναστήρια, ενώ παράλληλα να προβάλλεται η συλλογική ευθύνη μέσα από τις αντωνυμίες και άλλες στρατηγικές
γίνεται επίκληση στις αξίες του κοινού, π.χ. ‘you have built your fitness’, ‘we are a community’, ‘they understand our’
υπογραμμίζονται διχοτομίες- αντιθέσεις, π.χ. «selfies στα κοινωνικά τους δίκτυα» έναντι «όλα τα σώματα και όλες οι διαδρομές φυσικής κατάστασης»
ελαφραίνεται το κλίμα ώστε να υπονοείται ότι το ζήτημα δεν ήταν σοβαρό, π.χ. ‘worked together / worked out together’, ‘sweet delight to work with’ (λογοπαιγνιο με τη λέξη work
μετριάζεται το ηθικό δίλημμα, π.χ. «άβολο», «εναλλακτική χρηματοδότηση», «περιορισμένο διατροφικό όφελος»
κλιμακώνονται οι συναισθηματικές αντιδράσεις, π.χ. «δυσμενής», «ζοφερό», «να κλείσει ολοκληρωτικά», «χώρος στάθμευσης», «να κατεδαφιστεί!», «σανίδα σωτηρίας»
παρέχεται διαβεβαίωση, π.χ. «εγγύηση», «μια ευκαιρία», «να επιτρέψουμε στην ατελή μας κοινότητα να ανθίσει»
υπονοείται μία μόνο επιλογή, π.χ. «η μόνη βιώσιμη λύση», «μια σανίδα σωτηρίας», «ψηφίζουμε για πολλούς»
αναδιατυπώνεται η αμφιλεγόμενη συνεργασία, π.χ. τα γλυκά φέρνουν «χαρά», «η διασκέδαση και το γέλιο είναι … σημαντικά … για την υγεία», «η ατελής μας κοινότητα»
γίνεται μετάβαση από το ζοφερό στο αισιόδοξο, π.χ. «Αλλά βρήκαμε μια άλλη επιλογή. Μια σανίδα σωτηρίας».
Ορισμένα στρατηγικά οπτικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν στις εικόνες περιλάμβαναν:
αξιοποίηση μεταφορικών συσχετισμών
δημιουργία ατμόσφαιρας
χρήση συνθημάτων
χρήση συμβόλων
αναπαράσταση των μελών του γυμναστηρίου.
Δεν αναμενόταν από τους μαθητές να εντοπίσουν και να αναλύσουν εξαντλητικά κάθε στοιχείο.
– τους παράγοντες που συνέβαλαν σε επιτυχείς απαντήσεις (με παραδείγματα)
– τους παράγοντες που συνέβαλαν σε ανεπιτυχείς απαντήσεις (με παραδείγματα)
Ολα αυτά μπορεί κανείς να τα διαβάσει στον σύνδεσμο https://drive.google.com/…/10C8YmV1lxJslI97zQAu…/view… .
Θα ήθελα να επισημάνω
1) ότι ο μαθητής καλείται να συνδέσει την μακροδομή του κειμένου (τη στρατηγική του επιχειρήματος) και την γραπτή και οπτική γλώσσα όχι γενικά κι αόριστα με την πρόθεση του ομιλητή αλλά εντός επικοινωνιακού πλαισίου , συγκεκριμένου σκοπού και σχέσης πομπού και δέκτη
2) ότι υπονοείται αλλά δεν κατονομάζεται η σχετική μεταγλώσσα που εμείς έχουμε συνηθίσει (αριστοτελική λειτουργία, κειμενικοί δείκτες – γλωσσικές επιλογές και λειτουργίες, συνοχή). Φαίνεται καθαρά ότι επικροτείται η χρήση του σχετικού υποβάθρου κι όχι το αναμάσημά του. Νιώθω ότι στο προσκήνιο βρίσκεται η κοινή λογική κι ότι αυτό σχετίζεται με την αποφυγή ερωτήσεων πάνω σε επιμερους στοιχεία και χωρία. Ο μαθητής πρέπει να ασκείται στην ιεράρχηση όσων επισημαίνει ώστε να συνθέσει κατάλληλα όσα βλέπει στην ανάλυσή του.
3) ότι οι περισσότερες βαθμολογίες (62%) συγκεντρώνονται στο 50-70 ενώ το 90-100 αφορά το 2,5% των γραπτών. Κανένα μέρος του συνολικού διαγωνίσματος δεν εργαλιοποιείται για να χρυσώνει το χάπι , να ανεβάζει πλαστά τις βαθμολογίες και να μειώνει τις βαθμολογικές αποκλίσεις. Ο νοών νοείτω.