Ούτε ο Ταγίπ Ερντογάν ούτε ο Λιονέλ Μέσι: Το Πρόσωπο της Χρονιάς δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από αυτό που χάρισε τα περισσότερα πρωτοσέλιδα, από αυτό που άλλαξε τη ροή της ιστορίας. Το πρόσωπο του Διαδηλωτή: Ένα πρόσωπο σε χιλιάδες, εκατομμύρια πρόσωπα που ξεσηκώθηκαν σχεδόν σε κάθε ήπειρο, προβάλλοντας ένα, ενιαίο αίτημα, την αλλαγή.
«Και μετά ήρθε το Τέλος της Ιστορίας, όπως περιγράφεται από τον Φράνσις Φουγκουγιάμα, που έγραφε ότι η ανθρωπότητα είχε φθάσει στο τελικό σημείο της ιδεολογικής εξέλιξης του διεθνώς θριαμβεύοντος «δυτικού φιλελευθερισμού», επισημαίνει στο σχετικό άρθρο του στο ΤΙΜΕ ο Κερτ Αντερσεν.
Μεγάλες αλλαγές
Ο διαδηλωτής, ανώνυμος και επώνυμος, ξεσηκώθηκε και συνεχίζει, αψηφώντας τη συχνά σκληρή απάντηση, άλλοτε με δακρυγόνα άλλοτε με σφαίρες. Από την Τυνησία έως τη Μόσχα και από τη Νέα Υόρκη έως την Ισπανία και την Ελλάδα, οι φετινές διαδηλώσεις σημάδεψαν το 2011 ως χρονιά των μεγάλων αλλαγών. Και όπως εύστοχα σημειώνει ο Αντερσεν, στην περίπτωση της Αραβικής Ανοιξης τουλάχιστον, ο λαός έμαθε ότι μπορεί πράγματι να αντικαταστήσει τον ηγέτη του, να σταματήσει την εξουσία από το να φθάσει στα άκρα. Και αυτή η αυτογνωσία αλλάζει τα πάντα…
Αλλά όχι και τόσο εύκολα. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν προχθές στη Βεγγάζη κατά της κυβέρνησης και παρά την παρέμβαση του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου, που βεβαίωσε ότι η πόλη τους, η πρώτη που αυτονομήθηκε από το καθεστώς Καντάφι, θα ανακηρυχθεί οικονομική πρωτεύουσα, πολλοί δεν πείστηκαν και κατέβηκαν ξανά χθες στους δρόμους. Και στην Τρίπολη, οι αντίπαλες ομάδες που ενώθηκαν κατά του Καντάφι συνεχίζουν να μάχονται μεταξύ τους. Τουλάχιστον τέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν προχθές στην ανταλλαγή πυρών που σταμάτησε μόνον ύστερα από την παρέμβαση των «γερόντων».
Στην Αίγυπτο, όπου χθες ξεκίνησε ο δεύτερος γύρος των βουλευτικών εκλογών, απαιτήθηκαν νέες διαδηλώσεις στην πλατεία Ταχρίρ, προκειμένου να πεισθεί το στράτευμα να παραδώσει τα ηνία νωρίτερα στην πολιτική ηγεσία της χώρας.
Αστάθεια
Πολλοί εκφράζουν μάλιστα το φόβο ότι η Αίγυπτος θα αντιμετωπίσει παρατεταμένη πολιτική αστάθεια, κυρίως εάν το κόμμα της μετριοπαθούς Μουσουλμανικής Αδελφότητας, πρώτο κόμμα μέχρι στιγμής, αναγκαστεί να συνεργαστεί με τους σκληροπυρηνικούς ισλαμιστές, που φαίνεται ότι έχουν ισχυρά λαϊκά ερείσματα.
Το δρόμο αναμένεται να ανοίξει η Τυνησία, όπου μετά τις πρώτες ελεύθερες εκλογές, τον Οκτώβριο, αναμένεται να διορισθεί πρωθυπουργός ο επικεφαλής του ισλαμικού κόμματος Ενάχντα, Χαμαντί Τζμπέλι που, πάντως, θα σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού. Η ευρύτερη εικόνα δείχνει ότι ο ανώνυμος διαδηλωτής έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά του.
Στις ΗΠΑ, το κίνημα «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ» δεν παραδίδει τα όπλα και οι εκτιμήσεις το θέλουν να συνεχίσει τουλάχιστον όσο παρατείνεται η κρίση. Το ίδιο ισχύει για τους «Αγανακτισμένους» της Ευρώπης. Οσο για τους Ρώσους, εκείνοι μόλις άρχισαν…
