Όσοι είμαστε γονείς ,αλλά και όσοι δουλεύουμε με παιδιά,δεν υπάρχει περίπτωση να μην ακούσουμε τη λέξη φοβάμαι…
Αλλά και ως ενήλικες πόσα άγχη και φοβίες κουβαλάμε,πόσο αδύναμοι νοιώθουμε, όταν είμαστε στα πρόθυρα τού να βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα από όλα εκείνα που προσπαθούμε να ξορκίσουμε…
Ως εκ τούτου,είναι το λιγότερο υποκριτικό να λέμε σε ένα παιδί σχόλια του τύπου,μη φοβάσαι,είναι χαζομάρα,δεν υπάρχει αυτό που φοβάσαι,είσαι μωρο κλπ….
Αντί αυτού δοκιμάστε να το πείτε πρώτα στον εαυτό σας ,όταν κυριευτείτε υπό το καθεστώς του πανικού και τότε θα καταλάβετε πόσο άσκοπο και σκληρό είναι…
Προσπαθώντας να βοηθήσω τόσο τα μικρά μου στην τάξη,όσο και τους γονείς,να αντιμετωπίσουμε τις φοβίες των μικρών,βρέθηκα στο παρακάτω άρθρο,της συναδέλφου Τ.Σταθακάρου,που θεωρώ πολύ χρήσιμο,γι’αυτό και αναδημοσιεύω.
-
ΜΗΝ μειώνεται τη σημασία του φόβου.Όσο ανόητος και να σας φαίνεται ο φόβος.Όταν συζητήσετε για αυτό δείξτε κατανόηση και σοβαρότητα.Μην χαμογελάσετε καν.
-
Χρησιμοποιήστε ένα αγαπημένο του αντικείμενο.Που το χαλαρώνει και του μειώνει το άγχος.Ένα τέτοιο αντικείμενο πάντα το βοηθάει να αισθάνεται μεγαλύτερη ασφάλεια.
-
Εξηγήστε του και βοηθήστε το να ανακαλύψει.Σταδιακά να έρθει και σε επαφή.ΧΩΡΙΣ ΠΙΕΣΗ. Αν πχ φοβάται το σκύλο του γείτονα,κρατήστε του το χέρι,χαμογελάστε και φέρτε το σε σταδιακή επαφή.Στην αρχή χαϊδέψτε το σκυλί μαζί,μετά ρωτήστε το πως του φαίνεται το τρίχωμα του για παράδειγμα για να ξεχαστεί και ρωτήστε αν θέλει να το κάνει μόνο του.
-
Κουκλοθέατρο.Τα άψυχα αντικείμενα βοηθάνε πολύ τα παιδιά να μιλήσουν.Αν δεν μιλάει σε εσάς για το φόβο του θα μιλήσει σίγουρα σε μια κούκλα.Και φυσικά η κούκλα-εσείς δηλαδή- θα του δώσετε μια εξήγηση και έναν λόγο που δεν πρέπει να έχει αυτό το φόβο.
-
Μην φέρνετε ποτέ το παιδί αντιμέτωπο με το φόβο του χωρίς προετοιμασία.Αν πχ φοβάται το σκοτάδι το χειρότερο που μπορείτε να κάνετε είναι να το κλείσετε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο.Τα αποτελέσματα θα είναι από μια κρίση πανικού εως και έναν μεγαλύτερο φόβο,για εσάς,το δωμάτιο και το σκοτάδι!
-
Προσπαθήστε να ελενξετε τους δικούς σας φόβους.Αν ουρλιάξετε όταν δείτε μια κατσαρίδα το πιθανότερο είναι το παιδί να αντιδράσει και αυτό έτσι.
-
Σε αυτό το σημείο πρέπει να επισημάνουμε ότι κανένας φόβος δεν εξαφανίζεται από την μία στιγμή στην άλλη.Μπορεί να πάρει και χρόνια.Καλό θα είναι σε αυτό το κομμάτι να υπάρχει συνεργασία αν το παιδί συναναστρέφεται με πολλά άτομα.Γονείς και εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουν επικοινωνία.Αν βλέπετε ότι οι φοβίες του παιδιού σας γίνονται πιο έντονες καλό θα είναι να το απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό για να σας βοηθήσει.”
- Πηγή: http://eimainipiagwgos.blogspot.gr/
Αφήστε μια απάντηση