Επεξεργαστήκαμε με τη ρουτίνα του έντεχνου συλλογισμού  Βλέπω- Σκέφτομαι- Αναρωτιέμαι τον πίνακα του MattMahurin με τίτλο “Bulling”.

Δείξαμε το έργο και το παρατηρήσαμε. Θέσαμε ερωτήματα: «Ποιο είναι το κοριτσάκι;», «Ποιο είναι το όνομά της;», «Από πού κατάγεται;» «Πού βρίσκεται;» «Τι κοιτάζει;», «Τι μαρτυράει η στάση του σώματος;», «Τι μαρτυράει το βλέμμα της;», «Πώς νιώθει;», «Τι σκέφτεται;», «Ποιοι κρύβονται πίσω από τις σκιές;», «Ποια είναι τα ονόματά τους;», «Πώς νιώθουν;», «Τι σκέφτονται;», «Τι ρόλο παίζουν;», «Τι θέλει να πει το έργο;”

Αναπαραστήσαμε τον πίνακα και πήραμε τους ρόλους: θύμα- θύτης- παρατηρητές.

Στη συνέχεια εμβαθύναμε περισσότερο στο θέμα με τη μεθοδολογία των 6 καπέλων της σκέψης του de Bono.

Μπλε καπέλο- Γιατί είμαστε εδώ; Ποιο είναι το θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε;

Άσπρο Καπέλο – Τι συμβαίνει σε αυτό το παιδί;

Κόκκινο Καπέλο – Τι νιώθεις όταν βλέπεις το παιδί;

Κίτρινο Καπέλο – Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε αυτό το παιδί;

Μαύρο Καπέλο- Διαβάσαμε τις προτάσεις των παιδιών και θέσαμε τα ερωτήματα: Μπορείτε να πραγματοποιήσετε όλες τις ιδέες σας; Ποιες δυσκολίες έχετε; Μήπως κάποια από τις ιδέες σας δεν είναι χρήσιμες σε αυτό το παιδί;

Πράσινο Καπέλο-  Είναι βέβαιο ότι μπορείτε να τα καταφέρετε. Μπορείτε να σκεφτείτε καινούριες ιδέες.

Τα παιδιά παρουσιάζουν “τα 6 καπέλα της σκέψης”. Δείτε το video εδώ.

Ατομική συνέντευξη και αυτοαξιολόγηση με τα 6 καπέλα της σκέψης. Τα παιδιά απάντησαν στις ερωτήσεις των καπέλων, οι απαντήσεις τους καταγράφηκαν στο αντίστοιχο φύλλο.

Μια καινούρια ιδέα που πρότειναν τα παιδιά στο πράσινο καπέλο ήταν η δημιουργία μιας ομάδας με στόχο να διαδώσει το μήνυμα των εργαστηρίων δεξιοτήτων. Τα παιδιά έδωσαν όνομα στην ομάδα τους: ΣΟΥΠΕΡ ΠΑΡΕΑ!  Σκέφτηκαν να φτιάξουμε και μπέρτες (χαρακτηριστικό των σούπερ ηρώων, γιατί κάπως έτσι νιώθουμε κι εμείς). Το σύνθημα της ομάδας είναι: “Δεν μαλώνω, δεν μαλώνω, αγκαλιά μεγάλη απλώνω”. Τέλος, έβαλαν μουσική στα συνθήματα που χρησιμοποιήσαμε στα εργαστήρια δεξιοτήτων και η ομάδα μας απέκτησε και τραγούδι!

Δημιουργώντας την περίφημη μπέρτα! Τα παιδιά πρότειναν να έχει πάνω της πολλή αγάπη, έτσι γράψαμε τις λεξούλες μέσα σε καρδούλες, τις έβαψαν, τις έκοψαν και τις κόλλησαν στις μπέρτες! Τόσο απλά… γέμισε το σχολείο μας “μπέρτες αγάπης” και μια ΣΟΥΠΕΡ ΠΑΡΕΑ έτοιμη να μεταφέρει το πιο σημαντικό μήνυμα της εποχής μας: ΑΓΑΠΗ ΠΑΝΤΟΥ! Λέτε να τα καταφέρουμε; Εμείς πιστεύουμε πως κάναμε μια αρχή. Ευχόμαστε όλα τα παιδάκια να έχουν μια “μπέρτα αγάπης” και εμείς οι μεγάλοι να είμαστε “έτοιμοι” να πιάσουμε έστω και μια ακρούλα της! Εννοείται πως φτιάξαμε και καπέλο!

Αυτές τις μέρες στα εργαστήρια δεξιοτήτων δουλεύουμε μια πολύ όμορφη ιστορία του Kevin Henkes. 

Η ιστορία με λίγα λόγια: το Χρυσάνθεμο είναι ένα μικρό ποντικάκι, όταν γεννήθηκε οι γονείς του αποφάσισαν να του δώσουν ένα ξεχωριστό όνομα, όπως ξεχωριστό ήταν και το ποντικάκι τους. Το Χρυσάνθεμο μεγαλώνει και νιώθει πολύ χαρούμενο και ξεχωριστό για το όμορφο, λουλουδένιο όνομά του. Όταν μεγάλωσε αρκετά, ήρθε η ώρα να πάει στο νηπιαγωγείο. Ξεκίνησε πολύ χαρούμενο, αλλά όταν η δασκάλα ρώτησε τα ονόματα των μικρών ποντικιών και ήρθε η σειρά του Χρυσάνθεμου να πει το δικό του, τότε τα άλλα ποντικάκια άρχισαν να το κοροϊδεύουν. Το Χρυσάνθεμο στενοχωρήθηκε πολύ και τα πειράγματα συνεχίστηκαν και στο ολοήμερο. Όταν το Χρυσάνθεμο γύρισε σπίτι ήταν στενοχωρημένο, οι γονείς του προσπάθησαν να το κάνουν να νιώσει καλύτερα. Το ίδιο συνεχίστηκε και την επόμενη μέρα. Στο τέλος την λύση τη δίνει η δασκάλα της μουσικής και όλα αλλάζουν για το Χρυσάνθεμο.

Το παραμύθι το βρήκαμε στα αγγλικά, αλλά με τη βοήθεια και της κυρίας των αγγλικών, κάναμε μια απλή μετάφραση ( κόψαμε και ό,τι δεν θέλαμε) που εξυπηρετεί τους στόχους μας.

Για να διαβάσετε το παραμύθι στα αγγλικά πατήστε εδώ. Χρυσάνθεμο

Επεξεργασία του παραμυθιού.

Πριν την ανάγνωση μοιράζουμε χάρτινες, χρωματιστές καρδούλες στα παιδιά. Στην άκρη κρατάμε μια ακόμα καρδούλα γιατί θα μας χρησιμεύσει ως μέτρο σύγκρισης στο τέλος.

Σε μεγάλο χαρτόνι σχεδιάζουμε το ποντικάκι και ζωγραφίζουμε και την καρδούλα του. Μοιράζουμε τις καρδούλες στα παιδιά και εξηγούμε ότι στα χέρια τους κρατάνε την καρδιά του ήρωα του παραμυθιού. Κάθε φορά που ακούνε λόγια που στενοχωρούν το ποντικάκι, τότε τσαλακώνουν λίγο την καρδούλα. Όταν πάλι, ακούνε όμορφα λόγια που κάνουν το ποντικάκι να νιώθει καλύτερα, τότε προσπαθούν να ισιώσουν την καρδούλα.

Αρχικά σηκώνουν τις καρδούλες ψηλά, τις βάζουν στο μέρος της καρδιάς τους, τις χαϊδεύουν, τις νανουρίζουν, ώστε να έρθει δέσιμο με τον ήρωα του παραμυθιού.

Ξεκινάει η αφήγηση.

Μετά την αφήγηση παρατηρούμε τις καρδούλες πως έχουν αλλάξει και τις συγκρίνουμε με την άλλη που έχουμε στην άκρη. Διαπιστώνουμε τη δύναμη που έχουν τόσο τα άσχημα λόγια όσο και τα όμορφα λόγια.

Δίνουμε υπόσχεση ότι θα προσπαθήσουμε να μην τσαλακώνουμε τις καρδούλες μας ούτε με άσχημα λόγια ούτε με άσχημες πράξεις.

Δημιουργούμε την καρδιά της τάξης: σε μεγάλο χαρτί σχεδιάζουμε μια καρδιά, εξηγούμε ότι όλοι μαζί σαν ομάδα έχουμε μια καρδούλα και πρέπει να προσέχουμε να μην τσαλακωθεί. Πώς μπορεί να τσαλακωθεί η καρδιά της τάξης; Όταν λέμε άσχημα λόγια και όταν έχουμε άγρια χέρια. Μέσα στην καρδιά, σχεδιάζουμε μια μικρότερη και γράφουμε: «η καρδιά της τάξης χτυπάει δυνατά με λόγια όμορφα και χέρια τρυφερά». Γεμίζουμε το περιθώριο της καρδιάς με τυπώματα παλάμης και δίνουμε την υπόσχεσή μας «με τα χέρια στην καρδιά». Τοποθετούμε την καρδιά στην παρεούλα και λειτουργεί σαν συμβόλαιο της τάξης.

Σύνδεση με τα αγγλικά:

Τα παιδιά έχουν ήδη μάθει να ανταποκρίνονται στο αγγλικό τους όνομα. Με την κυρία των αγγλικών είπαμε στα παιδιά ότι αυτό το παραμύθι είναι στα αγγλικά και μας βοήθησε στη μετάφραση. Η κυρία είπε το όνομα του Χρυσάνθεμου στα αγγλικά και καταλάβαμε ότι μοιάζει και με την ελληνική λεξούλα. Ζητήθηκε από τα παιδιά να λένε το όνομά τους και στις δύο γλώσσες και να λένε επίσης, αν μοιάζουν.