Αφού ολοκληρώσαμε τα εργαστήρια δεξιοτήτων του κύκλου με τίτλο; «Η παράσταση αρχίζει, το αρχαίο θέατρο γεμίζει», ακολουθήσαμε την εξής διαδικασία:

Κύκλος αναστοχασμού με τα παιδιά:

Τα παιδιά κάθισαν στις κερκίδες του επιδαπέδιου θεάτρου που είχαμε σχηματίσει με χαρτοταινία στο δάπεδο για τις ανάγκες των Ε. Δ.. Μπροστά τους είχαν τις δύο μάσκες που φτιάξαμε, μια για την κωμωδία και μια για την τραγωδία. Συμφωνήσαμε πως η μια μάσκα (κωμωδίας) θα την σηκώνουμε όταν μας αρέσει κάτι και την άλλη (τραγωδίας) όταν δεν μας αρέσει κάτι.

Είπαμε ότι το ταξίδι μας στο αρχαίο θέατρο τελειώνει, πώς νιώθουμε για αυτό; Μας άρεσε αυτό το ταξίδι;

Μετά σηκωθήκαμε και κάναμε μια βόλτα στο μουσείο μας και θυμηθήκαμε όσα έχουμε φτιάξει. Μας δυσκόλεψαν;

Στη συνέχεια είδαμε φωτογραφίες και βίντεο από όσα έχουμε δουλέψει.

Πώς νιώθουμε;

Έπειτα κάθε παιδί διάλεγε κάτι από το μουσείο και έλεγε γιατί το διάλεξε.

Τέλος, τα παιδιά συμπλήρωσαν ένα ατομικό φυλλάδιο για τα Ε. Δ.

Το φυλλάδιο είναι σε μέγεθος Α3 και περιέχει 3 ερωτήσεις και ζωγραφική. Το φυλλάδιο διπλώθηκε στη μέση και στο εξώφυλλο τα παιδιά ζωγράφισαν το ποίημα «αρχαίο θέατρο» που γράψαμε για τα εργαστήρια.

Η αξιολόγηση που ακολουθήσαμε ήταν σε παιγνιώδη μορφή και θεωρούμε ότι βοήθησε όλα τα παιδιά να θυμηθούν, να συμμετέχουν, να πάρουν ανατροφοδότηση και να έχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα τόσο για τις ατομικές τους δεξιότητες όσο και για την εξέλιξή τους. Έτσι, καταλάβαμε τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα που δεν μπορούσαμε χτες και πόσα μάθαμε που δεν τα ξέραμε πριν. Η αποτίμηση αυτή βασίστηκε στην συζήτηση, παρατήρηση, σε ερωτήσεις και στην ελεύθερη έκφραση των απόψεών μας.

Ο σκοπός των Ε. Δ. που ήταν να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με τα αρχαία ελληνικά θέατρα, θεωρούμε ότι επιτεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό. Τα παιδιά έμαθαν τα βασικά μέρη ενός αρχαίου θεάτρου, ήταν σε θέση να εντοπίσουν διαφορές με τα σύγχρονα θέατρα. Επίσης ήταν σε θέση να αναγνωρίσουν τα στάδια δημιουργίας και τους συντελεστές μιας παράστασης και να παρουσιάσουν μια θεατρική παράσταση, συγκεκριμένα τη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, εντάσσοντας όσα έμαθαν.  Επιπρόσθετα, έγινε πραγματικότητα και η δημιουργία ενός χώρου μουσείου για το αρχαίο θέατρο, το οποίο λειτούργησε και ως χώρος ανατροφοδότης σε όλη τη διάρκεια των εργαστηρίων. Ακόμη, αναπτύχθηκαν δεξιότητες μάθησης, όπως: δημιουργικότητα, επικοινωνία, κριτική σκέψη και συνεργασία, δεξιότητες ζωής, όπως: υπευθυνότητα, πρωτοβουλία, οργανωτική ικανότητα, ενσυναίσθηση και ευαισθησία, δεξιότητες του νου, όπως: κατασκευές, επίλυση προβλημάτων και δεξιότητες τεχνολογίας και επιστήμης, όπως τεχνολογικός γραμματισμός. Τέλος, και τα παιδιά κι εμείς συμφωνήσαμε στο ότι και περάσαμε καλά και μάθαμε πολλά!