Μαζεύω τώρα τα χαρτιά, τα βιβλία,τα όνειρα  δεν ξέρω πού να τ’ ακουμπήσω.Να τα κάψω θα μείνουν οι στάχτες τουςνα στοιχειώνουν τις νύχτες μου.Το φεγγάρι θ’ ανοίγει τις σκόρπιες σελίδες θα φωτίζει τα όνειρα θα γίνουν άγνωστες όλες οι λέξεις.Όποιο χαρτί και να σκίσωόποιο βιβλίο και να σβήσω’αρρητα όνειρα θα τριγυρίζουν φαντάσματα τις μέρες και τις νύχτες μου.Θα με σκοτώσουν ή θα τα σκοτώσω.

 Άντεια Φραντζή